scholarly journals (A178) Evaluating the Feasibility of Verbal Analogue Scale among Emergency Care Providers in Assessment and Management of Acute Pain in Trauma Victims

2011 ◽  
Vol 26 (S1) ◽  
pp. s50-s50
Author(s):  
G. Adhikari ◽  
S. Bhoi ◽  
S. Chauhan ◽  
T.P. Sinha ◽  
P. Gautam
Keyword(s):  
Visual Analogue Scale ◽  
Scale Score ◽  
Acute Pain ◽  
Emergency Care ◽  
Analogue Scale ◽  
Visual Analogue Score ◽  
Likert Scale ◽  
Care Providers ◽  
Pain Scales ◽  
Trauma Victims

BackgroundAcute pain assessment and management in trauma victims is often overlooked in emergency department (ED). Visual analogue scale is the preferred scale for assessment and management of pain however, its role in a busy ED is limited. The objective of this study was to evaluate the feasibility of verbal and visual analogue scale among emergency care providers.MethodsEmergency caregivers were instructed to use both pain scales wherever feasible for assessment, management, and monitoring of pain in 100 non-consecutive alert patients. A separate, pre-tested survey questionnaire addressing the feasibility of each pain scales was surveyed among emergency care providers (emergency physicians, nursing staff). A Likert scale (1 to 5) was assessed for cooperativeness, availability of time for assessment, the format, the peak period feasibility, the monitoring ease and the amount of work load. Binary scale (yes and no) was used to measure the overall utility in assessment and management of pain.ResultsOut of 100 patients enrolled, the verbal analogue score was used in all patients and visual analogue score was used in 30 patients. The average Likert scale score for verbal analogue score questionnaire was 1.7 and the average Likert scale score for visual analogue score questionnaire was 3.9. On the overall utility both scales were found to be useful in all patients.ConclusionsBoth the scales were found to be useful in overall assessment and management of pain. However, there was a favorable trend towards using verbal analogue scale among emergency care providers.

scholarly journals Tswana speaking South Africans’ understanding of pain scales

2009 ◽  
Vol 65 (1) ◽  
Author(s):  
M. Yazbek ◽  
A. Stewart ◽  
P. Becker
Keyword(s):  
Visual Analogue Scale ◽  
Analogue Scale ◽  
Rating Scale ◽  
Pain Scale ◽  
Pain Tolerance ◽  
Future Research ◽  
Validity And Reliability ◽  
Cross Sectional ◽  
Pressure Threshold ◽  
Pain Scales

Aim: The aim of this study was to establish the validity and reliability of the Tswanatranslations of three pain scales.Design: This was a cross–sectional study to validate and test the reliability of threepain scales.Participants:   One hundred subjects participated in the study. They were selectedfrom the back schools of five hospitals in the North -West Province of South A frica andfrom workers in these hospitals who were employed as kitchen workers, laundryworkers and cleaners.Method: Translation of the pain scales and the stages of cross-cultural adaptation were followed as recommended byBeaton et al (2000). Pain tolerance of the subjects was measured using a P.T.M. (pressure threshold meter). The painscales used were the V.A .S. (visual analogue scale) one (nought and ten only), the V.A .S. (visual analogue scale) two(nought through to ten), the W.B.F. (Wong-Baker Faces pain measure) and the V.R.S. (verbal rating scale).  The V.R.S.used came in two forms. The first form was written on cue cards which the subjects arranged in order and the second form was the questionnaire version of the V.R.S.The subjects were interviewed and asked five questions relating to their back pain. Upon completion of the interviewthe pressure threshold of the painful area (back) was tested. Subjects then filled in the three pain scales, namely the (V.A .S. one, V.A .S. two, the V.R.S. and lastly the W.B.F. pain scale). Approximately a third of the sample (37) was retested the following day following the same procedure asdescribed above. Results: There was no correlation between the pressure threshold meter readings and the pain scale measurements.  Conclusion: From the statistical analysis of the results, it became apparent that the subjects tested did not have anunderstanding of any of the three pain scales. Future research needs to be done in developing entirely different scales for peoples of low literacy and differentlanguage and cultural groups in South Africa.

scholarly journals Dry needling is effective in reducing acute pain in patients with severe knee osteoarthritis

