Taxation and growth: Why does it matter and how can it be analysed?

The growth impact of tax reforms is probably one of the most controversial issues in economic policy discussions, reflecting deep beliefs in the way economic agents are expected to react to policy changes. The optimal tax theory literature provides a wide array of arguments to identify the mechanisms through which tax reforms might influence growth, depending on the tax category considered and the circumstances under which tax reforms are implemented. The empirical literature has relied on the use of cross-country growth regressions and provided general results leading to normative conclusions on the desirability of specific tax reform options. However, recent research has shown that this approach yields inconclusive results, notably due to identification and endogeneity issues, and the difficulty to account for the true determinants of governments' actions. The dynamic scoring approach combining microsimulation and macro models proves more useful in this respect, especially in order to draw policy recommendations while accounting for the second-round effects of tax reforms. I illustrate these arguments by analysing the growth impact of a hypothetical change from the current flat personal income tax (PIT) rates to progressive taxes in Central and Eastern European (CEE) countries. I find that the estimated impact of such a reform would be rather small but positive when using the dynamic scoring method, while the less-reliable traditional growth regressions would suggest adverse growth effects.

CONVERGENCE AND DIVERGENCE: A NEW APPROACH, NEW DATA, AND NEW RESULTS

Recently, Penn World Tables include new data that enable calculation of total factor productivity in addition to output for a large set of countries. We use these new data to examine convergence and divergence across countries by applying a new approach, which differentiates between the dynamics of output and of productivity. Our empirical results lead to two main new contributions to the literature. The first is on the interpretation of “β-convergence” in “growth regressions.” It means that output per worker in each country converges to productivity but does not imply convergence across countries, since productivity tends to diverge from the global frontier. The second contribution is to the literature, which finds that income gaps across countries are due mainly to differential technology adoption. This paper shows that the gaps in technology are not only large but keep growing over time.

Real Convergence Across the Euro Area

This paper studies the relationship between real convergence in the euro area and macroeconomic imbalances. It compares the main features of convergence within the euro area with other EU and non-EU country groups, looking at both ‘sigma’ and ‘beta’ convergence in output and total factor productivity. Expected convergence paths for euro area countries are estimated using growth regressions run on a large panel of advanced and emerging market economies and compared to actual growth. The findings support the view that EU and euro area countries display similar convergence patterns to those of other country groups, while the group of countries that adopted the euro first exhibit relatively weak convergence since before the financial crisis. Such differences could be partly linked to relatively low dispersion in per capita incomes across this country group, although lack of convergence is also largely due to persisting differences in total factor productivity performance. The findings also suggest that macroeconomic imbalances accumulated in the pre-crisis period such as high private and government debt and strong growth in the non-tradable sector have been associated with lower convergence, particularly for euro area countries.

Threshold regressions for the resource curse

This paper analyzes the behavior of cross-country growth rates with respect to resource abundance and dependence. We reject the linear model that is commonly used in growth regressions in favor of a multiple-regime alternative. Using a formal sample-splitting method, we find that countries exhibit different behaviors with respect to natural resources depending on their initial level of development. In high-income countries, natural resources play only a minor role in explaining the differences in national growth rates. On the contrary, in low-income countries, abundance seems to be a blessing but dependence restricts growth.

“FINANCE AND GROWTH” RE-VISITED

We test whether the relationship between finance and growth is present in 48 countries over 20 different periods of an equal length of 15 years, starting in 1980 (to 1995) and ending in 1999 (to 2014). We estimate growth regressions using an IV approach and we find that (1) overall financial development had a positive effect on economic growth for almost all our studied periods, (2) the legal system is the primary determinant of the effectiveness of the overall financial system, and (3) financial services were relevant for economic growth even during the financial crisis of 2008. This research is part of a research agenda revisiting the finance–growth nexus using up-to-date empirical methodologies.

DO TAX STRUCTURES AFFECT INDONESIA ECONOMIC GROWTH?

This paper investigates how changes in the tax structure may affect Indonesia’s long-run economic growth.* The growth effects of the mix of income taxes and consumption taxes are examined using a set of panel growth regressions, which account for indicators of the tax structure, as well as both the accumulation of physical capital and human capital. The results suggest that income taxes may not exert a statistically significant impact on long-run growth, while consumption taxes may have a positive and statistically significant impact. These results, however, are not robust to changes in the regression’s specifications. Hence, although previous studies predict that the mix of direct and indirect taxes may be an important determinant of long-run growth, this paper provides evidence that, in practice, this mix is unlikely to have an impact on the long-run economic growth of Indonesia. It is therefore suggested that policy makers could instead focus their attentions on directing tax reform in Indonesia toward improving tax administration and the equity of the tax system.

