Epizod z biografii Dawida Wdowińskiego
Dawid Wdowiński (1895–1970) należał do najbardziej znanych działaczy rewizjonistycznego ruchu syjonistycznego w Polsce w latach trzydziestych. Cieszył się renomą również jako psychoanalityk (pełnił kierowniczą funkcję na oddziale psychiatrycznym w szpitalu na Czystem w Warszawie). Jako jedyny spośród „żabotyńczyków” został wymieniony w leksykonie Czy wiesz kto to jest?. W wrześniu 1939 r., w przeciwieństwie do innych liderów ruchu rewizjonistycznego, pozostał w Warszawie. Trafił do getta (w którym stracił matkę), po deportacji znalazł się w obozie pracy w Budzyniu, a potem w innych obozach (jego żona, dr med. Antonina z d. Berger, zginęła w listopadzie 1943 r., podczas operacji „Erntefest”). Po wojnie osiadł w Nowym Jorku i przez wiele lat wykładał psychologię i psychiatrię w New School for Social Research. Kontynuował też działalność społeczno-polityczną. W 1961 r. został wezwany przez sąd izraelski do złożenia zeznań na procesie Adolfa Eichmanna