Cold-induced dishabituation in rodents exposed to recurrent hypoglycaemia

Aims/hypothesis Recurrent hypoglycaemia in people with diabetes leads to progressive suppression of counterregulatory hormonal responses to subsequent hypoglycaemia. Recently it has been proposed that the mechanism underpinning this is a form of adaptive memory referred to as habituation. To test this hypothesis, we use two different durations of cold exposure to examine whether rodents exposed to recurrent hypoglycaemia exhibit two characteristic features of habituation, namely stimulus generalisation and dishabituation. Methods In the first study (stimulus generalisation study), hyperinsulinaemic–hypoglycaemic (2.8 mmol/l) glucose clamps were performed in non-diabetic rodents exposed to prior moderate-duration cold (4°C for 3 h) or control conditions. In the second study (dishabituation study), rodents exposed to prior recurrent hypoglycaemia or saline (154 mmol/l NaCl) injections over 4 weeks underwent a longer-duration cold (4°C for 4.5 h) exposure followed 24 h later by a hyperinsulinaemic–hypoglycaemic (2.8 mmol/l) glucose clamp. Output measures were counterregulatory hormone responses during experimental hypoglycaemia. Results Moderate-duration cold exposure blunted the adrenaline (epinephrine) response (15,266 ± 1920 vs 7981 ± 1258 pmol/l, Control vs Cold; p < 0.05) to next day hypoglycaemia in healthy non-diabetic rodents. In contrast, the suppressed adrenaline response (Control 5912 ± 1417 vs recurrent hypoglycaemia 1836 ± 736 pmol/l; p < 0.05) that is associated with recurrent hypoglycaemia was restored following longer-duration cold exposure (recurrent hypoglycaemia + Cold 4756 ± 826 pmol/l; not significant vs Control). Conclusions/interpretation Non-diabetic rodents exhibit two cardinal features of habituation, namely stimulus generalisation and dishabituation. These findings provide further support for the hypothesis that suppressed counterregulatory responses following exposure to recurrent hypoglycaemia in diabetes result from habituation. Graphical abstract

தூண்டுதலில் மாறுபாட்டினை ஏற்படுத்துவதன் மூலம் மாணவர்களின் கவனத்தை உயர்த்துதல்: ஒரு சோதனை ஆய்வு [TUUNDUTALIL MAARUPAADDINAI EERPADUTTUVATHAN MUULAM MAANAVARKALIN KAVANATTAI UYARTHTHUTAL: ORU SOOTANAI AAIVU] (EFFECT OF STIMULUS VARIATION ON ENHANCING STUDENTS’ ATTENTION)

