Ocena jakości życia pacjentów chorych na stwardnienie rozsiane

Wstęp. Każda postępująca nieuleczalna choroba wywiera wpływ na poziom i jakość życia osób nią dotkniętych, na ich role rodzinne, zawodowe i społeczne. Stwardnienie rozsiane jest nieuleczalną i postępującą chorobą ośrodkowego układu nerwowego. Niejednoznaczny przebieg choroby, mnogość objawów oraz okresowość rzutów i remisji nie tylko wpływają negatywnie na organizm, ale również mają istotny wpływ na subiektywną ocenę satysfakcji z życia. Cel. Głównym celem podjętych badań było zbadanie jakości życia wśród pacjentów chorych na stwardnienie rozsiane. Materiały i metody. W badaniu wzięło udział 105 pacjentów ze stwardnieniem rozsianym Sandomierskiego Ośrodka Neurologii. W pracy jako narzędzie badawcze zastosowano autorski kwestionariusz ankiety. Wyniki. Analiza wyników badań wykazała że największy odsetek badanych cierpi na postać rzutowo-remisyjną, w większości są to ludzie młodzi, u których diagnozę postawiono między 21 a 40 r.ż. Chorzy skarżą się na występowanie wielu objawów ze strony poszczególnych objawów (występują zaburzenia ruchowe, czuciowe, wegetatywne, zaburzenia widzenia). Ograniczenia wynikające z niepełnosprawności fizycznej stwarzają w życiu pacjentów wiele problemów. Z badań wynika, że wraz z pogorszeniem się sprawności ruchowej obniżała się ich jakość życia. Wnioski. Chorzy na stwardnienie rozsiane w większości źle oceniają jakość swojego życia we wszystkich jego sferach. Na obniżenie jakości życia wpływa przede wszystkim stan zdrowia, zaburzenia ze strony wielu narządów, zaawansowana niesprawność, zaburzenia natury psychologicznej, brak dostatecznego wsparcia ze strony rodziny, wsparcia specjalistycznego i instytucjonalnego.

Analiza studium przypadku choroby Parkinsona

Choroba Parkinsona o początku w młodym wieku (YOPD) jest definiowana jako idiopatyczna choroba Parkinsona (IPPD) dotykająca ludzi w wieku od 21 do 40 lat; stanowi około 5% wszystkich pacjentów z chorobą Parkinsona. Szybszy początek powikłań ruchowych sprawia, że YOPD różni się od późniejszego wystąpienia choroby Parkinsona. Szybszy początek powikłań ruchowych i progresja choroby sprawiają, że schorzenie to ma bardzo wysoki wskaźnik zachorowalności. Technologia i badania pozwoliły radykalnie poprawić występujące komplikacje ruchowe i wydłużyć zdolność do zachowania funkcji i prowadzenia „sensownego” życia. Ze względu na specyfikę progresji YOPD pielęgniarki i personel medyczny musi dostosować opiekę i leczenie do danego pacjenta, a nie postępować zgodnie ze standardowym protokołem dla wszystkich. Teoria zarządzania objawami i implikacje teoretyczne dla osób z zaburzeniami/chorobami neurologicznymi Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Francisco (UCSF) mogą stanowić podstawę skutecznego opracowania planu opieki dla tych pacjentów. Pielęgniarki mogą mieć znaczący wpływ na długofalowe oddziaływanie choroby na pacjenta poprzez edukację, wsparcie i poradnictwo. Przedstawiona historia przypadku dokumentuje przebieg pacjenta z YOPD z niezwykle ciężkimi powikłaniami ruchowymi. Niniejsze studium przypadku przedstawia 38-letniego mężczyznę, u którego rozwinęła się rabdomioliza z powodu dyskinezy. Celem tego artykułu jest przedstawienie kontekstu i informacji dotyczących wykorzystania symulacji podczas kształcenia zarówno studentów studiów licencjackich, jak i magisterskich z zakresu pielęgniarstwa.

