Cefdinir/hedera helix

2021 ◽  
Vol 1854 (1) ◽  
pp. 94-94
Keyword(s):  
Hedera Helix

Winter Survival Evaluation of 172 Groundcovers in Northern Illinois

HortScience ◽  
1998 ◽  
Vol 33 (3) ◽  
pp. 453d-453
Author(s):  
A.M. Shirazi ◽  
E.A. HedBorn ◽  
S.A. Mehaffey ◽  
A.S. Merritt
Keyword(s):  
Cold Resistance ◽  
Winter Hardiness ◽  
Winter Survival ◽  
Severe Damage ◽  
Hedera Helix ◽  
Cold Temperatures ◽  
Ajuga Reptans ◽  
Significant Damage ◽  
Cold Damage ◽  
Euonymus Fortunei

The winter hardiness of many groundcover cultivars in northern Illinois is not well-known. This study was designed to evaluate the survival of 172 plants used in the groundcover path at The Morton Arboretum. Once a month, from Sept.1997 to Jan. 1998, the plants chosen for this study were visually evaluated and their vitality rated on a scale of 1 to 5 (1 = alive, 5 = dead). All nine cultivars of Euonymus fortunei remained virtually unchanged throughout the study period. Among six cultivars of Hedera helix, only `Gold Heart' showed minor damage in November. Nine Heuchera were evaluated and all exhibited excellent resistance to cold temperatures. While all the Pulmonarias studied showed some cold damage by November, `Bielefeld Pink', `Little Blue', `Roy Davidson', Pulmonaria longifolia var. cevennensis, and Pulmonaria officinalis `Sissinghurst White' fared the best for the longest period of time. Five cultivars of Pachysandra terminalis were included in this study. None had significant damage until November, and then only rated a “2.” Of the eight Ajuga evaluated, Ajuga pyramidalis `Metallica Crispa', and Ajuga reptans `Braunherz', `Catlin's Giant', and `Gaiety', exhibited the best cold resistance. Four Polygonums varied widely in their response to cold temperatures, but all showed signs of severe damage in November. Polygonum `Border Jewel' exhibited the best tolerance, rating a “1” in October, but in November it was given a rating of “4.” Their recovery in spring will be compared.

Phytophthora nicotianae var. nicotianae. [Descriptions of Fungi and Bacteria].

1964 ◽  
Author(s):  
G. M. Waterhouse
Keyword(s):  
Geographical Distribution ◽  
Ipomoea Batatas ◽  
Ricinus Communis ◽  
Solanum Melongena ◽  
Pond Water ◽  
Nicotiana Plumbaginifolia ◽  
Phytophthora Nicotianae ◽  
Infested Soil ◽  
Hedera Helix ◽  
Black Shank

Abstract A description is provided for Phytophthora nicotianae var. nicotianae. Information is included on the disease caused by the organism, its transmission, geographical distribution, and hosts. HOSTS: On Nicotiana plumbaginifolia, N. tabaci, N. spp., and on Amaranthus sp., Commelina benghalensis, C. nudiflora, Lycopersicon esculentum, Ricinus communis, Solanum melongena; also on wound inoculated Buxus sp., Daucus carota, Hedera helix, Ipomoea batatas and Trema amboensis. DISEASE: Black shank of tobacco. GEOGRAPHICAL DISTRIBUTION: Africa (Malawi, Mauritius, Uganda); Asia (Ceylon, China, Formosa, India, Indonesia, Japan, Java, Malaya, Philippines, Sumatra); Central America & West Indies (Cuba, Jamaica, Puerto Rico, Santo Domingo, Trinidad); Europe (Bulgaria, Germany, Greece, Italy, Poland, Romania, U.S.S.R.); North America (U.S.A.); South America (Brazil, Colombia, Venezuela). TRANSMISSION: Soil-borne, persisting in soil for at least 4 years between tobacco crops, and not eliminated by a 3 year rotation or a 4 year fallow (41: 409; 39: 126). Tobacco leaves have been used to indicate disease potential in infested soil after serial dilution with sterile soil (42: 408). Spread in contaminated pond water used in overhead irrigation also suspected (43, 1413). Wind-borne spread up to 800 ft. has been recorded (39: 500).

