PRODUCTION OF IL-10, TNF-α, IFN-γ, TGF-β1 BY DIFFERENT POPULATIONS OF ERYTHROID CELLS DERIVED FROM HUMAN EMBRYONAL LIVER

Abstract Background Chronic inflammation with sustained unregulated immune stimulation in autoimmune rheumatic diseases (ARD) may be a risk factor for developing lymphoproliferative disorders (LPD). Markers of ARD activity as high erythrocyte sedimentation rate or erosive joint diseases and the development of B-symptoms were accounted as risk factors for LPD development. We investigated the association of five inflammatory cytokine genes single nucleotide polymorphisms (SNPs): TNF-α -308G>A; TGF-β1 gene codon 10 T>C and 25 G>C; IL-10 promoter SNPs -1082 A>G, -819T>C, and -592A>C; IL-6 -174G>C; and IFN-γ 874 T>A with the risk of LPD development in ARD patients. The study was conducted on 70 patients divided into group I, 25 ARD patients diagnosed as RA (n = 15) and SLE (n = 10) and with no history of malignancy; group II, 25 patients diagnosed with LPD and had no ARD; and group III, 20 patients diagnosed with both diseases: ARD and LPD. Cytokine genotyping was analyzed by PCR-sequence-specific primer (PCR-SSP). Results ARD+LPD patients had significantly higher frequency of TNF-α -308A allele and AA+AG genotype (high TNF-α producers) and IL-10 -1082A allele and AA genotype (low IL-10 producers) than ARD patients (p = 0.003, p = 0.024, p = 0.003, p = 0.03, respectively) with a significantly increased risk of LPD development in ARD patients expressing the corresponding alleles and genotypes. No significant differences were detected in the distribution frequency of either TGF-β1, IL-6, or IFN-γ SNPs between groups I and III or any of the studied SNPs between groups II and III. The distribution frequency of IL-10 ATA haplotype was significantly increased in group III as compared to group I (p = 0.037). Conclusion The significantly increased frequency of the high-TNF-α- and low-IL-10-producing alleles and genotypes in ARD patients may participate in the provision of a proinflammatory milieu that eventually increases the risk of LPD development.

Download Full-text

Γονιδιακή έκφραση και μελέτη παραγόντων που επηρεάζουν την πλαστικότητα των ανθρώπινων Τ βοηθητικών λεμφοκυττάρων σε μεταγγιζόμενους ασθενείς

10.12681/eadd/37037 ◽

2016 ◽

Author(s):

Παναγιώτα Σπαντιδέα

Keyword(s):

