H ηγεσία και η συναισθηματική νοημοσύνη εκδηλώνονται με μορφές συμπεριφοράς που συνδέονται με ποικίλους εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες, δύνανται δηλαδή να υπάρχουν πολλαπλοί προσδιοριστικοί παράγοντες αλλά το φαινόμενο να προκαλείται από διαφορετικά κάθε φορά σύνολα παραγόντων. Τα συχνά διφορούμενα και αντιφατικά αποτελέσματα δείχνουν πως απαιτείται περισσότερη διερεύνηση προκειμένου να κατανοηθούν και να αποσαφηνιστούν οι προϋποθέσεις ή οι συνθήκες και οι τρόποι με τους οποίους αλληλεπιδρούν. Στην παρούσα διατριβή εξετάζονται οι συσχετίσεις των εννοιολογικών κατασκευών και ερευνάται το κατάλληλο μοντέλο διαστάσεων συναισθηματικής νοημοσύνης που προβλέπει το μετασχηματιστικό στυλ ηγεσίας στα ηγετικά επίπεδα, ενώ ελέγχεται ο ρόλος της διαμεσολάβησης (mediation) της μετασχηματιστικής ηγεσίας στη σχέση της συναισθηματικής νοημοσύνης και των παραγόντων της με την αποτελεσματικότητα της ηγεσίας. Παράλληλα σκοπός αυτής της διατριβής είναι να αναπτύξει μια νέα προοπτική σχετικά με τη φύση της ετερογένειας εντός των οργανισμών, των αντιληπτικών διαφορών μεταξύ ατόμων αλλά και των ομοιοτήτων τους, ανάμεσα στα ιεραρχικά επίπεδα. Εξετάζεται ο βαθμός που οι επιρροές των ιεραρχικών επιπέδων μπορεί να αποτελούν σημαντικούς παράγοντες του πλαισίου για τα στυλ ηγεσίας, που αναλύονται στη βάση της θεωρίας του πλήρους φάσματος της ηγεσίας (Full Range Leadership Theory) και των παραγόντων της, καθώς και της συναισθηματικής νοημοσύνης ως χαρακτηριστικό γνώρισμα της προσωπικότητας (Trait Emotional Intelligence Theory) και των διαστάσεων της. Επίσης, ερευνάται εάν οι ηγετικές συμπεριφορές επηρεάζουν διαφορετικά τα αποτελέσματα της ηγεσίας (Outcomes of Leadership) στα αντίστοιχα ιεραρχικά επίπεδα καθώς αυτά είναι αμφίδρομα μεταξύ των ιεραρχικών επιπέδων, τα οποία αλληλεπιδρούν με τον οργανισμό σχηματίζοντας μια σύνθετη διάταξη δυναμικής ηγεσίας, της οποίας το σύνολο τελικά καθορίζει την αποτελεσματικότητα του. Μεταξύ των πιθανών κατηγοριοποιήσεων που υπάρχουν σε ένα οργανωσιακό πλαίσιο, η πιο διακριτή είναι αυτή των ιεραρχικών επίπεδών ή της αλυσίδας της εξουσίας που συνιστά ένα από τα θεμελιώδη οργανωσιακά θέματα. Ωστόσο, μια διεξοδική ανάλυση των δια-ιεραρχικών διαφορών λείπει σε μεγάλο βαθμό από την μεγάλη εμπειρική έρευνα για το στυλ ηγεσίας, παρόλο που διάφοροι συγγραφείς έχουν αντιμετωπίσει το θέμα εννοιολογικά. Εστιάζοντας σε μια συγκεκριμένη πτυχή με βάση το ιεραρχικό πλαίσιο τα ευρήματα της διατριβής αυξάνουν την κατανόησή τέτοιων πολύπλοκων συσχετίσεων και συμβάλουν στην αποσαφήνιση των οριακών συνθηκών (boundary conditions) των ηγετικών στυλ,αντιμετωπίζοντας επανειλημμένες εκκλήσεις για μια πιο διεξοδική εξέταση των παραγόντων που πλαισιώνουν την ηγεσία.