scholarly journals SÉRIES MÚLTIPLAS DE SQUAT JUMP AUMENTAM O SALTO VERTICAL DE SALTADORES DE ELITE NO ATLETISMO?

2018 ◽  
Vol 26 (1) ◽  
pp. 39
Author(s):  
Tulio Alfano Moura ◽  
Leonardo Dos Santos Oliveira ◽  
Robson Furlan Ricardo ◽  
Marcelo Alves Costa ◽  
Victor Hugo Alves Okazaki
Keyword(s):  
Drop Jump ◽  
Squat Jump

Em provas do atletismo que requerem potência muscular, há uma maior tendência de utilização de fibras do tipo II. Desta forma, exercícios de força como atividade condicionante podem acarretar em melhora no processo de contração muscular e no desempenho da atividade seguinte. Portanto, o objetivo do estudo foi analisar o efeito de diferentes atividades condicionantes na altura de salto vertical em atletas de provas de salto no atletismo. Doze atletas de elite do atletismo brasileiro (7 homens e 5 mulheres; 16 a 27 anos), em início de temporada esportiva, realizaram um teste de salto vertical com contra-movimento. Os testes foram realizados após três condições em dias distintos, a saber: I) Sem Atividade Condicionante (Controle), II) Squat Jump com 80% da massa corporal e III) Drop Jump de uma altura de 40cm. Foram realizados três saltos verticais após cada atividade condicionante. Adotou-se um intervalo de três minutos entre a realização da atividade condicionante e salto vertical e de um minuto entre cada tentativa de salto vertical. Foi demonstrado efeito do fator atividade condicionante para a altura de salto vertical, F(11, 22) = 9,69; P < 0,001. A condição Squat Jump apresentou maior altura do salto vertical quando comparada à condição controle (P = 0,003; ?2 = 0,64). Em contrapartida, não foi encontrado aumento do salto vertical na condição Drop Jump quando comparada à condição controle (P = 0,99). O número de saltos e o limitado controle da técnica utilizada durante a realização do Drop Jump podem ter influenciado o desempenho do salto vertical. Desta forma, o aparecimento da potencialização pós-ativação está condicionado à intensidade e à natureza da atividade condicionante. Por conseguinte, sugerimos que a realização de Squat Jump pode ser benéfica para o desempenho de atletas de modalidades de potência.

scholarly journals DIFFERENCES IN AGILITY AND EXPLOSIVE POWER OF BASKETBALL PLAYERS IN RELATION TO THEIR POSITIONS ON THE TEAM

2019 ◽  
Vol 16 (2) ◽  
pp. 739
Author(s):  
Milan Mitić ◽  
Miloš Paunović ◽  
Mladen Živković ◽  
Nikola Stojanović ◽  
Ivana Bojić ◽  
...  
Keyword(s):  
Drop Jump ◽  
Anova Analysis ◽  
Basketball Players ◽  
Squat Jump ◽  
Explosive Power ◽  
Counter Movement Jump ◽  
Rapid Changes ◽  
Center Position ◽  
Direction Of Movement ◽  
Post Hoc

Basketball is a sports game which consists of rapid changes in direction of movement, sudden stopping and starting for driving and dribbling and a great number of jumps. The various positions on a basketball team precisely determine the requirements for specific forms of movement, even though contemporary basketball strives for all players in all positions to possess the aforementioned abilities. A sample of 15 male basketball players, divided into three groups of five players each, based on their positions on the team, including the guard, forward and center position, was used to determine differences in agility (Agility T Test, Hexagon Agility Тest, Illinois Agility Test и Lane Agility Drill) and explosive power (the Squat jump, Countermovement Jump, Drop Jump and One-legged Counter Movement Jump). To determine the differences between the basketball players in relation to their positions on the team, the ANOVA analysis for independent samples was used as was a post-hoc analysis. The research results have indicated that there is a difference between the guard position compared to the forward and center position.