Essays in bayesian econometrics

Η παρούσα διδακτορική διατριβή αποτελείται από τρία κύρια δοκίμια στην Οικονομετρία κατά Bayes. Το πρώτο δοκίμιο αφορά την Μπεϋζιανή μέθοδο των κυρτών συνδυασμών υποδειγμάτων (Bayesian Model Averaging ή BMA) με μη συζυγείς εκ των προτέρων κατανομές με εφαρμογή στις παλινδρομήσεις μεγέθυνσης (growth regressions). H Μπεϋζιανή μέθοδος των κυρτών συνδυασμών υποδειγμάτων είναι μια σχετικά νέα τεχνική για την επιλογή μεταβλητών - υποδείγματος και το κυριότερο πλεονέκτημα της είναι ότι δια μέσου ενός βέλτιστου κυρτού συνδυασμού υποδειγμάτων παρέχει πολύ καλές προβλέψεις. Παρά την τεράστια σε μέγεθος βιβλιογραφία, οι περισσότερες μελέτες κάνουν χρήση της συζυγούς εκ των προτέρων κατανομής για τις παραμέτρους των ερμηνευτικών μεταβλητών, κυρίως επειδή είναι απλοί οι αλγεβρικοί χειρισμοί και προκύπτουν αναλυτικές εκφράσεις τόσο για τις εκ των υστέρων κατανομές των διαφόρων παραμέτρων του υποδείγματος όσο και για την οριακή πιθανοφάνεια των δεδομένων (marginal likelihood of the data). Σε αυτό το δοκίμιο επεκτείνω την υπάρχουσα βιβλιογραφία, λαμβάνοντας υπόψη τις μη συζυγείς εκ των προτέρων κατανομές, εξετάζοντας δύο οριακές περιπτώσεις της πολυμεταβλητής εξαρτημένης student-t κατανομής. Για τoν υπολογισμό των εκ των υστέρων πιθανοτήτων, των ροπών, της οριακή πιθανοφάνειας των δεδομένων καθώς και της προβλεπτικής πυκνότητας (predictive density), εφαρμόζω τη προσεγγιστική μέθοδο Laplace, όπως αυτή προτάθηκε από τους Tierney και Kadane (1986) και Tierney, Kass και Kadane (1989) και επιπλέον αποδεικνύω μια πολυμεταβλητή εκδοχή του θεωρήματος 3, των τελευταίων. Οι προσεγγίσεις των παραπάνω συναρτήσεων ενσωματώνονται εύκολα στον Markov Chain Monte Carlo Model Composition (MC(3)) αλγόριθμο και η εφαρμογή τους στις παλινδρομήσεις μεγέθυνσης των μη συζυγών εκ των προτέρων κατανομών δείχνει ότι η υιοθέτηση τους οδηγεί σε διαφορετικά υποδείγματα και μεταβλητές. Επίσης δείχνω ότι η προβλεπτική ικανότητα της παραπάνω μεθοδολογίας υπερτερεί της ίδιας μεθοδολογίας χρησιμοποιώντας συζυγείς εκ των προτέρων κατανομές. Η δεύτερη εργασία ασχολείται με το ζήτημα της αντικειμενικής Μπεϋζιανής ανάλυσης δυναμικών υποδειγμάτων πάνελ με αυθαίρετης μορφής συνδιακύμανση διαχρονικής και διαστρωματικής εξάρτησης. Η αντικειμενικότητα της ανάλυσης αναφέρεται στον υπολογισμό και χρήση της εκ των προτέρων κατανομής του Jeffreys για τις παραμέτρους του υποδείγματος. Στη παρούσα εργασία επεκτείνω το έργο του Phillips (1991) στα δυναμικά πάνελ και δείχνω, όπως ο Phillips στις χρονολογικές σειρές, ότι οι επίπεδες εκ των προτέρων κατανομές (flat priors) δεν είναι κατάλληλες σε δυναμικά υποδείγματα για να εκφράσουν την άγνοια. Η αυθαιρεσία της δομής του στοχαστικού όρου έγκειται στο γεγονός ότι δεν κάνω κάποια συναρτησιακή υπόθεση για τα σφάλματα, αντιθέτως υποθέτω γενικές μορφές μητρών συνδιακύμανσης Ω και Σ, που δηλώνουν τη συσχέτιση μεταξύ των χρονικών περιόδων και των διαστρωματικών μονάδων, αντίστοιχα. Υπολογίζω την οριακή εκ των υστέρων κατανομή της αυτοπαλίνδρομης παραμέτρου για διάφορα δυναμικά υποδείγματα πάνελ και προβαίνω σε σύγκριση με την περίπτωση της επίπεδης εκ των προτέρων κατανομής. Τα αποτελέσματα μου είναι παρόμοια με εκείνα του Phillips (1991). Στο τρίτο δοκίμιο, προτείνω έναν κατά Bayes πιο αυστηρό έλεγχο για αυτοσυσχέτιση. Συγκρίνω μια σειρά από στατιστικούς ελέγχους για αυτοσυσχέτιση, που υπάρχουν στη βιβλιογραφία με τον προτεινόμενο κατά Bayes έλεγχο, με βάση τη ισχύ του ελέγχου (power of the test) και της αυστηρότητας (stringency) για διάφορα μεγέθη δείγματος και αριθμού ερμηνευτικών μεταβλητών. Δείχνω ότι η ελαχιστοποίηση του ελαττώματος (shortcoming) του κατά Bayes ελέγχου σε σχέση με τις υπερπαραμέτρους είναι ισοδύναμη με την μεγιστοποίηση της ισχύoς του σε σχέση με τις ίδιες υπερπαραμέτρους και επιπλέον υπό συγκεκριμένες παραμετρικές υποθέσεις, ο έλεγχος που προκύπτει είναι ο πιο αυστηρός. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι για ορισμένες τιμές των υπερπαραμέτρων μιας κατανομής Βήτα, ο κατά Bayes έλεγχος επιτυγχάνει πολύ καλή συνολική απόδοση σε όρους ισχύος. Τέλος υπολογίζω τη Περιβάλλουσα Ισχύ του συγκεκριμένου προβλήματος στατιστικού ελέγχου και βρίσκω ότι υπό αυτές τις συγκεκριμένες εκ των προτέρων κατανομές ο έλεγχος κατά Bayes είναι ο πιο αυστηρός.