Cytometric Bead Array ◽

Tnf Α ◽

Ifn Γ ◽

Tgf Β1

Εισαγωγή: Ο πληθυσμός των CD4+ Τ κυττάρων είναι υπεύθυνος για την οργάνωση και ισορροπία του ανοσοποιητικού συστήματος και την αντιμετώπιση ειδικά έναντι σε κάθε αντιγόνο. Αυτό επιτυγχάνεται λόγω της πλαστικότητας των CD4+ κυττάρων μέσα (διαφοροποιούνται τα ρυθμιστικά Τ κύτταρα-Tregs) και κατά την έξοδό τους (παρθενικά CD4+ Τ κύτταρα) από τον θύμο καθώς και τα ερεθίσματα που δέχονται στο μικροπεριβάλλον τους κυρίως από αντιγόνα και κυτταροκίνες. Με τις αλλογενείς μεταγγίσεις αίματος (ABT) τεράστιος αριθμός αντιγόνων εισέρχεται στο σώμα του λήπτη και τον τροποποιεί με μηχανισμό ο οποίος δεν είναι πλήρως κατανοητός μέχρι σήμερα.Σκοπός της εργασίας: Στην παρούσα εργασία, μελετήθηκαν ο τρόπος και οι παράγοντες που επηρεάζουν την πλαστικότητα των CD4+ Τ κυττάρων υπό την επίδραση της μετάγγισης σε ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε προγραμματισμένο χειρουργείο αρθροπλαστικής γόνατος ή ισχίου χωρίς άλλες ανοσοτροποποιητικές νόσους. Η διάκριση των ασθενών έγινε με βάση αν έλαβαν μετάγγιση (54 ασθενείς-group1) ή όχι (35 ασθενείς- group2).Ασθενείς, υλικά και μέθοδοι: Ηπαρινισμένα δείγματα ολικού αίματος από 89 ασθενείς συλλέχτηκαν πριν το χειρουργείο (BS) και αμέσως μετά το χειρουργείο μέχρι την πρώτη εβδομάδα (days 0-7) ή μέχρι το εξιτήριο, ένα μήνα μετά το χειρουργείο (1month) και κατά τον επανέλεγχο των ασθενών (>3months). Σε απομονωμένα PBMC’s ασθενών προσδιορίστηκε η μεταβολή των CD4+CD25high/+Foxp3+ (nTreg), CD4+CD25+CD127low/- (iTreg) και άλλων CD3+ πληθυσμών με την μέθοδο FACS και στο πλάσμα των ασθενών προσδιορίστηκαν οι συγκεντρώσεις των κυτταροκινών IL-2, IL-4, IL-5, IL-6, IL-10, TNF-α, IFN-γ με την μέθοδο Cytometric Bead Array (CBA) και των υποδοχέων TNF-RI(p55/p60), TNF-RII(p75/p80), TGF-β1 και TGF-β2 την μέθοδο της ELISA. Επίσης πραγματοποιήθηκαν πειράματα λειτουργικότητας των Tregs σε δείγματα μεταγγισμένων και μη μεταγγισμένων ασθενών, μέσα στην πρώτη μετεγχειρητική εβδομάδα. Σε αυτά καλλιεργήθηκαν απομονωμένα Tregs και Teff από τον ίδιο ασθενή για 72 ώρες σε διάφορους λόγους παρουσία PHA και CFSE. Και τέλος, έγινε συσχέτιση της μετάγγισης με την σοβαρότητα των μετεγχειρητικών επιπλοκών και την παραμονή των ασθενών στο νοσοκομείο. Αποτελέσματα: Από τα παραπάνω πειράματα παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση των CD4+CD25high/+Foxp3+ και CD4+CD25+CD127low/- μέχρι την πρώτη μετεγχειρητική εβδομάδα στους μεταγγισμένους αλλά όχι στους μη-μεταγγισμένους ασθενείς. Τα πειράματα λειτουργικότητας απέδειξαν ότι τα Tregs μεταγγισμένων και μη μεταγγισμένων ασθενών είναι λειτουργικά και ικανά να προκαλούν αναστολή του πολλαπλασιασμού των Teff, ωστόσο, τα Tregs των μεταγγισμένων ασθενών μπορούσαν να καταστέλλουν ισχυρότερα και παρουσία μεγαλύτερου αριθμού Teff στην καλλιέργεια. Από τις κυτταροκίνες που ανιχνεύτηκαν στο πλάσμα των ασθενών η IL-6, και οι υποδοχείς TNF-RI(p55/p60) και TNF-RII(p75/p80) εμφάνισαν σημαντική αύξηση ενώ σημαντική μείωση εμφάνισε ο TGF-β1 και ιδιαίτερο ρόλο φαίνεται να παίζουν οι IL-2 και TGF-β2. Παρατεταμένη νοσηλεία καθώς και αυξημένες και πιο σοβαρές μετεγχειρητικές επιπλοκές φαίνεται να εμφανίζουν οι μεταγγισμένοι ασθενείς συγκριτικά με τους μη-μεταγγισμένους.Συμπεράσματα: Οι ασθενείς που δέχονται μετάγγιση κατά την διάρκεια του χειρουργείου είναι ανοσοκατεσταλμένοι για τις πρώτες μέρες μετά την μετάγγιση και αυτό οφείλεται στον αυξημένο αριθμό των ρυθμιστικών τους κυττάρων και την επαγωγή των προφλεγμονωδών αποκρίσεων, έτσι οι ασθενείς αναπτύσσουν Th1 απόκριση και πολλαπλασιασμό των Tregs τα οποία καταστέλλουν τον πολλαπλασιασμό των Teff ισχυρότερα. Έτσι σταδιακά, τα Tregs καταστέλλουν τις προφλεγμονώδης αποκρίσεις μέχρι να επανέλθει η ισορροπία των ληπτών μετά την εγχείρηση. Ωστόσο, η ανοσοκαταστολή οφειλόμενη στην μετάγγιση που παρατηρείται τις πρώτες μέρες, οδηγεί τους ασθενείς σε παρατεταμένη νοσηλεία και αυξημένες μετεγχειρητικές επιπλοκές.

