scholarly journals Η ανοσολογική απόκριση ολικού ανθρώπινου αίματος σε πρόκληση με στοιχεία του τοιχώματος μυκήτων

2014 ◽  
Author(s):  
Σταύρος Αλοΐζος
Keyword(s):  
Saccharomyces Cerevisiae ◽  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Ex Vivo ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Apache Ii ◽  
Apache Ii Score ◽  
Gram Negative ◽  
Tnf Α ◽  
Sigma Chemical

Η σήψη αντιπροσωπεύει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, που σχετίζεταιμε υψηλή θνητότητα και θνησιμότητα, παρατεταμένη παραμονή για νοσηλείαστο Νοσοκομείο, και αυξημένα άμεσα και έμμεσα κόστη. Ειδικά στην ΜΕΘ, ησήψη είναι το πρώτο αίτιο θανάτου. Ακολούθως με τα αποτελέσματα τηςμελέτης Sepsis Occurrence in Acutely Ill Patients (SOAP), 35% των βαρέωςπασχόντων ασθενών αναπτύσσουν σήψη σε κάποιο σημείο της νοσηλείαςτους στην ΜΕΘ, με θανατηφόρες επιπλοκές στο 27% από αυτές, έναποσοστό που πλησιάζει το 50% σε ασθενείς με σηπτικό σοκ. Τα Grampositive[gram (+)] βακτήρια έχουν αναδειχθεί ως το συχνότερο αίτιο λοίμωξηςτων βαρέως πασχόντων ασθενών, ακολουθούμενα από τα gram-negative[gram (-)] βακτήρια και από τους μύκητες, οι οποίοι εμπλέκονται σε περίπου18% των περιπτώσεων.Η ΧΝΑ συχνά επιπλέκεται από λοιμώξεις, ειδικά όταν φτάνει στο τελικότης στάδιο που απαιτεί αιμοδιάλυση. Η θνητότητα των ασθενών με τελικούσταδίου ΧΝΑ είναι περίπου 20%, με τις καρδιαγγειακές παθήσεις και τιςλοιμώξεις να ενοχοποιούνται για το 70% των θανάτων. Η αυξημένη επίπτωσητης σήψης στους ασθενείς με τελικού σταδίου ΧΝΑ είναι πολυπαραγοντική καιαποδίδεται στην ουραιμία, την υποθρεψία, και την διαδικασία αιμοδιάλυσης, ηοποία μπορεί να επηρεάσει πολλαπλώς τόσο την εγγενή όσο και την επίκτητηανοσία. Η υπεργλυκαιμία είναι ένας καλά μελετημένος παράγοντας πουευοδώνει σε λοιμώδεις επιπλοκές. Η διαταραγμένη ομοιόσταση της γλυκόζηςεπηρεάζει πολλές παραμέτρους της ανοσιακής απάντησης,συμπεριλαμβανομένης της εκκρίσεως κυτταροκινών, της λειτουργίας των κυττάρων της ανοσίας και της επιθηλιακής δυσπραγίας. Οι ασθενείς με ΣΔείναι συνήθως εξαιρετικά επιρρεπείς σε λοιμώξεις.Αμέσως μετά μια μικροβιακή προσβολή η φλεγμονώδης απάντησηξεκινάει μετά την αναγνώριση των συστατικών του μικροβιακού εισβολέα. Οικύριες προφλεγμονώδεις κυτταροκίνες είναι ο TNF-α και οι ιντερλευκίνεςIL-6,IL-1β, and IL-8, οι οποίες προωθούν την φλεγμονώδη αντίδραση καιπροκαλούν την εμφάνιση του Συνδρόμου Συστηματικής ΦλεγμονώδουςΑντίδρασης {Systemic Inflammatory Response Syndrome (SIRS)}.Ταυτόχρονα με την προφλεγμονώδη διέγερση, ξεκινάει και ηαντιφλεγμονώδης, η οποία αντιπροσωπεύεται κυρίως από την IL-10. Ηκυριαρχία του προφλεγμονώδους ή του αντιφλεγμονώδους προφίλ σχετίζεταιμε την κλινική έκφραση της λοίμωξης και την έκβαση της σήψης αμφότερα.Η παθογένεση της gram(-) σήψης έχει μελετηθεί εκτεταμένως καιαποδίδεται σχεδόν αποκλειστικά στη δράση του λιποπολυσακχαρίτη(ενδοτοξίνη, LPS) του βακτηριακού τοιχώματος. Το κυτταρικό τοίχωμα τωνμυκήτων αποτελείται από τρείς κυρίως ομάδες πολυσακχαριδών, πολυμερήτης μανόζης (μαννοπρωτεΐνες, 40% της ξηρής μάζας του κυτταρικούτοιχώματος), πολυμερή της γλυκόζης (b-γλυκάνη, 60% της ξηρής μάζας τουκυτταρικού τοιχώματος) και πολυμερή της N-acetylglucosamine (χιτίνη, 2%της ξηρής μάζας του κυτταρικού τοιχώματος). Ανάμεσα σε αυτά οι μαννάνεςέχουν ιδιαίτερη σημαντικότητα, καθώς παρέχουν αντιγονική πολυμορφία καικατέχουν ανοσοδιεγερτικές ιδιότητες.