Σκοπός: Μελέτη της επίδρασης της οκτάλεπτης καρδιακής ανακοπής (ΚΑ) και της χορήγησης ερυθροποιητίνης στη νεφρική λειτουργία μετά από καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση (ΚΑΑ). Μέθοδος: Εικοσιτέσσερα (24) χοιρίδια ράτσας Landrace/Large–White, γένους θηλυκού, ηλικίας 10–15 εβδομάδων, μέσου βάρους 19±2 kg, κατανεμήθηκαν τυχαία σε 2 ομάδες των 12 υποκειμένων. Μετά το τέλος μιας οκτάλεπτης περιόδου κοιλιακής μαρμαρυγής, η ομάδα ελέγχου (Ομάδα C) έλαβε φυσιολογικό ορό ως placebo, ενώ η ομάδα ερυθροποιητίνης (Ομάδα Ε) έλαβε ερυθροποιητίνη 5000 U/kg. Τα ζώα αναζωογονήθηκαν σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αναζωογόνησης (ERC Guidelines 2010). Αποτελέσματα: Πέντε ζώα (41,67%) από την Ομάδα C και 11 ζώα (91,67%) από την Ομάδα Ε ανέκτησαν αυτόματη κυκλοφορία (p =0.027). Οκτώ ζώα (66,67%, 5 επιβιώσαντα και 3 θανόντα) της Ομάδας C υπέστησαν σοβαρή νεφρική βλάβη ή οξεία νεφρική βλάβη (ΟΝΒ) σε σύγκριση με τα ζώα της Ομάδας Ε, από την οποία κανένα χοιρίδιο δεν εμφάνισε στοιχεία σοβαρής νεφρικής βλάβης ή ΟΝΒ (p=0.001). Υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά σε όλους τους βιοχημικούς δείκτες ανάμεσα στις δύο ομάδες, καθώς και θετική συσχέτιση της κρεατινίνης με τους NGAL, L–FABP και IL–18 (αθροιζόμενες μέσες τιμές p=0.049, 0.01 και 0.004, αντίστοιχα). Συμπεράσματα: Η οκτάλεπτη ΚΑ προκαλεί ΟΝΒ και η χορήγηση ερυθροποιητίνης προστατεύει τα χοιρίδια από ΟΝΒ μετά από ΚΑΑ.