Στη διατριβή αυτή μελετάται η διαμόρφωση της έννοιας της δύναμης στον αγγλικό φιλοσοφικό λόγο στα μέσα του 17ου αιώνα. Εν ολίγοις, η μελέτη εστιάζει το ενδιαφέρον στη σημασία της διερεύνησης τόσο του ιστορικού και του διανοητικού πλαισίου όσο και των εννοιολογικών συνθηκών της περιόδου. Μίας περιόδου όπου στο επίκεντρο του αγγλικού φιλοσοφικού λόγου έρχεται η συζήτηση σχετικά με το ποια είναι η κατάλληλη φιλοσοφική γλώσσα για να περιγράψει τη φύση. Βασικό σημείο της μελέτης αυτής, είναι η σφοδρή αντίθεση για το ζήτημα της κατάλληλης φιλοσοφικής γλώσσας, η οποία αναπτύσσεται μεταξύ του Thomas Hobbes και του John Wilkins, πρώιμου μέλους της Βασιλικής Εταιρείας. Η μελέτη αντλεί τα μεθοδολογικά και θεωρητικά της εργαλεία από το πεδίο της εννοιολογικής ιστορίας (ή ιστορίας των εννοιών). Υπό αυτό το πρίσμα, η έννοια της δύναμης μελετάται με βάση τα σχετικά σημασιολογικά πεδία τα οποία εντοπίζονται στα γλωσσικά περικείμενα αφενός του Hobbes και αφετέρου των πέντε μελών της πρώιμης Βασιλικής Εταιρείας, δηλαδή, του Wilkins, του Robert Hooke, του Robert Boyle, του Thomas Sprat και του Joseph Glanvill. Με άλλα λόγια, στη μελέτη αυτή η έννοια της δύναμης δεν προσεγγίζεται απλώς ως μία συμπύκνωση μαθηματικών σχέσεων και φυσικών φιλοσοφικών τεχνικών, αλλά ως η συμπύκνωση ενός πλήθους ιστορικών, διανοητικών και σημασιολογικών σχέσεων οι οποίες εντοπίζονται σε συγκεκριμένα γλωσσικά περικείμενα. Η μελέτη λαμβάνει υπόψη της την πληθώρα των ιστοριογραφικών ρευμάτων οι οποίες σχετίζονται με την νευτώνεια έννοια της δύναμης που δρα από απόσταση. Ωστόσο, πηγαίνει πέρα από αυτές εστιάζοντας στις υπο-διαμόρφωση εννοιολογικές δομές οι οποίες σχετίζονται με την έννοια της νευτώνειας δύναμης και οι οποίες συγκροτούνται βάσει της συζήτησης περί της κατάλληλης φιλοσοφικής γλώσσας. Οι συγχρονικά ασαφείς εννοιολογικές δομές συμπυκνώνονται στη, αλλά και συγκροτούν τη διαμάχη οι οποία βασίστηκε και διαμορφώθηκε από τα αντιθετικά φιλοσοφικά μοντέλα αφενός του Thomas Hobbes και αφετέρου των πρώιμων μελών της Royal Society. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Νεύτωνας δεν θεωρείται πνευματικό επίγονος της Royal Society, αλλά της φιλοσοφικής διαμάχης μεταξύ του Hobbes και των πρώιμων μελών της Royal Society. Όπως ακριβώς και η νευτώνεια έννοια της δύναμης που δρα από απόσταση δεν είναι η συσσώρευση μαθηματικών και φυσικών φιλοσοφικών λεπτομερειών της εποχής, αλλά αναγνωρίζεται ως η συμπύκνωση μίας πληθώρας εννοιολογικών, πνευματικών, θρησκευτικών, πολιτικών και φυσικών φιλοσοφικών σχέσεων, οι οποίες θέτουν ένα συγκεκριμένο ορίζονται πιθανών εμπειριών και θεωριών.