‘Save the queen’: female national wheelchair basketball players in gender-segregated and gender-mixed competitive sport

In the German National Wheelchair Basketball League, men and women play together. On the national teams, on the other hand, they play separately according to gender. In addition, people without disabilities can also participate in wheelchair basketball. The differences in terms of disability and gender are to be classified and, if possible, eliminated in the competition with a classification system. The intersectional analysis of 12 biographical interviews with current national team players shows a clear reproduction of a traditional gender order. The women report various hierarchical relationships on the playing field that are obviously based on gender. Men play in more important positions and are considered more efficient. Yet these phenomena are mostly taken for granted and hardly questioned. Likewise, certain characteristics are attributed and certain roles are assigned to female players based on their gender. The men interviewed do not see these phenomena or do not reflect on them critically. The difference category of disability also has an influence on the competition setting and the gender discrimination.

Selective Optimization and Compensation, Skilled Golf Performance, and Age

The present study tests predictions regarding skilled golf performance and age-based upon Selection, Optimization, and Compensation (SOC) theory. Participants were 1,324 adults (17–85 years old) who competed in a three-day major amateur golf tournament. Findings indicated that older golfers were most likely to identify difficulties in their games worthy of remediation, relied on performance-enhancing equipment to the greatest degree, and scored higher on SOC selection. For such players, SOC selection and remaining competitive predicted better tournament performance. Older players were also less likely to rate a variety of game improvement techniques as effective, less likely to engage in preround preparation, and were less likely than younger players to engage in SOC optimization and compensation strategies. This pattern of findings to a large extent also characterized middle-aged players. Despite a mixed picture of support for SOC theory, these findings provide valuable insights into its application to aging and the competitive sport domain.

A Learn-to-Rank Approach for Predicting Road Cycling Race Outcomes

Professional road cycling is a very competitive sport, and many factors influence the outcome of the race. These factors can be internal (e.g., psychological preparedness, physiological profile of the rider, and the preparedness or fitness of the rider) or external (e.g., the weather or strategy of the team) to the rider, or even completely unpredictable (e.g., crashes or mechanical failure). This variety makes perfectly predicting the outcome of a certain race an impossible task and the sport even more interesting. Nonetheless, before each race, journalists, ex-pro cyclists, websites and cycling fans try to predict the possible top 3, 5, or 10 riders. In this article, we use easily accessible data on road cycling from the past 20 years and the Machine Learning technique Learn-to-Rank (LtR) to predict the top 10 contenders for 1-day road cycling races. We accomplish this by mapping a relevancy weight to the finishing place in the first 10 positions. We assess the performance of this approach on 2018, 2019, and 2021 editions of six spring classic 1-day races. In the end, we compare the output of the framework with a mass fan prediction on the Normalized Discounted Cumulative Gain (NDCG) metric and the number of correct top 10 guesses. We found that our model, on average, has slightly higher performance on both metrics than the mass fan prediction. We also analyze which variables of our model have the most influence on the prediction of each race. This approach can give interesting insights to fans before a race but can also be helpful to sports coaches to predict how a rider might perform compared to other riders outside of the team.

Competitive Sport After Sars-Cov-2 Infection in Children

Background With the gradual resumption of sports activities after the lock-down period, during coronavirus pandemic, a new problem is emerging: allow all athletes to be able to return to compete after SARS-CoV-2 infection in total safety. Several protocols have been proposed for healed athletes but all of them have been formulated for the adult population. Methods The aim of the present study is to evaluate the adequacy of Italian practical recommendations for return-to-paly, in order to exclude cardiorespiratory complications due to COVID-19 in children and adolescents. From September 2020 to February 2021, 45 children and adolescents (aged from 9 to 18 years) with previous SARS-CoV-2 infection were evaluated according to the protocols in force for adult. Results The data obtained showed that, in the pediatric population, mild coronavirus infection does not cause cardiorespiratory complications in the short and medium term. Conclusion Return to play after Coronavirus infection seems to be safe but it will be necessary to continue with the data analysis in order to modulate and optimize the protocols especially in the pediatric field.