scholarly journals RASPJUMP

2020 ◽  
Vol 1 (13) ◽  
Author(s):  
Antônio Sautírio Fernandes Júnior ◽  
Gabriel Silveira ◽  
Jean de Junio Moraes Silva ◽  
Thiago Henrique Hormann ◽  
Joelmir José Jopes ◽  
...  
Keyword(s):  
Raspberry Pi ◽  
Drop Jump ◽  
Countermovement Jump ◽  
Squat Jump

O salto vertical é uma habilidade humana utilizada como indicador de potência dos membros inferiores. O parâmetro mais utilizado para a sua avaliação é a altura do salto, que é considerado o deslocamento do centro de massa do corpo. Há três métodos comumente utilizados para este fim: o método ótico baseado em vídeo (VID), considerado o métodopadrão ouro, mas requer um processamento de dados bastante trabalhoso; o método baseado na força de reação vertical do solo, que requer um equipamento com custo bastante elevado; e o método do tempo de voo (TV). O método TV, apesar de ser simples e de baixo custo (pode ser utilizado um smartphone), pode apresentar um erro considerável quando a técnica do salto não é bem executada e este método também não permite a medida da profundidade doagachamento realizada na fase de propulsão do salto. Com a ideia de desenvolver um novo sistema simples, portátil, de baixo custo e que utilize o método VID (padrão ouro), desenvolvemos um sistema embarcado utilizando um Raspberry Pi (mini-computador) e uma câmera infravermelho com LEDs emissores de infravermelho. O sistema mede a altura dosalto vertical e a profundidade de agachamento rastreando (tracking) o deslocamento de um marcador reflexivo posicionado na cintura do indivíduo avaliado durante o salto vertical. O processamento é realizado pela linguagem Python, por meio de funções da biblioteca OpenCV e da biblioteca picamera para a captura de dados. A interface do sistema foi desenvolvida em ambiente Web, utilizando framework Django em conjunto com Bootstrap, com objetivo deser multiplataforma. Para armazenamento dos dados das avaliações foi utilizado o banco de dados SQLite. Para o processamento dos dados (tracking do marcador reflexivo), foi necessário construir um calibrador (objeto de dimensões conhecidas) para que fosse possível a conversão da distância de deslocamento em pixels para uma distância real, em centímetros. O calibrador é uma pequena caixa retangular com dois pontos de referência separados por uma distância de 10 cm que é colocado a frente do indivíduo, e na mesma linha, durante a avaliação do salto vertical. Para melhor desempenho do algoritmo de tracking técnicas de eliminação de ruídos foram aplicadas. Além disso, o sistema permite o ajuste dos parâmetros da câmera, como brilho, contraste, ISO e shutter, através da interface web que envia os parâmetros que serão utilizados pela biblioteca picamera. Portanto, com a utilização deste novo sistema embarcado é possível avaliar a altura e profundidade dos seguintes tipos de salto vertical encontrados na literatura: countermovement jump, squat jump, continuous jump e drop jump com facilidade. Com o sistema embarcado e um computador, o usuário será capaz, por meio da interface web, de gravar, analisar e gerar relatórios dos diferentes tipos de saltos verticais.

Plyometric Training in Normobaric Hypoxia improves Jump Performance

2021 ◽  
Author(s):  
Betül Coşkun ◽  
Dicle Aras ◽  
Cengiz Akalan ◽  
Settar Kocak ◽  
Michael J. Hamlin
Keyword(s):  
Sprint Performance ◽  
Normobaric Hypoxia ◽  
Control Group ◽  
Drop Jump ◽  
Plyometric Training ◽  
Countermovement Jump ◽  
Jump Performance ◽  
Squat Jump ◽  
Hypoxic Conditions ◽  
And Function

