Effect of pollen, natural prey and factitious prey on the development of Iphiseius degenerans

Στην παρούσα διδακτορική διατριβή, τα πειράματα της οποίας πραγματοποιήθηκαν κατά τα έτη 2012 – 2017, μελετήθηκαν στοιχεία της βιολογίας και οικολογίας του αρπακτικού ακάρεως Amblydromalus limonicus Garman and McGregor (Acari: Phytoseiidae) καθώς και ο ρόλος της γύρης ως εναλλακτικής / συμπληρωματικής τροφής του αρπακτικού στο πλαίσιο ενός προγράμματος ολοκληρωμένης διαχείρισης. Ειδικότερα, διερευνήθηκαν: α) η διατροφική αξία της γύρης επιλεγμένων φυτικών ειδών ως εναλλακτικής / συμπληρωματικής τροφής του αρπακτικού, β) η ενδοσυντεχνιακή θήρευση και ο ρόλος της γύρης στην ιδιαίτερη αυτή μορφή αλληλεπίδρασης μεταξύ του A. limonicus και τριών ενδημικών ειδών αρπακτικών ακάρεων Phytoseiidae και γ) η δυνατότητα αξιοποίησης της γύρης (ως συμπληρωματικής τροφής) με στόχο τον περιορισμό της έντασης των υποθανατηφόρων επιδράσεων έκθεσης του A. limonicus σε νωπά υπολείμματα ψεκασμού του εντομοκτόνου flonicamid.Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων διαπιστώθηκε ότι μεταξύ των διαφορετικών ειδών γύρης που αξιολογήθηκαν, η γύρη του φυτού Typha latifolia παρουσίασε την υψηλότερη διατροφική αξία ως εναλλακτική τροφή του A. limonicus. Ως υψηλής, ενδιάμεσης και χαμηλής, αντιστοίχως διατροφικής αξίας χαρακτηρίστηκαν η γύρη του αραβοσίτου, της ελιάς και του πεύκου.Διαπιστώθηκε ότι η παροχή γύρης υψηλής διατροφικής αξίας ως συμπληρωματικής τροφής του αρπακτικού ακάρεως A. limonicus προκαλεί σημαντική μείωση της κατανάλωσης προνυμφών θρίπα η οποία ωστόσο, αντισταθμίζεται σε σημαντικό βαθμό μέσω της αριθμητικής απόκρισης (αύξηση ωοπαραγωγής) του θηρευτή, ενισχύοντας τελικά την αποτελεσματικότητά του ως παράγοντα βιολογικής καταπολέμησης. Αντίθετα, η παροχή γύρης χαμηλής διατροφικής αξίας (γύρη πεύκου) είχε ως αποτέλεσμα την περιορισμένη, αν και στατιστικώς σημαντική, μείωση της θήρευσης χωρίς επιπλέον ισχυρή ενίσχυση της αριθμητικής απόκρισης του αρπακτικού. Συμπερασματικά, η παροχή γύρης ως συμπληρωματικής τροφής του A. limonicus μπορεί να έχει ως συνέπεια τον σημαντικό περιορισμό της κατανάλωσης λείας. Ωστόσο, στην περίπτωση της υψηλής διατροφικής αξίας γύρης Typha angustifolia η αύξηση της αριθμητικής απόκρισης του αρπακτικού μπορεί τελικά να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα της βιολογικής καταπολέμησης.Η παροχή γύρης ως εναλλακτικής τροφής επηρέασε σημαντικά την ένταση της ενδοσυντεχνιακής θήρευσης μεταξύ του A. limonicus και των ενδημικών ειδών Euseius finlandicus, Euseius stipulatus και Iphiseius degenerans. Σε συνθήκες απουσίας λείας ή εναλλακτικής τροφής (γύρης), το A. limonicus φαίνεται ότι είναι ισχυρότερος ενδοσυντεχνιακός θηρευτής σε σχέση με τα E. finlandicus και E. stipulatus, υποδεέστερος ωστόσο του I. degenerans. Η παροχή γύρης μείωσε την ένταση της ενδοσυντεχνιακής θήρευσης. Ωστόσο, το A. limonicus παρέμεινε ανταγωνιστικά υπέρτερο των ενδημικών ειδών E. finlandicus και E. stipulatus.Τέλος η παροχή γύρης ως συμπληρωματικής τροφής του A. limonicus περιόρισε σημαντικά τις αρνητικές υποθανατηφόρες επιδράσεις της έκθεσης του αρπακτικού σε νωπά υπολείμματα ψεκασμού του εντομοκτόνου flonicamid. Η συχνή παροχή μικρών ποσοτήτων του εμπορικά διαθέσιμου σκευάσματος γύρης (NutrimiteTM, Biobest N.V.) του φυτού T. angustifolia μετά από την εφαρμογή ενός εντομοκτόνου μέτριας τοξικότητας μπορεί να αποτελέσει ένα αποτελεσματικό διαχειριστικό εργαλείο ενίσχυσης της χρήσης του A. limonicus και σε προγράμματα ολοκληρωμένης διαχείρισης συνδυαστικά με τη χημική καταπολέμηση.Συμπερασματικά, το αρπακτικό άκαρι A. limonicus μπορεί να αναπτύσσεται και να αναπαράγεται με επιτυχία σε γύρεις διαφορετικών φυτικών ειδών. Η παροχή γύρης ως συμπληρωματικής τροφής (συνδυασμένη κατανάλωση γύρης και λείας) μπορεί να ενισχύει περαιτέρω τη δυναμική αύξησης του πληθυσμού του ακάρεως, ιδιαίτερα στην περίπτωση της γύρης του T. latifolia. Η συχνή παροχή μικρών ποσοτήτων γύρης (T. angustifolia) ως συμπληρωματικής τροφής μπορεί να εξαλείψει τις υποθανατηφόρες επιδράσεις της έκθεσης σε υπολείμματα ψεκασμού ενός εντομοκτόνου μέτριας τοξικότητας. Ως εναλλακτική τροφή (απουσία λείας), η παροχή γύρης μειώνει την ένταση της ενδοσυντεχνιακής θήρευσης μεταξύ του A. limonicus και των τριών ενδημικών ειδών αρπακτικών ακάρεων E. finlandicus, E. stipulatus και I. degenerans. Ωστόσο, ακόμα και στην περίπτωση αυτή, το εξωτικό είδος ως ανταγωνιστικά υπέρτερο, μπορεί να συνεχίσει να αποτελεί κίνδυνο για τα ενδημικά είδη του γένους Euseius. Τα παραπάνω ευρήματα διευρύνουν τις γνώσεις μας σχετικά με τη βιολογία του A. limonicus και τις δυνατοτήτες αξιοποίησης της γύρης επιλεγμένων φυτικών ειδών ως μέσου ενίσχυσης της αποτελεσματικότητας αρπακτικών ακάρεων σε προγράμματα ολοκληρωμένης διαχείρισης ή βιολογικής καταπολέμησης εχθρών των καλλιεργειών.

