scholarly journals Reduced Ex Vivo Interleukin-8 Production by Neutrophils in Septic and Nonseptic Systemic Inflammatory Response Syndrome

Blood ◽  
1998 ◽  
Vol 91 (9) ◽  
pp. 3439-3446 ◽  
Author(s):  
Christelle Marie ◽  
Jane Muret ◽  
Catherine Fitting ◽  
Marie-Reine Losser ◽  
Didier Payen ◽  
...  
Keyword(s):  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Ex Vivo ◽  
Endotoxin Tolerance ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Interleukin 8 ◽  
Polymorphonuclear Cells ◽  
Healthy Controls ◽  
Relative Contribution

AbstractEx vivo cytokine production by circulating lymphocytes and monocytes is reduced in patients with infectious or noninfectious systemic inflammatory response syndrome. Very few studies have addressed the reactivity of polymorphonuclear cells (PMN). To analyze further the relative contribution of systemic inflammatory response syndrome alone or in combination with infection we studied the interleukin-8 (IL-8) production by PMN isolated from patients who had undergone cardiac surgery with cardiopulmonary bypass (CPB) and patients with sepsis. Cells were activated with either lipopolysaccharide (LPS) or heat-killed streptococci. Compared with healthy controls, the release of IL-8 by PMN in both groups of patients was significantly reduced whether activated by LPS, independently of its concentration and origin, or by heat-killed streptococci. These observations suggest that stressful conditions related to inflammation, independently of infection, rapidly dampened the reactivity of circulating PMN. We investigated whether the observed diminished reactivity of PMN might reflect an endotoxin tolerance phenomenon. Our in vitro experiments with PMN from healthy controls indicated that PMN could not be rendered tolerant stricto sensu. However, our data suggested that LPS-induced mediators such as IL-10 may be responsible for the observed anergy in patients.

scholarly journals Reduced Ex Vivo Interleukin-8 Production by Neutrophils in Septic and Nonseptic Systemic Inflammatory Response Syndrome

Blood ◽  
1998 ◽  
Vol 91 (9) ◽  
pp. 3439-3446 ◽  
Author(s):  
Christelle Marie ◽  
Jane Muret ◽  
Catherine Fitting ◽  
Marie-Reine Losser ◽  
Didier Payen ◽  
...  
Keyword(s):  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Ex Vivo ◽  
Endotoxin Tolerance ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Interleukin 8 ◽  
Polymorphonuclear Cells ◽  
Healthy Controls ◽  
Relative Contribution

Ex vivo cytokine production by circulating lymphocytes and monocytes is reduced in patients with infectious or noninfectious systemic inflammatory response syndrome. Very few studies have addressed the reactivity of polymorphonuclear cells (PMN). To analyze further the relative contribution of systemic inflammatory response syndrome alone or in combination with infection we studied the interleukin-8 (IL-8) production by PMN isolated from patients who had undergone cardiac surgery with cardiopulmonary bypass (CPB) and patients with sepsis. Cells were activated with either lipopolysaccharide (LPS) or heat-killed streptococci. Compared with healthy controls, the release of IL-8 by PMN in both groups of patients was significantly reduced whether activated by LPS, independently of its concentration and origin, or by heat-killed streptococci. These observations suggest that stressful conditions related to inflammation, independently of infection, rapidly dampened the reactivity of circulating PMN. We investigated whether the observed diminished reactivity of PMN might reflect an endotoxin tolerance phenomenon. Our in vitro experiments with PMN from healthy controls indicated that PMN could not be rendered tolerant stricto sensu. However, our data suggested that LPS-induced mediators such as IL-10 may be responsible for the observed anergy in patients.

scholarly journals Η ανοσολογική απόκριση ολικού ανθρώπινου αίματος σε πρόκληση με στοιχεία του τοιχώματος μυκήτων

2014 ◽  
Author(s):  
Σταύρος Αλοΐζος
Keyword(s):  
Saccharomyces Cerevisiae ◽  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Ex Vivo ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Apache Ii ◽  
Apache Ii Score ◽  
Gram Negative ◽  
Tnf Α ◽  
Sigma Chemical