2020 ◽  
Vol 7 (3) ◽  
pp. 154
Author(s):  
Amanda Machado Antonio ◽  
Thaina Cristina Vieira Gaspardi ◽  
Evelyn Regina Couto ◽  
Gustavo Constantino De Campos ◽  
João Batista De Miranda ◽  
...  
Keyword(s):  
Visual Analogue Scale ◽  
Knee Osteoarthritis ◽  
Acute Pain ◽  
Analogue Scale ◽  
Brief Pain Inventory ◽  
Trigger Points ◽  
Control Group ◽  
Static Stretching ◽  
Dry Needling ◽  
Timed Up And Go

<p class="abstract"><strong>Background:</strong> The objectives of the study was to evaluate the efficacy of dry needling inactivation of trigger points in acute pain relief and function improvement in patients with severe knee osteoarthritis.</p><p class="abstract"><strong>Methods:</strong> Thirty participants choose between dry needling or static stretching. It was analyzed the immediate effects of a single dry needling intervention, compared to a control group that received static stretching. Outcomes of the study was timed up and go test; visual analogue scale and brief pain inventory.</p><p class="abstract"><strong>Results:</strong> The group treated with dry needling had a better result on the visual analogue scale and on the brief pain inventory scale. There was no difference in time up and go performance in relation to the control group. The muscle group with the highest prevalence of trigger points was the thigh adductors (83.3%), despite valgus or varus frontal plane misalignment of the limb.</p><p class="abstract"><strong>Conclusions: </strong>The inactivation of trigger points by dry needling in patients with acute pain due to severe osteoarthritis of the knees obtained better relief compared to static stretching of the musculature.</p>

scholarly journals Surgical Outcome of Microvascular Decompression for Trigerminal Neuralgia in Terms of Pain Control Using Visual Analogue Scale

2020 ◽  
Vol 24 (3) ◽  
Author(s):  
RIAZ-UR- REHMAN ◽  
MUHAMMAD NAWAZ KHAN ◽  
ATTIYA NASIR SIDDIQUE ◽  
AKBAR JAMAL
Keyword(s):  
Pain Relief ◽  
Visual Analogue Scale ◽  
Trigeminal Neuralgia ◽  
Pain Control ◽  
Analogue Scale ◽  
Visual Analogue Score ◽  
Definitive Treatment ◽  
Inclusion Criteria ◽  
Good Pain Relief ◽  
Vascular Decompression

Objective:  The aim of conducting this study was to evaluate the outcome of a Micro vascular Decompression procedure for the definitive treatment of Trigeminal Neuralgia in our setup. Material and Methods:  This observational prospective study was carried out in Neurosurgery unit Hayatabad Medical Complex, Peshawar. A total of 50 patients operated for micro vascular decompression surgeries were enrolled in the study, both genders and any age were in inclusion criteria. Patients previously operated for trigeminal neuralgia were excluded from the study. Post operatively all patients were followed for 1year to calculate the outcome in terms of pain control using visual analogue score (VAS). Immediate pain relief during the first post-operative week and trigeminal neuralgia pain at 1 year post op were recorded and  graded into three categories based on Visual Analogue Scale (VAS) such as Excellent: 0-2 , Good: 3-6, Fail/Poor: 7 – 10. Results:  50 patients fulfilled the inclusion criteria. 22 were male & 28 were female with an age range from 42-78 years. Average duration of disease was 5 years. In 30 patients, clinically v2-v3 were predominantly involved, in remaining 14 patient v1-v2 were involved & only in 6 patients all three branches were involved. Among all operated 50 patients 18(36%) had excellent pain relief, 26 (52%) had good pain relief & 6 (12%) had fail/poor pain relief. Conclusion:  From this data it was concluded that micro vascular decompression is an effective surgical procedure in relieving pain of trigeminal neuralgia in patients who are refractive to medical treatment.

scholarly journals Μελέτη των παραγόντων που επηρεάζουν την εμφάνιση εξέλκωσης σε διαβητικό πόδι και σχεδιασμός εξατομικευμένου υποδήματος

2020 ◽  
Author(s):  
Αριστομένης Κοσσιώρης
Keyword(s):  
Visual Analogue Scale ◽  
Receiver Operating Characteristic ◽  
Scale Score ◽  
Visual Analogue Scale Score ◽  
Roc Curve ◽  
Analogue Scale ◽  
Operating Characteristic ◽  
Curve Analysis ◽  
Roc Curve Analysis ◽  
Chi Square