Gloniopsis praelonga. [Descriptions of Fungi and Bacteria].

2011 ◽  
Author(s):  
V. P. Hayova
Keyword(s):  
Tamil Nadu ◽  
Prunus Persica ◽  
Pinus Halepensis ◽  
Conservation Status ◽  
Castanea Sativa ◽  
Rubus Idaeus ◽  
Melia Azedarach ◽  
Acer Pseudoplatanus ◽  
Hedera Helix ◽  
Buxus Sempervirens

Abstract A description is given for Gloniopsis praelonga. Some information on its dispersal and transmission and conservation status is given, along with details of its geographical distribution (Kenya, Morocco, South Africa, Zambia, Canada (British Columbia), Mexico, USA (Alabama, California, Florida, Illinois, Louisiana, Maryland, Massachusetts, Michigan, Nebraska, New Jersey, New Mexico, New York, North Carolina, Pennsylvania, Texas, Virginia), Argentina, Chile, Ecuador, China (Hubei), India (Karnataka, Tamil Nadu), Pakistan, Taiwan, Azores, Australia (Australian Capital Territory, Queensland), New Zealand, Papua New Guinea, Austria, Belgium, Denmark, France, Gibraltar, Germany, Greece, Irish Republic, Italy, Lithuania, Netherlands, Norway, Portugal, Russia (Leningradskaya oblast), Spain and UK), hosts (Acacia filiculoides, Acacia mearnsii, Acacia sp., Acer campestre, Acer pseudoplatanus, Acer sp., Alnus sp., Andromeda sp., Arbutus menziesii, Arbutus unedo, Arctostaphylos tracyi, Arctostaphylos sp., Aronia sp., Arundo donax, Atalantia sp., Azalia sp., Bambusa sp., Poaceae, Berchemia scandens, Berchemia sp., Betula pendula, Betula sp., Buddleja sp., Buxus sempervirens, Calicotome spinosa, Calluna vulgaris, Carya tomentosa, Carya sp., Castanea sativa, Castanea sp., Catalpa bignonioides, Catalpa sp., Ceanothus sp., Chamaerops sp., Cistus salviifolius, Cistus sp., Cladium jamaicense, Coccoloba ewifera, Combretum zeyheri, Combretum sp., Cornus sp., Corylus avellana, Corylus colurna, Corylus sp., Crataegus laevigata, Crataegus monogyna, Crataegus sp., Duvaua longifolia, Erica arborea, Ericaceae indet., Eucalyptus coccifera, E. globulus, Eucalyptus sp., Fagus sylvatica, Fagus sp., Francoa sonchifolia, Rhamnus frangula, Fraxinus excelsior, Fraxinus ornus, Fraxinus sp., Poaceae indet., Hedera helix, Hedera sp., Hippophae rhamnoides, Ilex aquifolium, Ilex sp., Jasminum sp., Juglans cinerea, Juniperus sp., Lavandula stoechas, Leucothoe axillaris, Ligustrum japonicum, Ligustrum vulgare, Ligustrum sp., Lithocarpus sp., Lonicera periclymenum, Lonicera sp., Malus sylvestris, Malus sp., Melia azedarach, Metrosideros robusta, Myrica gale, Myrtus communis, Ostrya sp., Prunus persica var. persica, Phormium tenax, Phragmites australis, Pinus halepensis, Pinus pinaster, Pinus sylvestris, Pinus sp., Pittosporum sp., Plantae indet., Populus alba, Populus sp., Prunus spinosa, Prunus sp., Malus domestica, Malus fusca, Quercus agrifolia, Q. alba, Q. ilex, Q. petraea, Q. robur, Quercus sp., Rhamnus sp., Rhododendron ponticum, Rhododendron sp., Robinia pseudoacacia, Robinia sp., Rosa arvensis, Rosa canina, Rosa sp., Rosaceae indet., Rubus fruticosus, Rubus idaeus, Rubus inermis, Rubus sp., Sabal palmetto, Salix caprea, Salix fragilis, Salix sp., Sambucus nigra, Sambucus sp., Sequoia sp., Serenoa repens, Smilax aspera, Sorbus sp., Spiraea canescens, Spiraea sp., Symphoricarpos albus, Trachycarpus fortunei, Ulex europaeus, Ulex sp., Ulmus procera, Ulmus sp., Vaccinium glabrum, Vaccinium vitis-idaea, Vaccinium sp., Verbascum sp., Viburnum lantana, Viburnum opulus, Viburnum sp., Vitis vinifera subsp. sylvestris, Vitis sp., Xanthorrhoea sp. and Xolisma ferruginea) and associated fungi (Actinocladium rhodosporum, Ascochyta deformis, Circinotrichum olivaceum, Clypeosphaeria mamillana, Dasyscypha cerina, Farlowiella carmichaeliana, Glonium lineare, Herpotrichiella sp., Hysterium angustatum, Keissleriella caudata, Lophiostoma ulicis, Metasphaeria longispora, Orbilia alnea, Phaeostalagmus cyclosporus, Lophiostoma compressum, Pleospora sp., Pseudospiropes obclavatus, Strossmayeria atriseda, Strossmayeria bakeriana, Sporothrix ghanensis, Taeniolina scripta, Valsa ceratophora and Zygosporium gibbum).