Η σήψη αντιπροσωπεύει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, που σχετίζεταιμε υψηλή θνητότητα και θνησιμότητα, παρατεταμένη παραμονή για νοσηλείαστο Νοσοκομείο, και αυξημένα άμεσα και έμμεσα κόστη. Ειδικά στην ΜΕΘ, ησήψη είναι το πρώτο αίτιο θανάτου. Ακολούθως με τα αποτελέσματα τηςμελέτης Sepsis Occurrence in Acutely Ill Patients (SOAP), 35% των βαρέωςπασχόντων ασθενών αναπτύσσουν σήψη σε κάποιο σημείο της νοσηλείαςτους στην ΜΕΘ, με θανατηφόρες επιπλοκές στο 27% από αυτές, έναποσοστό που πλησιάζει το 50% σε ασθενείς με σηπτικό σοκ. Τα Grampositive[gram (+)] βακτήρια έχουν αναδειχθεί ως το συχνότερο αίτιο λοίμωξηςτων βαρέως πασχόντων ασθενών, ακολουθούμενα από τα gram-negative[gram (-)] βακτήρια και από τους μύκητες, οι οποίοι εμπλέκονται σε περίπου18% των περιπτώσεων.Η ΧΝΑ συχνά επιπλέκεται από λοιμώξεις, ειδικά όταν φτάνει στο τελικότης στάδιο που απαιτεί αιμοδιάλυση. Η θνητότητα των ασθενών με τελικούσταδίου ΧΝΑ είναι περίπου 20%, με τις καρδιαγγειακές παθήσεις και τιςλοιμώξεις να ενοχοποιούνται για το 70% των θανάτων. Η αυξημένη επίπτωσητης σήψης στους ασθενείς με τελικού σταδίου ΧΝΑ είναι πολυπαραγοντική καιαποδίδεται στην ουραιμία, την υποθρεψία, και την διαδικασία αιμοδιάλυσης, ηοποία μπορεί να επηρεάσει πολλαπλώς τόσο την εγγενή όσο και την επίκτητηανοσία. Η υπεργλυκαιμία είναι ένας καλά μελετημένος παράγοντας πουευοδώνει σε λοιμώδεις επιπλοκές. Η διαταραγμένη ομοιόσταση της γλυκόζηςεπηρεάζει πολλές παραμέτρους της ανοσιακής απάντησης,συμπεριλαμβανομένης της εκκρίσεως κυτταροκινών, της λειτουργίας των κυττάρων της ανοσίας και της επιθηλιακής δυσπραγίας. Οι ασθενείς με ΣΔείναι συνήθως εξαιρετικά επιρρεπείς σε λοιμώξεις.Αμέσως μετά μια μικροβιακή προσβολή η φλεγμονώδης απάντησηξεκινάει μετά την αναγνώριση των συστατικών του μικροβιακού εισβολέα. Οικύριες προφλεγμονώδεις κυτταροκίνες είναι ο TNF-α και οι ιντερλευκίνεςIL-6,IL-1β, and IL-8, οι οποίες προωθούν την φλεγμονώδη αντίδραση καιπροκαλούν την εμφάνιση του Συνδρόμου Συστηματικής ΦλεγμονώδουςΑντίδρασης {Systemic Inflammatory Response Syndrome (SIRS)}.Ταυτόχρονα με την προφλεγμονώδη διέγερση, ξεκινάει και ηαντιφλεγμονώδης, η οποία αντιπροσωπεύεται κυρίως από την IL-10. Ηκυριαρχία του προφλεγμονώδους ή του αντιφλεγμονώδους προφίλ σχετίζεταιμε την κλινική έκφραση της λοίμωξης και την έκβαση της σήψης αμφότερα.Η παθογένεση της gram(-) σήψης έχει μελετηθεί εκτεταμένως καιαποδίδεται σχεδόν αποκλειστικά στη δράση του λιποπολυσακχαρίτη(ενδοτοξίνη, LPS) του βακτηριακού τοιχώματος. Το κυτταρικό τοίχωμα τωνμυκήτων αποτελείται από τρείς κυρίως ομάδες πολυσακχαριδών, πολυμερήτης μανόζης (μαννοπρωτεΐνες, 40% της ξηρής μάζας του κυτταρικούτοιχώματος), πολυμερή της γλυκόζης (b-γλυκάνη, 60% της ξηρής μάζας τουκυτταρικού τοιχώματος) και πολυμερή της N-acetylglucosamine (χιτίνη, 2%της ξηρής μάζας του κυτταρικού τοιχώματος). Ανάμεσα σε αυτά οι μαννάνεςέχουν ιδιαίτερη σημαντικότητα, καθώς παρέχουν αντιγονική πολυμορφία καικατέχουν ανοσοδιεγερτικές ιδιότητες.