Εισαγωγή: Αν και οι ακρωτηριασμοί και οι παραμορφώσεις στα πόδια, αποτελούν παραμέτρους που έχουν μελετηθεί ως παράγοντες κινδύνου για διαβητική εξέλκωση [10,127,128], η συμπερίληψη των ποδικών ακρωτηριασμών και παραμορφώσεων σε μία ευρεία, ενιαία μεταβλητή παραμορφώσεων με αναφορά στη βαρύτητα αυτών, μπορεί να χαρακτηρίζει καλύτερα τα άτομα σε κίνδυνο για διαβητική εξέλκωση. Η διαβητική εξέλκωση μπορεί να προληφθεί εφαρμόζοντας κατάλληλες παρεμβάσεις, όπως η χρήση ειδικών υποδημάτων αποφόρτισης για ≥60% του χρόνου κατά τον οποίο βαδίζουν ή βρίσκονται σε όρθια στάση ή εκτός του κρεβατιού (≥9.6/16 ώρες) [72,76,79]. Ωστόσο, από απλούς υπολογισμούς, μόνο οι μισοί σχεδόν ασθενείς (49.5% -ενδοτεταρτομοριακό εύρος 39.0-49.5%-) των ασθενών έχουν προμηθευτεί υποδήματα πρόληψης διαβητικής εξέλκωσης μετά από σχετική σύσταση του ιατρού [74,129], όπως επίσης οι μισοί σχεδόν ασθενείς (55.7% -τυπική απόκλιση 16.9%-), από αυτούς που έχουν προμηθευτεί ειδικά υποδήματα αποφόρτισης, τα φορούν για τον ενδεδειγμένο χρόνο [72-76]. Υλικό και Μέθοδος: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της βαρύτητας των ακρωτηριαστικών και μη ακρωτηριαστικών ποδικών παραμορφώσεων ως παράγοντα κινδύνου για διαβητική εξέλκωση σε σχέση με τους άλλους καθιερωμένους στη βιβλιογραφία παράγοντες κινδύνου και η σύνδεση των ευρημάτων της διερεύνησης αυτής με τη θεωρητική υπόθεση ότι η χρήση κατάλληλων υποδημάτων από τους ασθενείς με διαβήτη τουλάχιστον για το 60% του χρόνου κατά τον οποίο βρίσκονται εκτός του κρεβατιού μπορεί να προλάβει την ανάπτυξη διαβητικών ελκών, σε δύο μελέτες στο ίδιο δείγμα ασθενών με διαβήτη με ή χωρίς ενεργά ποδικά έλκη (μελέτες 1 και 2, N=134 και 134 αντίστοιχα). Στην πρώτη μελέτη, διερευνήθηκε η βαρύτητα των ακρωτηριαστικών και μη ακρωτηριαστικών ποδικών παραμορφώσεων ως παράγοντα κινδύνου για διαβητική εξέλκωση σε σχέση με τους άλλους, καθιερωμένους στη βιβλιογραφία παράγοντες κινδύνου. Διενεργήθηκε συγχρονική και ασθενών-μαρτύρων έρευνα από τον Οκτώβριο του 2005 μέχρι τον Νοέμβριο του 2016. Για τη συλλογή των δεδομένων, χρησιμοποιήθηκε δομημένος ποσοτικός οδηγός συνέντευξης. Πραγματοποιήθηκε μονομεταβλητή λογιστική παλινδρομική ανάλυση για τους καθιερωμένους στη βιβλιογραφία παράγοντες κινδύνου, όπως επίσης για δύο εκδοχές της μεταβλητής «βαρύτητα των ακρωτηριαστικών και μη ακρωτηριαστικών ποδικών παραμορφώσεων» (με δύο και τρεις κατηγορίες βαρύτητας ποδικών παραμορφώσεων). Ακολούθως, πραγματοποιήθηκε πολυμεταβλητή λογιστική παλινδρομική ανάλυση για τρία προβλεπτικά μοντέλα και ανάλυση καμπύλης λειτουργικού χαρακτηριστικού δέκτη (receiver operating characteristic -ROC- curve analysis) για τη σύγκριση αυτών. Στη δεύτερη μελέτη, εξετάστηκαν η αρχική και συνεχιζόμενη συμμόρφωση των ασθενών με διαβητική ποδοπάθεια στη χρήση κατάλληλων υποδημάτων. Για τη συλλογή των δεδομένων, χρησιμοποιήθηκε επίσης δομημένος ποσοτικός οδηγός συνέντευξης. Για την επαγωγική στατιστική ανάλυση των δεδομένων, εφαρμόστηκαν τα τεστ Chi-square και Mann-Whitney U, όπως επίσης μονομεταβλητή λογιστική παλινδρομική ανάλυση. Αποτελέσματα: Όσον αφορά στη μελέτη 1, η μονομεταβλητή λογιστική παλινδρομική ανάλυση, αναφορικά με τις μεταβλητές που περιλαμβάνονταν στα τρία μοντέλα («1», «2» και «3») ήταν σημαντική (P≤.05) για τη διαβητική περιφερική νευροπάθεια (OR 3.80, 95% CI 1.66-8.70, P=.002), την περιφερική αρτηριοπάθεια (OR 4.14, 95% CI 1.84-9.32, P=.001), τις ακρωτηριαστικές ποδικές παραμορφώσεις (OR 2.78, 95% CI 1.04-7.45, P=.042), το ιστορικό προηγούμενης ποδικής