Download Full-text

TGF-β1-mediated regulation of thymus and activation-regulated chemokine (TARC/CCL17) synthesis and secretion by HaCaT cells co-stimulated with TNF-α and IFN-γ

Journal of Dermatological Science ◽

10.1016/s0923-1811(02)00071-3 ◽

2002 ◽

Vol 30 (2) ◽

pp. 154-160 ◽

Cited By ~ 12

Author(s):

Xueyi Zheng ◽

Koichiro Nakamura ◽

Michiko Tojo ◽

Noritaka Oyama ◽

Akiko Nishibu ◽

...

Keyword(s):

Hacat Cells ◽

Tnf Α ◽

Ifn Γ ◽

Tgf Β1

Download Full-text

Study on Mechanism of Human Marrow Mesenchymal Stem Cell in Treating Patients with Aplastic Anemia.

Blood ◽

10.1182/blood.v110.11.4099.4099 ◽

2007 ◽

Vol 110 (11) ◽

pp. 4099-4099

Author(s):

Zhenhua Qiao ◽

Xiujuan Zhao

Keyword(s):

Bone Marrow ◽

Flow Cytometry ◽

T Cells ◽

Aplastic Anemia ◽

Hematopoietic Cell ◽

Control Group ◽

Rt Pcr ◽

Tnf Α ◽

Ifn Γ ◽

Tgf Β1

Abstract Objective: To explore mechanism of human marrow mesenchymal stem cells (MSCs) in treating patients with aplastic anemia(AA). Methods: MSCs in patients with aplastic anemia(AA) and the control group were separated with Percoll(1.073g/m L) and cultured in low glucose DMEM. Then, observed their morphologies,checked their molecule surface antigen by flow cytometry and examined the process of adipogenic differention. The mononuclear cells (MNC)of marrow in patients with AA were enriched based 1.077g/L density centrifuge and cultured in the 1640 medium. (1)MSC in control group and MNC in AA group were co-cultured with or without cytokines. The function of supporting hematopoiesis for MSC was to be observed in single confluence layer after plating by counting the total cells and the clones in every well every week. Then analyzed the dynamics of proliferation. T cells were harvested by using nylon column. MSC in control group and T cells in AA group were co-cultured. The proliferation of T cell was measured by MTT method. The CD25,CD69,CD4,CD8,Annexin-V expression rates of CD3+T cells were analyzed by flow cytometry .The gene and protein of IL-2, IL-4,IL-10,TNF-α,IFN-γ,TGF-β1 were examined by RT-PCR and ELISA respectively. MSC treated to the model of AA, by the examination of peripheral hemogram, bone marrow biopsy, pathological section of spleen. Results: There was no significant difference between control group MSC and AA-MSC in morphologies but adipogenic differentiation in AA patients is earlier than controls. The clones of CFU-GM in group(MSC)(78.46±3.58)/2×105 cells, after 14 days cultured was significantly higher than(9.21±4.32)/2×105 cells in group(CK + DMEM medium), while lower than (99.32±4.34)/2×105 cells in group(MSC+CK). (1)the Treg cells (TCD4+CD25+) in AA group (2.01±1.21)/ 2×105 was significantly lower than (4.43±1.67)/2×105 cells in control group, while(5.43±2.31) / 2×105 in group (MSC+AAT) was no more than (4.43±1.67)/2×105 cells in control group. (2) MSCs significantly inhibited T cell proliferation (P< 0. O5)by MTT. (3) RT-PCR and ELISA analysis showed that MSCs induced the expression of IL-4, IL-10, TGF-β1 and decreased significantly the expression of IL-2, TNF-α, IFN -γ in T cells of AA. the model of AA treated by MSCs showed improvements in 3 blood components greatly(p<0.05), Bone marrow proliferated and restored to the normal level, hematopoietic cell increased obviously (hematopoietic cell capacity was more than 40%), and atrophied spleen restore to normality. Conclusions: morphologies of AA’MSC had no evident different with the control but was more easy adipogenic differention. aplastic anemia belongs to autoimmune diseases in which T cells effect organ-specific destruction. The fundamental mechanism of MSC in treating AA should be potential to promote hematopoietic cell proliferation by adjusting immunity.

Download Full-text

Cytokine Gene Polymorphisms and Epstein-Barr Virus Infection after Allogeneic Hematopoietic Stem Cell Transplantation

Blood ◽

10.1182/blood.v126.23.3125.3125 ◽

2015 ◽

Vol 126 (23) ◽

pp. 3125-3125

Author(s):

Ren Lin ◽

Zhiping Fan ◽

Ke Zhao ◽

Qianli Jiang ◽

Jing Sun ◽

...

