Germination ability and disease-resistance of turfgrasses as affected by different pesticides

2019 ◽  
Author(s):  
О. Белошапкина ◽  
М. Катушова
Keyword(s):  
Lolium Perenne ◽  
Poa Pratensis ◽  
Germination Rate ◽  
Agrostis Stolonifera ◽  
Seedling Development ◽  
Biological Efficiency ◽  
Lolium Perenne L ◽  
Germination Ability ◽  
Biological Effectiveness ◽  
Mycelia Sterilia

При оценке заражённости семян райграса (Lolium perenne L.), полевицы (Agrostis stolonifera L.) и мятлика (Poa pratensis L.), используемых для спортивных газонов, установлено, что основными патогенами, независимо от вида растений и сроков анализа, были грибы родов: Fusarium с частотой встречаемости 42 51, Alternaria 37 52, Penicillium 11 23, представители Mycelia sterilia 5 10. Методами рулонов и влажной камеры выявлено, что заражённость семян мятлика лугового была 28 32 при лабораторной всхожести 40 47 аналогичные показатели у райграса пастбищного были 58 64 и 84 89 соответственно у полевицы побегообразующей 53 58 и 80 82. В лабораторных условиях провели оценку воздействия фунгицидных протравителей Стрекар, ВРК (д.в. фитобактериомицин карбендазим), Фитолавин, ВРК (д.в комплекс стрептотрициновых антибиотиков фитобактериомицин), ТМТДплюс, КС (д.в. тирам иммуномодуляторы), Селест Топ, КС (д.в. тиаметоксам флудиоксонил дифеноконазол) на заражённость и всхожесть семян, развитие проростков. Максимально снизилась заражённость семян райграса после обработки препаратами ТМТДплюс и Селест Топ на 17,4 и 24 соответственно. Однако Селест Топ на 48,4 снижал длину колеоптиле, на 37,0 первого листа и на 12,3 корня по сравнению с контрольным вариантом. ТМТДплюс положительно повлиял на проростки райграса, увеличив длину корня на 7,3, колеоптиле на 15,6, первого листа на 50,1. Селест Топ также максимально (на 25,3) уменьшил заражённость семян мятлика лугового, показав биологическую эффективность 82,6, но при этом снизил всхожесть до 33, длину колеоптиле на 59,1 , корня на 53,2, листа на 51,9. ТМТДплюс и Стрекар проявили низкую биологическую эффективность, но увеличили длину побега на 12,4, колеоптиле на 5,7 . Фитолавин несущественно повлиял на заражённость семян и развитие проростков газонных трав. Seed tests revealed that ryegrass (Lolium perenne L.), bentgrass (Agrostis stolonifera L.) and bluegrass (Poa pratensis L.) were mainly affected by Fusarium spp. (42 51), Alternaria spp. (37 52), Penicillium spp. (11 23) and Mycelia sterilia (5 10) when growing sport turfgrass. Seeds of bluegrass were contaminated by 28 32, ryegrass 58 64 and bentgrass 53 58. Their germination rates amounted to 40 47 84 89 and 80 82, respectively. Seedling development, seed infection and germination rate were evaluated after fungicide application (Strekar, Fitolavin, TMTDplyus and Selest Top). Ryegrass infection highly decreased after TMTDplyus and Selest Top application by 17.4 and 24, respectively. Selest Top reduced length of coleoptile by 48.4, first leaf 37.0 and root 12.3. TMTDplyus positively affected ryegrass seedlings and increased length of root by 7.3, coleoptile 15.6, first leaf 50.1. Selest Top application led to the highest reduction in bluegrass infection (by 25.3), had biological effectiveness of 82.6 but decreased germination rate by 33, length of coleoptile 59.1, root 53.2, leaf 51.9. TMTDplyus and Strekar showed low biological efficiency but increased length of shoot by 12.4, coleoptile 5.7 . Fitolavin showed no significant effect on seed contamination and seedling development.

scholarly journals Optimizing Pre-germination Techniques for Kentucky Bluegrass and Perennial Ryegrass1