Zapalenie nerwów wzrokowych i rdzenia Devica (NMO) — przegląd badań

Zapalenie nerwów wzrokowych i rdzenia kręgowego (NMO, choroba Devica) jest rzadką autoimmunologiczną chorobą OUN o charakterze demielinizacyjnym, zajmującą nerwy wzrokowe i rdzeń kręgowy. Do czasu odkrycia w 2004 r. przeciwciał przeciwko akwaporynie typu 4, NMO uważano za formę stwardnienia rozsianego. Choroba charakteryzuje się współwystępowaniem zapalenia pozagałkowego nerwu wzrokowego i podłużnego zapalenia rdzenia. Leczenie rzutów choroby opiera się na podawaniu kortykosteroidów w formie dożylnej i/lub plazmaferezy. W zapobieganiu nawrotom stosuje się leki immunosupresyjne. W ostatnich latach obserwuje się coraz więcej nowych metod terapii, mających na celu zmniejszenie częstości rzutów choroby oraz poprawiających rokowanie. W opiece nad pacjentami, podobnie jak w stwardnieniu rozsianym rola pielęgniarki jest bardzo ważna.

Występowanie zaburzeń poznawczych u osób po 65. roku życia w środowisku domowym

Wstęp. Zaburzenia poznawcze stanowią bardzo poważny problem osób w podeszłym wieku przyczyniają się do utraty sprawności funkcjonalnej i prowadzą do zależności od innych. Cel. Celem pracy była ocena występowania zaburzeń poznawczych u osób po 65. roku życia w środowisku domowym oraz wykazanie zależności pomiędzy wiekiem, płcią, wykształceniem, wielochorobowością i niesprawnością funkcjonalną a zaburzeniami poznawczymi. Materiał i metody. Badania przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego i obserwacji bezpośredniej. Zastosowano narzędzia badawcze takie jak: Skrócony Test Sprawności Umysłowej (AMTS), Skala Barthel, Skala Lawtona oraz autorski kwestionariusz wywiadu. Badaniami objęto 329 kobiet, 175 mężczyzn w wieku od 66 do 94 lat. Wyniki. U 74,80% badanych osób stwierdzono prawidłową sprawność poznawczą. Umiarkowane upośledzenie poznawcze stwierdzono u 20,24% respondentów, a ciężkie u 4,96% badanych. Stwierdzono, że kobiety, osoby z niskim poziomem wykształcenia oraz z większą ilością chorób, z upośledzeniem wzroku i słuchu posiadały gorszy stan poznawczy (p < 0,001). Ponadto wykazano, że sprawność poznawcza badanych osób w sposób istotny (p < 0,001) pogarszała się wraz z wiekiem badanych. Wnioski. Zaburzenia poznawcze występowały u 25,20% badanych osób po 65. roku życia w środowisku domowym. Ponadto, istotnymi czynnikami wpływającymi na występowanie zaburzeń poznawczych u osób po 65. roku życia w środowisku domowym były: płeć żeńska, starszy wiek, niski poziom wykształcenia oraz wielochorobowość. Co więcej, zaburzenia poznawcze występujące u osób po 65. roku życia w środowisku domowym znacząco wpływały na pogorszenie ich sprawności funkcjonalnej.

Długi Covid — patofizjologia i leczenie

Duża liczba pacjentów, którzy wyzdrowieli z ostrej fazy COVID 2019 (COVID-19), wywołanej przez nowy „drugi koronawirus ciężkiego ostrego zespołu oddechowego” (SARS-CoV-2), ma wiele długotrwałych objawów. Około 10% cierpi z powodu długotrwałych objawów powyżej trzech tygodni, a mniejsza część przez kilka miesięcy. Wśród nich ponad połowa cierpi na zmęczenie. W powyższym artykule opisano zmęczenie w zespołach poinfekcyjnych. Ponadto omówiono wybrane hipotezy dotyczące patofizjologii długiego Covida oraz aktualne wytyczne dotyczące podejścia w rehabilitacji. Długi Covid ma bogatą symptomatologię z chronicznym zmęczeniem jako jednym z wielu objawów, na które mogą cierpieć pacjenci. Dlatego program rehabilitacji powinien być prowadzony w podejściu interdyscyplinarnym, aby dążyć do poprawy funkcjonowania wielu układów organizmu. Należy doradzić samopomoc, jednak jeżeli istnieje taka możliwość, to pacjenci powinni być wspierani przez cały proces rehabilitacji. Dalsze badania nad naturalnym przebiegiem długiego Covida i leżącym u jego podstaw mechanizmem patologicznym byłyby pomocne w opracowaniu farmakologicznego i niefarmakologicznego leczenia długiego Covida. Jeśli symptomatologia pacjentów z długim Covid byłaby tak samo niejednorodna jak u pacjentów z Myalgic encephalomyelitis/zespołem przewlekłego zmęczenia (ME/ZPZ), to opracowanie indywidualnego podejścia w rehabilitacji może być konieczne dla uzyskania wysokiej skuteczności i niskiego wskaźnika skutków ubocznych.