Self-talk and emotions in competitive sport

Ο σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής ήταν να διερευνήσει τη σχέση μεταξύ της αυτο-ομιλίας και των συναισθηματικών διεργασιών και ακολούθως, στα πλαίσια της σχέσης αυτής, να εξετάσει το ρόλο των εξωτερικών συναισθηματικών αντιδράσεων. Η διδακτορική διατριβή αποτελείται από πέντε διαφορετικά άρθρα. Το πρώτο άρθρο περιλαμβάνει μια ανασκόπηση που παρουσιάζει γενικές ιδέες για το πώς η αυτο-ομιλία, οργανική και στρατηγική, έχει σχετιστεί στη βιβλιογραφία με τα συναισθήματα. Το δεύτερο άρθρο εστιάζει στον τρόπο με τον οποίο η αυτο-ομιλία μπορεί να επηρεάσει τα συναισθήματα σε διάφορα στάδια της συναισθηματικής διαδικασίας σύμφωνα με το μοντέλο διαδικασίας της ρύθμισης των συναισθημάτων. Το τρίτο άρθρο επιχειρεί μια πιο συστηματική προσέγγιση για την σχετικά με τη σχέση μεταξύ της αυτο-ομιλίας και των συναισθηματικών διαδικασιών στο πλαίσιο του αθλητισμού, στην οποία τα ευρήματα των μελετών ταξινομήθηκαν με βάση την κατηγοριοποίηση της αυτο-ομιλίας σε οργανική και στρατηγική. Το τέταρτο άρθρο περιγράφει μια εμπειρική μελέτη που διεξήχθη σε αγωνιστικές συνθήκες αντισφαίρισης για την αξιολόγηση της σχέσης μεταξύ της αυτο-ομιλίας και των συναισθημάτων. Με τη χρήση μεθοδολογίας με βιντεοσκόπηση, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ένταση τόσο των συναισθημάτων που βιώθηκαν όσο και των εξωτερικών συναισθηματικών αντιδράσεων ήταν χαμηλότερη σε καταστάσεις όπου οι αθλητές ανέφεραν στοχευμένη αυτο-ομιλία, είτε μόνη της είτε σε συνδυασμό με αυθόρμητη αυτο-ομιλία, σε σύγκριση με καταστάσεις όπου οι αθλητές ανέφεραν μόνο αυθόρμητη αυτο-ομιλία. Τέλος, το πέμπτο άρθρο περιγράφει μια εμπειρική μελέτη που αξιολόγησε παράγοντες που προβλέπουν την εκδήλωση εξωτερικών συναισθηματικών αντιδράσεων αλλά και τις συνέπειες τους, σε αγώνες στην επιτραπέζια αντισφαίριση. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι περιστασιακοί παράγοντες που σχετίζονται με τη σημασία της κατάστασης (π.χ. εναπομείναντες πόντοι στο σετ) μπορούσαν να προβλέψουν με συνέπεια θετικές και αρνητικές εξωτερικές συναισθηματικές αντιδράσεις, ενώ τα αποτελέσματα για περιστασιακούς παράγοντες που σχετίζονταν με τη δυνατότητα ελέγχου μίας κατάστασης (π.χ. προβάδισμα σε πόντους) ήταν λιγότερο σταθερά. Επιπλέον, βρέθηκε ότι ούτε οι θετικές ούτε οι αρνητικές εξωτερικές συναισθηματικές αντιδράσεις μπορούσαν να προβλέψουν το αποτέλεσμα του επόμενου πόντου. Συνολικά, η παρούσα διδακτορική διατριβή εισάγει διάφορες νέες κατευθύνσεις στην έρευνα που μπορούν συμβάλουν στη βελτίωση της κατανόησης για τη σχέση μεταξύ της αυτο-ομιλίας και συναισθηματικών διεργασιών και υπογραμμίζει τη σημασία της εξέτασης των διαφόρων συνιστωσών των συναισθημάτων κατά την εξέταση του ρόλου τους στο πλαίσιο του αθλητισμού.