scholarly journals Diversidade de abelhas visitantes das flores de Citrus em pomares de laranjeira e tangerineira

2011 ◽  
Vol 33 (1) ◽  
pp. 111-117 ◽  
Author(s):  
Eduardo Tigre do Nascimento ◽  
Raquel Pérez-Maluf ◽  
Rosimeire Alves Guimarães ◽  
Maria Aparecida Castellani
Keyword(s):  
Apis Mellifera ◽  
Citrus Sinensis ◽  
Citrus Reticulata ◽  
Tetragonisca Angustula

A presença de abelhas em culturas de valor comercial, no período de florescimento, é importante não apenas para garantir a polinização cruzada, quando indispensável, mas também para incrementar a produção de frutos e sementes. Nessa perspectiva, o presente trabalho teve a finalidade de identificar as abelhas visitantes das flores em pomar de laranjeira (Citrus sinensis) e tangerineira (Citrus reticulata) em Salinas - MG. O trabalho foi conduzido na fazenda experimental Santa Isabel, da Escola Agrotécnica Federal de Salinas - MG, em pomares de laranjeira com as variedades, pera, baía e baianinha, e de tangerineira, variedade poncã. As coletas das abelhas visitantes das culturas da laranjeira e tangerineira foram feitas nas floradas principais, entre os meses de agosto e outubro. Foram coletadas as abelhas que visitaram as flores nos horários entre 06 h e 18 h, totalizando 52 horas na laranjeira e 50 horas na tangerineira. No pomar de laranjeira, foram coletados 5.045 espécimes com riqueza de 12 espécies, e na tangerineira, 1.428 espécimes com 20 espécies. As espécies de abelhas de maior predominância e dominância em todos os horários amostrados foram Apis mellifera e Trigona spinipes na cultura da laranjeira e A. mellifera, T. spinipes e Tetragonisca angustula na cultura da tangerineira.

Indian citrus ringspot virus. [Distribution map].

2015 ◽  
Author(s):  
Keyword(s):  
Citrus Sinensis ◽  
Andhra Pradesh ◽  
Uttar Pradesh ◽  
Ringspot Virus ◽  
Citrus Reticulata ◽  
Citrus Aurantium ◽  
Distribution Map ◽  
Virus Distribution ◽  
New Distribution ◽  
Cleopatra Mandarin

Abstract A new distribution map is provided for Indian citrus ringspot virus. Tymovirales: Alphaflexiviridae: Mandarivirus. Hosts: kinnow (Citrus aurantium × Citrus reticulata), Cleopatra mandarin (Citrus reshni) and navel orange (Citrus sinensis). Information is given on the geographical distribution in Asia (India, Andhra Pradesh, Delhi, Gujarat, Haryana, Karnataka, Maharashtra, Punjab, Rajasthan and Uttar Pradesh).

scholarly journals Plants and pollinating bees in Maringá, State of Paraná, Brazil

2003 ◽  
Vol 46 (4) ◽  
pp. 705-710 ◽  
Author(s):  
Vagner de Alencar Arnaut de Toledo ◽  
Adriano Ernesto de Toledo Fritzen ◽  
Carolina Antunes Neves ◽  
Maria Claudia Colla Ruvolo-Takasusuki ◽  
Silvia Helena Sofia ◽  
...  
Keyword(s):  
Apis Mellifera ◽  
Plant Species ◽  
Tetragonisca Angustula ◽  
Frequent Visitor ◽  
Ocimum Americanum