Παρότι είναι βολικό να πιστεύουμε ότι μια κοινή παθογενετική οδόςαποτελεί την βάση σε όλες τις σηπτικές προσβολές, φαίνεται να υπάρχειδιαφορετικότητα ανάμεσα σε διαφορετικά είδη βακτηρίων. Σκοπός της μελέτης: Ο κύριος σκοπός της παρούσης μελέτης είναι νααξιολογήσει την βασική ανοσιακή κατάσταση των ασθενών των ευπαθών σεμυκητιασικές λοιμώξεις, και να αξιολογήσει την ανοσολογική τους απάντησημετά διέγερση με συστατικά του κυτταρικού τοιχώματος των μυκήτων και νασυγκριθεί αυτή η αντίδραση με την αντίδραση υγειών εθελοντών ενηλίκων,χρησιμοποιώντας ένα ex vivo μοντέλο διέγερσης. Ένας δευτερεύων σκοπόςήταν να διαπιστωθεί το εάν αυτέ οι ομάδες ασθενών ευρίσκονται σεκατάσταση ανοσοπαράλυσης, κάτι που αναγνωρίζεται με ολοένα καιαυξανόμενη συχνότητα σε βαριά πάσχοντες ασθενείς.Υλικό και μέθοδος: Μετρήσαμε τα βασικά επίπεδα των κυτταροκινών τουορού καθώς και τα επίπεδα που παρήχθησαν αυτές μετά από ex vivoδιέγερση με μαννάνη σε ολικό αίμα που συνελέγη από 10 υγιείς εθελοντές, 10ασθενείς με τελικού σταδίου ΧΝΑ, 10 ασθενείς με ΣΔ και 10 ασθενείς πουβρίσκονταν στη 2η ημέρα νοσηλείας τους σε ΜΕΘ, οι οποίοι είχαν μη σηπτικόSIRS και είχαν ένα APACHE II score ≥25. Χρησιμοποιήσαμε 100 μg/mlμαννάνης για μια περίοδο επώασης 8 ωρών ώστε να διεγείρουμε 1 ml ολικούαίματος. Τα δείγματα του αίματος συνελέγησαν από περιφερική φλέβα και ηδιέγερση έλαβε χώρα κάτω από τις ίδιες συνθήκες για όλες τις ομάδες μεμαννάνη από Saccharomyces cerevisiae της εταιρείας Sigma Chemical Co.(St Louis, MO, USA). Η μέτρηση των κυτταροκινών έγινε χρησιμοποιώνταςειδικά για το ανθρώπινο είδος εμπορικά διαθέσιμα κιτ με ELISA γιακυτταροκίνες.Αποτελέσματα: Όλες οι ομάδες των ασθενών είχαν υψηλότερες βασικέςτιμές TNF-α, IL-6, IL-1β, και IL-10 συγκρινόμενες με την ομάδα ελέγχου, αλλάμόνο στους ασθενείς της ΜΕΘ οι διαφορές ήταν στατιστικά σημαντικές. Ο λόγος IL-10/IL-6 βρέθηκε 0.33, 0.22 και 0.96 αντίστοιχα στους υγιείς, τουςασθενείς με ΧΝΑ και τους ασθενείς με ΣΔ, και 1.32 για τους ασθενείς τηςΜΕΘ πριν την διέγερση και 0.22, 0.51, 1.21, 2.46 αντίστοιχα μετά τηνδιέγερση. Σε όλες τις εξετασθείσες ομάδες, τα επίπεδα των κυτταροκινώναυξήθηκαν σημαντικά μετά την διέγερση με την μαννάνη, αν και οι βαριάπάσχοντες ασθενείς εμφάνισαν σημαντικά μικρότερη μεταβολή. Δενδιαπιστώθηκε ανοσοπαράλυση σε όλες τις εξετασθείσες ομάδες, αν καιυπήρξε σχετική ανοσοπαράλυση στους ασθενείς με ΣΔ και στους ασθενείςτης ομάδας της ΜΕΘ σύμφωνα με τον λόγο IL-10/Il-6. Επιπλέον, σύμφωνα μετον λόγο IL-10/TNF-α, όλες οι ομάδες ασθενών έχουν υψηλότερη πιθανότηταθανάτου σε σύγκριση με τους υγιείς εθελοντές, με αυτούς της ομάδας τηςΜΕΘ στην κορυφή της επικινδυνότητας και ακολουθούμενους από τουςασθενείς της ομάδας του ΣΔ. Ο λόγος IL-10/TNF-α πριν και μετά από τηνδιέγερση ήταν 0.52/0.35, 0.77/0.64, 0.96/0.91 και 1.46/1.19 για τους υγιείςεθελοντές, την ομάδα της ΧΝΑ, τους ασθενείς με ΣΔ και την ομάδα της ΜΕΘαντίστοιχα.Συμπεράσματα: Οι βαρέως πάσχοντες ασθενείς και δευτερευόντως οιασθενείς με τελικού σταδίου ΧΝΑ καθώς και οι ασθενείς με ΣΔ βρίσκονται σεπροφλεγμονώδη κατάσταση. Η ανταπόκριση των ασθενών με ΧΝΑ και ΣΔστην διέγερση με μαννάνη κρίνεται ως ικανοποιητική και συγκρίνεται με τηναντίδραση των υγειών ενηλίκων, ενώ αυτή των βαρέως πασχόντωνδιαφοροποιείται, πιθανά εξαιτίας της διαφορετικής ανοσολογικής τουςκατάστασης. Οι ασθενείς της ΜΕΘ και δευτερευόντως οι ασθενείς με ΣΔ είχανσχετική ανοσοπαράλυση.

