Benzyl butyl phthalate (BBP) induces the expression of CD44+/CD24– leading to enhanced colony formation in MCF-7 mammosphere cell

2016 ◽  
Vol 61 ◽  
pp. S108
Author(s):  
T.H. Hsieh ◽  
T. Eing-Mei
2013 ◽  
Author(s):  
Αικατερίνη Παναγιώτου

Μέχρι σήμερα, οι παραδοσιακές αναλυτικές μεθοδολογίες χαρακτηρίζονται για το υψηλό κόστος και τους μεγάλους όγκους τοξικών οργανικών διαλυτών που απαιτούνται. Η διαπίστωση αυτή έμελλε να αποτελέσει και το εφαλτήριο για την ανάπτυξη νέων αναλυτικών μεθόδων, υψηλής ευαισθησίας και ταχείας εφαρμογής. Αυτοί ήταν και οι λόγοι για τους οποίους στην παρούσα Διατριβή επιλέχθηκαν να μελετηθούν λεπτομερώς δυο νέες αναλυτικές μέθοδοι, η υγρή υγρή μικροεκχύλιση διασποράς (DLLME) και η υγρή υγρή μικροεκχύλιση διασποράς βασιζόμενη στην στερεοποίηση της επιπλέουσας οργανικής φάσης (DLLME-SFO).Οι αναλυτικές μέθοδοι, DLLME και DLLME-SFO, εφαρμόστηκαν σε μίγματα αναλυτών της κατηγορίας των Προϊόντων Προσωπικής Περιποίησης, αντιηλιακών παραγόντων (φίλτρα UV), πολυκυκλικών αρωματικών ενώσεων (PCMs) και φθαλικών εστέρων (PAEs). Η επιλογή των αναλυτών: Celestolide (ADBI), Galaxolide (HHCB), Tonalide (AHTN), Phantolide (AHMI), Traseolide (ATII), Benzyl butyl phthalate (BBΡ), Di-n-octyl phthalate (DOP) Eusolex 4360, Eusolex 6300, Eusolex 9020, Octyl salicylate, Eusolex Ηomosalate και Eusolex 6007 (OD-PABA) έγινε με κύριο γνώμονα την ευρεία χρήση τους από την βιομηχανία των καλλυντικών (σαμπουάν, αφρόλουτρα, αρώματα) και τον άνθρωπο, την ύπαρξη τους στο περιβάλλον και τέλος τον χαρακτηρισμό τους ως αναδυόμενους ρύπους. Οι αναλύτες χωρίστηκαν σε τρία μίγματα: α) στα φίλτρα UV (μίγμα 1), β) στις πολυκυκλικές αρωματικές ενώσεις (PCMs) με τους φθαλικούς εστέρες (PAEs) (μίγμα 2) και γ) σε ένα συνολικό μίγμα (μίγμα 3). Τα μίγματα αναλυτών 1 και 2 χρησιμοποιήθηκαν για τον πειραματικό σχεδιασμό, την εργαστηριακή ανάπτυξη και εφαρμογή των DLLME και DLLME-SFO μεθόδων σε επιφανειακά ύδατα και στερεά υποστρώματα (εδάφη). Το μίγμα αναλυτών 3, χρησιμοποιήθηκε για την εφαρμογή της DLLME-SFO σε επιφανειακά ύδατα, στερεά υποστρώματα (εδάφη) και σε υγρά και στερεά απόβλητα των Μονάδων Επεξεργασίας Υγρών Αποβλήτων της πόλης των Ιωαννίνων. Η ταυτοποίηση και ο ποσοτικός προσδιορισμός των αναλυτών στα δείγματα έγινε χρησιμοποιώντας Αέριο Χρωματογράφο συζευγμένο με Φασματογράφο Μάζας (GC-MS) και Υγρή Χρωματογραφία Υψηλής Απόδοσης συζευγμένη με ανιχνευτή υπεριώδους ακτινοβολίας (HPLC/UV-DAD). Πολλοί είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν την απόκριση των μεθόδων, DLLME και DLLME-SFO, όπως για παράδειγμα ο όγκος του διαλύτη εκχύλισης, ο όγκος του διαλύτη διασποράς, η αλατότητα και ο χρόνος εκχύλισης. Γι αυτό το λόγο, οι παράγοντες βελτιστοποιήθηκαν χρησιμοποιώντας τον Πειραματικό Σχεδιασμό Βελτιστοποίησης. Αρχικά, εφαρμόσθηκε ο σχεδιασμός Plackett – Burman ώστε να επιλεγούν οι σημαντικοί παράγοντες και στη συνέχεια, βελτιστοποιήθηκαν εφαρμόζοντας τον κεντρικό σύνθετο σχεδιασμό (CCD). Στο τελικό στάδιο, χρησιμοποιήθηκε η συνάρτηση επιθυμίας (desirability function) για την ταυτόχρονη βελτιστοποίηση όλων τον επιδρώντων παραγόντων ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή ανάκτηση.