The present study was carried out to survey the bees as visitors to melliferous flora in the region of Maringá, state of Paraná, Brazil. A total of 331 insects were captured, and the fauna comprised 39.88% Trigona spinipes, 38.37% Apis mellifera, 8.16% Tetragonisca angustula, 3.93% Halictidae, 1.21% Megachilidae, 2.42% Anthophoridae, and 3.32% other Hymenoptera. Eleven plant species from nine families were observed. The four families most frequently visited by A. mellifera were Pontederiaceae (93.53%), Sterculiaceae and Polygoniaceae (47.22%), Apocynaceae and Apiaceae (42.86%). The families most visited by T. spinipes were Lamiaceae (64.70%), Apocynaceae (57.14%), Sterculiaceae (51.85%) and Anacardiaceae (48.39%), and the families most visited by T. angustula were (28.57%), Asteraceae (22.22%) and Labiatae (16.47%). Three species predominated in number of bee visits Dombeya wallichii (32.63%), Ocimum americanum (15.5%) and Antigonon leptopus (15.2%). T. angustula was the most frequent visitor of O. gratissimum flowers (60.87%).

scholarly journals Levantamento de moscas-das-frutas e seus parasitoides em citros, no município de Viçosa, Minas Gerais

Revista CERES ◽  
2012 ◽  
Vol 59 (6) ◽  
pp. 877-880 ◽  
Author(s):  
Daniel Lucas Magalhães Machado ◽  
Tiago Barbosa Struiving ◽  
Dierlei dos Santos ◽  
Silvana Aparecida da Silva Souza ◽  
Dalmo Lopes de Siqueira
Keyword(s):  
Citrus Sinensis ◽  
Minas Gerais ◽  
Citrus Reticulata ◽  
Citrus Reticulata Blanco ◽  
Anastrepha Fraterculus ◽  
Citrus Deliciosa

As moscas-das-frutas são responsáveis por grandes perdas em fruteiras comerciais no Brasil, por isso é fundamental conhecer as espécies predominantes na região. Objetivou-se com este trabalho estudar a ocorrência de moscas-das-frutas (Diptera: Tephritidae) e seus parasitoides em laranjas doces (Citrus sinensis L. Osbeck), tangerina Poncã (Citrus reticulata Blanco) e mexerica Rio (Citrus deliciosa Ten), no município de Viçosa, Minas Gerais. Os frutos foram coletados em abril de 2008. No laboratório eles foram acondicionados em caixas plásticas contendo areia umedecida e em ambiente controlado para obtenção dos pupários, que foram contados, acondicionados em frascos de vidro com areia fina e mantidos em estufa até a emergência dos adultos. Somente uma espécie de mosca-das-frutas (Anastrepha fraterculus (Wiedemann, 1830) e uma de parasitoide (Doryctobracon brasiliensis Szépligeti) foram identificadas. Dentre as variedades, a laranja doce Baianinha apresentou o maior índice de infestação, e os menores foram atribuídos à mexerica Rio e à tangerina Poncã.

Μελέτη βιολογικών χαρακτηριστικών παρασιτοειδών του phyllocnistis citrella stainton και της επίδρασης τους στη δυναμική του πληθυσμού του

2004 ◽  
Author(s):  
Αργυρώ Καλαϊτζάκη
Keyword(s):  
Citrus Sinensis ◽  
Host Feeding ◽  
Citrus Reticulata ◽  
Phyllocnistis Citrella