scholarly journals The role of CRP and Pentraxin 3 in the prediction of systemic inflammatory response syndrome and death in acute pancreatitis

2019 ◽  
Vol 9 (1) ◽  
Author(s):  
Sebastian M. Staubli ◽  
Juliane Schäfer ◽  
Rachel Rosenthal ◽  
Jasmin Zeindler ◽  
Daniel Oertli ◽  
...  
Keyword(s):  
Acute Pancreatitis ◽  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Disease Severity ◽  
Plasma Concentrations ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Apache Ii ◽  
University Hospital ◽  
Apache Ii Score ◽  
Pentraxin 3

AbstractPentraxin 3 (PTX3) is an acute phase protein. Our goal was to assess PTX3 as a predictor of systemic inflammatory response syndrome (SIRS), death and disease severity in acute pancreatitis (AP) in comparison to C-reactive protein (CRP) and the APACHE II score. From April 2011 to January 2015, 142 patients with AP were included in this single center post hoc analysis of prospectively collected data at the University Hospital Basel, Switzerland. Disease severity was rated by the revised Atlanta criteria (rAC). Inflammatory response was measured by the SIRS criteria. PTX3, CRP and APACHE II score were measured. Patients median PTX3 plasma concentrations in AP were higher in moderate (3.311 ng/ml) and severe (3.091 ng/ml) than in mild disease (2.461 ng/ml). Overall, 59 occurrences of SIRS or death were observed. In the prediction of SIRS or death, PTX3 was inferior to CRP and APACHE II, with modest predictive discriminatory ability of all three markers and AUC of 0.54, 0.69 and 0.69, respectively. Upon combination of CRP with PTX3, AUC was 0.7. PTX3 seems to be inferior to CRP and APACHE II in the prediction of SIRS or death in AP and does not seem to improve the predictive value of CRP upon combination of both parameters.

