Kiel krei fidindan Esperanto-vortaron?

(Jak stworzyć wiarygodny słownik esperanta?). Wielu z najbardziej kompetentnych językowo esperantystów uważa, że żaden z dwóch dominujących słowników (PIV i ReVo) nie jest w pełni godny zaufania, a zaawansowani uczniowie muszą ostrożnie z nich korzystać. Jednocześnie osoby uczące się języka esperanto często szukają porad na forach internetowych, takich jak Lingva Konsultejo na Facebooku lub na dwujęzycznym (angielskim/esperanckim) forum Esperanto Language StackExchange. Tam językowo kompetentni użytkownicy esperanta udzielają wskazówek dotyczących użycia językowego, które są często bardziej przydatne niż informacje, które znaleźć można w dominujących słownikach. W niniejszym artykule proponuję Forumo-Vortaro, platformę internetową, która ma na celu opracowanie treści PIV i/lub ReVo w systemie typu wiki, który zawierałby forum do omawiania konkretnych zagadnień językowych, i który systematycznie nadawałby większą wagę opiniom i propozycjom zmian pochodzącym od kompetentnych językowo osób niżtym pochodzącym od osób mniej kompetentnych.

The role of gender in the use of Hungarian address forms

Forms of address are directly related to the nature of social relationships. The gender of the discourse partners, including the question whether they are of the same or different genders, thus has an impact on the use of forms of address. The goal of this paper is to highlight the major gender-related characteristics of Hungarian address practices by reporting on a comprehensive sociolinguistic study based on questionnaires and interviews. In line with the perspective of social constructivism, the gender-related usage patterns of address forms are interpreted as actively shaping the construal of particular relationships and gender roles rather than merely reflecting them. Thus, the research findings suggest that iterative patterns in the use of more confidential/affectionate forms with women contribute to the maintenance of female gender roles.

Whole Word Morphology Reloaded: The Case for a Semiotic Turn

GP-WWM is a research programme that uses WWM (Whole Word Morphology) in morphology, Generative Phonotactics in phonology, and a domain delineation that equates the phonology module with automatic processes. In this paper, we advocate letting semiotically based mechanisms reshape the way WWM deploys its Word Formation Strategies. We propose LSSG (Language-Specific Semiotic Guidelines) packages, pitting our main proposal, the purely semiotics-driven Cohort Coherence Design for such a package, against a sketchily delineated Diglossic Equations Design.

Concept(s) of Interlinguistics

Interlinguistics was created in order to help establish standards for auxiliary languages. However, over the course of its hundred-year history it has come to be understood in ever broader ways, generally as an interdisciplinary branch of science including various aspects of communication, including language planning and standardization, multilingualism, language policy, translation, sociolinguistics as well as the history and literature of planned languages. This expanded concept makes it possible for different scholars, researchers, associations and organizations to treat interlinguistics from extremely diverse points of view and for specialists in different sub-fields to work together. On the one hand, there is a clear lack of agreement concerning the subject matter of interlinguistics as can be seen, for example, in Wikipedia entries. On the other hand a broad understanding opens up new horizons for interlinguistics and makes deeper specialization in individual areas possible. It is therefore possible to see the future of interlinguistics in a positive light: there are still many interesting fields to discover whether through a reanalysis of historical documents or following the latest wave in internet-supported language construction and the activity of polyglots or observing the birth of new scientific specializations and sub-branches such as Slavic interlinguistics.

On Not Being Lost in Translation: Creative Strategies to Approach Multiculturalism in Esperanto

This article examines translation practices into Esperanto, a constructed language with 130 years of existence and which is meant to serve neutral international communication. As such, one of Esperanto’s practical applications is to render works from around the world and from different times accessible to a worldwide community of speakers. We analyse the role played by translation in the development of Esperanto and in the creation of an Esperanto community. We argue that translation into Esperanto possesses a key social function and conveys values that go beyond the mere transfer of semantics. In doing so, we apply an interdisciplinary perspective and draw on approaches from translation studies, linguistics, anthropology and intercultural communication studies. Placing these approaches within a dialogue is beneficial for a deeper understanding of the various strategies employed by Esperanto translators in order to accommodate and to inform the Esperanto cultural horizon.