2019 ◽  
Vol 37 (1) ◽  
pp. 19-23
Author(s):  
Julie H. Campbell ◽  
Jason J. Henderson ◽  
John C. Inguagiato ◽  
Victoria H. Wallace ◽  
Anthony Minniti
Keyword(s):  
Water Temperature ◽  
Lolium Perenne ◽  
Perennial Ryegrass ◽  
Untreated Control ◽  
Poa Pratensis ◽  
Kentucky Bluegrass ◽  
Germination Percentage ◽  
Lolium Perenne L ◽  
Seed Soaking ◽  
Significant Difference

Abstract Many intensively trafficked areas such as athletic fields and golf courses require constant overseeding to maintain suitable turfgrass cover. Rapid seed germination and development are critical to managing these high wear areas. The objectives of this research were to determine the effect of water aeration, seed soaking duration, and water temperature on mean germination time (MGT) and final germination percentage (FGP) of Kentucky bluegrass (Poa pratensis L., KBG) and perennial ryegrass (Lolium perenne L., PRG). Two separate controlled environment studies were conducted. PRG soaked in aerated water from 8 to 48 h had a 20% decrease in MGT compared to an untreated control, while treated KBG decreased MGT by only 10% compared to an untreated control. Soaking duration and water temperature had significant effects on KBG. KBG MGT was optimized at 20 C (68 F) water temperature with a soaking duration of 24 h. MGT of PRG was optimized when soaked for 8 h while water was aerated. There was no significant difference in FGP for any of the treatments tested. Index words: turfgrass, aeration, seed soaking. Species used in this study: Kentucky bluegrass (Poa pratensis L.); perennial ryegrass (Lolium perenne L.).

scholarly journals The resistance of Lolium perenne L. × hybridum, Poa pratensis, Festuca rubra, F. arundinacea, Phleum pratense and Dactylis glomerata to soil pollution by diesel oil and petroleum

2019 ◽  
Vol 65 (No. 6) ◽  
pp. 307-312 ◽  
Author(s):  
Jadwiga Wyszkowska ◽  
Agata Borowik ◽  
Jan Kucharski
Keyword(s):  
Soil Pollution ◽  
Lolium Perenne ◽  
Poa Pratensis ◽  
Dactylis Glomerata ◽  
Diesel Oil ◽  
Phleum Pratense ◽  
Grass Species ◽  
Festuca Rubra ◽  
Lolium Perenne L ◽  
Phleum Pratense L

Resistance of common European grasses to diesel oil and petroleum pollution is not well-known. Therefore, this study aimed at determining the level of resistance of selected grasses to pollution by diesel and petroleum using the pot experiment. The achieved results were compared with those determined for grasses grown on the non-polluted soil. Soil pollution with the tested products was found to significantly decrease the yield of all grasses, with the decrease being lower upon soil pollution with petroleum than with diesel oil. The most resistant to the pollution with diesel oil and petroleum were Phleum pratense L., Lolium perenne L. and Lolium × hybridum Hausskn. The degradation of particular groups of polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs) depended on their chemical properties, on the type of pollutant and grass species. The greatest degradation was determined in the case of BTEX, C<sub>6</sub>–C<sub>12</sub> benzines as well as 2- and 3-ring hydrocarbons, whereas the lowest in the case of 5-and 6-ring hydrocarbons and C<sub>12</sub>–C<sub>25</sub> oils. The most useful species in the remediation of soils polluted with diesel oil and petroleum turned out to be: Lolium perenne L., Lolium × hybridum Hausskn and Phleum pratense L., whereas the least useful appeared to be: Festuca rubra, Dactylis glomerata L. and Poa pratensis L.

scholarly journals First Report of Sclerotinia homoeocarpa from the Sedge Trichophorum cespitosum in Eastern Canada, Which Causes Dollar Spot Disease on Lolium perenne and Poa pratensis but not on Agrostis stolonifera

Plant Disease ◽  
2014 ◽  
Vol 98 (1) ◽  
pp. 161-161 ◽  
Author(s):  
T. Hsiang ◽  
F. Shi ◽  
A. Darbyson
Keyword(s):  
Lolium Perenne ◽  
Poa Pratensis ◽  
Agrostis Stolonifera ◽  
Sclerotinia Homoeocarpa ◽  
Dollar Spot ◽  
Eastern Canada ◽  
First Report ◽  
Spot Disease ◽  
River Region