Η αναπαραγωγική ικανότητα του παρασιτοειδούς P. pectinicornis βρέθηκε να είναι υψηλότερη στους 20°C (110,05 ωά/θηλυκό). Η αναπαραγωγική ικανότητα του παρασιτοειδούς μειωνόταν με την αύξηση της θερμοκρασίας όπου στους 25 και στους 30°C ο συνολικός αριθμός των ωών ανά θηλυκό βρέθηκε να είναι 34,57 και 33,52 ωά/θηλυκό αντίστοιχα.Η μέση ημερήσια αναπαραγωγική ικανότητα του Ρ. pectinicornis βρέθηκε γενικά μικρότερη σε σχέση με άλλα παρασιτοειδή και ήταν υψηλότερη στους 20°C (1,23 ωά /ημέρα) και μικρότερη στους 30°C (0,71 ωά / ημέρα).Η διάρκεια ζωής των θηλυκών του Ρ. pectinicornis βρέθηκε να επηρεάζεται από τη θερμοκρασία και να είναι σημαντικά μεγαλύτερη στη θερμοκρασία των 20°C (71,68 ημέρες) από ότι στους 25°C (39,71 ημέρες) και 30°C (39,29 ημέρες).Ο ημερήσιος ρυθμός διατροφής από τον ξενιστή (host feeding) του Ρ. pectinicornis ήταν σημαντικά υψηλότερος στους 25°C (0,57 προνύμφες/ημέρα) σε σχέση με αυτό στους 20°C (0,28 προνύμφες/ημέρα) και στους 30°C (0,31 προνύμφες/ημέρα).Οι τιμές του καθαρού ρυθμού αναπαραγωγής (Ro) και της μέσης διάρκειας γενιάς (Τ) του Ρ. pectinicornis βρέθηκαν να είναι μεγαλύτερες στους 20°C (18,82 θηλυκά/θηλυκό/γενιά και 51,36 ημέρες αντίστοιχα) ενώ μειωνόταν με την αύξηση της θερμοκρασίας. Ο ενδογενής ρυθμός αύξησης του πληθυσμού (rm) του Ρ. pectinicornis βρέθηκε να είναι υψηλότερος στους 20°C (0,0735 θηλυκά ωά/θηλυκό/ημέρα) ενώ η μικρότερη τιμή του σημειώθηκε στους 30°C (0,0159 θηλυκά ωά/θηλυκό/ημέρα). Οι τιμές της παραμέτρου αυτής ήταν γενικά παρόμοιες όταν υπολογίστηκαν λαμβάνοντας υπόψη το συνολικό ημερήσιο αριθμό ωών ανά θηλυκό και τον ημερήσιο αριθμό ‘αποτελεσματικών’ ωών στις θερμοκρασίες των 20 και 25°C ενώ στους 30°C η τιμή που βρέθηκε για το rm βάσει του συνολικού ημερήσιου αριθμού ωών ανά θηλυκό ήταν τριπλάσια από εκείνη που βρέθηκε βάσει του ημερήσιου αριθμού ‘αποτελεσματικών’ ωών.Το ποσοστό των θηλυκών ατόμων του S. petiolatus βρέθηκε να μη διαφέρει σημαντικά μεταξύ των θερμοκρασιών που μελετήθηκαν και ήταν 0,48 στους 20°C 0,45 στους 25°C και 0,46 στους 30°C.Η διάρκεια της περιόδου προωτοκίας του S. petiolatus βρέθηκε ότι δεν επηρεάζεται σημαντικά από τη θερμοκρασία και βρέθηκε να είναι 1,86, 1,90 και 2,38 ημέρες στους 20, 25 και 30°C αντίστοιχα. Η διάρκεια ωοτοκίας βρέθηκε ότι επηρεάζεται σημαντικά από τη θερμοκρασία, στην παρούσα μελέτη, με τη μεγαλύτερη τιμή να παρατηρείται στους 30°C (21,05 ημέρες) διαφέροντας από αυτή των 20°C (2,25 ημέρες) όχι όμως και από αυτή των 25°C (16,38 ημέρες). Η διάρκεια της περιόδου μεταωτοκίας του S. petiolatus δεν επηρεάστηκε σημαντικά από τη θερμοκρασία και βρέθηκε να είναι 2,33, 2,28 και 2,22 ημέρες στους 20, 25 και 30 °C ημέρες αντίστοιχα.Η αναπαραγωγική ικανότητα του παρασιτοειδούς S. petiolatus βρέθηκε να είναι σημαντικά υψηλότερη στους 30°C (176 ωά/θηλυκό) σε σχέση με αυτή στους 20 °C (3,5 ωά/θηλυκό) όχι όμως από αυτή των 25 °C (143 ωά/θηλυκό).Η μέση ημερήσια αναπαραγωγική ικανότητα του S. petiolatus βρέθηκε να είναι υψηλότερη στους 25°C όπου έφθασε το 6,41 ωά/ημέρα και χαμηλότερη στους 20°C (0,68 ωά/ημέρα).