Keyword(s):

Epstein Barr Virus ◽

Post Transplant ◽

Barr Virus ◽

Ebv Infection ◽

Associated Diseases ◽

Tnf Α ◽

Cytokine Gene Polymorphisms ◽

Ifn Γ ◽

Epstein Barr ◽

Tgf Β1

Abstract Backgroud: Epstein-Barr virus (EBV) infection/reactivation and associated diseases remain common complications in recipients of HSCT, leading to severe end-organ diseases and malignance. Single nucleotide polymorphism (SNP) in cytokine genes is considered to be related with EBV-associated post-transplant lymphoproliferative disorders (PTLD) in solid-organ transplantation recipients. In this study, we analyzed the association between cytokine gene polymorphisms and EBV infection/reactivation or diseases in recipients undergoing allo-HSCT. Methods: A total of 233 patients who received allo-HSCT between March 2012 to December 2014 were enrolled in this study. Ten SNPs, including IL-1β -511 rs16944, IL-1RN +11100 rs315952, IL-2 -330 rs2069762, IL-4 -590 rs2243250, IL-10 -592 rs1800872, IL-12 +1188 rs3212227, TNF-α -308 rs1800629, TGF-β1-509 rs1800469, TGF-β1 +869 rs1800470, IFN-γ +874 rs2430561, were tested. The SNPs genotypes in patients with or without EBV infection/reactivation and associated diseases were compared. Besides, the risk factors for EBV infection/reactivation were studied. Results: Seventy-four patients developed EBV infection/reactivation. The patients with EBV infection/reactivation had higher frequencies of donor IL-1β -511 TT genotype, donor IL-4 -590 TT genotype and recipient TNF-α -308 GG genotype than those without (p=0.021, p=0.004, p=0.020, respectively) while the frequencies of donor IL-1β -511 CC genotype, donor IL-1RN +11100 TT genotype, donor IL-2 -330 TT genotype, donor IL-4 -590 CC genotype and recipient TNF-α-308 GA genotype in patients with EBV infection/reactivation were lower than those without (p=0.041, p=0.029, p=0.005, p=0.011, p=0.042, respectively). Multivariate analysis showed donor IL-4 -590TT genotype (p=0.016, HR=1.907, 95% CI =1.130-3.218) and recipient TNF-α -308GG genotype (p=0.002, HR=3.550, 95% CI=1.613-7.812) were risk factors for post-transplant EBV infection/reactivation while donor IL-1RN +11100TT genotype (p=0.001, HR=0.382, 95% CI=0.218-0.670) was protective factors for post-transplant EBV infection/reactivation. Twenty-one patients developed EBV-associated diseases. The patients who developed EBV-associated diseases had higher frequency of donor IFN-γ +874 AT genotype than those did not (p=0.027). On the contrary, the frequencies of donor IL-1β-511 CC genotype, donor IL-10 -592 AA genotype, donor IL-12 +1188 AA genotype and donor IFN-γ +874 AA genotype in patients with EBV-associated diseases were lower than those without (p=0.019, p=0.018, p=0.018, p=0.010, respectively). Conclusion: Several SNPs in cytokine genes might be associated with EBV infection/reactivation and the development of EBV-associated diseases in recipients of allo-HSCT. However, these association should be studied further. Disclosures No relevant conflicts of interest to declare.

Download Full-text

Immunoregulatory Properties of Apoptotic Human Amniontic Mesenchymal Stromal Cells

Blood ◽

10.1182/blood-2018-99-112585 ◽

2018 ◽

Vol 132 (Supplement 1) ◽

pp. 5678-5678

Author(s):

Ying Xu ◽

Ya Gao ◽

Yan chun Yang ◽

Dongmao Zhu ◽

Yintian Zhang ◽

...

