Adherence to the Mediterranean diet assessed by a novel dietary biomarker score and mortality in older adults: the InCHIANTI cohort study

Background Dietary biomarkers may complement dietary intake assessment made by dietary questionnaires. We developed an a-posteriori dietary biomarkers score based on Mediterranean diet food groups and evaluated its association with mortality. Methods 642 participants (56% female), aged ≥65 years, with complete data on dietary biomarkers were followed during 20 years in the InCHIANTI cohort study (Tuscany, Italy). The main outcomes were all-cause, cardiovascular, and cancer mortality. Dietary biomarkers were selected from literature and from correlation analyses with dietary intakes of Mediterranean diet food groups in the study. The baseline levels of the following dietary biomarkers were chosen: urinary total polyphenols and resveratrol metabolites, and plasma carotenoids, selenium, vitamin B12, linolenic, eicosapentaenoic and docosahexaenoic acids, and the mono-unsaturated/saturated fatty acid ratio. Associations of the Mediterranean diet score using dietary biomarkers and a validated food frequency questionnaire (FFQ) (as tertiles) with mortality were assessed through Cox regression. Results During the 20-year follow-up [median (Q1–Q3), 14 (8–18) years], and 435 deaths occurred (139 from cardiovascular diseases and 89 from cancer-related causes). In the fully adjusted models, the dietary biomarker-Mediterranean diet score was inversely associated with all-cause (HRT3vs.T1 0.72; 95%CI 0.56–0.91) and cardiovascular (HRT3vs.T1 0.60; 95%CI 0.38–0.93), but not with cancer mortality. Associations between the FFQ-Mediterranean diet score and mortality were not statistically significant. Conclusions A greater adherence at baseline to a Mediterranean diet assessed by a dietary biomarker score was associated with a lower risk of mortality in older adults during a 20-year follow-up. The measurement of dietary biomarkers may contribute to guide individualized dietary counseling to older people. Trial registration NCT01331512

Dietary Changes and Anxiety during the Coronavirus Pandemic: Differences between the Sexes

The SARS-CoV-2 (COVID-19) pandemic has been associated with both increased anxiety, deterioration in diet and weight gain. These associations may differ by sex. The present report examines differences by sex in diet quality in order to determine whether associations between diet and psychological stress during the initial phase of the COVID-19 pandemic differed by sex. This online study is available internationally in seven languages. The Mediterranean Diet Score was used to measure diet quality, while the General Anxiety Disorder 7-point scale (GAD-7) was used to measure anxiety. Findings were compared by self-reported sex (male vs. female). A total of 3797 respondents provided informed consent and met eligibility criteria, of whom 526 women were omitted due to being pregnant or six months or less post-partum, or due to reproductive status not being reported. Thus, 3271 individuals are included in the present report, of whom 71.2% were women. The median age of women was 30 (interquartile range (IQR) = 16) years vs. 31 (IQR = 19) years, p = 0.079. The median diet quality score was 9 (IQ = 3) in both women and men (p = 0.75). Despite the overall similarity in diet score, several components of the score differed significantly by sex. Women reported consuming significantly more olive oil, daily servings of vegetables, and weekly servings of sweet baked goods. Men reported consuming significantly more sweetened/carbonated drinks, red meat, alcohol, legumes, and hummus/tahini. Women reported a GAD-7 score of 6 (IQR = 8), while men reported 3 (6), p < 0.001. An inverse association was detected between the Mediterranean diet score and the GAD-7 score in both women (rho = −0.166, p < 0.001) and men (rho = −0.154, p < 0.001), and the correlation coefficients did not differ by sex (p = 0.76). Mediterranean diet score and age both reduced the odds of elevated anxiety (GAD-7 ≥ 10), while female sex, deterioration of diet quality during the outbreak, unemployment, and completing the survey in English increased the odds of this outcome. During the COVID-19 lockdowns, overall diet quality did not differ by sex; however, some differences by sex in components of the total score were detected. Moderate to severe anxiety was positively associated with female sex and poorer diet quality even after controlling for age, employment status, and the language in which the survey was performed.