Παρότι είναι βολικό να πιστεύουμε ότι μια κοινή παθογενετική οδόςαποτελεί την βάση σε όλες τις σηπτικές προσβολές, φαίνεται να υπάρχειδιαφορετικότητα ανάμεσα σε διαφορετικά είδη βακτηρίων. Σκοπός της μελέτης: Ο κύριος σκοπός της παρούσης μελέτης είναι νααξιολογήσει την βασική ανοσιακή κατάσταση των ασθενών των ευπαθών σεμυκητιασικές λοιμώξεις, και να αξιολογήσει την ανοσολογική τους απάντησημετά διέγερση με συστατικά του κυτταρικού τοιχώματος των μυκήτων και νασυγκριθεί αυτή η αντίδραση με την αντίδραση υγειών εθελοντών ενηλίκων,χρησιμοποιώντας ένα ex vivo μοντέλο διέγερσης. Ένας δευτερεύων σκοπόςήταν να διαπιστωθεί το εάν αυτέ οι ομάδες ασθενών ευρίσκονται σεκατάσταση ανοσοπαράλυσης, κάτι που αναγνωρίζεται με ολοένα καιαυξανόμενη συχνότητα σε βαριά πάσχοντες ασθενείς.Υλικό και μέθοδος: Μετρήσαμε τα βασικά επίπεδα των κυτταροκινών τουορού καθώς και τα επίπεδα που παρήχθησαν αυτές μετά από ex vivoδιέγερση με μαννάνη σε ολικό αίμα που συνελέγη από 10 υγιείς εθελοντές, 10ασθενείς με τελικού σταδίου ΧΝΑ, 10 ασθενείς με ΣΔ και 10 ασθενείς πουβρίσκονταν στη 2η ημέρα νοσηλείας τους σε ΜΕΘ, οι οποίοι είχαν μη σηπτικόSIRS και είχαν ένα APACHE II score ≥25. Χρησιμοποιήσαμε 100 μg/mlμαννάνης για μια περίοδο επώασης 8 ωρών ώστε να διεγείρουμε 1 ml ολικούαίματος. Τα δείγματα του αίματος συνελέγησαν από περιφερική φλέβα και ηδιέγερση έλαβε χώρα κάτω από τις ίδιες συνθήκες για όλες τις ομάδες μεμαννάνη από Saccharomyces cerevisiae της εταιρείας Sigma Chemical Co.(St Louis, MO, USA). Η μέτρηση των κυτταροκινών έγινε χρησιμοποιώνταςειδικά για το ανθρώπινο είδος εμπορικά διαθέσιμα κιτ με ELISA γιακυτταροκίνες.Αποτελέσματα: Όλες οι ομάδες των ασθενών είχαν υψηλότερες βασικέςτιμές TNF-α, IL-6, IL-1β, και IL-10 συγκρινόμενες με την ομάδα ελέγχου, αλλάμόνο στους ασθενείς της ΜΕΘ οι διαφορές ήταν στατιστικά σημαντικές. Ο λόγος IL-10/IL-6 βρέθηκε 0.33, 0.22 και 0.96 αντίστοιχα στους υγιείς, τουςασθενείς με ΧΝΑ και τους ασθενείς με ΣΔ, και 1.32 για τους ασθενείς τηςΜΕΘ πριν την διέγερση και 0.22, 0.51, 1.21, 2.46 αντίστοιχα μετά τηνδιέγερση. Σε όλες τις εξετασθείσες ομάδες, τα επίπεδα των κυτταροκινώναυξήθηκαν σημαντικά μετά την διέγερση με την μαννάνη, αν και οι βαριάπάσχοντες ασθενείς εμφάνισαν σημαντικά μικρότερη μεταβολή. Δενδιαπιστώθηκε ανοσοπαράλυση σε όλες τις εξετασθείσες ομάδες, αν καιυπήρξε σχετική ανοσοπαράλυση στους ασθενείς με ΣΔ και στους ασθενείςτης ομάδας της ΜΕΘ σύμφωνα με τον λόγο IL-10/Il-6. Επιπλέον, σύμφωνα μετον λόγο IL-10/TNF-α, όλες οι ομάδες ασθενών έχουν υψηλότερη πιθανότηταθανάτου σε σύγκριση με τους υγιείς εθελοντές, με αυτούς της ομάδας τηςΜΕΘ στην κορυφή της επικινδυνότητας και ακολουθούμενους από τουςασθενείς της ομάδας του ΣΔ. Ο λόγος IL-10/TNF-α πριν και μετά από τηνδιέγερση ήταν 0.52/0.35, 0.77/0.64, 0.96/0.91 και 1.46/1.19 για τους υγιείςεθελοντές, την ομάδα της ΧΝΑ, τους ασθενείς με ΣΔ και την ομάδα της ΜΕΘαντίστοιχα.Συμπεράσματα: Οι βαρέως πάσχοντες ασθενείς και δευτερευόντως οιασθενείς με τελικού σταδίου ΧΝΑ καθώς και οι ασθενείς με ΣΔ βρίσκονται σεπροφλεγμονώδη κατάσταση. Η ανταπόκριση των ασθενών με ΧΝΑ και ΣΔστην διέγερση με μαννάνη κρίνεται ως ικανοποιητική και συγκρίνεται με τηναντίδραση των υγειών ενηλίκων, ενώ αυτή των βαρέως πασχόντωνδιαφοροποιείται, πιθανά εξαιτίας της διαφορετικής ανοσολογικής τουςκατάστασης. Οι ασθενείς της ΜΕΘ και δευτερευόντως οι ασθενείς με ΣΔ είχανσχετική ανοσοπαράλυση.