Keyword(s):

Flow Cytometry ◽

Mesenchymal Stromal Cells ◽

Stromal Cells ◽

Natural Science ◽

Guangdong Province ◽

Morphological Features ◽

Cell Contact ◽

Tnf Α ◽

Ifn Γ ◽

Tgf Β1

Abstract Objective Mesenchymal stromal cells (MSCs) have been used in preventing and treating acute graft-versus-host disease (aGVHD), but the mechanism is not fully understood. Apoptotic bone marrow mesenchymal stromal cells (BMSCs) were showed could induce vivo recipient-mediated immunomodulation in mice GVHD model. We had demonstrated that, similar to BM-MSCs, human amniontic mesenchymal stromal cells (hAMSCs) exhibit potent immunosuppressive and anti-inflammatory activities but possess a higher proliferation activity and clearer stem cell properties in vitro. This study focuses on the immunoregulatory properties of apoptotic human amniontic mesenchymal stromal cells (apo-hAMSCs) in an inflammatory microenvironment. Methods hAMSCs from human amniotic membrane were cultured with tissue mass cell culture. The cell phenotype of the 3rd passage were detected by flow cytometry. Transwell co-culture experiments and cell-cell contact co-culture experiments were conducted, consisting of hAMSCs and peripheral blood mononuclear cells stimulated with phytohemagglutinin (PHA-PBMCs), as the positive control group. While other groups were PBMCs without PHA and hAMSCs(PBMCs+hAMSCs), PBMCs and PHA (PHA-PBMCs), hAMSCs and PBMCs. For apoptosis evalution, the morphological features of hAMSCs were recorded in different groups, and apo-hAMSCs were analyzed by flow cytometry at 24 hours. The production of Interferon-γ (IFN-γ), transforming growth factor-β1 (TGF-β1), prostaglandin E2 (PGE-2), soluble human leukocyte antigen G (sHLA-G), Tumor necrosis factor-α(TNF-α) and interleukin-17A (IL-17A) in the co-culture supernatant was detected using enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA), and kynurenine were dectected by spectrophotometer. CD4+CD25+FOXP3+ regulatory T cells (Tregs) in PBMC were analyaed by flow cytometry. Result hAMSCs expressed CD105, CD73, CD90, while not CD19, CD34, CD45, CD11b, HLA-DR. In the group of hAMSCs and PHA-PBMCs, the number of hAMSCs reduced. The morphological features were that cells shrinked, turned round, separated from the bottle and suspended in supernatant. However, hAMSCs in the groups of hAMSCs+PBMCs and hAMSCs stayed the same. Apoptosis in hAMSCs cultivated with PHA-PBMCs via transwell or cell-cell contact experiment increased compared with the group of hAMSCs+PBMCs (P<0.05) and hAMSCs (P<0.05). In the two co-culture experments, the secretion level of PGE-2, TGF-β1, sHLA-G, and KYN significantly increased in hAMSCs with PHA-PBMCs compared with hAMSC (P<0.05) and hAMSCs with PBMCs (P<0.05). The level of IFN-γ and TNF-α decreased in hAMSCs with PHA-PBMCs compared with PBMCs with PHA (P<0.05). While the level of IL-17A was significantly increase in hAMSCs with PHA-PBMCs compared with hAMSCs (P<0.05), hAMSCs with PBMCs (P<0.05) and PHA-PBMCs (P>0.05). Evident difference of CD4+CD25+FOXP3+ Tregs was shown between hAMSCs with PHA-PBMCs and PHA-PBMCs (P<0.05). Conclusion Activated, but not resting, PBMCs induce extensive early apoptosis in hAMSCs. And apoptosis in hAMSCs need inflammatory microenvirenment. Apoptotic hAMSCs still have immunoregulatory effects in cytokines and immune cells. Funding This work was supported by Natural Science Foundation of China (81701243), Key Sci-Tech Research Projects of Guangdong Province (2014A02021102), Natural Science Foundation of Guangdong Province, China (2014A030310373), the Pearl River S&T Nova Program of Guangzhou (201710010047). Disclosures No relevant conflicts of interest to declare.

Download Full-text

Cytokine TGF-β1, TNF-α, IFN-γ and IL‐6 Gene Polymorphisms and Localization of Premalignant Gastric Lesions in Immunohistochemically H. pylori-negative Patients

International Journal of Medical Sciences ◽

10.7150/ijms.60517 ◽

2021 ◽

Vol 18 (12) ◽

pp. 2743-2751

Author(s):

Anca Negovan ◽

Mihaela Iancu ◽

Florin Tripon ◽

Andrei Crauciuc ◽

Simona Mocan ◽

...