Sclerotinia homoeocarpa is a fungal pathogen that causes dollar spot disease on more than 40 plant species, mostly in the family Poaceae (1), and is considered the most widespread pathogen of golf course turfgrasses in the St. Lawrence River Region. In June 2011, lesions were observed on tufted bulrush, Trichophorum cespitosum (Poales, Cyperaceae), on the sea shore near Peggys Cove, Nova Scotia, Canada. Single bunches had up to 40% of the leaves affected. The foliar symptoms resembled large hourglass lesions, up to 5 cm long, with a straw colored portion capped at two ends by dark zone lines on surrounding green foliar tissue. Leaf segments were taken, surface sterilized, and placed on potato dextrose agar (PDA). After 3 days of incubation at room temperature, white fluffy mycelia covered the entire petri dish. Brown columnar structures formed in the colony centers after 7 days and cultures became cinnamon colored after 14 days. Dark brown or black substratal stroma were formed on or in the agar, and cultures appeared dark brown from the bottom. DNA was extracted and amplified using primers ITS1 and ITS4 (2), and the amplicon sequenced (GenBank Accession No. KF447776). The sequence showed a top match of 522/524 bp identity with the ITS of an isolate of S. homoeocarpa, with the next 40 top matches also identified as S. homoeocarpa. Two-week-old seedlings of Agrostis stolonifera cv. Penncross, Poa pratensis cv. Touchdown, and Lolium perenne cv. Express were inoculated by placing 5-mm-diameter mycelial plugs from 5-day-old PDA cultures onto the leaves of plants grown in small containers, and incubating under enclosed humid conditions throughout the test. White aerial hyphae on the leaves and straw-colored leaf lesions were observed by 7 days after inoculation on P. pratensis and L. perenne, but no lesions or hyphal growth were observed on A. stolonifera. No signs or symptoms were observed on leaves where sterile agar plugs were used as inoculum. These tests were repeated three times with the same results, and a positive control was included by using an S. homoeocarpa isolate known to be pathogenic to A. stolonifera under the same test conditions. Disease was observed on A. stolonifera with the control isolate. S. homoeocarpa was re-isolated from the lesions on P. pratensis and L. perenne to satisfy Koch's postulates. To the best of our knowledge, this is the first report of S. homoeocarpa on T. cespitosum worldwide, an isolate that was found to cause disease on P. pratensis and L. perenne, but was not pathogenic to A. stolonifera in vitro. The original host was not used in pathogenicity tests because it is considered an endangered species in many locations. References: (1) B. Walsh et al. HortScience 34:13, 1999. (2) T. J. White et al. PCR protocols, a guide to methods and applications 18:315, 1990.

scholarly journals Пропозиції щодо реконструкції парку села Піківець Уманського району

2019 ◽  
Vol 29 (7) ◽  
pp. 38-41
Author(s):  
A. V. Kodzhebash
Keyword(s):  
Lolium Perenne ◽  
Poa Pratensis ◽  
Festuca Rubra ◽  
Berberis Thunbergii ◽  
Papaver Rhoeas ◽  
Lolium Perenne L ◽  
Matricaria Recutita ◽  
Elytrigia Repens ◽  
Linum Grandiflorum ◽  
Pyracantha Coccinea