εξέλκωσης (OR 3.79, 95% CI 1.64-8.77, P=.002) και τις μέτριες/σοβαρές ποδικές παραμορφώσεις από τη μεταβλητή «βαρύτητα των ακρωτηριαστικών και μη ακρωτηριαστικών ποδικών παραμορφώσεων» με τις δύο κατηγορίες βαρύτητας (κατηγορία αναφοράς: «καμία/ήπιες») (OR 2.78, 95% CI 1.13-6.86, P=.026). Σχετικά με την πολυμεταβλητή λογιστική παλινδρομική ανάλυση του μοντέλου 1, δεν παρήχθη καμία στατιστικά σημαντική μεταβλητή. Αναφορικά με την πολυμεταβλητή λογιστική παλινδρομική ανάλυση των μοντέλων 2 και 3, μόνο η περιφερική αρτηριοπάθεια ήταν στατιστικά σημαντική (OR 3.56, 95% CI 1.17-10.82, P=.025 και OR 3.33, 95% CI 1.10-10.08, P=.033 αντίστοιχα). Όσον αφορά στην ανάλυση καμπύλης λειτουργικού χαρακτηριστικού δέκτη, και τα δύο μοντέλα 2 και 3 είχαν μεγαλύτερες περιοχές κάτω από την ROC καμπύλη από την περιοχή του μοντέλου 1 (0.763, P<.001 και 0.754, P<.001 αντίστοιχα). Σχετικά με τη μελέτη 2, υπήρξε μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ της παρουσίας ή απουσίας ενεργής ποδικής εξέλκωσης και του αν ή όχι οι συμμετέχοντες φορούσαν σωστά υποδήματα τη στιγμή της έρευνας (χ2(1)=4.36, P=.037). Οι ασθενείς με ενεργά ποδικά έλκη φορούσαν κατάλληλα υποδήματα σε μικρότερο ποσοστό (44.4% έναντι 78.6%) από εκείνους που δεν είχαν έλκη (τους ασθενείς σε κίνδυνο για διαβητική εξέλκωση). Η αρχικά συμμορφούμενη ομάδα είχε σημαντικά χαμηλότερο Visual Analogue Scale score αναφορικά με την ικανοποίηση από την τιμή των υποδημάτων (διάμεσος=5.0) από την ομάδα που δεν ήταν αρχικά συμμορφούμενη (διάμεσος=8.0, U=97.0, z=-2.36, P=.019, r=-0.38). Η μονομεταβλητή λογιστική παλινδρομική ανάλυση σε σχέση με την έκβαση της αρχικής συμμόρφωσης, ήταν σημαντική (P=.045) μόνο για την παράμετρο της «παρουσίας ή απουσίας ενεργής ποδικής εξέλκωσης» (OR 4.58, 95% CI 1.04-20.24) καταδεικνύοντας γραμμική σχέση μεταξύ της κατηγορικής ανεξάρτητης μεταβλητής και των λογαριθμικών λόγων των πιθανοτήτων της εξαρτημένης. Η απουσία ενεργών ποδικών εξελκώσεων είχε θετική επίδραση στη αρχική συμμόρφωση (B=1.52, SE=0.76) και ο δείκτης Nagelkerke’s R2, ο οποίος ήταν ίσος με 0.14, φανέρωσε μια σχετικά αδύναμη συσχέτιση μεταξύ της προβλεπτικής και της εξαρτημένης μεταβλητής. Το μέγεθος της υποομάδας των ασθενών σε κίνδυνο για ποδική εξέλκωση ήταν αρκετά μικρό (n=11) και συνεπώς ανεπαρκές για επαγωγική ανάλυση αναφορικά με τη συνεχιζόμενη συμμόρφωση. Συμπεράσματα: Μια ενιαία μεταβλητή για τους ακρωτηριασμούς των κάτω άκρων και τις άλλες ποδικές παραμορφώσεις με αναφορά στη βαρύτητα αυτών και ≥2 κατηγορίες κινδύνου, θα μπορούσε να είναι πιο βοηθητική στους κλινικούς για τον εντοπισμό και την ταξινόμηση των ασθενών με διαβήτη σε κίνδυνο για διαβητική εξέλκωση. Για την επαύξηση της αρχικής συμμόρφωσης και κατ’ επέκταση της συνεχιζόμενης συμμόρφωσης στη χρήση κατάλληλων υποδημάτων από τους ασθενείς με διαβήτη με ποδικά έλκη ή σε κίνδυνο για ποδική εξέλκωση, οι επαγγελματίες υγείες θα μπορούσαν αν δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην εκπαίδευση των ασθενών με ενεργά ποδικά έλκη, εφαρμόζοντας εντατικές εκπαιδευτικές παρεμβάσεις [70,71]. Επιπρόσθετα, θα μπορούσαν να παρέχουν στους ασθενείς πολλαπλές επιλογές κόστους αναφορικά με τα υποδήματά τους (π.χ. προτείνοντας αποτελεσματικά και οικονομικά προϊόντα) ή θα μπορούσαν να συμμετέχουν, υπό τον όρο της κατάλληλης εφαρμογής της σχετικής τεχνολογίας στα νοσοκομεία, στην διαδικασία σχεδιασμού/κατασκευής ιατροτεχνολογικών προϊόντων, όπως τα θεραπευτικά/προληπτικά υποδήματα, μειώνοντας έτσι το τελικό κόστος [109,149].