Download Full-text

Keanekaragaman Serangga Sebagai Pakan Alami Katak Tegalan (Fejervarya Limnocharis, Gravenhorst) pada Ekosistem Sawah di Desa Panggungharjo, Kecamatan Sewon, Kabupaten Bantul

Journal of Tropical Biodiversity and Biotechnology ◽

10.22146/jtbb.12723 ◽

2016 ◽

Vol 1 (1) ◽

pp. 1

Author(s):

Farid Kuswantoro ◽

R.C. Hidayat Soesilohadi

Keyword(s):

Plant Growth ◽

Paddy Field ◽

Survey Method ◽

Growth Stages ◽

Insect Diversity ◽

Insect Prey ◽

Natural Prey ◽

Plant Growth Stages ◽

Generative Phase ◽

Fejervarya Limnocharis

Paddy field was a dynamic and biodiversity rich ecosystems. Insect diversity in paddy field ecosystem was infected by paddy plant growth stages. Grass frog (Fejervarya limnocharis) ate insects as their natural prey. Insect population dynamics during vegetative, generative and reproductive stage of paddy plants infected F. limnocharis natural prey. This research aims were to study insect diversity and F. limnocharis insect prey diversity of vegetative, reproductive and generative paddy plant growth stages at Panggungharjo village, Sewon, Bantul. Insect sampling was conducted by direct survey method while F. limnocharis collection conducted by Visual Encounter Survey (VES) method. Ninety eight insect species from 51 different families and nine orders of insect were found. The orders were Coleoptera, Diptera, Hymenoptera, Odonata, Orthoptera, Dictyoptera, Dermaptera, Hemiptera and Lepidoptera. Stomachs analysis indicated F. limnocharis ate nine insect orders. The orders were Coleoptera, Diptera, Hymenoptera, Orthoptera, Dictyoptera, Dermaptera, Hemiptera, Lepidoptera and Isoptera. Most commonly insect prey in vegetative, reproductive and generative phase paddy growth stage were the members of the Order Coleoptera, Family Acrididae (Orthoptera) and Family Formicidae (Hymenoptera) respectively. This study concluded F. limnocharis main natural prey was the easily found and easily perceived insects.