Język międzysłowiański jako lingua franca dla Europy Środkowej

Międzysłowiański jest sztucznym językiem pomostowym, opartym na wspólnych elementach języków słowiańskich. Głównym jego celem jest maksymalna zrozumiałość dla Słowian bez żadnej uprzedniej nauki. W dobie globalizacji i masowej turystyki język międzysłowiański otwiera nowe perspektywy dla komunikacji międzynarodowej w Europie Środkowo-Wschodniej. Region ten składa się z wielu, przeważnie małych państw, a niemal każde z nich ma swój własny, mało znany poza własnym terytorium język. Znajomość języka angielskiego i innych języków obcych jest wciąż na niskim poziomie, a wielojęzyczność bierna możliwa jest tylko w ograniczonym zakresie. Ze względu na swój wysoki stopień zrozumiałości wśród Słowian, międzysłowiański stanowi idealną alternatywę w komunikacji jednokierunkowej, np. w przewodnikach, broszurach, ulotkach i na stronach internetowych.

Loanword adaptation in Esperanto

This research investigated the phonological directions by which new roots are incorporated into Esperanto. Words were selected from the following magazines: Kontakto, the official magazine of the Tutmonda Esperantista Junulara Organizo (TEJO – World Esperanto Youth Organization), which was first published in 1963 and has subscribers in over 90 countries, and Esperanto, the official magazine of the Universala Esperanto-Asocio (UEA – Esperanto Universal Association), which was first released in 1905 and has readers in 115 countries, in addition to a technological terminology list (Nevelsteen, 2012) and to words not quoted in dictionaries but published in a list on the blog <http://vortaroblogo.blogspot.com.br/2009/09/nepivajvortoj-i.html>. Words were collected from 13 different languages: Arabic, Chinese, French, English, Japanese, Komi, Korean, Portuguese, Russian, Spanish, Turkish, Sanskrit and Swahili. The theoretical basis that guided this analysis was Loanword Phonology, mainly the works of Calabrese & Wetzels (2009), Vendelin & Peperkamp (2006), Paradis (1988), Kang (2011), Friesner (2009), Menezes (2013), Chang (2008), Kenstowicz & Suchato (2006) and Roth (1980). An analysis of the corpus showed that words can be adapted by their phonetic form as well as by their root’s orthographic form from the original language. Furthermore, we observed that long vowels were, for the most part, adapted as simple vowels; and some words are present in two synchronic variations.

Functions of the Diary in Bram Stoker’s "Dracula"

Most papers analysing Bram Stoker’s Dracula concentrate on the Gothic tradition in which it is embedded, although another interesting feature of the novel is that it includes diary entries, logs, letters and other types of texts. Focusing on the complex issue of the novel’s genre, we use an interdisciplinary methodology based on Bakhtin’s theoretical work and the principles of functional pragmatics to highlight the importance of these text types, especially that of the diary, and to detect some of the special features of the genre. Diaries are not only texts produced in the scope of the narrative but they also function as a mental shelter, a moral obligation, and a weapon. We analyse metapragmatic reflections as signs of metapragmatic awareness belonging to the language act of writing or reading a diary. Finally, we underline the dynamic relation of the genre as an abstract category and as a concrete instance of that category in a text.

Racial Identity, Black and White Performance in J. M. Coetzee’s "Disgrace"

(Tożsamość rasowa, zachowania czarnych i białych w Hańbie J. M. Coetzee).Poprzez analizę jakościową – na podstawie ram teoretycznych i metodologii trzeciej fali socjolingwistyki – w artykule przeanalizowano, w jaki sposób interpretowane są tożsamość, styl i zachowanie w wybranych dialogach i wypowiedziach w Hańbie J. M. Coetzee. Artykuł ten analizuje dominację językową i opór ze szczególnym uwzględnieniem budowania tożsamości, stylizacji oraz zachowań czarnych i białych konstytuujących akty polityczne. Wykorzystując koncepcję językowego habitusu Pierre’a Bourdieu, pokazuje on, w jaki sposób ponadstandardowo wysokie (kulturalne) zachowania kulturowe białych postaci zachowują rasowe hierarchie i odtwarzają rasową społeczno-semantyczną wersję dyskursu kolonialnego. Z jednej strony czarne postacie wykorzystują socjolingwistyczne zasoby zachowań, stylizacji i naśladowania do kwestionowanie (językowej) dominacji i dyskursu rasowego. Z drugiej strony białe postacie używają antyrasistowskiego języka do krytykowania rasizmu i wyrażania swojej solidarności z grupami zmarginalizowanymi. Artykuł pokazuje więc, w jaki sposób zachowanie jest ucieleśnioną i osadzoną, złożoną i zwyczajną, wysoką i codzienną, spektakularną i nieprzejrzystą praktyką o głębokich konsekwencjach rasowych, politycznych i etycznych.