scholarly journals Exploration of the Clinical Effect of Modified Peroneal Nerve Block in Foot Operation Under the Plane of the Ankle joint: A Non-Randomized Clinical Feasibility Observational Study.

2020 ◽  
Author(s):  
ya tuo ◽  
XUEQIANG FU ◽  
YI QIU ◽  
XIAODONG WANG ◽  
SHENGJUAN YAN ◽  
...  
Keyword(s):  
Visual Analogue Scale ◽  
Scale Score ◽  
Nerve Block ◽  
Analogue Scale ◽  
Peroneal Nerve ◽  
Rating Scale ◽  
Numeric Rating Scale ◽  
Deep Peroneal Nerve ◽  
Pain Visual Analogue Scale ◽  
Numeric Rating

Abstract Background This study was aimed at exploring the clinical effect of a modified dorsal peroneal nerve block in foot operation under the ankle plane. Methods The study was observational study, thirty patients ( n =30) were observed with single-center and non-randomized. The patients were treated with an ankle nerve block (including the posterior tibial nerve, superficial peroneal nerve, saphenous nerve, and sural nerve block in the plane of the ankle) and a deep peroneal nerve block (7.5 mg/ml). The primary outcomes were intraoperative visual analogue scale score (0-10 points), numeric rating scale score (0-10 points), and Neuropen score (0-2 points). The secondary outcomes were postoperative pain visual analogue scale and numeric rating scale scores (0-10). Histograms and normal probability QQ plots were used to test the distribution of normality. Results We analyzed the data of 30 patients. It was found that after 20 min of ankle block and deep peroneal nerve block, 23 patients achieved a perfect block effect (visual analogue scale and Neuropen scores = 0), and the operation was performed smoothly. Six patients experienced slight pain (visual analogue scale score: ≤ 3, Neuropen score = 1). An intravenous sedative drip (dexmedetomidine 4 µg/ml, 1 µg/kg dexmedetomidine hydrochloride injection 2 ml:0.2 g; Jiangsu Nhwa Pharmaceutical Co., Ltd . , China) was used. The block failed in one patient, and the operation was performed under general anesthesia with a laryngeal mask in this patient. Conclusions The modified deep peroneal nerve block combined with an ankle nerve block can meet the anesthesia needs for foot surgery under the ankle plane. However, due to the limited number of patients evaluated, it is difficult to accurately predict the effect and a large degree of uncertainty exists regarding these findings. Trial registration This study had been registered at http://www.chictr.org.cn/index.aspx with No. ChiCTR2000037880 on Sep 3, 2020.It was a retrospectively registered.

scholarly journals Tratamento cirúrgico de recidivas de hérnias discais lombares: que resultados?