AbstractStrength training in hypoxia has been shown to enhance hypertrophy and function of skeletal muscle, however, the effects of plyometric training in hypoxia is relatively unknown. Therefore, this study aimed to examine the effects of plyometric training in hypoxia compared to normoxia on body composition, sprint and jump parameters. Twenty-three male physical education students (20.4±2.0 years, mean±SD) participated in the study and were divided into a plyometric training in hypoxia (PTH, n=8), plyometric training in normoxia (PTN, n=7) or control group (C, n=8). The PTH group trained in normobaric hypoxia (approximately 3536 m) 3 days/week for 8 weeks, while the PTN trained in normoxia. PTH induced significant improvements from baseline to post-testing in countermovement-jump (37.8±6.7 cm, 43.4±5.0 cm, p<0.05), squat-jump (35.4±6.2 cm, 41.1±5.7 cm, p<0.05), drop-jump height (32.8±6 cm, 38.1±6 cm, p<0.05) and 20-m sprint performance (3257.1±109.5 ms, 3145.8±83.6 ms, p<0.05); whereas PTN produced significant improvement only in countermovement-jump (37.3±4.8 cm, 40.5±4.5 cm, p<0.05) and 20-m sprint performance (3209.3±76.1 ms, 3126.6±100.4 ms, p<0.05). Plyometric training under hypoxic conditions induces greater improvement in some jump measures (drop-jump and squat-jump) compared to similar training in normoxia.

Does bilateral index differ between countermovement jump, drop jump and squat jump?

2012 ◽  
Vol 15 (sup1) ◽  
pp. 227-228
Author(s):  
E. Simoneau ◽  
A. Toumi ◽  
C. Gillet ◽  
S. Leteneur
Keyword(s):  
Drop Jump ◽  
Countermovement Jump ◽  
Squat Jump

scholarly journals Η επίδραση προπονητικών προγραμμάτων σε μεταβλητές της φυσικής κατάστασης που αφορούν τη δύναμη και την ταχύτητα των ποδοσφαιριστών

2014 ◽  
Author(s):  
Νικόλαος Ξανθόπουλος
Keyword(s):  
Performance Analysis ◽  
Motion Control ◽  
Repeated Measures ◽  
Rectus Femoris ◽  
Biceps Femoris ◽  
Drop Jump ◽  
Squat Jump ◽  
Analysis System