Парк у с. Піківець Уманського району Черкаської області було закладено у 50-60-х роках ХХ ст. у центрі села, а саме біля сільського клубу. Насамперед потрібно провести санітарне рубання та обрізування дерев. Пропонуємо підсіяти мавританський газон, а в місці, де зростає пирій повзучий (Elytrigia repens L.), повністю замінити травостій на газон. Згідно з проектом розширюється стежкова мережа. Запропоновано створення доріжок з бетонної тротуарної плитки завширшки 0,75 та 1,5 м. Деякі стежки виконуватимуть транзитну роль, а деякі сполучатимуть окремі елементи парку. З малих архітектурних форм у парку встановлюємо альтанку для відпочинку. Також запропоновано збільшити кількість лавок, додавши дугоподібну лавку на круглому майданчику, у центрі якого розміщуватиметься клумба. Позаду кругової лавки, у північно-східній частині парку запроектовано створення декоративної групи з кущів. Асортимент рослин для цієї групи включає: Berberis thunbergii DC, Forsythia europaea Deg. et Bald., Pyracantha coccinea (L.) M. Roem, Syringa vulgaris L., Cotoneaster horizontalis Decne. Для клумб використовуємо цибулькові ранньоквітучі види, а також переважно тіньовитривалі багаторічники. Рекомендуємо створити мавританський газон, до складу якого входять: костриця червона (Festuca rubra L.), райграс пасовищний (Lolium perenne L.), тонконіг лучний (Poa pratensis L.), мак польовий (Papaver rhoeas L.), льон великоквітковий (Linum grandiflorum Desf.), ромашка лікарська (Matricaria recutita L.), низькорослі сорти космеї (Cosmos Cav.), чорнобривці мексиканські (Tagetes tenuifolia Сav.), гіпсофіла повзуча (Gypsophila muralis L.), гіпсофіла витончена (Gypsophila elegans M. Bieb.).

scholarly journals Διερεύνηση μορφολογικών-φυσιολογικών χαρακτηριστικών φυτών χλοοτάπητα σε καταπόνηση

2008 ◽  
Author(s):  
Αιμιλία-Ελένη Νικολοπούλου
Keyword(s):  
Lolium Perenne ◽  
Festuca Arundinacea ◽  
Cynodon Dactylon ◽  
Poa Pratensis ◽  
Agrostis Stolonifera ◽  
Pennisetum Clandestinum ◽  
O 10