2011 ◽  
Vol 10 (1) ◽  
pp. 14-19
Author(s):  
Pedro Alberto Pinto da Silva ◽  
Paulo Miguel Silva Pereira ◽  
Patrícia Maria Polónia Pinto ◽  
Rui Manuel Cardoso Vaz
Keyword(s):  
Visual Analogue Scale ◽  
Scale Score ◽  
Visual Analogue Scale Score ◽  
Analogue Scale ◽  
Pain Visual Analogue Scale

OBJETIVOS: No tratamento da recidiva de hérnia discal lombar, em particular no âmbito cirúrgico, vários aspectos se mantêm controversos. O presente trabalho pretende contribuir para definir características pré-operatórias que influenciem os resultados subjetivo e objetivo da cirurgia. MÉTODOS: Foram selecionados doentes submetidos à intervenção cirúrgica por hérnia discal lombar recidivada em um período de dez anos; foram revistos os processos clínicos e reavaliados os pacientes, de forma subjetiva (grau de satisfação, Pain Visual Analogue Scale, Score de Stanford) e objetiva (Índice de Incapacidade de Oswestry, Questionário de Zurich). Foi realizada uma análise estatística desses dados. RESULTADOS: O número total foi de 55 doentes, com predomínio do sexo masculino. A taxa de complicações foi de 7,3%. Onze doentes (20%) necessitaram de terceira intervenção cirúrgica. A grande maioria (91,5%) dos doentes afirma-se satisfeita com o tratamento cirúrgico. Houve uma variação média favorável pelo Índice de Oswestry (-46,27%), confirmada pelas restantes escalas; 81,6% dos pacientes ativos retomaram a atividade laboral prévia. Foram encontrados preditores significativos do resultado funcional, e a necessidade de terceira cirurgia para o retorno à atividade laboral. CONCLUSÕES: O tratamento cirúrgico da recidiva de hérnia discal lombar permite resultados favoráveis no controle sintomático e funcional, em todos os testes aplicados. Algumas variáveis pré-operatórias podem ajudar a prever os pacientes menos susceptíveis à melhoria.

Plantar hyperhidrosis associated with primary palmar hyperhidrosis: Outcome following video-assisted thoracoscopic sympathectomy

2021 ◽  
pp. 021849232199650
Author(s):  
Walid Salah Abu Arab ◽  
Moustafa Mohamed Elhamami
Keyword(s):  
Visual Analogue Scale ◽  
Scale Score ◽  
Visual Analogue Scale Score ◽  
Analogue Scale ◽  
Palmar Hyperhidrosis ◽  
Compensatory Sweating ◽  
Compensatory Hyperhidrosis ◽  
Thoracoscopic Sympathectomy ◽  
Video Assisted ◽  
Surgery Department

Introduction Primary palmar hyperhidrosis is an abnormal over-sweating of palms. It is usually associated with plantar hyperhidrosis. Video-assisted thoracoscopic sympathectomy is the treatment of choice for palmar hyperhidrosis; however, it may affect plantar hyperhidrosis. Objectives The aim of this study was to evaluate the effect of thoracoscopic sympathectomy on plantar hyperhidrosis. Methods This prospective study included patients who presented to the Cardiothoracic Surgery Department with primary palmo-planter hyperhidrosis and received thoracoscopic sympathectomy between January 2014 and December 2018. Preoperatively, patients scored subjectively the degree of palmar and plantar hyperhidrosis on Visual Analogue Scale. Following surgery, scoring was performed at three intervals: 7, 30, and 180 days. Presence of compensatory sweating and its scoring was obtained at the same intervals. Complications and patient satisfaction were recorded. Results A total of 518 patients were included. Complication rate, excluding compensatory hyperhidrosis, was 2.7%. Preoperative Visual Analogue Scale score for palmar hyperhidrosis was 9.9 ± 3.8 that following thoracoscopic sympathectomy decreased to 0.041 ± 0.2 on the seventh postoperative day. Further decrease to 0.3 ± 0.16 was noted on the 30th day and 180th day postoperatively. Preoperative Visual Analogue Scale score for plantar hyperhidrosis was 9.54 ± 0.66 that following sympathectomy decreased to 2.27 ± 1.67 on the seventh postoperative day. However, slight insignificant increase was noted to become 2.73 ± 1.65 on the 30th day and 6th month postoperatively. Compensatory hyperhidrosis was recorded in 3.9% of patients at 6th month postoperatively. Conclusion Palmar hyperhidrosis is usually associated with plantar hyperhidrosis. Thoracoscopic sympathectomy is an effective and safe treatment for palmar hyperhidrosis. It may completely or partially cure plantar hyperhidrosis.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document