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η αξιολόγηση ενός συνδυαστικού προπονητικού προγράμματος ταυτόχρονης βελτίωσης της δύναμης και της ταχύτητας και των πιθανών μεταβολών που θα επιφέρει σε επιλεγμένες κινηματικές, δυναμικές και ηλεκρομυογραφικές μεταβλητές της δύναμης και της ταχύτητας των ποδοσφαιριστών. Το δείγμα της μέτρησης αποτέλεσαν 44 ποδοσφαιριστές ερασιτεχνικών σωματείων (Α΄ ποδοσφαιρικής ερασιτεχνικής κατηγορίας νομού Πέλλας), ηλικίας Μ=19,43 έτη, sd=2,32, ύψους Μ=175,12 cm, sd=3,26 και βάρους Μ=74,23 Kg, sd=7,71 οι οποίοι χωρίστηκαν σε 4 ισάριθμες ομάδες. Η καθεμιά από τις ομάδες ακολούθησε διαφορετικό πρόγραμμα προπόνησης. Η πρώτη ομάδα ακολούθησε συνδυαστικό προπονητικό πρόγραμμα ταυτόχρονης βελτίωσης της δύναμης και της ταχύτητας. Η δεύτερη ομάδα ακολούθησε αμιγώς προπονητικό πρόγραμμα βελτίωσης της δύναμης. Η τρίτη ομάδα ακολούθησε αμιγώς προπονητικό πρόγραμμα βελτίωσης της ταχύτητας. Η τέταρτη ομάδα αποτέλεσε την ομάδα ελέγχου. Το πρόγραμμα εφαρμόστηκε κατά την προαγωνιστική περίοδο. Στις αρχικές και τελικές μετρήσεις οι δοκιμαζόμενοι υποβλήθηκαν σε επιλεγμένη δέσμη δοκιμασιών κατά τις οποίες έγινε αξιολόγηση της μέγιστης ισομετρικής δύναμης (F Maximum) των κάτω άκρων, των κατακόρυφων αλμάτων από ημικάθισμα (Squat Jump) και των κατακόρυφων αλμάτων μετά από πτώση από ύψος (Drop Jump). Οι τρεις μύες που αξιολογήθηκαν ήταν: ο ορθός μηριαίος (Rectus Femoris), ο δικέφαλος μηριαίος (μακρά κεφαλή) (Biceps Femoris) και ο γαστροκνήμιος (Gastrocnemius) των κάτω άκρων. Επίσης αξιολογήθηκε η μέγιστη ταχύτητα στο εργοποδήλατο και η μέγιστη ταχύτητα 10 και 30μ, με αρχική και χωρίς αρχική ταχύτητα. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στο Εργαστήριο Αθλητικής Βιομηχανικής του ΤΕΦΑΑ Σερρών του ΑΠΘ καθώς και στους χώρους προπόνησης των δοκιμαζομένων. Για τις μετρήσεις χρησιμοποιήθηκαν: α) Δυναμοδάπεδο kistler ( τύπος 9281CA ), (συχνότητα δειγματοληψίας 1000 Hz), β) Επιφανειακά ηλεκτρόδια (motion control co) με προενισχυτή (καταγράφηκε η ηλεκτρομυική δραστηριότητα από τον ορθό μηριαίο, δικέφαλο μηριαίο και γαστροκνήμιο,με συχνότητα δειγματοληψίας 1000 Hz), γ) Videocamera τύπου Ranasonic AG 188 (συχνότητα δειγματοληψίας 60f / sec), δ) εργοποδήλατο τύπου MONARK ergomedic (814E, classe A, din 32932) και ε) δύο φράκτες φωτοκυττάρων (Autonics Beam Sensor BL5M-MFR). Η αξιολόγηση των κινηματικών, δυναμικών και ΗΜΓ χαρακτηριστικών έγινε με το σύστημα APAS ( Ariel Performance Analysis System) . Για να διαπιστωθεί η επίδραση της προπόνησης στα βιομηχανικά χαρακτηριστικά των μεταβλητών μεταξύ των ομάδων, χρησιμοποιήθηκε η ανάλυση διακύμανσης ANOVA (Repeated Measures), (επίπεδο σημαντικότητας p<.05). Από τα αποτελέσματα διαπιστώθηκε ότι η πρώτη ομάδα παρουσίασε στατιστικά σημαντική διαφορά από τις άλλες τρεις ομάδες α) στα δυναμικά χαρακτηριστικά, στο κατακόρυφο άλμα από ημικάθισμα (Squat Jump), στο κατακόρυφο άλμα μετά από πτώση από ύψος (Drop Jump) και στη μέγιστη ισομετρική προσπάθεια των κάτω άκρων (F Maximum), β) στα ηλεκτρομυογραφικά χαρακτηριστικά (EMG) και στους τρεις μύες, στο κατακόρυφο άλμα από ημικάθισμα (SJ) κατά την σύγκεντρη προσπάθεια, στο άλμα μετά από πτώση από ύψος (DJ) κατά την σύγκεντρη και έκκεντρη προσπάθεια και στη μέγιστη ισομετρική προσπάθεια των κάτω άκρων (FMax), κατά την σύγκεντρη προσπάθεια, γ) στα κινηματικά χαρακτηριστικά τόσο στις γωνίες όσο και στις γωνιακές ταχύτητες, στο κατακόρυφο άλμα από ημικάθισμα (SJ), στο κατακόρυφο άλμα μετά από πτώση από ύψος (DJ) και στη μέγιστη ισομετρική προσπάθεια των κάτω άκρων (FMax) και δ) στη μέγιστη ταχύτητα στο εργοποδήλατο, αλλά και στις ταχύτητες 10μ, 30μ, με και χωρίς αρχική ταχύτητα. Τέλος η πρώτη ομάδα δεν παρουσίασε καμία στατιστικά σημαντική μεταβολή κατά την προενεργοποίηση και στις τρεις δοκιμασίες (SJ, DJ, FMax), σε αντίθεση με τις άλλες τρεις ομάδες που είχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ τους.

scholarly journals EFEITOS DO TREINAMENTO PLIOMÉTRICO NA FORÇA EXPLOSIVA E POTÊNCIA DE MENINAS PÚBERES PRATICANTES DE VOLEIBOL

2017 ◽  
Vol 25 (1) ◽  
pp. 109
Author(s):  
Gustavo Vilela ◽  
Sandro Fernandes Da Silva
Keyword(s):  
Drop Jump ◽  
Squat Jump