Οι Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) και οι Χώροι Διάθεσης Απορριμμάτων (ΧΔΑ), είναι υποβαθμισμένες περιοχές που συχνά βρίσκονται πολύ κοντά στα όρια του αστικού ιστού και η αποκατάστασή τους αποτελεί φλέγον θέμα, στα πλαίσια της προστασίας του περιβάλλοντος και της βελτίωσης της ποιότητας ζωής. Αν και έχουν αναπτυχθεί τεχνικές απομόνωσης της μάζας των αποσυντιθέμενων απορριμμάτων, η αδυναμία πλήρους απομόνωσης του καλλιεργήσιμου εδάφους που παρατηρείται συχνά έχει ως συνέπεια τη διαφυγή του βιοαερίου προς τα ανώτερα εδαφικά στρώματα, με αποτέλεσμα οι συγκεντρώσεις του CO₂ να είναι πολύ αυξημένες ενώ η συγκέντρωση του Ο₂ είναι πολύ χαμηλή, δημιουργώντας προβλήματα στην εγκατάσταση των φυτικών ειδών, όπως οι χλοοτάπητες. Όμως η διεθνής βιβλιογραφία είναι ελλιπής σε ότι αφορά την αντίδραση των φυτικών ειδών του χλοοτάπητα στις υψηλές συγκεντρώσεις CO₂ σε συνδυασμό με μειωμένες συγκεντρώσεις του O₂ στο εδαφικό υπόστρωμα, τόσο κατά την εγκατάσταση με σπορά όσο και κατά την εγκατάσταση αγενώς, οπότε και πραγματοποιήθηκε η παρούσα μελέτη. Στο πρώτο μέρος της παρούσας διατριβής εξετάστηκε η αντίδραση σπερμάτων εμπορικών ποικιλιών τεσσάρων ψυχρόφιλων ειδών -Lolium perenne “Applaud”, Festuca arundinacea “Tomahawk” Poa pratensis “Huntsville” και Agrostis stolonifera “Penncross”- και δύο θερμόφιλων ειδών (Cynodon dactylon “Arizona Common”, Cynodon dactylon “Princess 77” και Pennisetum clandestinum “AZI”), στη μεταβολή της σύστασης των αερίων στο περιβάλλον βλάστησης. Σε αυτές σε κλειστό σύστημα σωλήνων γινόταν έγχυση μιγμάτων αερίων συγκεντρώσεων 40% CO₂, 20, 10 και 2,5% O₂, ενώ σπέρματα που βλάσταναν σε ατμοσφαιρικό αέρα χρησιμοποιήθηκαν ως μάρτυρας. Από τα αποτελέσματα διαπιστώθηκε ότι η βλαστική αντίδραση των σπερμάτων τόσο των ψυχρόφιλων όσο και των θερμόφιλων ειδών που δοκιμάστηκαν σε συνθήκες αυξημένης συγκέντρωσης CO₂ διέφερε ανάλογα με το φυτικό είδος. Στα σπέρματα των ψυχρόφιλων ειδών η παρουσία υψηλής συγκέντρωσης CO₂ ήταν παρεμποδιστική. Η παρουσία υψηλού CO₂ στο περιβάλλον βλάστησης των σπερμάτων είχε μικρή επίδραση στη βλαστικότητα των ειδών L. perenne και F. arundinacea όταν η συγκέντρωση του O₂ ήταν 20% και 10%, ενώ η βλαστικότητα των σπερμάτων στα δύο ευαίσθητα είδη Ρ. pratensis και A. stolonifera ήταν χαμηλότερη από 10% και 20% αντίστοιχα ακόμα και όταν η συγκέντρωση του O₂ ήταν σχεδόν ατμοσφαιρική (20%). Χαρακτηριστικό ήταν ότι η πολύ χαμηλή (υποξική) συγκέντρωση O₂ (2,5%) είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη ή σχεδόν πλήρη ανάσχεση της βλαστικότητας των σπερμάτων όλων των ψυχρόφιλων ειδών. Στα θερμόφιλα είδη η παρουσία υψηλής συγκέντρωσης CO₂, είχε αντιφατικά αποτελέσματα. Θετική επίδραση είχε η παρουσία υψηλής συγκέντρωσης CO₂ σε συνδυασμό με όλες τις συγκεντρώσεις O₂ στη βλάστηση σπερμάτων και των δύο ποικιλιών του είδους C. dactylon, προωθώντας τη βλάστησή τους σε σύγκριση με το μάρτυρα που βλάστανε στον ατμοσφαιρικό αέρα. Αντίθετα η μεταβολή της σύστασης των αερίων είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της βλαστικότητας των σπερμάτων του είδους P. clandestinumi, κατά 80% όταν η συγκέντρωση του O₂ ήταν 2,5%. Σε ότι αφορά τη σειρά ανθεκτικότητας τα σπέρματα των ειδών χλοοτάπητα τα οποία δοκιμάστηκαν στην παρούσα διατριβή θα μπορούσαν να καταταγούν, σε ότι αφορά την υψηλή συγκέντρωση CO₂ με την ακόλουθη σειρά: C. dactylon > L. Perenne > F. Arundinacea > P. clandestinum > A. stolonifera > P. pratensis. H προσπάθεια προώθησης της βλάστησης με την επώαση των σπερμάτων σε ΚΝΟ₃, είχε ως αποτέλεσμα για τα ψυχρόφιλα είδη τη μείωση της βλαστικότητας των σπερμάτων των δύο πιο ανθεκτικών ειδών L. perenne και F. arundinacea στις συγκεντρώσεις Ο₂, 20 και 10%. Αντίθετα η παρουσία των ΝΟ₃⁻ αύξησε τη βλαστικότητα σπερμάτων των δύο ευαίσθητων ειδών -Ρ. pratensis και A. Stolonifera στην παρουσία του CO₂ και μάλιστα σπέρματα του είδους A. stolonifera που βρέθηκαν σε υποξικές συνθήκες (Ο₂ 2,5%) βλάστησαν σε ποσοστό 40-45%. Στα δύο θερμόφιλα είδη η επώαση με ΚΝΟ₃ επέδρασε θετικά μόνο στη βλάστηση σπερμάτων που η δράση του υψηλού CO₂ ήταν θετική, δηλαδή στα σπέρματα των ποικιλιών του είδους C. dactylon. Η προμεταχείριση με GA₃ είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της βλαστικότητας σπερμάτων των ειδών L. perenne και F. arundinacea όταν η υψηλή συγκέντρωση CO₂ συνδυάστηκε με συγκέντρωση O₂ 2,5%. Αυξημένη βλαστικότητα στην υψηλή συγκέντρωση CO₂ ανεξάρτητα με τη συγκέντρωση του O₂ είχαν σπέρματα του είδους A. stolonifera που μεταχειρίστηκαν με GA₃. Οι ποικιλίες του είδους C. dactylon που προμεταχειρίστηκαν με GA₃ παρουσίασαν αύξηση του ποσοστού βλαστικότητας των σπερμάτων στον ατμοσφαιρικό αέρα, ενώ καμιά επίδραση δεν είχε η προμεταχείριση στη βλάστηση σπερμάτων του είδους P. clandestinum. Στο δεύτερο μέρος της διατριβής μελετήθηκε η επίδραση της μεταβολής της σύστασης των αερίων της ριζόσφαιρας - με τη χρήση μιγμάτων αερίων ίδιας συγκέντρωσης με αυτής του πρώτου μέρους της μελέτης - στην εγκατάσταση και ανάπτυξη φυτών του είδους C. dactylon, με τη χρήση αγενούς πολλαπλασιαστικού υλικού, δηλαδή τμημάτων στολώνων. Η εγκατάσταση και ανάπτυξη πραγματοποιήθηκε σε ειδικά κατασκευασμένους μικροθάλαμους και το υπέργειο τμήμα απομονώθηκε και βρισκόταν σε ευνοϊκές για ανάπτυξη συνθήκες. Τα αποτελέσματα του δεύτερου μέρους της διατριβής έδειξαν ότι, η μεταβολή της αέριας φάσης της ριζόσφαιρας επηρέασε την ανάπτυξη του υπέργειου τμήματος των φυτών, αυξάνοντας τη όταν παρουσία υψηλής συγκέντρωσης CO₂ η συγκέντρωση του O₂ ήταν 20%, ενώ μείωση καταγράφηκε με τη μείωση της συγκέντρωσης του O₂. Μείωση παρατηρήθηκε στο ξηρό βάρος του ριζικού συστήματος των φυτών παρουσία υψηλής συγκέντρωσης CO₂, η οποία ήταν εντονότερη όταν η συγκέντρωση του O₂ ήταν σχεδόν ατμοσφαιρική (20%). Οι υποξικές συνθήκες προκάλεσαν αύξηση της γλυκόζης και της φρουκτόζης στο ριζικό σύστημα των φυτών που δέχθηκαν την επίδραση υψηλής συγκέντρωσης CO₂ σε συνδυασμό με τη χαμηλότερη συγκέντρωση του O₂ 2,5%. Φυτά που δέχθηκαν την επίδραση του υψηλού CO₂ σε συνδυασμό με τις δύο χαμηλότερες συγκεντρώσεις O₂, 10% και 2,5%, παρουσίασαν ανατομικές μεταβολές -μεταβολή του μεγέθους των στοματίων, του σχετικού μεγέθους των κυττάρων συστροφής, εμφάνιση αερεγχυματικών κοιλοτήτων στους κολεούς των φύλλων- οι οποίοι θα μπορούσαν να αποτελέσουν χαρακτηριστικά ανοχής ή αντοχής στην εφαρμοζόμενη καταπόνηση και να συντελέσουν στον εγκλιματισμό του είδους υπό αυτές τις συνθήκες.