ஒரு மனிதனை வளம் உள்ளவனாக மாற்றுவதற்குப் போடுகின்ற மூலதனந்தான் கல்வி. கல்விக்கு இடப்படுகின்ற மூலதனம் மனிதர்களை வளமுள்ளவர்களாக மாற்றி, அவர்களை ஆற்றல் உள்ளவர்களாகவும் தனி வருமானத்தையும் வாழ்க்கைத்தரத்தையும் நாட்டின் வருமானத்தை உயர்த்தி பிறகு நாட்டையே உலகில் முன்னணியில் நிறுத்துவது என்கின்ற அடிப்படையில்தான் கல்விக்காக அரசாங்கம் இத்தனை கல்வி நிறுவனங்களையும் உருவாக்கி இலட்சக்கணக்கான பணியிடங்களையும் உருவாக்கி ஆசிரியர்களை நியமனம் செய்து கோடிக்கணக்கான ரூபாயைச் செலவிட்டுக் கொண்டுருக்கிறது. அப்படிச் செலவிடுகின்ற இந்தப் பணத்திற்கு நாம் நல்ல பலனை உருவாக்கியாக வேண்டும். இந்த நோக்கத்திற்காகவே இந்த ஆய்வுக்கட்டுரை தூண்டுதலில் மாறுபாட்டினை ஏற்படுத்தி இதன் மூலம் மாணவர்களின் கவனத்தை ஈர்த்து அவர்களின் தேர்ச்சியில் மேம்பாடு அடையச் செய்வதை அடிப்படைக் குறிக்கோளாகக் கொண்டுள்ளது. இந்த ஆய்வில் தூண்டுதலில் மாறுபாடு என்பது தனித்த காரணியாகவும் மாணவர்கள் மேம்பாடு என்பது சார்புக் காரணியாகவும் அமைந்துள்ளது. இந்த ஆய்வில் ஒந்றைக் குழு ஆய்வுச் சோதனை செய்யப்பட்டுள்ளது. அதற்காக ஒரு வகுப்பில் 50 மாணவர்களை மாதிரிகளாகத் தேர்ந்தெடுத்து 7 பிரிவுகளாகச் சோதனைகள் மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளது. ஆய்வுக்கான தகவலைப் பெறவேண்டி தூண்டுதலில் மாறுபாடு மற்றும் மாணவர்களின் மேம்பாடு பற்றிய தகவல் தொகுப்பை உருவாக்கி அவற்றைத் தர்ப்படுத்தி மதிப்பீடு செய்து ஆய்வுக்காலமான ஆறு வாரங்களும் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. ஆய்வுக்கு முன் நடத்திய சோதனைத் தேர்விலும் ஆய்வுக்குப்பின் நடத்திய சோதனைத் தேர்விலும் பெறப்பட்ட புள்ளியியல் தகவல்களைத் தொகுத்து, பகுப்பாய்வு செய்து ஆராய்ந்ததில் தூண்டுதலில் மாறுபாடு ஏற்படுவதன் மூலம் மாணவர்களின் கவனத்தைக் கூட்டி அவர்களை மேம்பாடு அடையச் செய்யலாம் என்பது ஆய்வு முடிவின் மூலம் உறுதியாகியுள்ளது. (The present article highlights the stimulus variation techniques on enhancing the students attention. In this study stimulus variation is the independent variable and enhancing student’s attention and academic achievement are the dependent variables. Based on some advantages of experimental research, the study has adopted single group experimental design for the present investigation. This study consists of seven experimentation phases. 30 X – standart students were taken as a sample. Two tools were developed and validated to assess the stimulus variation, students attention and achievement. The tools were administered throughout the experimental period of 6 weeks. The data for stimulus variation, attention and achievement on pre and post-tests were collected and computed for statistical analysis. The findings revealed that there was significant mean difference between the pre-test and post-test scores of the experimental group and there was on enhancing student’s attention as well as in their academic achievement due to the application of stimulus variation techniques. )

Phase resetting of respiratory rhythm: effect of changing respiratory "drive"

We studied the effect of changing drive on resetting of respiratory rhythm in anesthetized cats and in a model (Van der Pol) of a limit-cycle oscillator. In cats, rhythm was perturbed by brief mesencephalic stimuli. Stimulus time in the cycle (old phases) and times of onset of rescheduled breaths (cophases) were measured. Previous study [Paydarfar and Eldridge, Am. J. Physiol. 252 (Regulatory Integrative Comp. Physiol. 21): R55-R62, 1987] showed distinct types of phase resetting that depended on strength of stimuli. In this study, stimulus strength was kept constant, but respiratory drive was changed by increasing PCO2, by stimulating carotid sinus nerve, or by cooling intermediate areas of ventral medulla. Type 0 (strong) resetting occurred when respiratory drive was low, type 1 (weak) resetting when drive was high, and a phase singularity when drive was intermediate. Phase-resetting patterns generated by the model showed the same behavior when a drive parameter was changed. The findings support the idea that continuous limit-cycle dynamics underlie generation of respiratory rhythm. Increased respiratory drive, by increasing size of the limit cycle, reduces functional effectiveness of the same perturbing stimulus in causing phase resetting.

Time and Consistency as Measures of Psychological Distance

Decision times, consistency measures, and their relationships were used to study stimulus-stimulus and subject-stimulus distance for two types of responses—single stimulus and paired comparisons, and two types of tasks—preference and judged complexity. Two assumptions based on Coombs' (1964) theory of data—that decision time is inversely related to distance and that both stimulus and ideal points have variability—led to the following predictions: (1) stimulus ordering from paired comparison judgments will be predictable from the ordering of decision times in single stimulus judgments; (2) more intransitive triads will occur in paired comparison preference judgments than paired comparison complexity judgments; and (3) complexity judgments will exhibit greater concordance than preference judgments. All three predictions were supported by data. Of three latency transformations investigated, standardized reciprocal times showed the highest correlation with difference in ranks in the paired comparison task.