Keyword(s):

Gene Polymorphisms ◽

Gastric Lesions ◽

Tnf Α ◽

Ifn Γ ◽

H Pylori ◽

Tgf Β1

Download Full-text

Ανοσογενετική μελέτη ενδογενούς και εξωγενούς άσθματος

10.12681/eadd/37327 ◽

2013 ◽

Author(s):

Ειρήνη Κοντακιώτη

Keyword(s):

Tnf Α ◽

Ifn Γ ◽

Tgf Β1

Εισαγωγή: Το άσθμα αποτελεί μία συχνή νόσο καθώς αφορά 300 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως ενώ 250 χιλιάδες θάνατοι ετησίως αποδίδονται σε αυτό. Στην Ελλάδα η συχνότητα της νόσου πλησιάζει το 5% στους ενήλικες και το 12% στα παιδιά. Τα τελευταία χρόνια η έρευνα έχει στραφεί στο γενετικό υπόβαθρο της νόσου και στη μελέτη των γενετικών παραγόντων που σχετίζονται με την εμφάνισή της. Η παρούσα έρευνα αποτελεί μια πρώτη προσπάθεια μελέτης των πολυμορφισμών των IL‐1α, IL‐1β, IL1R, IL1RA, IL4, IL6, IL10, IL‐12, TNF‐α, TGF‐β1 και IFN‐γ και αναζήτησης συσχετίσεων με την εμφάνιση άσθματος και τη βαρύτητα της νόσου στον ελληνικό πληθυσμό. Υλικό‐μέθοδος: Στη μελέτη συμμετείχαν 30 ασθενείς με εξωγενές άσθμα, μέσης ηλικίας 35,2±14,51 έτη (Ομάδα Α, ΟΑ), 22 ασθενείς με ενδογενές άσθμα, μέσης ηλικίας 47,1±16,3 έτη (ΟΒ) που παρακολουθούνται στο Ιατρείο Άσθματος της Πνευμονολογικής Κλινικής του ΑΠΘ και 21 φυσιολογικά άτομα μέσης ηλικίας 36,6±10,5 έτη (ΟΓ). Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε σπιρομέτρηση, δερματικές δοκιμασίες, προσδιορισμό ολικής IgE του ορού, δοκιμασία μεταχολίνης και μέτρηση του εκπνεόμενου FeΝΟ. Για την ανοσογενετική μελέτη μετά από εξαγωγή του DNA από ολικό αίμα των ασθενών και εφαρμογή PCR με kit (INVITROGEN) αναζητήθηκαν οι πολυμορφισμοί των IL1α ‐889(T/C), IL1β‐511(T/C), IL1β+3962(C/T), IL1R1970(C/T), IL1RA mspa111100(C/T), IL‐2‐330 (T/G), IL2+166 (T/G), IL4‐1098(T/G), IL4‐590(C/T), IL4‐33(C/Τ), IL4RPOS‐1902, IL6‐174 (G/C), IL6nt565(A/G), IL10‐1082 (G/A), IL10‐819 (C/T), IL10‐592 (C/A), IL12pos1188 (C/A), TNFα‐308(G/A), TNFα‐ 238(G/A), TGF‐β1 κωδικόνιο10 (C/T), TGF‐β1 κωδικόνιο 25 (C/G), IFN‐γ+874 (Α/Τ) (όπου C κυτοσίνη, T θυμίνη, G γουανίνη και A αδενίνη). Αποτελέσματα: Στην οικογένεια της IL‐1 βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων Α‐Β και Β‐Γ στην IL1β στη θέση +3962 (p=0.029 και p=0.024 αντίστοιχα). Επιπλέον οι ομάδες Β και Γ διέφεραν σημαντικά στον υποδοχέα της IL‐1 (IL1R), καθώς στην ομάδα Β παρατηρήθηκε συχνότερα η ετεροζυγωτία C/T ενώ στην ΟΓ η ομοζυγωτία C/C (p=0.003). Επίσης στον ανταγωνιστή του υποδοχέα της IL1 στην ΟΑ εμφανίστηκε συχνότερα η C/T σε σχέση με την ΟΓ όπου υπερίσχυσε η Τ/Τ (p=0.03). Η IL4 ‐1098 στην ΟΑ εμφάνιζε συχνότερα γουανίνη (p=0.036) σε σχέση με την ΟΓ, ενώ στη θέση ‐590 στην ΟΓ εμφανίστηκε συχνότερα η C/C και στην ΟΑ η C/T (p=0.003), γεγονός που πιθανώς αποδίδεται σε αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου στα άτομα με θυμίνη στη συγκεκριμένη θέση. Όσον αφορά την IL‐6 οι γονότυποι στη θέση ‐174 βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ της ομάδας ελέγχου και του ενδογενούς και εξωγενούς άσθματος (p=0,004 και 0,019 αντίστοιχα) καθώς η ομάδα ελέγχου εμφάνιζε συχνότερα την ομοζυγωτία CC. Οι διπλότυποι της ιντερλευκίνης 10 μεταξύ των ασθενών με εξωγενές και ενδογενές άσθμα διέφεραν στατιστικά σημαντικά (p=0,038). Ο διπλότυπος GCC/ACC βρίσκεται σε μεγαλύτερη συσχέτιση με την ομάδα των ασθενών με εξωγενές άσθμα. Όσον αφορά τον TGF‐β1 οι ασθενείς με εξωγενές άσθμα εμφάνιζαν σε μεγάλο ποσοστό τον διπλότυπο CG/CC σε σχέση με τους ασθενείς με ενδογενές και την ομάδα ελέγχου (p=0,041 και p=0,012 αντίστοιχα). Ο TNFα‐238 εμφάνισε διαφορές μεταξύ των ομάδων Α‐Γ και Β‐Γ (p=0.008 και 0.001 αντίστοιχα) καθώς στην ομάδα Γ βρέθηκε συχνότερα η G/G ενώ στις ομάδες Α και Β βρέθηκε συχνότερα η A/G. Στην IFN‐γ η ομάδα ελέγχου εμφάνιζε συχνότερα το γονότυπο AA ενώ το ενδογενές άσθμα τον ΑΤ (p=0,006). Όσο αφορά στη βαρύτητα της νόσου οι ασθενείς με βαρύ άσθμα εμφανίζουν σε σχέση με τους ασθενείς με ήπιο άσθμα στην IL‐1α και IL1β+3962 συχνότερα το γονότυπο CT (p=0.019 και p=0.025 αντίστοιχα), στην IL‐4 το διπλότυπο TTT/GCC (p=0.033), στην IL‐10 τους GCC/ACC και GCC/ATA (p=0.045) και στην IL‐12 τον γονότυπο AC ((p=0.046). Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη αποτελεί την πρώτη προσπάθεια αναζήτησης πολυμορφισμών των ασθενών με άσθμα στην Ελλάδα και μία από τις ελάχιστες που ασχολείται με τους πολυμορφισμούς των ιντερλευκινών στο ενδογενές άσθμα. H μελέτη καταλήγει σε σημαντικά αποτελέσματα. Φαίνεται ότι οι πολυμορφισμοί των γονιδίων των ιντερλευκινών διαφέρουν μεταξύ των ατόμων με εξωγενές, ενδογενές άσθμα και της ομάδας ελέγχου και πιθανώς σχετίζονται με τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου ενώ σχετίζονται και με τη βαρύτητα της νόσου.