GENETIC CONTROL OF VARIATION IN A SELECTED POPULATION OF LOLIUM PERENNE L.

1970 ◽  
Vol 12 (4) ◽  
pp. 806-815 ◽  
Author(s):  
M. D. Hayward ◽  
T. Lawrence
Keyword(s):  
Genetic Control ◽  
Lolium Perenne ◽  
Seed Weight ◽  
Germination Rate ◽  
Female Parent ◽  
Diallel Cross ◽  
Plant Production ◽  
Adult Plant ◽  
Lolium Perenne L ◽  
Seedling Characters

Progenies from a five genotype diallel cross in Lolium perenne L. were studied to assess the pattern of genetic control for seed weight, a number of seedling characters, and two adult plant characters.Variation in seed weight was largely determined by the maternal parent, but some control by the pollen parent was apparent. Gene action was additive, but some specific genetic effects were also present, suggesting possible interaction between the haploid pollen genome with a diploid ovular genome in the triploid endosperm, or alternatively between the developing seed and the female parent plant.Of the seedling characters (total germination, rate of germination, rate of leaf and tiller production, length of fifth leaf, and seedling dry matter production) only length of fifth leaf showed any additive variation which might be easily exploited.Adult plant production showed considerable variation which interacts with the season of assessment. However, the relative order of merit remained the same and only the magnitude of the differences in productivity between the families altered. This response was itself under simple genetic control.