Wydolność czynnościowa pacjentów geriatrycznych po przebytym udarze mózgu w ocenie skalą NOSGER — badania prospektywne

Wstęp. W Polsce i w innych krajach europejskich jesteśmy świadkami wzrostu ilości ludzi w podeszłym wieku (geriatrycznych). Szczególne znaczenie ma ocena psychofizyczna chorego oraz określenie deficytów jego funkcjonowaniu w życiu codziennym. Sprawność osób w podeszłym wieku zależy od ich procesu starzenia się, stylu życia, czynników środowiskowo-społecznych, psychicznych i występujących schorzeń, w tym neurologicznych. Cel. Celem badań było dokonanie oceny czynnościowej pacjentów geriatrycznych po przebytym udarze mózgu za pomocą skali NOSGER. Materiał i metody. Badaną grupę stanowiło 117 pacjentów geriatrycznych po przebytym udarze mózgu, hospitalizowanych w Klinice Geriatrii CM w Bydgoszczy. Do oceny czynnościowej zastosowano skalę NOSGER, skalę ADL-Katz oraz skalę Barthel. Wyniki. Przeprowadzona ocena psychofizyczna pacjentów geriatrycznych za pomocą skali NOSGER wykazała, że badani najgorzej funkcjonują w obszarze zachowań socjalnych — S (M = 15,2) oraz złożonych czynności dnia codziennego — IADL (M = 14,2). Najlepiej funkcjonują w obszarze zachowań destrukcyjnych, zakłócających, asocjalnych — Z (M = 8,1) oraz w obszarze podstawowych czynności dnia codziennego — ADL (M = 9,2). Badani najlepiej radzą sobie z takimi czynnościami jak: prawidłowy ubiór przy wychodzeniu z domu (75,2% badanych), wykonywanie czynności higienicznych (uczesanie się, ogolenie, umalowanie) (59,0% badanych) czy dbanie o porządek (58,1% badanych). Gorzej radzą sobie z takimi czynnościami jak: kontrola oddawania stolca (30,8% badanych) i moczu (31,6% badanych). Analiza statystyczna nie wykazała różnic istotnych statystycznie (p > 0,05) pomiędzy poszczególnymi grupami w ocenie skalą NOSGER, ADL-Katz i BI. Wykazano, silną korelację pomiędzy oceną badanych za pomocą skali ADL-Katz oraz Barthel (r = –,7128 oraz r = –,7285), a skalą NOSGER i obszarem — ADL_NOSGER (r = –,8109 oraz r = –,8215). Wnioski. Pacjenci geriatryczni w ocenie dokonanej za pomocą skali NOSGER wykazują umiarkowaną niesprawność w obszarze czynnościowym. W większości przypadków, badani dobrze radzą sobie z takimi czynnościami jak: prawidłowy ubiór przy wychodzeniu z domu, wykonywanie czynności higienicznych (uczesanie się, ogolenie, umalowanie) czy dbanie o porządek. Wykazano zgodność w ocenie czynnościowej za pomocą skali ADL_NOSGER, skali ADL-Katz i skali Barthel. Skala ADL-Katz oraz skala Barthel w podobny sposób mierzy aktywność życia codziennego pacjentów geriatrycznych.

Fear of COVID-19, Risk Perception and Stress Level in Polish Nurses During COVID-19 Outbreak

Introduction. The outbreak of COVID-19 disease causes severe stress in health care workers, especially nurses. Nurses are at high risk of contracting the disease, as well as an increased risk of developing mental health symptoms such as fear, anxiety and work-related stress. Aim. The aim of the study was to determine the relationship between fear of COVID-19, risk perception, perceived threat and stress in Polish nurses during COVID-19 outbreak. Material and Methods. 106 nurses participated in the study. Perceived Stress Scale (PSS-10), Fear of COVID-19 Scale (FOC-6), Risk of Contracting COVID-19 Scale and Perceived Threat of COVID-19 Scale were used in the study. Results. It has been shown that perceived stress, fear of COVID-19, perceived risk and threat are at high level. All the variables related to the perception of COVID-19 threat were significantly correlated with the perceived stress. The strongest relationship was between the risk of infection and perceived stress. Risk perception was statistically significant predictor of perceived stress. Conclusions. Polish nurses experience severe stress and perceive COVID-19 as a significant threat for their health and safety. In addition to protecting medical personnel from infection, nurses experiencing the highest levels of stress should be given psychological care and support, which could prevent the negative impact of the COVID-19 pandemic on their mental health. (JNNN 2021;10(1):3–9)