Η διάρκεια ζωής των θηλυκών του S. petiolatus βρέθηκε να είναι σημαντικά μεγαλύτερη στη θερμοκρασία των 30°C (25,4 ημέρες) από αυτή των 20°C (5,77Οημέρες) αλλά όχι από αυτή των 25 C (20,57 ημέρες).Ο ημερήσιος ρυθμός διατροφής από τον ξενιστή (host feeding) του S. petiolatus ήταν σημαντικά υψηλότερος στους 25°C (0,26 προνύμφες/ημέρα) από αυτόν στους 20°C (0,15 προνύμφες/ημέρα) αλλά όχι από αυτόν στους 30°C (0,21 προνύμφες/ημέρα).Οι τιμές του καθαρού ρυθμού αναπαραγωγής (R^) και της μέσης διάρκειας γενιάς (Τ) του S. petiolatus βρέθηκαν να είναι μεγαλύτερες στους 30°C (50,84 θηλυκά/θηλυκό/γενιά και 23,40 ημέρες αντίστοιχα) ενώ μειωνόταν με την αύξηση της θερμοκρασίας. Ο ενδογενής ρυθμός αύξησης του πληθυσμού (rm) του S. petiolatus βρέθηκε να είναι υψηλότερος στους 30°C (0,2162 θηλυκάωά/θηλυκό/ημέρα) ενώ η μικρότερη τιμή του σημειώθηκε στους 20°C (0,0064 θηλυκά ωά/θηλυκό/ημέρα). Για το S. petiolatus οι τιμές της παραμέτρου (rm) αυτής ήταν γενικά παρόμοιες όταν υπολογίστηκαν λαμβάνοντας υπόψη τον συνολικό ημερήσιο αριθμό ωών ανά θηλυκό και τον ημερήσιο αριθμό αποτελεσματικών ωών στις θερμοκρασίες 25 και 30 °C ενώ στη θερμοκρασία των 20°C η τιμή του rm ήταν δεκαπλάσια όταν υπολογίστηκε λαμβάνοντας υπόψη το συνολικό αριθμό των ωών/θηλυκό σε σχέση με αυτή λαμβάνοντας υπόψη τον ημερήσιο αριθμό ‘αποτελεσματικών’ ωών.Η μελέτη της αποτελεσματικότητας των παρασιτοειδών του φυλλορύκτη των εσπεριδοειδών, ιθαγενών ή εισαγόμενων, που βρέθηκαν σε δύο από τα σπουδαιότερα είδη εσπεριδοειδών της χώρας μας, την πορτοκαλιά (Citrus sinensis) και τη μανταρινιά (Citrus reticulata), έγινε το 1999 σε βιολογικό εσπεριδοειδώνα του νομού Χανίων.Από τα εξωτικά παρασιτοειδή που εγκαταστάθηκαν (C. phyllocnistoides, S. petiolatus και Quadrastichus sp.) σημαντικά πολυπληθέστερο βρέθηκε να είναι το C. phyllocnistoides το οποίο εξαπλώθηκε ταχύτατα από τον πρώτο χρόνο της εξαπόλυσης του σε περιοχές πολύ μακρύτερα από τα σημεία εξαπόλυσής του και σημείωσε τα υψηλότερα ποσοστά παρασιτισμού σε σχέση με τα υπόλοιπα κυρίως το καλοκαίρι και το φθινόπωρο. Και το παρασιτοειδές του S. petiolatus εγκαταστάθηκε αλλά σημειώθηκαν μικρά ποσοστά παρασιτισμού κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και του φθινοπώρου. Και τα δύο παραπάνω εξωτικά είδη προτιμούν να παρασιτούν κυρίως προνύμφες 2ου και 3ου σταδίου του φυλλορύκτη και το γεγονός αυτό οδηγεί πιθανώς σε ανταγωνισμό μεταξύ τους με αποτέλεσμα την επικράτηση του C. phyllocnistoides. Το πολυπληθέστερο ιθαγενές ήταν το P. pectinicornis το οποίο βρέθηκε αρκετά νωρίς, τέλη Μάΐου και τον Ιούνιο, όμως σε μικρούς πληθυσμούς, σημειώνοντας χαμηλά ποσοστά παρασιτισμού.Συμπερασματικά μπορούμε να αναφέρουμε ότι στο νομό Χανίων αν και σε ορισμένα χρονικά διαστήματα κυρίως στις αρχές καλοκαιριού η πυκνότητα του φυλλορύκτη ήταν αυξημένη παρόλα αυτά τα σχετικά υψηλά επίπεδα παρασιτισμού, από τη δράση κυρίως των εξωτικών παρασιτοειδών, κράτησαν τα επίπεδα του φυλλορύκτη σε χαμηλά επίπεδα με μέσο όρο μικρότερο από 0,1 άτομα /φύλλο.