Download Full-text

Study on the effect of Periplaneta americana on ulcerative colitis in rats induced by 2,4,6-trinitrobenzene sulfonic acid

European Journal of Inflammation ◽

10.1177/2058739220942629 ◽

2020 ◽

Vol 18 ◽

pp. 205873922094262

Author(s):

Yi-Hao Che ◽

Zhi-Bin Yang ◽

Han-Chao Zhang ◽

Xiu-Mei Wu ◽

Min-Zhe Sun ◽

...

Keyword(s):

Ulcerative Colitis ◽

Sulfonic Acid ◽

Periplaneta Americana ◽

Treated Group ◽

Normal Control Group ◽

Control Group ◽

Trinitrobenzene Sulfonic Acid ◽

Tnf Α ◽

Ifn Γ ◽

Tgf Β1

Ulcerative colitis (UC) is a chronic inflammatory disease of intestinal tract, and Periplaneta americana has been found to be effective in the treatment for UC. The purpose of the study was to investigate the therapeutic effect of Periplaneta americana extract Ento-A on UC in rats induced by 2,4,6-trinitrobenzene sulfonic acid (TNBS) and to explore its mechanism. The Sprague-Dawley (SD) rats were randomly divided into normal control group; TNBS-treated group; sulfasalazine (SASP) treated group; Ento-A low- (50 mg/kg), medium- (100 mg/kg), and high-dose (200 mg/kg) groups, respectively. The UC model of rats was induced via TNBS. Disease activity index (DAI) was used to evaluate the severity of UC in rats. The macroscopic and microscopic damages of colon were accessed by colon mucosa damage index (CMDI) and histopathological score (HS), respectively. The levels of interleukin-4 (IL-4), interleukin-17 (IL-17), tumor necrosis factor-α (TNF-α), and interferon-γ (IFN-γ) in serum and the contents of myeloperoxidase (MPO), transforming growth factor-β1 (TGF-β1), and epidermal growth factor (EGF) in colonic mucosa were measured by enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA). Compared with the normal control group, the TNBS-treated group showed increase in DAI, CMDI, HS, IL-17, TNF-α, IFN-γ as well as MPO and decrease in the levels of IL-4, EGF, and TGF-β1. However, Ento-A-administrated groups reversed the changes in the DAI, CMDI, HS, and the cytokines caused by TNBS. The study indicates that Periplaneta americana extract Ento-A can effectively alleviate the inflammation in TNBS-induced UC of rats, and the mechanism of that may be related to restoring the balance of T helper 1 (Th1)/Th2/Th17/T regulatory (Treg) cytokines.