O objetivo do estudo foi avaliar os efeitos do treinamento pliométrico (TP) sobre a força explosiva (FE) e a potência (PT) de membros inferiores em 72 meninas púberes, praticantes de voleibol, idades 12,18±1,27, Estatura 1,56±0,08 metros, % de gordura 24,32±6,77% e massa corporal =48,18±11,28 kg. Todas se encontravam no estágio de maturação púbere, segundo método de Tanner. A amostra foi dividida em dois grupos: grupo controle - GC n=48 que realizou 3 sessões semanais de voleibol, e grupo experimental - GE n=24, que realizou além das 3 sessões semanais de voleibol, mais 3 sessões semanais de TP que constavam de multisaltos, saltos sobre barreiras e saltos profundos com alturas entre 20 e 60 cm, as avaliações da FE e PT ocorreram pré e pós treinamento com um intervalo de 8 semanas. Para controle da FE e da PT foram utilizados os seguintes procedimentos: SJ (Squat jump), CMJ (Counter Moviment Jump) e DJ (Drop Jump). O TP não demonstrou efeitos significativos na FE e PT (p>0,05). Embora os resultados do GE tenham sido mais expressivos que no GC, demonstrando uma tendência positiva do TP sobre a FE e a PT em meninas púberes praticantes de voleibol.

scholarly journals Aplicativo para dispositivos móveis é alternativa válida para medida de altura em saltos verticais em lutadores

2019 ◽  
Vol 0 (Avance Online) ◽  
Author(s):  
Antenor Calandrini Azevedo ◽  
Deivison Soares Meninea ◽  
Arthur Pinto Magno ◽  
Thyago Martins Silva ◽  
Romulo Oliveira Sousa ◽  
...  
Keyword(s):  
Correlation Coefficient ◽  
Intraclass Correlation Coefficient ◽  
Contact Time ◽  
Intraclass Correlation ◽  
Maximum Height ◽  
Drop Jump ◽  
Countermovement Jump ◽  
Perfect Agreement ◽  
Squat Jump ◽  
Vertical Jumps