Effects of low density polyethylene liners and high-density polyethylene wraps on quality, decay and storage life of lemon and tangor fruits

1985 ◽  
Vol 25 (3) ◽  
pp. 718 ◽  
Author(s):  
PJ Sharkey ◽  
CR Little ◽  
IR Thornton
Keyword(s):  
High Density Polyethylene ◽  
Citrus Sinensis ◽  
Storage Life ◽  
High Density ◽  
Low Density Polyethylene ◽  
Citrus Limon ◽  
Citrus Reticulata ◽  
Low Density ◽  
Cool Storage ◽  
And Storage

Winter-maturing Lisbon lemons (Citrus limon (L.) Burm.f.) and Ellendale tangors (Citrus reticulata x Citrus sinensis (L.) Osbeck) which had been dipped in fungicides and waxed, developed less than 10% rot but remained fresh for only 2-3 months in cool-storage at 10�C and 80-90% RH. High-density polyethylene (HDPE) wraps delayed loss of firmness and peel coloration of tangors and lemons for 5 and 8 months respectively, in cool-storage, but both citrus developed unacceptable levels of rotting within 4 months of harvest. Perforated low-density polyethylene liners were less effective than HDPE wraps for preserving fruit condition but they extended the storage life of lemons until early January (6 months) without incurring levels of decay greater than 10%. However, tangors cool-stored in liners became unsaleable after only 3-4 months owing to loss of acidity and flavour.

Accumulation and Metabolism of Bromacil in Pineapple Sweet Orange (Citrus sinensis) and Cleopatra Mandarin (Citrus reticulata)

Weed Science ◽  
1981 ◽  
Vol 29 (1) ◽  
pp. 1-4 ◽  
Author(s):  
L. S. Jordan ◽  
W. A. Clerx
Keyword(s):  
Citrus Sinensis ◽  
Sweet Orange ◽  
Citrus Reticulata ◽  
Minor Metabolite ◽  
A Minor ◽  
Orange Trees ◽  
Conjugated Metabolites ◽  
Cleopatra Mandarin

Young orange [Citrus sinensis (L.) Osbeck ‘Pineapple sweet orange’] trees are more sensitive to bromacil (5-bromo-3-sec-butyl-6-methyluracil) than young mandarin (Citrus reticulata Blanco ‘Cleopatra mandarin’) trees. Pineapple sweet orange roots absorbed twice as much 14C from bromacil, and accumulated three times as much in the leaves, as did Cleopatra mandarin. The amount of conjugated metabolites formed was the same in the roots of the two cultivars, but twice as much formed in the leaves of Cleopatra mandarin as in the leaves of Pineapple sweet orange. The principle metabolite was 5-bromo-3-sec-butyl-6-hydroxymethyluracil; a minor metabolite was tentatively identified as 5-bromo-3-(3-hydroxyl-1-methylpropyl)-6-methyluracil. No 5-bromouracil was detected. Citrus cultivars differ in their ability to accumulate and metabolize bromacil into conjugated nonphytotoxic compounds.