scholarly journals CARACTERES EPIDÉRMICOS FOLIARES DE PLANTAS ORNAMENTALES, TÓXICAS PARA ANIMALES DOMÉSTICOS.

2019 ◽  
pp. 13-18
Keyword(s):  
Veterinary Medicine ◽  
Ornamental Plants ◽  
Microscopic Analysis ◽  
Domestic Animals ◽  
Hedera Helix ◽  
Abaxial Epidermis ◽  
Fecal Matter ◽  
Ficus Benjamina ◽  
Toxic Plants ◽  
Palabras Clave

CARACTERES EPIDÉRMICOS FOLIARES DE PLANTAS ORNAMENTALES, TÓXICAS PARA ANIMALES DOMÉSTICOS. LEAF EPIDERMAL CHARACTERS OF ORNAMENTAL PLANTS, TOXIC FOR DOMESTIC ANIMALS. Patricia Nasca de Zamora DOI: https://doi.org/10.33017/RevECIPeru2009.0003/ RESUMEN El tejido epidérmico de los vegetales presenta un diseño característico para cada especie, de manera que muchas plantas pueden reconocerse a través de su estudio microscópico. Además, este tejido resiste el pasaje por el tracto digestivo de los animales, permaneciendo prácticamente inalterable. Basados en este hecho, los investigadores Baungartder y Martin (1939) idearon la técnica microhistológica, que consiste en estudiar la composición botánica de la dieta de animales herbívoros a través del análisis microscópico de fragmentos de epidermis vegetales encontrados en la materia fecal de los mismos. A lo largo de los años, el uso de esta técnica se extendió ampliamente, adaptándose a diferentes objetivos, tanto ecológicos como económicos. El objetivo del presente trabajo, que se llevó a cabo en la provincia de Tucumán, República Argentina, es describir las epidermis foliares de cuatro especies ornamentales tóxicas, a fin de aportar datos para la confección de una clave dicotómica de identificación de las mismas, para ser usada como elemento de diagnóstico en medicina veterinaria. Se extrajeron en laboratorio - con diversas técnicas - epidermis foliares de Evonymus japonicus, Hedera helix, Ficus benjamina y Vinca difformis; especies ornamentales citadas como tóxicas en la bibliografía veterinaria y cultivadas habitualmente en jardines particulares y espacios públicos de la Provincia. Se confeccionaron preparados microscópicos permanentes, se tomaron registros fotográficos y se describieron las características epidérmicas de cada especie, teniendo en cuenta la forma de las células, la presencia o ausencia de estomas, presencia de tricomas, tipos de estomas, tipos de tricomas, etc. Hedera helix y Vinca difformis presentan células epidérmicas de contorno lobulado, mientras que las células epidérmicas de Evonymus japonicus. y Ficus benjamina son isodiamétricas y poligonales. Las cuatro especies descriptas presentan estomas sólo en la zona internerval de la cara abaxial de sus hojas. Se encontraron tricomas simples solamente en la zona nerval de la