Resumo Objetivo: Investigar a confiabilidade e reprodutibilidade do aplicativo Jumpo® para medida de saltos verticais de lutadores. Método: Participaram 16 atletas de ambos os sexos com idade média de 19 ± 5 anos, estatura de 1.7 ± 0.1 m, massa corporal de 65 ± 15 kg. A presente investigação contabilizou dois encontros, nos quais foram realizados teste-reteste de ambos os instrumentos de avaliações para os seguintes saltos verticais: Countermovement Jump, Squat Jump e Drop Jump, medidos simultaneamente com o Tapete de Contato e o Jumpo®. Foram analisados o tempo de contato com o solo e a altura máxima de salto. Para análise estatística foi aplicado coeficiente de correlação intraclasse destinado às avaliações intra e inter-avaliadores. Já os comparativos entre Jumpo® e tapete de contato foram utilizados novamente o coeficiente de correlação intraclasse e a análise gráfica de Bland-Altman. Resultados: Concordâncias “quase perfeitas” para altura máxima em todos os saltos, tanto intra-avaliadores (CCI= 0.911-0.959), como inter-avaliadores (CCI= 0.939-0.951) e inter-instrumentos (CCI= 0.939-0.972) foram encontradas. Porém, o tempo de solo não apresentou concordância significante inter-instrumentos (p<0.360). Entretanto, foram encontrados valores inter-avaliadores estatisticamente significativos (p<0.001). Conclusão: O Jumpo® parece ser uma ferramenta válida e reprodutível para medida de altura máxima de saltos verticais, mas não para o tempo de contato com o solo. Sugere-se, portanto, que treinadores e técnicos podem ser encorajados a utilizar esta ferramenta para avaliação e monitoramento do desempenho de saltos em lutadores. Resumen Objetivo: Investigar la confiabilidad y reproducibilidad de la aplicación Jumpo® para la medida de saltos verticales en luchadores. Método: Participaron 16 atletas de ambos os sexos con edad media de 19 ± 5 años, estatura de 1.7 ± 0.1 m, masa corporal de 65 ± 15 kg. La presente investigación contabilizó dos encuentros en los que se realizaron pruebas y re-test de ambos instrumentos de evaluación para los siguientes saltos verticales: Countermovement Jump, Squat Jump y Drop Jump, medidos simultáneamente con la Superfície de Contacto y el Jumpo®. Se analizaron el tiempo de contacto con el suelo y la altura máxima de salto. Para el análisis estadístico se aplicó coeficiente de correlación intraclase destinado a las evaluaciones intra e inter-evaluadores. Los comparativos entre Jumpo® y la superfície de contacto se utilizaron nuevamente el coeficiente de correlación intraclase y el análisis gráfico de Bland-Altman. Resultados: Concordancias "casi perfectas" para altura máxima en todos los saltos, tanto intra-evaluadores (CCI = 0.911-0.959), como inter-evaluadores (CCI = 0.939-0.951) e inter-instrumentos (CCI = 0.939-0.972) encontrado. Sin embargo, el tiempo de contacto con el suelo no presentó concordancia significante inter-instrumentos (p <0.360). Sin embargo, se encontraron valores inter-evaluadores estadísticamente significativos (p <0.001). Conclusión: El Jumpo® parece ser una herramienta válida y reproducible para medida de altura máxima de saltos verticales, pero no para el tiempo de contacto. Se sugiere, por lo tanto, que entrenadores y técnicos puedan ser alentados a utilizar esta herramienta para evaluación y monitoreo del desempeño de saltos en luchadores. Abstract Objective: To investigate the reliability and reproducibility of the Jumpo® application for vertical jumping measurement. Method: 16 athletes of both sexes with a mean age of 19 ± 5 years, height of 1.7 ± 0.1 m, body mass of 65 ± 15 kg were included. The present investigation counted two meetings, in which test-retest of both assessment instruments for the following vertical jumps: Countermovement Jump, Squat Jump and Drop Jump, measured simultaneously with the Contact Mat and Jumpo®. Contact time with soil the ground and maximum jump height were analyzed. For statistical analysis, intraclass correlation coefficient was applied for intra- and inter-rater assessments. The comparisons between Jumpo® and contact mat performed by intraclass correlation coefficient and the Bland-Altman graphic analysis. Results: Almost perfect agreement for maximum height in all jumps, both intra-rater (ICC = 0.911-0.959), and inter-rater (ICC = 0.939-0.951) and inter-instrument (ICC = 0.939-0.972) were found. However, the contact time presented no significance (p <0.360) in relation to inter-instrument measurements. However, statistically significant inter-rater values ​​were found (p <0.001). Conclusion: Jumpo® seems to be a valid and reproducible tool for measuring maximum vertical jumps height, but not for contact time. It is suggested, therefore, that coaches and trainers can be encouraged to use this tool for evaluation and monitoring of jumping performance in fighters.

scholarly journals Η επίδραση ενός παρεμβατικού προγράμματος προπόνησης δύναμης και ταχύτητας στη φυσική κατάσταση σε αθλήτριες ποδοσφαίρου

2017 ◽  
Author(s):  
Γεώργιος Κομσής
Keyword(s):  
Performance Analysis ◽  
Repeated Measures ◽  
Drop Jump ◽  
Squat Jump ◽  
Analysis System