Mediterranean Diet Score, Dietary Patterns, and Risk of Sudden Cardiac Death in the REGARDS Study

Background Sudden cardiac death (SCD) is a common cause of death in the United States. Few previous studies have investigated the associations of diet scores and dietary patterns with risk of SCD. We investigated the associations of the Mediterranean diet score and various dietary patterns with risk of SCD in participants in the REGARDS (Reasons for Geographic and Racial Differences in Stroke) study cohort. Methods and Results Diet was assessed with a food frequency questionnaire administered at baseline in REGARDS. The Mediterranean diet score was derived based on the consumption of specific food groups considered beneficial or detrimental components of that diet. Dietary patterns were derived previously using factor analysis, and adherence to each pattern was scored. SCD events were ascertained through regular contacts. Cox proportional hazards regression was used to examine the risk of SCD events associated with the Mediterranean diet score and adherence to each of the 5 dietary patterns overall and stratifying on history of coronary heart disease at baseline. The analytic sample included 21 069 participants with a mean 9.8±3.8 years of follow‐up. The Mediterranean diet score showed a trend toward an inverse association with risk of SCD after multivariable adjustment (hazard ratio [HR] comparing highest with lowest group, 0.74; 95% CI, 0.55–1.01; P trend =0.07). There was a trend toward a positive association of the Southern dietary pattern with risk of SCD (HR comparing highest with lowest quartile of adherence, 1.46; 95% CI, 1.02–2.10; P trend =0.06). Conclusions In REGARDS participants, we identified trends toward an inverse association of the Mediterranean diet score and a positive association of adherence to the Southern dietary pattern with risk of SCD.

Dietary Inflammatory Index (DII) – Nützlicher Wegweiser in der praktischen Beratung oder rein theoretisches Modell in der Ernährungsforschung?

Zusammenfassung Hintergrund Mithilfe des Dietary Inflammatory Index (DII) lässt sich das inflammatorische Potenzial einer jeweiligen Ernährungsweise charakterisieren. Voraussetzung hierfür ist das Vorliegen von ausreichend Ernährungsdaten, wie in etwa einem Verzehrfragebogen. Da der DII unabhängig von der jeweiligen Esskultur ist, kann er prinzipiell global eingesetzt werden. Aktuell gibt es keinen vergleichbaren Index, der zu diesem Zweck verwendet werden kann. Das inflammatorische Potenzial der Ernährung ist ein hochaktuelles Thema, zu dem inzwischen fast täglich neue Veröffentlichungen erscheinen. Eine nähere Betrachtung dieses noch relativ jungen Indexes ist daher sinnvoll. Material und Methoden Es wurde eine umfangreiche Literaturrecherche zur Extraktion und Evaluierung relevanter Artikel bezogen auf den DII in Pubmed ausgeführt. Für diese Übersichtsarbeit wurden initial insgesamt 352 Artikel gesichtet. Von diesen waren 128 Querschnittstudien, 103 Kohortenstudien, 83 Fallkontrollstudien, 28 Metaanalysen und 10 Interventionsstudien aus insgesamt 36 Nationen. Mithilfe der extrahierten Metaanalysen wurde eine detailliertere Zusammenfassung zum Nutzen und der klinischen Relevanz des DII als Äquivalent zum ernährungsbedingten Inflammationspotenzial gegeben. Ergebnisse und Schlussfolgerung Die Validität des DII wurde bereits vielfach überprüft. Schwierig wird die globale Vergleichbarkeit, wenn der Index in den verschiedenen Populationen mit einer unterschiedlichen Anzahl und verschiedenartigen Nahrungsparametern berechnet wurde. Nichtsdestotrotz evaluiert der Index das inflammatorische Potenzial einer gesamten Ernährungsweise und ist daher nicht begrenzt auf eine spezifische (regionale) Diät, wie es bspw. der Mediterranean Diet Score ist. Hiervon profitiert in erster Linie die grenzübergreifende Ernährungsforschung. Darüber hinaus könnte sich der DII zukünftig auch als evaluierendes Tool innerhalb der Ernährungsmedizin/-beratung als nützlich erweisen.