scholarly journals The Value of Extracellular Cold-inducible RNA-binding Protein (eCIRP) in Predicting the Severity and Prognosis of Patients After Cardiac Arrest

2020 ◽  
Author(s):  
Ling Wang ◽  
Rui-Fang Li ◽  
Xiao-Lan Guan ◽  
Shuang-Shuang Liang ◽  
Ping Gong
Keyword(s):  
Inflammatory Response ◽  
Sofa Score ◽  
Rna Binding ◽  
Binding Protein ◽  
Rna Binding Protein ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Apache Ii ◽  
Apache Ii Score ◽  
Tnf Α ◽  
Neurological Prognosis

Abstract Background: Extracellular cold-inducible RNA-binding protein (eCIRP) acting as a novel damage-associated molecular pattern molecule promotes systemic inflammatory responses, including neuroinflammation in cerebral ischemia. We aimed to observe the changes of serum eCIRP and evaluate whether the increased serum eCIRP was associated with the severity and prognosis in patients with restoration of spontaneous circulation (ROSC).Methods: A total of 73 patients after ROSC were divided into non‑survivor (n = 48) and survivor (n = 25) groups based on 28‑day survival. Healthy volunteers (n = 25) were enrolled as controls. Serum eCIRP, procalcitonin (PCT), the pro-inflammatory mediators tumor necrosis factor (TNF)-α, interleukin-6 (IL)-6 and high mobility group protein (HMGB1), the neurological damage biomarkers neuron-specific enolase (NSE) and soluble protein 100β (S100β) were measured on days 1, 3 and 7 after ROSC. Clinical data and laboratory findings were collected, and the Sequential Organ Failure Assessment (SOFA) score and Acute Physiology and Chronic Health Evaluation (APACHE II) were calculated concurrently. Cerebral performance category (CPC) scores on day 28 after ROSC were recorded.Results: Serum eCIRP, PCT, NSE and S100β, IL-6, TNF-α and HMGB1 were significantly increased within the first week after ROSC. The increased levels of eCIRP was positively correlated with IL-6, TNF-α, HMGB1, NSE, S100β, lactate, CPR time, SOFA score and APACHE II score after ROSC. Serum eCIRP on days 1, 3 and 7 after ROSC could predict 28-day mortality and neurological prognosis. Serum eCIRP on day 3 after ROSC had a biggest AUC [0.862 (95%CI: 0.741-0.941)] for 28-day mortality and a biggest AUC [0.807 (95%CI: 0.630-0.981)] for neurological prognosis. Conclusions: Systemic inflammatory response with increased serum eCIRP occurred in patients after ROSC. Increased eCIRP level was positively correlated with the aggravation of systemic inflammatory response and the severity after ROSC. Serum eCIRP serves as a potential predictor for 28-day mortality and poor neurological prognosis after ROSC.

scholarly journals Cortisol Response to Low-Dose (1 μg) ACTH Stimulation for the Prediction of Outcome in Patients with Systemic Inflammatory Response Syndrome

2016 ◽  
Vol 35 (4) ◽  
pp. 428-435
Author(s):  
Jelica Bjekić-Macut ◽  
Vojislav Radosavljević ◽  
Zoran Andrić ◽  
Dušan Ilić ◽  
Olivera Stanojlović ◽  
...  
Keyword(s):  
Overall Survival ◽  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Low Dose ◽  
Nonparametric Tests ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Apache Ii ◽  
Apache Ii Score ◽  
Cortisol Response ◽  
Duration Of Hospitalization