Interleukin 6 and interleukin 8 play important roles in systemic inflammatory response syndrome of meconium peritonitis

Surgery Today ◽  
2011 ◽  
Vol 42 (5) ◽  
pp. 431-434 ◽  
Author(s):  
Yutaka Kanamori ◽  
Kan Terawaki ◽  
Hajime Takayasu ◽  
Masahiko Sugiyama ◽  
Makoto Komura ◽  
...  
Keyword(s):  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Interleukin 6 ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Interleukin 8 ◽  
Meconium Peritonitis

DOPAMINE ATTENUATES THE CHEMOATTRACTANT EFFECT OF INTERLEUKIN-8: A NOVEL ROLE IN THE SYSTEMIC INFLAMMATORY RESPONSE SYNDROME

Shock ◽  
2000 ◽  
Vol 14 (3) ◽  
pp. 295-299 ◽  
Author(s):  
Shastri Sookhai ◽  
Jiang Huai Wang ◽  
Desmond Winter ◽  
Colm Power ◽  
William Kirwan ◽  
...  
Keyword(s):  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Interleukin 8

scholarly journals Prospective evaluation of S100A12 and S100A8/A9 (calprotectin) in dogs with sepsis or the systemic inflammatory response syndrome

2019 ◽  
Vol 31 (4) ◽  
pp. 645-651 ◽  
Author(s):  
Brittany E. Thames ◽  
James W. Barr ◽  
Jan S. Suchodolski ◽  
Jörg M. Steiner ◽  
Romy M. Heilmann
Keyword(s):  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Hospital Admission ◽  
Surrogate Marker ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Inflammatory Biomarkers ◽  
Healthy Controls ◽  
Prospective Evaluation ◽  
Lower Serum ◽  
Patient Groups

Pattern recognition receptors (e.g., S100A12 or S100A8/A9) hold promise as inflammatory biomarkers. We prospectively determined and compared serum S100A12 and S100A8/A9 concentrations in dogs with sepsis ( n = 11) or systemic inflammatory response syndrome (SIRS; n = 8) over a 3-d period with each other, healthy controls ( n = 50), and other clinical and clinicopathologic variables. Serum S100A12 and S100A8/A9 concentrations were significantly higher in dogs with sepsis or SIRS (all p < 0.05) at the time of hospital admission (day 1) compared to healthy controls, with no differences between patient groups. However, septic dogs had significantly lower serum S100A12 concentrations on day 2 and day 3 (both p < 0.05) compared to dogs with SIRS. Likewise, dogs with sepsis had significantly lower S100A8/A9 concentrations on day 2 ( p < 0.05). Neither serum S100A12 nor S100A8/A9 concentrations were associated with survival to discharge. Our results suggest a differential expression of the S100/calgranulins between dogs with sepsis and those with SIRS. Serum S100A12 or S100A8/A9 concentration at the time of hospital admission did not differentiate dogs with sepsis from those with SIRS, but the trend of S100/calgranulin concentrations during the following 24–48 h may be a useful surrogate marker for differentiating sepsis from SIRS.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document