Ο σκοπός της έρευνας ήταν η εφαρμογή ενός συγκεκριμένου προγράμματος προπόνησης δύναμης και ταχύτητας και η αξιολόγηση των κινηματικών, δυναμικών και ηλεκτρομυογραφικών χαρακτηριστικών καθώς και της ταχύτητας, ώστε να διαπιστωθεί η επίδραση του συνδυαστικού προπονητικού προγράμματος. Το δείγμα της συγκεκριμένης έρευνας αποτέλεσαν συνολικά είκοσι (20) αθλήτριες ποδοσφαίρου ηλικίας 20,11 ± 1,45, που χωρίστηκαν στην ομάδα προπόνησης και στην ομάδα ελέγχου. Όλοι οι δοκιμαζόμενοι πραγματοποίησαν εργαστηριακές μετρήσεις στο εργαστήριο Νευρομηχανικής του ΤΕΦΑΑ Σερρών. Πραγματοποίησαν μετρήσεις μέγιστης ισομετρικής δύναμης των κάτω άκρων από εδραία θέση, καθώς και μετρήσεις μέγιστης σύγκεντρης δύναμης, μέγιστης έκκεντρης δύναμης στο ισοκινητικό δυναμόμετρο. Επίσης πραγματοποίησαν κατακόρυφα άλματα (άλμα από πτώση, άλμα από ημικάθισμα). Στη συνέχεια πραγματοποίησηαν δοκιμασία μέγιστης ισομετρικής από όρθια θέση. Μετρήθηκαν και αξιολογήθηκαν κινηματικά, δυναμικά και ηλεκτρομυογραφικά χαρακτηριστικά. Οι ομάδες πραγματοποίησαν δοκιμασίες πεδίου ταχύτητας και ευκινησίας. Ακολούθησε συνδιαστικό προπονητικό πρόγραμμα διάρκειας έξι εβδομάδων με στόχο την βελτίωση της δύναμης και της ταχύτητας. Στη συνέχεια με την ίδια διαδικασία και κάτω από τις ίδιες συνθήκες πραγματοποιήθηκε η τελική μέτρηση. Η αξιολόγηση των κινηματικών χαρακτηριστικών των δοκιμασιών πραγματοποιήθηκε με το APAS (Ariel Performance Analysis System), των δυναμικών και ηλεκτρομυογραφικών χαρακτηριστικών, με τα προγράμματα ανάλυσης Bioware και Bioanalysis. Η αξιολόγηση της ταχύτητας και η δοκιμασία της ευκινησίας πραγματοποιήθηκε με διπλή δέσμη φωτοκυττάρων. Για να διαπιστωθεί η επίδραση της προπόνησης στα κινηματικά, δυναμικά, ηλεκτρομυογραφικά χαρακτηριστικά των ομάδων, χρησιμοποιήθηκε η επιτάχυνση στα 30μ. παρατηρήθηκε μείωση του χρόνου. Σε ό,τι αφορά το τεστ ευκινησίας, υπήρξε βελτίωση του χρόνου. Στην ομάδα ελέγχου δεν παρουσιάστηκαν στατιστικά σημαντικές μεταβολές στις μεταβλητές που μετρήθηκανανάλυση διακύμανσης anova (repeated measures), καθώς και τεστ ανεξάρτητων δειγμάτων, ενώ το επίπεδο σηματνικότητας ορίστηκε το p≤0.05. Στα αποτελέσματα των κινηματικών χαρακτηριστικών δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές, στη μέγιστη ισομετρική δύναμη από εδραία θέση, τη μέγιστη σύγκεντρη δύναμη και τη μέγιστη έκκεντρη δύναμη καθώς και στη μέγιστη ισομετρική δύναμη από όρθια θέση. Όσον αφορά στο άλμα από ημικάθισμα βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές σε ορισμένες μεταβλητές αξιολόγησης. Το ίδιο παρατηρήθηκε και στα άλματα βάθους (Drop Jump30). Στα δυναμικά χαρακτηριστικά παρουσιάστηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές των μέσων όρων σε ορισμένες μεταβλητές στις δοκιμασίες της ισομετρικής δύναμης, της μέγιστης σύγκεντρης δύναμης καθώς και στην μέγιστη έκκεντρη δύναμη. Επίσης υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στις μεταβλητές της μέγιστης ισομετρικής δύναμης από όρθια θέση. Στατιστικά σημαντικές διαφορές βρέθηκαν επίσης και στα άλματα από ημικάθισμα, καθώς και στα άλματα βάθους. Στα ηλεκτρομυογραφικά χαρακτηριστικά παρατηρήθηκαν διαφορές στη μέγιστη ισομετρική δύναμη, στη μέγιστη σύγκεντρη δύναμη και στη μέγιστη έκκεντρη δύναμη. Κατά την ηλεκτρομυογραφική καταγραφή της μέγιστης ισομετρικής δύναμης από την όρθια θέση του σώματος, βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές σε επιλεγμένες μεταβλητές. Στο άλμα από ημικάθισμα (Squat Jump), παρατηρήθηκε αύξηση στην ηλεκτρομυϊκή λειτουργία των μυών. Στο άλμα από πτώση (Drop Jump), παρουσιάστηκε αύξηση δραστηριότητας των μυών τόσο κατά την έκκεντρη, όσο και κατά τη σύγκεντρη φάση στήριξης. Στην επιτάχυνση των δέκα μέτρων, στη μέγιστη ταχύτητα των δέκα μέτρων (flying start) καθώς και στην μέγιστη επιτάχυνση στα 30μ. παρατηρήθηκε μείωση του χρόνου. Σε ό,τι αφορά το τεστ ευκινησίας, υπήρξε βελτίωση του χρόνου. Στην ομάδα ελέγχου δεν παρουσιάστηκαν στατιστικά σημαντικές μεταβολές στις μεταβλητές που μετρήθηκαν.