Download Full-text

Correlation of hormonal and cytokines regulation in case of autoimmune thyroiditis

Clinical and experimental thyroidology ◽

10.14341/ket2017245-56 ◽

2017 ◽

Vol 13 (2) ◽

pp. 45-56

Author(s):

Victoria V. Zdor

Keyword(s):

Autoimmune Thyroiditis ◽

Tnf Α ◽

Ifn Γ ◽

Tgf Β1

Обоснование. Исследование различных аспектов иммунопатогенеза аутоиммунного тиреоидита (АИТ), занимающего первое место среди аутоиммунной патологии человека, является актуальной проблемой современной медицины. Лечение аутоиммунного гипотиреоза сводится к заместительной терапии тиреоидными гормонами (ТГ), которые на сегодняшний день рассматриваются в качестве суперантигенов при аутоиммунном воспалении щитовидной железы (ЩЖ) и теоретически могут способствовать персистенции и прогрессированию воспалительного процесса. О взаимосвязи функциональной активности тиреоцитов и иммуноцитов через синтезируемые ими гормоны и цитокины, через рецепторы к тиреотропному гормону (ТТГ) на иммуноцитах и рецепторы к цитокинам на тиреоцитах, о возможной дисрегуляции этих взаимодействий при изменении уровней ТГ, ТТГ и/или цитокинов известно около 30 лет. Однако до сих пор не существует ясного представления о причинах нарушения этих взаимодействий, о первичном триггерном механизме АИТ, что существенным образом тормозит прогресс в лечении. Цель. На основании комплексной оценки гормональных и иммунологических маркеров (ТТГ, ТГ и Treg, Th1-, Th2-, Th17-маркерных цитокинов) с исследованием возможных взаимосвязей их показателей у пациентов с различными клиническими вариантами течения АИТ исходно и на фоне заместительной терапии ТГ определить различия в функциональной активности различных типов иммунокомпетентных клеток в зависимости от тяжести воспалительного процесса для прогнозирования дальнейшего клинического течения АИТ, оптимизации протоколов терапии и своевременной коррекции стратегии лечения. Методы. В проспективном исследовании у больных АИТ оценивали показатели сывороточного уровня оппозитных цитокинов и их рецепторов до начала терапии ТГ и на фоне лечения с помощью современных методов иммуноферментного анализа с иммунохемилюминесцентными и электрохемилюминесцентными способами детекции. Результаты. Выявлена избыточная продукция Th1-, Th2-, Th17- и Tregs маркерных цитокинов при дефиците TGF-β1, тесно ассоциированная с тяжестью аутоиммунного гипотиреоза. На фоне терапии ТГ показатели большинства цитокинов снижались или нормализовались, за исключением IL-6, IL-8, IL-2, IFN-g, TNF-α. Наибольшие отличия от нормы были зафиксированы при осложненном течении гипотиреоза. Заключение. Высокий сывороточный уровень TNF-α при АИТ является надежным маркером неблагоприятного течения и предиктором начала заместительной гормональной терапии при субклиническом течении. Показателями сохранности функционирующего тиреоидногоэпителия являются системные уровни IL-8 и IL-22, их динамическое снижение в сыворотке крови – прогностически неблагоприятный фактор, свидетельствующий о прогрессирующей потере функционально активной тиреоидной ткани и возможном нарастании гипофункции ЩЖ при АИТ. Многократно повышенные показатели IL-1α, IL-6 и IFN-γ могут рассматриваться в качестве предикторов тяжести клинического течения АИТ и аутоиммунного воспаления в ЩЖ.

Download Full-text