Differentiation between Flavors of Sweet Orange (Citrus sinensis) and Mandarin (Citrus reticulata)

2017 ◽  
Vol 66 (1) ◽  
pp. 203-211 ◽  
Author(s):  
Shi Feng ◽  
Joon Hyuk Suh ◽  
Frederick G. Gmitter ◽  
Yu Wang
Keyword(s):  
Citrus Sinensis ◽  
Sweet Orange ◽  
Citrus Reticulata

scholarly journals Determinación in vitro del efecto antibacteriano de la miel de la abeja común (Apis mellífera) y de la abeja angelita (Tetragonisca angustula) ante el Staphylococcus aureus coagulasa positivo

2013 ◽  
Vol 4 (1) ◽  
pp. 40-65
Author(s):  
Yenny Romero Rojas ◽  
Luz Adiela Gómez Leal
Keyword(s):  
Staphylococcus Aureus ◽  
Apis Mellifera ◽  
Tetragonisca Angustula

El uso indebido e indiscriminado de los antibióticos en las últimas décadas, para profilaxis de enfermedades tanto en el hombre como en los animales, ha detonado una alarma en el mundo de la medicina microbiológica, ya que dichos microorganismos han respondido de una manera peligrosa, con la llamada resistencia bacteriana, por eso es necesario reconocer, investigar y aplicar en nuestro campo profesional, las opciones alternas que existen en medicina veterinaria. Los objetivos comprendidos en el presente estudio son los de establecer si la miel de la abeja Apis mellífera (abeja común de la miel) y la miel de la Tetragonisca angustula (abeja angelita o virgencita) obtenidas de nuestra flora regional, poseen alguna característica antibacteriana que logre inhibir el desarrollo microbiano en las diferentes concentraciones bacteriales de siembra, para posteriormente analizarlos y compararlos entre sí estadísticamente. A los resultados obtenidos se les hizo un análisis comparativo y descriptivo de la media poblacional, utilizando para esto el programa Software estad.graphad.instat versión 3.06 (2003). Se buscó las diferencias entre parejas estadísticamente significativas P<0.005 aplicando la prueba de rangos múltiples o Test de Tukey-Kramer. Las mieles puras tanto de la Apis mellifera como de la Tetragonisca angustula presentaron la mayor inhibición en concentraciones bacterianas in vitro de 1x10-4 UFC. Las mieles diluidas de la Apis mellifera y Tetragonisca angustula al 20% no presentaron suficiente inhibición ante las concentraciones de 1x10-1,1x10-2 y 1x10-3 UFC. El resto de las diluciones no presentaron una diferencia marcada entre sí por lo que se consideraron en general inhibitorias para las cuatro concentraciones. Todas las mieles estuvieron dentro de un rango de 21.2 mm como máximo y 11 mm como diámetro mínimo; el máximo obtenido, correspondió a la miel pura de la abeja Apis mellifera ante la concentración de 1x10-4 UFC y el mínimo correspondió a la miel de la Tetragonisca angustula en dilución al 20% ante la concentración bacteriana de 1x10-1 UFC. En todos sus estados la miel fue superior al control positivo: oxitetraciclina al 10%. En conclusión, se comprobó durante este estudio que la miel de la abeja Apis mellífera y de la Tetragonisca angustula, puras y diluidas al 50 y 20%, poseen propiedades antibacteriales que las hacen efectivas para detener el crecimiento de las colonias del Staphylococcus aureus coagulasa positivo, en un ensayo in vitro y que las concentraciones mínimas inhibitorias de la miel dependen de la concentración bacteriana y del estado puro o diluido de las mismas mieles. Se podría recomendar que, para próximos estudios de esta índole, sea necesario establecer antes, la presencia y cantidad de las enzimas catalasa y glucoxidasa en la miel sometida a estudio; además de obtener el porcentaje de humedad específico para la misma.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document