Problems of Nursing Care of Prematurely Born Children with Haemorrhagic Hydrocephalus — Case Report

Introduction. Hydrocephalus is a pathological condition leading to excessive accumulation of cerebrospinal fluid in the ventricular system of the brain. Hemorrhagic hydrocephalus is a result of an intracranial hemorrhage, which is among the most common neurological complications in prematurely born newborns. Case Report. A male patient was born by caesarean section at 31 weeks, in severe condition. During ultrasonography, intraventricular hemorrhage III° was found. The patient was transported to a surgical clinic for the implantation of Rickham reservoir. The duty of the midwife was to solve a number of nursing problems, including: the risk of increased intracranial pressure, slow weight gain, infection or apnoea. Discussion. Intraventricular bleeding occurs mainly in children who are born prematurely. Prognosis in children after intraventricular hemorrhage depends mainly on the severity of bleeding. In order to provide professional medical care, children with neurological complications should be treated in centres with the highest reference level, and the decisive factor conditioning their proper psychomotor development in the future is early rehabilitation. Conclusions. Care for patients born prematurely with hemorrhagic hydrocephalus requires collaboration between the medical staff and parents. The task of the midwife is to mitigate the negative effects of hydrocephalus as well as support and educate parents. (JNNN 2021;10(1):42–47)

Therapeutic Methods Including the Tasks of a Nurse and Evaluation of Their Effectiveness in the Opinion of Patients after Craniocerebral Trauma with a Diagnosis of Alcohol use Disorder

Introduction. Alcoholism is a phenomenon with multi-factorial conditions and numerous health and social consequences, which makes its treatment a real challenge not only for the addict himself and his relatives, but also for the entire medical team involved in the therapy process. For this reason, in order to strengthen the therapeutic effects of alcoholic disease, it is important to conduct research aimed at determining the factors that shape the effectiveness of the implemented methods. With this in mind, it has been assumed that the aim of the research is to determine the relationship between the therapeutic methods used in the Clinical Alcohol Dependency Therapy Unit (COTUA), taking into account the tasks of a nurse, and the assessment of their effectiveness in the perception of patients after craniocerebral trauma with a diagnosis of alcohol disease. Material and Methods. 100 COTUA patients were tested, in which the diagnostic survey method was used and a questionnaire was chosen as a technique. Results. The conducted analyses showed that, in the opinion of the respondents, the leading tasks of the nurses at COTUA include informing patients about the principles and methods of therapy, familiarizing them with the topography of the ward, the Charter of Patient’s Rights, the regulations of the ward, the schedule of the day and its specifics, administering medicines, providing a sense of safety, providing psychological support, transferring knowledge and learning how to live with the disease and cooperating with the therapeutic team. In addition, three quarters of the respondents indicated that the nurses working in the ward are willing to talk to patients about alcohol dependence, and a comparable percentage of the respondents assessed the effectiveness of the therapeutic methods used by the therapeutic team in relation to their own alcohol dependence problem very well and well. Conclusions. Patients’ assessment of the effectiveness of the therapeutic methods used depends on the nurses’ tasks of conducting therapeutic conversations with patients, providing them with knowledge, learning how to live with the disease, cooperating with the therapeutic team and the nurses’ readiness to talk to patients about alcohol dependence. (JNNN 2021;10(1):26–34)

Activity of Plant Essential Oils Against Demodex folliculorum and Demodex brevis

Infestation with Demodex spp. is an increasingly common dermatological and ophthalmic problem. Preparations for daily cleaning of eyes and the surrounding area (gels, soaked wipes) contain mainly tea tree oil or terpinen-4-ol. To date, the use of other essential oils supporting the fight against demodicosis is limited due to insufficient number of clinical trials. The aim of this review is to present the most commonly used medicinal plants and their active ingredients used in the treatment of infestation with Demodex folliculorum and Demodex brevis, with particular emphasis on tea tree oil. PubMed, Embase and Google Scholar databases were searched for the selection of scientific literature. (JNNN 2020;9(4):160–165) Key Words: Demodex brevis, Demodex folliculorum, essential oil, parasitic disease, tea tree oil