Το άγχος των γονέων για τη χειρουργική επέμβαση του παιδιού τους και η ενημέρωσή τους για την αναισθησία
Εισαγωγή: Μία χειρουργική επέμβαση σε παιδιατρικούς ασθενείς αποτελεί αναμφισβήτητα μία στρεσσογόνο εμπειρία τόσο για τους ίδιους όσο και για τους γονείς τους. Το προεγχειρητικό άγχος των παιδιών και των γονέων έχει βρεθεί ότι επηρεάζει ποικιλοτρόπως τη διεγχειρητική και μετεγχειρητική πορεία των παιδιών ενώ μπορεί να αποτελέσει αιτία μακροπρόθεσμων συμπεριφορικών προβλημάτων. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η εκτίμηση των παραγόντων και χαρακτηριστικών που επηρεάζουν το προεγχειρητικό άγχος των παιδιών και των γονέων τους καθώς και η διερεύνηση των επιθυμητών τρόπων μείωσής του στον ελληνικό πληθυσμό. Μέθοδος: Πληθυσμό της μελέτης αποτέλεσαν 128 παιδιά και οι γονείς τους (1-14 ετών) που επρόκειτο να υποβληθούν σε μικρής βαρύτητας χειρουργική επέμβαση στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης. Το προεγχειρητικό άγχος των παιδιών και των γονέων τους εκτιμήθηκε με τις κλίμακες Modified Yale Preoperative Anxiety Scale (m-YPAS) και Spielberger State-Trait Anxiety Inventory (STAI) αντίστοιχα. Αποτελέσματα: Οι ανεξάρτητοι παράγοντες του αυξημένου άγχους στους γονείς ήταν η ηλικία (<5 ετών) (p=0,024) και το φύλο του παιδιού (κορίτσια p=0,008), η διαμονή σε μη αστικό περιβάλλον (p<0,001), το φύλο του γονέα (μητέρες p=0,046), το υψηλό ή χαμηλό μορφωτικό επίπεδο (p=0,031), η μη χορήγηση προνάρκωσης (p=0,007) και το υψηλό άγχος των γονέων (p=0,003). Η προηγούμενη εμπειρία νοσηλείας (p=0,019), το υψηλό άγχος των γονέων λόγω της χειρουργικής επέμβασης (p<0,001), η μη χορήγηση προνάρκωσης (p=0,014) και το γεγονός να είναι το παιδί το μόνο στην οικογένεια (p=0,045) βρέθηκαν ως οι σημαντικοί παράγοντες αύξησης του προεγχειρητικού άγχους των παιδιών.Οι γονείς σε ποσοστό 65,6% θα ήθελαν να είναι παρόντες στην εισαγωγή στην αναισθησία του παιδιού τους με τις μητέρες, τους νεώτερους (≤ 35 έτη), εκείνους που έχουν μικρότερα παιδιά (≤ 5 ετών) και υψηλό επίπεδο άγχους και όσους να πρόκειται να χειρουργηθεί το τρίτο ή μεγαλύτερο παιδί τους να εκφράζουν τη μεγαλύτερη επιθυμία. Άλλοι τρόποι που θεωρούν οι γονείς ότι θα βοηθούσαν στη μείωση του προεγχειρητικού άγχους είναι η λεπτομερής προεγχειρητική συζήτηση (69,5%), συμπεριφορικά και ψυχοεκπαιδευτικά προγράμματα (35,2%), η χρήση τεχνικών απόσπασης προσοχής, όπως κλόουν και παιχνίδια (32,8%), η χρήση στρατηγικών «εναλλακτικής ιατρικής» όπως ύπνωση, βελονισμό και μουσικοθεραπεία (10,2%). Συμπεράσματα: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα οι παράγοντες που σχετίζονται με υψηλό προεγχειρητικό άγχος στα παιδιά και τους γονείς τους, ήταν η ηλικία του παιδιού, το φύλο και η ηλικία του γονέα, η μη χορήγηση προνάρκωσης, οι προηγούμενες νοσηλείες, η διαμονή σε μη αστικό περιβάλλον, το μορφωτικό επίπεδο και η μη ύπαρξη άλλων παιδιών στην οικογένεια. Οι στοχευμένες παρεμβάσεις μείωσης του άγχους θα πρέπει να περιλαμβάνουν την παρουσία των γονέων κατά την εισαγωγή στην αναισθησία του παιδιού, την εκτενή ενημέρωση καθώς και άλλες συμπεριφορικές στρατηγικές.