scholarly journals The influence of water extracts of selected turfgrass species on germination and initial growth of Poa annua L

2013 ◽  
Vol 61 (3) ◽  
pp. 677-681 ◽  
Author(s):  
Peter Kovár ◽  
Ľuboš Vozár ◽  
Ján Jančovič
Keyword(s):  
Lolium Perenne ◽  
Festuca Arundinacea ◽  
Poa Pratensis ◽  
Germination Rate ◽  
Inhibitory Effect ◽  
Poa Annua ◽  
Festuca Rubra ◽  
Initial Growth ◽  
Influence Of Water ◽  
Negative Effect

The effect of Lolium perenne L., Festuca rubra L., Festuca arundinacea Schreb., Poa pratensis L. and Poa annua L. aqueous extracts on germination rate and total germinability of Poa annua L. seeds and length of Poa annua L. leaves and roots was studied in a laboratory experiment. Germination of seeds was conducted in the growth chamber at the light and temperature regime – day/night – 12/12 hours, 23/15˚C, rh 70 %, for 42 days. Extracts significantly affected the total germinability and germination rate of Poa annua L. seeds (p = 0.000). The lowest germinability (27.3 ± 7. 1 %) and germination rate (0.7 ± 0.2 seeds per day) had Poa annua L. seeds germinated in Poa pratensis L. aqueous extract. Used extracts (except for Festuca rubra L. extract) had significantly inhibitory effect on length of Poa annua L. roots in comparison with control variant. The positive effect of extract from Lolium perenne L. and Festuca rubra L. (not– significant) and the negative effect of extract from Poa pratensis L. and Poa annua l. (significant) were apparent on length of Poa annua L. leaves.

scholarly journals Comparison of Early Development of Three Grasses: Lolium perenne, Agrostis stolonifera and Poa pratensis

2005 ◽  
Vol 96 (2) ◽  
pp. 269-278 ◽  
Author(s):  
JOELLE FUSTEC ◽  
JOELLE GUILLEUX ◽  
JOSIANE LE CORFF ◽  
JEAN-PAUL MAITRE
Keyword(s):  
Early Development ◽  
Lolium Perenne ◽  
Poa Pratensis ◽  
Agrostis Stolonifera

Effects of Stale Refuse from Informal Landfill on Seed Germination of Lolium perenne L.

2012 ◽  
Vol 573-574 ◽  
pp. 1101-1105
Author(s):  
Bin Liu ◽  
Xu Ya Peng ◽  
Gui Ju Wu ◽  
Qian Zhang ◽  
Guo Tao Liu
Keyword(s):  
Seed Germination ◽  
Lolium Perenne ◽  
Root Length ◽  
Culture Medium ◽  
Germination Rate ◽  
Land Application ◽  
Fresh Mass ◽  
Distilled Water ◽  
Lolium Perenne L ◽  
Sprout Length

It is critical to properly dispose and utilize aged waste from informal landfill in China currently. Seed germination experiments using Lolium perenne L. were carried out to investigate terrestrial ecotoxicity of the aged waste. 20%, 80% and 100% of aged waste were added to the culture medium, and distilled water and soil were uded as contrast. The results showed that aged waste could substantially improve the seed germination of Lolium perenne L. , and didn’t show toxic effects. The optimal proportion of aged waste in mixing matrix (aged waste and soil) was 80%, whose seed germination potential presented 52.0% and 24.0% higher, and germination rate presented 34.3% and 20.9% higher than that of in distilled water and soil substrate respectively. Meanwhile, aged waste could also facilitate the growth of root and sprout remarkably. The seeds grown in the optimal aged waste matrix increased their root length, sprout length and fresh mass by 316.4%, 108.4% and 100.1% in comparison to those grown in distilled water respectively. And the root length, sprout length and fresh mass of Lolium perenne L. grown in the optimail aged waste matrix were 50.0%, 46.9% and 74.0% higher than that of the control groups using soil as culture medium respectively. The experimental results indicated that land application could be a feasible approach for matured aged waste recycling.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document