Download Full-text

Natural and factitious prey for rearing the predacious miteAgistemus exsertusGonzales (Acari: Stigmaeidae)

Acta Phytopathologica et Entomologica Hungarica ◽

10.1556/aphyt.46.2011.2.11 ◽

2011 ◽

Vol 46 (2) ◽

pp. 267-275 ◽

Cited By ~ 4

Author(s):

F. Momen

Keyword(s):

Factitious Prey

Download Full-text

Captive fledgling American kestrels prefer to play with objects resembling natural prey

Animal Behaviour ◽

10.1006/anbe.1996.0215 ◽

1996 ◽

Vol 52 (4) ◽

pp. 707-714 ◽

Cited By ~ 13

Author(s):

JUAN JOSÉ NEGRO ◽

JAVIER BUSTAMANTE ◽

JANE MILWARD ◽

DAVID M. BIRD

Keyword(s):

Natural Prey ◽

American Kestrels

Download Full-text

Life tables and feeding habits of Proprioseiopsis lenis (Acari: Phytoseiidae) and implications for its biological control potential in Southeast Asia

Systematic and Applied Acarology ◽

10.11158/saa.24.5.9 ◽

2019 ◽

Vol 24 (5) ◽

pp. 857

Author(s):

Nguyen Duc Tung ◽

Anh The Than ◽

Wim Jonckheere ◽

Viet Ha Nguyen ◽

Thomas Van Leeuwen ◽

...

Keyword(s):

Biological Control ◽

Southeast Asia ◽

Frankliniella Occidentalis ◽

Ricinus Communis ◽

Feeding Habits ◽

Typha Latifolia ◽

Developmental Time ◽

Factitious Prey ◽

Survival And Reproduction ◽

Storage Mite

Development, survival and reproduction of Proprioseiopsis lenis (Corpuz and Rimando) (Acari: Phytoseiidae), a predatory mite distributed in parts of Southeast Asia, were assessed on different foods. These included four pollens (Typha latifolia, Luffa aegyptiaca, Zea mays, Ricinus communis), the natural prey Tetranychus urticae (mixed stages) and Frankliniella occidentalis (first-second instars), and the storage mite Carpoglyphus lactis (mixed stages) as a factitious prey. The total immature developmental time of females fed at 27 °C on T. latifolia pollen (4.1 days) or C. lactis (4.0 days) was significantly shorter than that of those offered Z. mays pollen (5.3 days), R. communis pollen (6.7 days) or T. urticae (4.3 days). Nearly 60% of the predators fed on R. communis pollen died in the immature stages and adult females failed to produce eggs. The daily oviposition rate of P. lenis reared on C. lactis (2.9 eggs/female/day), T. latifolia pollen (2.7 eggs/female/day) and F. occidentalis (2.6 eggs/female/day) was significantly higher than that of females maintained on the other diets. Total fecundity of females offered C. lactis (37.3 eggs/female) was highest, followed by F. occidentalis (26.5 eggs/female), T. urticae, L. aegyptiaca pollen, and T. latifolia pollen and was lowest on Z. mays pollen (7.4 eggs/female). The intrinsic rates of increase (rm) were highest on C. lactis (0.293), T. latifolia pollen (0.285) and T. urticae (0.283), followed by F. occidentalis (0.260) and L. aegyptiaca pollen (0.233) and were lowest on Z. mays pollen (0.115). Our findings suggest that P. lenis may have potential as a natural enemy to be used in augmentative biological control of spider mites and thrips in Southeast Asian greenhouse or field crops. The predator can be reared on the storage mite C. lactis and can also survive on several pollens in case prey is scarce or absent in the crop.

Download Full-text

Reducing Native Ant Abundance Decreases Predation Rates in Midwestern Grasslands

Environmental Entomology ◽

10.1093/ee/nvz127 ◽

2019 ◽

Vol 48 (6) ◽

pp. 1360-1368

Author(s):

B D Wills ◽

T N Kim ◽

A F Fox ◽

C Gratton ◽

D A Landis

Keyword(s):

Significant Role ◽

Negative Impact ◽

Common Garden ◽

Agricultural Landscapes ◽

Natural Prey ◽

Significant Negative Impact ◽

Predator Abundance ◽

Abundance And Diversity ◽

Lasius Neoniger ◽

Predation Rates

Abstract Diverse and robust predator communities are important for effective prey suppression in natural and managed communities. Ants are ubiquitous components of terrestrial systems but their contributions to natural prey suppression is relatively understudied in temperate regions. Growing evidence suggests that ants can play a significant role in the removal of insect prey within grasslands, but their impact is difficult to separate from that of nonant predators. To test how ants may contribute to prey suppression in grasslands, we used poison baits (with physical exclosures) to selectively reduce the ant population in common garden settings, then tracked ant and nonant ground predator abundance and diversity, and removal of sentinel egg prey for 7 wk. We found that poison baits reduced ant abundance without a significant negative impact on abundance of nonant ground predators, and that a reduction in ant abundance decreased the proportion of sentinel prey eggs removed. Even a modest decrease (~20%) in abundance of several ant species, including the numerically dominant Lasius neoniger Emery (Hymenoptera: Formicidae), significantly reduced sentinel prey removal rates. Our results suggest that ants disproportionately contribute to ground-based predation of arthropod prey in grasslands. Changes in the amount of grasslands on the landscape and its management may have important implications for ant prevalence and natural prey suppression services in agricultural landscapes.

Download Full-text