scholarly journals Vertical jump as a tool in assessment of muscular power and anaerobic performance

2010 ◽  
Vol 63 (5-6) ◽  
pp. 371-375 ◽  
Author(s):  
Sergej Ostojic ◽  
Marko Stojanovic ◽  
Zlatko Ahmetovic
Keyword(s):  
Vertical Jump ◽  
Anaerobic Power ◽  
Anaerobic Capacity ◽  
Drop Jump ◽  
Muscular Power ◽  
Jump Performance ◽  
Squat Jump ◽  
Performance Variables ◽  
Testing Procedures ◽  
Anaerobic Testing

Muscular strength and anaerobic power could be assessed by single and multiple vertical jump testing procedures. Anaerobic capacity measured by vertical jump testing is highly correlative with athletic performance, as compared to other anaerobic testing procedures. The most frequently used protocol with contact mat or force platform consists of single jump (i.e. squat jump, drop jump, countermovement jump) and serial jump testing with different duration. Measured variables include jump height and duration along with absolute and relative peak muscular power. Several investigators have clearly shown superior jump performance variables in elite athletes as compared to non-elite subjects. Differences obtained could be due to genetic factors and acute or prolonged efects of training regimen.

scholarly journals VERTICAL JUMPING PERFORMANCE RELATES TO SPRINTING PERFORMANCE OVER SHORT DISTANCES AND DIFFERENT SECTIONS

2021 ◽  
Vol 2 (2021) ◽  
pp. 17-27
Author(s):  
Sebastian Möck ◽  
◽  
René Hartmann ◽  
Klaus Wirth ◽  
◽  
...  
Keyword(s):  
Cycle Performance ◽  
Drop Jump ◽  
Countermovement Jump ◽  
Jump Performance ◽  
Squat Jump ◽  
Mean Values ◽  
Vertical Jumping ◽  
Drop Jumps ◽  
Reaction Forces ◽  
High Level

A high level of sprinting performance is relevant in various sports. Because of the transition of movement patterns in different sprint sections there is a shift in the relevance of speed-strength of the knee and hip extensors, and stretch-shortening cycle performance seems conceivable. Fifty-six physical education students (23.70 ± 3.00 years, 176.9 ± 8.10cm, 74.20 ± 10.30kg) were investigated. They performed sprints up to 30m in which different sections were analyzed and vertical jumps (squat jump, countermovement jump, drop jump from different dropping heights). Vertical jumping tests in squat jump and countermovement jump revealed mean values of 31.95 ± 6.56cm and 34.28 ± 7.47cm, respectively, while the drop jumps showed mean RSI values between 155.11 ± 36.77 and 168.24 ± 36.29 dependent on the dropping height. The sprint test showed a mean performance of 4.464 ± .343s (30m). The correlational analysis showed significant correlations (p < .01) for vertical jumping height with all sprinting sections (r = −.652 to −.834). Drop jump performance also showed significant correlations (p < .01) with all the sections (r = −.379 to −.594). The results let us hypothesize that the observed sample generated similar ground-reaction forces in the sprint and drop jump from a height of 40 cm.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document