Summary Background: Systemic inflammatory response syndrome (SIRS) changes cortisol dynamics and indicates dissociation between the adrenal cortex and the hypothalamo-pituitary unit. The aim of this study was to assess the cortisol response after stimulation with ACTH1-24 in patients with SIRS at admission to the Respiratory Intensive Care Unit (RICU) and seven days later. Methods: Fifty-four subjects were included in the study, and SIRS was defined according to the Consensus Conference criteria from 1992. Severity of the disease was determined using the APACHE II score, and organ dysfunction using the SOFA score. Low-dose (1 μg) ACTH test (LDT) was performed in all patients, and cortisol was determined along with basal ACTH. Data were analyzed using parametric and nonparametric tests and regression analysis. The results are presented as mean ± standard deviation, and P<0.05 was considered statistically significant. Results: There were no differences in cortisol values between the two LDTs. Cortisol increment lower than 250 nmol/L during the LDT was found in 14/54 (25.9%) subjects at the onset of SIRS. Five out of 54 (9.6%) patients died within 7 days from the onset of SIRS. Female sex and maximal cortisol response (Δ max) on LDT predicted the duration of hospitalization in RICU, while APACHE II and SOFA scores best predicted the duration of hospitalization, mortality outcome as well as overall survival outcome. Conclusions: A difference was found in Δ max at the diagnosis of SIRS and seven days later. Δ max, and primarily the clinical scores APACHE II and SOFA predicted the outcomes of hospitalization and overall survival.

scholarly journals Reduced Ex Vivo Interleukin-8 Production by Neutrophils in Septic and Nonseptic Systemic Inflammatory Response Syndrome

Blood ◽  
1998 ◽  
Vol 91 (9) ◽  
pp. 3439-3446 ◽  
Author(s):  
Christelle Marie ◽  
Jane Muret ◽  
Catherine Fitting ◽  
Marie-Reine Losser ◽  
Didier Payen ◽  
...  
Keyword(s):  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Ex Vivo ◽  
Endotoxin Tolerance ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Interleukin 8 ◽  
Polymorphonuclear Cells ◽  
Healthy Controls ◽  
Relative Contribution

AbstractEx vivo cytokine production by circulating lymphocytes and monocytes is reduced in patients with infectious or noninfectious systemic inflammatory response syndrome. Very few studies have addressed the reactivity of polymorphonuclear cells (PMN). To analyze further the relative contribution of systemic inflammatory response syndrome alone or in combination with infection we studied the interleukin-8 (IL-8) production by PMN isolated from patients who had undergone cardiac surgery with cardiopulmonary bypass (CPB) and patients with sepsis. Cells were activated with either lipopolysaccharide (LPS) or heat-killed streptococci. Compared with healthy controls, the release of IL-8 by PMN in both groups of patients was significantly reduced whether activated by LPS, independently of its concentration and origin, or by heat-killed streptococci. These observations suggest that stressful conditions related to inflammation, independently of infection, rapidly dampened the reactivity of circulating PMN. We investigated whether the observed diminished reactivity of PMN might reflect an endotoxin tolerance phenomenon. Our in vitro experiments with PMN from healthy controls indicated that PMN could not be rendered tolerant stricto sensu. However, our data suggested that LPS-induced mediators such as IL-10 may be responsible for the observed anergy in patients.

scholarly journals Reduced Ex Vivo Interleukin-8 Production by Neutrophils in Septic and Nonseptic Systemic Inflammatory Response Syndrome

Blood ◽  
1998 ◽  
Vol 91 (9) ◽  
pp. 3439-3446 ◽  
Author(s):  
Christelle Marie ◽  
Jane Muret ◽  
Catherine Fitting ◽  
Marie-Reine Losser ◽  
Didier Payen ◽  
...  
Keyword(s):  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Ex Vivo ◽  
Endotoxin Tolerance ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Interleukin 8 ◽  
Polymorphonuclear Cells ◽  
Healthy Controls ◽  
Relative Contribution

Ex vivo cytokine production by circulating lymphocytes and monocytes is reduced in patients with infectious or noninfectious systemic inflammatory response syndrome. Very few studies have addressed the reactivity of polymorphonuclear cells (PMN). To analyze further the relative contribution of systemic inflammatory response syndrome alone or in combination with infection we studied the interleukin-8 (IL-8) production by PMN isolated from patients who had undergone cardiac surgery with cardiopulmonary bypass (CPB) and patients with sepsis. Cells were activated with either lipopolysaccharide (LPS) or heat-killed streptococci. Compared with healthy controls, the release of IL-8 by PMN in both groups of patients was significantly reduced whether activated by LPS, independently of its concentration and origin, or by heat-killed streptococci. These observations suggest that stressful conditions related to inflammation, independently of infection, rapidly dampened the reactivity of circulating PMN. We investigated whether the observed diminished reactivity of PMN might reflect an endotoxin tolerance phenomenon. Our in vitro experiments with PMN from healthy controls indicated that PMN could not be rendered tolerant stricto sensu. However, our data suggested that LPS-induced mediators such as IL-10 may be responsible for the observed anergy in patients.