epidermis adaxial de Vinca difformis, las demás epidermis son completamente glabras. Los caracteres encontrados en las especies estudiadas y volcados en las descripciones, constituyen un aporte de utilidad para la confección de una clave dicotómica de indentificación de estas plantas tóxicas a través de sus epidermis. Palabras clave: epidermis foliar, plantas ornamentales, tóxicas, medicina veterinaria. ABSTRACT The epidermal tissue of the vegetables presents a typical design for every species so that many plants can be recognized across its microscopic study. In addition, it resists the passage for the digestive tract of the animals, remaining practically inalterable. Based on this fact, Baungartder and Martin (1939) designed the microhistological technique, which consists of studying botanical composition of diet of herbivorous animals across the microscopic analysis of plant´s epidermis fragments found in the fecal matter. Throughout the years, the use of this technique spread widely, adapting to different aims, both ecological and economic. The aim of the present work, realized in Tucumán's province, Argentina, is to characterize epidermis of ornamental, toxic plants for domestic animals, in order to be used as element of diagnosis in veterinary medicine. Epidermis of Evonymus japonicus, Hedera helix, Ficus benjamina and Vinca difformis were extracted in laboratory. All of them are ornamental species, mentioned like toxic in the bibliography veterinary and cultivated habitually in particular gardens and public spaces of the Province. They were made prepared microscopic permanent, photographic records took and there were described the epidermal characteristics of every species, bearing in mind the form of the cells, the presence or absence of stomata and trichomes, and types of stomata and trichomes. Hedera helix and Vinca difformis present lobulated epidermal cells, whereas Evonymus japonicus and Ficus benjamina ones are isodiametrics and polygonal. Four species present stomata only in the internerval zone of abaxial epidermis. They were trichomes only in the nerval zone of adaxial epidermis of Vinca difformis. The epidermal characters found in the studied species, constitute an usefull contribution for the confection of a dichotomous indentification key of these toxic plants. Keywords: epidermis, ornamental toxic plants, veterinary medicine.

scholarly journals Φαρμακοκινητικές αλληλεπιδράσεις φαρμάκων με φυτοθεραπευτικά σκευάσματα

2012 ◽  
Author(s):  
Μάριος Σπανάκης
Keyword(s):  
Aloe Vera ◽  
Rhodiola Rosea ◽  
Crocus Sativus ◽  
Horse Chestnut ◽  
Evening Primrose Oil ◽  
Hedera Helix ◽  
Evening Primrose ◽  
Agnus Castus