Έλεγχος εγκυρότητας (validation) τροποποιημένων δεικτών Μεσογειακής διατροφής σε εργασιακό περιβάλλον

Εισαγωγή: Η Μεσογειακή Διατροφή έχει αποδειχθεί με πληθώρα ερευνών ότι σχετίζεται με πολλαπλά οφέλη για την υγεία. Το γεγονός αυτό προκαλεί αυξημένο ενδιαφέρον για εφαρμογή της Μεσογειακής Διατροφής ως μέσο πρόληψης χρόνιων μη μεταδοτικών νοσημάτων. Για να μετρηθεί η προσκόλληση στη Μεσογειακή Διατροφή χρησιμοποιούνται τα σκορ Μεσογειακής Διατροφής, ωστόσο η καταγραφή της προσκόλλησης στη Μεσογειακή Διατροφή μέσω αυτών των σκορ μπορεί να είναι δύσκολη λόγω της υποκειμενικής φύσης των ερωτηματολογίων που καταγράφουν την προσκόλληση σε ένα διατροφικό μοτίβο με αυτόματη συμπλήρωση από τους συμμετέχοντες καθώς και λόγω των πολιτιστικών διαφορών μεταξύ των Μεσογειακών και των μη Μεσογειακών πληθυσμών. Σκοπός: Σκοπός αυτής της διατριβής είναι η αξιολόγηση της εγκυρότητας του τροποποιημένου σκορ Μεσογειακής διατροφής mMDS (modified Mediterranean Diet score) σε δείγμα επαγγελματιών πυροσβεστών στο Πυροσβεστικό Σώμα της Ινδιανάπολης, ΗΠΑ.Υλικό και Μέθοδοι: Το υλικό της μελέτης αποτέλεσαν 413 πυροσβέστες (94,2% άνδρες, ηλικίας από 27 έως 66 έτη με μέση ηλικία τα 48,46 ± 8,27 έτη) που συμμετείχαν στη μελέτη "Feeding America's Bravest". Για τη διερεύνηση της συγκλίνουσας εγκυρότητας εξετάσθηκε ο βαθμός συσχέτισης των τιμών του mMDS με την ήδη επικυρωμένη κλίμακα Μεσογειακής διατροφής PREDIMED, ενώ για τη διερεύνηση της δομικής εγκυρότητας συσχετίσθηκαν οι τιμές του mMDS με τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά, τις μετρήσεις αρτηριακής πίεσης και τους βιοχημικούς δείκτες καρδιαγγειακού κινδύνου των συμμετεχόντων. Αποτελέσματα: Το mMDS σκορ παρουσίασε στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση με το PREDIMED σκορ (r=0,736, p<0,001; ICC=0,593, 95% CI = 0,479- 0,681, p<0,001), ήταν στις αναμενόμενες κατευθύνσεις με τις διατροφικές προσλήψεις των τροφίμων που περιλαμβάνονται στο PREDIMED και επίσης διαπιστώθηκε μια μέτρια συμφωνία μεταξύ αυτών των δύο μεθόδων διατροφικής αξιολόγησης (κ=0,44, p<0,001). Κατά την ταξινόμηση των συμμετεχόντων σε κατηγορίες προσκόλλησης στη Μεσογειακή διατροφή με τα δύο αυτά ερωτηματολόγια, παρατηρήθηκε ποσοστό ορθής ταξινόμησης της τάξης του 62,4% (258 πυροσβέστες). Μετά από προσαρμογή ως προς το φύλο και την ηλικία των ατόμων, η πολλαπλή γραμμική παλινδρόμηση έδειξε ότι το mMDS παρουσίασε στατιστικά σημαντική αρνητική συσχέτιση με τον Δ.Μ.Σ. (p=0,019), το ποσοστό σωματικού λίπους (p=0,001), την περιφέρεια μέσης (p=0,014), την αναλογία ολικής/HDL χοληστερόλης (p<0,001), των επιπέδων τριγλυκεριδίων (p=0,020) και στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση με την ΗDL χοληστερόλη (p=0,020). Παρατηρήθηκε επίσης μία τάση για χαμηλότερα επίπεδα της ολικής χοληστερόλης (p=0,093), της LDL χοληστερόλης (p=0,088) και των επιπέδων σακχάρου (p=0,057) με την αύξηση του mMDS σκορ. Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση του mMDS σκορ με την συστολική (p=0,330) και τη διαστολική πίεση (p=0,122).Συμπεράσματα: To σκορ mMDS είναι ένα έγκυρο εργαλείο για τη μέτρηση της προσκόλλησης στη Μεσογειακή Διατροφή σε εργαζόμενο μη Μεσογειακό πληθυσμό, όπως οι πυροσβέστες των ΗΠΑ, και μπορεί να είναι χρήσιμο στην έρευνα και στην κλινική πράξη για την αξιολόγηση της προσκόλλησης της Μεσογειακής διατροφής κα- θώς και να χρησιμοποιηθεί ως προβλεπτικό εργαλείο για την αξιολόγηση του κινδύνου χρόνιων μη μεταδοτικών νοσημάτων.