The systemic inflammatory response syndrome following cardiac surgery: different expression of proinflammatory cytokines and procalcitonin in patients with and without multiorgan dysfunctions

Perfusion ◽  
2002 ◽  
Vol 17 (2) ◽  
pp. 103-109 ◽  
Author(s):  
Armin Sablotzki ◽  
Ivar Friedrich ◽  
Jörg Mühling ◽  
Marius G Dehne ◽  
Jan Spillner ◽  
...  
Keyword(s):  
Cardiac Surgery ◽  
Cardiopulmonary Bypass ◽  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Heart Surgery ◽  
Open Heart Surgery ◽  
Multiple Organ ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Apache Ii Score ◽  
Organ Dysfunctions

Cardiopulmonary bypass is associated with an injury that may cause pathophysiological changes in the form of systemic inflammatory response syndrome (SIRS) or multiple organ dysfunction syndrome (MODS). In the present study, we investigated the inflammatory response of patients with multiple organ dysfunctions following open-heart surgery. Plasma levels of cytokines (IL-1β, IL-6, IL-8, IL-18) and procalcitonin (PCT) were measured on the first four postoperative days in 12 adult male patients with SIRS and two or more organ dysfunctions after myocar-dial revascularization (MODS group), and 15 patients without organ dysfunctions (SIRS group). All cytokines (except IL-1β) and PCT were significantly elevated in MODS patients, with peak values at the first two postoperative days. The results of our study show a different expression of members of the IL-1 family following extracorporeal circulation. For the first time, we can document that IL-18 is involved in the inflammatory response and the initiation of the MODS following cardiopulmonary bypass. In addition to APACHE-II score, PCT, IL-8, and IL-18 may be used as parameters for the prognosis of patients with organ dysfunctions after cardiac surgery. Furthermore, it must be noted that the duration of the surgical procedure is one of the most important factors for the initiation of the inflammatory response.

A Dynamic Approach for Early Risk Prediction of Gram-Negative Bloodstream Infection and Systemic Inflammatory Response Syndrome in Febrile Pediatric Hemato-Oncology Patients

2021 ◽  
Author(s):  
José Antonio Villegas Rubio ◽  
Pilar Palomo Moraleda ◽  
Ana de Lucio Delgado ◽  
Gonzalo Solís Sánchez ◽  
Belén Prieto García ◽  
...  
Keyword(s):  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Pediatric Cancer ◽  
Bloodstream Infections ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
C Reactive Protein ◽  
Dynamic Approach ◽  
Gram Negative ◽  
Reactive Protein ◽  
Pediatric Cancer Patients

Abstract The aim of this paper was to evaluate the usefulness of C-Reactive Protein (CRP), Procalcitonin (PCT) and Interleukine 6 (IL6) biomarkers in predicting the existence of Gram negative bloodstream infections (Gr-BSI) or the development of Systemic Inflammatory Response Syndrome (SIRS) during the first 24 hours of fever in pediatric cancer patients. The present study included a total of 103 consecutive fever episodes in 44 hemato-oncological pediatric patients, from whom samples for biomarkers CRP, PCT and IL6 were taken upon initial evaluation and then between 12 and 24 hours after.An IL6 value at the first evaluation (IL6-1) higher than 164 pg/ml and an increase in CRP higher than 291% between the first and subsequent samples (CRP-2vs1) showed a statistically significant OR of 26.03 and 19.62, respectively, in multivariate analysis.Conclusion: IL6-1 and CRP-2vs1 showed a strong, independent correlation with Gr-BSI and SIRS episodes and, therefore, could be used as reliable predictors of these kinds of severe episodes. The approach taken in our study, using biomarker variations over time as a variable, has shown itself to be an improvement in the predictive model.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document