Τα φυτοθεραπευτικά σκευάσματα (φυτικά φαρμακευτικά προϊόντα) αποτελούν σκευάσματα τα οποία περιέχουν ως συστατικά ενώσεις φυτικής προέλευσης ή τμήματα φυτικού υλικού. Τα φυτοθεραπευτικά σκευάσματα χαρακτηρίζονται και διατίθενται ως συμπληρώματα διατροφής ή σκευάσματα συμπληρωματικών - εναλλακτικών θεραπειών. Τα τυποποιημένα φυτικά φαρμακευτικά προϊόντα γενικά χαρακτηρίζονται ως ασφαλή σκευάσματα, παρόλα αυτά, η ταυτόχρονη χρήση τους κατά τη λήψη συμβατικής θεραπευτικής αγωγής από ασθενείς πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για την αποφυγή πιθανών προβλημάτων όσον αφορά την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των λαμβανόμενων συμβατικών φαρμάκων. Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν να μελετήσει τo ενδεχόμενο πρόκλησης φαρμακοκινητικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ φαρμάκων και τυποποιημένων φυτοθεραπευτικών σκευασμάτων καθώς και να εκτιμήσει την κλινική σημασία τους. Η μελέτη επικεντρώθηκε στην εκκριτική λειτουργία της Ρ-γλυκοπρωτεΐνης (P-gp), η οποία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην απορρόφηση φαρμάκων από το έντερο καθώς και στο μεταβολισμό από τα κυτοχρώματα Ρ-450 (CYPs) τα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο στο μεταβολισμό των φαρμάκων. Η επίδραση των φυτοθεραπευτικών εκχυλισμάτων μελετήθηκε όσον αφορά την εκκριτική λειτουργία της Ρ-γλυκοπρωτεΐνης στα Caco-2 κύτταρα εκτιμώντας το φαινόμενο συντελεστή διαπερατότητας της ροδαμίνης-123. Η μεταβολική δραστηριότητα των ανασυνδυασμένων CYPs μελετήθηκε με τη χρήση προτύπων φαρμάκων όπως της φαινακετίνης από το CYP1A2, της S-βαρφαρίνης από το CYP2C9 και της δεξτρομεθορφάνης από το CYP2D6 και CYP3A4. Για την ποσοτικοποίηση των προτύπων ενώσεων και των μεταβολιτών τους αναπτύχθηκαν και επικυρώθηκαν αξιόπιστες SIM GC/MS και HPLC/UV βιοαναλυτικές μέθοδοι. Τα αποτελέσματα των in vitro πειραμάτων αναλύθηκαν περαιτέρω με την εφαρμογή της πλατφόρμας πληθυσμιακής φαρμακοκινητικής Simcyp® για να εκτιμηθεί η πιθανή κλινική σημασία των αποτελεσμάτων τα οποία θα αιτιολογούσαν τη διενέργεια μιας in vivo μελέτης φαρμακοκινητικής αλληλεπίδρασης μεταξύ ενός φυτοθεραπευτικού σκευάσματος και της λοσαρτάνης που αποτελεί υπόστρωμα της P-gp και μεταβολίζεται από τα CYP2C9 και CYP3A4. Τα τυποποιημένα φυτοθεραπευτικά σκευάσματα που επιλέχθηκαν να μελετηθούν στην παρούσα εργασία ήταν τα: Agnus castus, Aloe vera, Artichoke, Crocus sativus, Evening primrose oil, Ginseng, Guarana, Hawthorn, Hedera helix, Horse chestnut, Lobelia, Rhodiolarosea and Senna. Τα αποτελέσματα των επωάσεων με τα Caco-2 κύτταρα και τα ανασυνδυασμένα CYPs έδειξαν ότι τα φυτοθεραπευτικά σκευάσματα Rhodiola rosea, Artichoke, Agnus castus, Ginseng και Senna επηρέασαν περισσότερο από όλα την εκκριτική λειτουργία της P-gp και το μεταβολισμό μέσω των CYPs. Τα αποτελέσματα από το Simcyp® έδειξαν ότι τα σκευάσματα της Rhodiola rosea και του Artichoke παρουσίασαν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για περαιτέρω διερεύνηση σε επίπεδο κλινικών μελετών για πιθανές φαρμακοκινητικές αλληλεπιδράσεις με φάρμακα που αποτελούν υποστρώματα της P-gp και των CYPs. Η in vivo φαρμακοκινητική μελέτη που διερεύνησε την αλληλεπίδραση της λοσαρτάνης με το σκεύασμα της Rhodiola rosea επιβεβαίωσε σε ένα βαθμό τα in vitro αποτελέσματα και τις εκτιμήσεις από το Simcyp®.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document