Adherence to the Mediterranean Diet and anthropometric profile of obese Algerian subjects

Background: Obesity is currently considered an increasingly more severe social and health-related problem. The World Health Organization qualified obesity as a chronic disease associated with several chronic complications such as circulatory diseases, diabetes, cancer, and respiratory diseases. Aims: We aim to establish the correlation between Adherence to the Mediterranean Diet MD and the anthropometric profile of obese Algerian subjects. Subjects and Methods: Our study included a cohort of 104 subjects. 47 subjects were at a normal weight and 57 subjects with an overweight (a body mass index BMI of 26 to 35 Kg/m2). Assessment of anthropometric profile took into account the BMI and body composition. The adherence to the MD was assessed using Mediterranean Diet Score MDS. Results: there is a positive correlation between adherence to MD and anthropometric parameters in obese subjects. Conclusions: The Mediterranean diet could positively impact comorbidities accompanying this disease that poses a major public health problem. Keywords: Obesity, Mediterranean Diet, anthropometric profile, body mass index, Mediterranean Diet Score.

Adherence to the Mediterranean Diet and Determinants Among Pregnant Women: The NELA Cohort

The Mediterranean diet represents one of the most studied dietary patterns; however, there is no single tool for measuring the grade of adherence and no single set of criteria for adapting these indices to pregnant women. We characterized the adherence to the Mediterranean diet (MDA) of pregnant women participating in the NELA (Nutrition in Early Life and Asthma) cohort and identified the sociodemographic determinants and lifestyle habits associated with a higher risk of a low MDA. Maternal diet during gestation was assessed by a validated Food Frequency Questionnaire (FFQ) (n = 665). We estimated the Relative Mediterranean Diet score (rMED), Alternative Mediterranean Diet score (aMED), and the Alternate Healthy Eating Index-2010 (AHEI-2010). Multivariate regression models were performed to identify the sociodemographic and lifestyle factors associated with each index. Mothers with a lower age and more previous deliveries had a greater probability of low MDA (p < 0.05). For the aMED index only, mothers with university education and/or who practiced sport activities for two or more hours per week had a lower probability of a low MDA (p < 0.01). The three indices classified the NELA cohort as having a medium level of adherence. These results may be improved by designing intervention strategies and dietary recommendations for both maternal and offspring health.