Μετά το στάδιο βελτιστοποίησης των DLLME και DLLME-SFO μεθόδων, πραγματοποιήθηκε η μεταξύ τους σύγκριση, χρησιμοποιώντας το F-test και το t-test. Η επεξεργασία των δεδομένων υπέδειξε ότι δεν υπάρχει στατιστικά, σημαντική διαφορά μεταξύ των δυο μεθόδων, για διάστημα εμπιστοσύνης 95%. Η DLLME-SFO μέθοδος όμως παρουσιάζει κάποια βασικά πλεονεκτήματα έναντι της DLLME:χρησιμοποιούνται διαλύτες εκχύλισης (π.χ. 1-DD-OH, 1-UD-OH) μικρής τοξικότητας σε σχέση με τους αλογονομένους διαλύτες CCl4, C2Cl4. ο διαλύτης εκχύλισης απομακρύνεται ευκολότερα από την υδατική φάση με το στάδιο της στερεοποίησης του, λαμβάνοντας υψηλότερες τιμές ανακτήσεων (R%) και χαμηλότερα όρια ανίχνευση (LODs). Για τους ανωτέρω λόγους, η DLLME-SFO μέθοδος επιλέχθηκε να εφαρμοστεί στο συνολικό μίγμα αναλυτών (φίλτρα UV, PCMs και PAEs) στοχεύοντας στην βελτιστοποίηση και στην μετέπειτα εφαρμογή της, στις Μονάδες Επεξεργασίας Υγρών Αποβλήτων (ΜΕΥΑ) της πόλης των Ιωαννίνων, αποσκοπώντας στην ανίχνευση και τον προσδιορισμό των συγκεντρώσεων των αναλυτών σε αστικά υγρά και στερεά απόβλητα.Συνοψίζοντας και έχοντας πάντα ως γνώμονα και μέσο αναφοράς την αναγκαιότητα ανάπτυξης νέων αναλυτικών μεθόδων υψηλής ευαισθησίας, ταχείας εφαρμογής και φυσικά φιλικών προς το περιβάλλον, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι δυο νέες αναλυτικές μέθοδοι, DLLME και DLLME-SFO, που εφαρμόστηκαν σε επιφανειακά ύδατα και εδάφη, δίνουν αξιόπιστα αποτελέσματα, σε μικρό χρόνο, χρησιμοποιώντας μικρούς όγκους διαλυτών, καθιστώντας δυνατή τη χρήση τους σε αναλύσεις ρουτίνας. Η μεταξύ τους σύγκριση, δίνει το πλεονέκτημα στην DLLME-SFO, καθώς είναι περιβαλλοντικά φιλικότερη, παρέχοντας υψηλότερες τιμές ανακτήσεων και χαμηλότερα όρια ανίχνευσης επιτρέποντας την εφαρμογή της σε αναλύσεις ρουτίνας.


2010 ◽  
Vol 18 (3) ◽  
Author(s):  
Sylwia Jarmołowicz ◽  
Krystyna Demska-Zakęś ◽  
Radosław Kowalski ◽  
Beata Cejko ◽  
Jan Glogowski ◽  
...  

2005 ◽  
Vol 16 (4) ◽  
pp. 1811-1822 ◽  
Author(s):  
Gary Loughran ◽  
Nollaig C. Healy ◽  
Patrick A. Kiely ◽  
Merei Huigsloot ◽  
Nancy L. Kedersha ◽  
...  

By comparing differential gene expression in the insulin-like growth factor (IGF)-IR null cell fibroblast cell line (R– cells) with cells overexpressing the IGF-IR (R+ cells), we identified the Mystique gene expressed as alternatively spliced variants. The human homologue of Mystique is located on chromosome 8p21.2 and encodes a PDZ LIM domain protein (PDLIM2). GFP-Mystique was colocalized at cytoskeleton focal contacts with α-actinin and β1-integrin. Only one isoform of endogenous human Mystique protein, Mystique 2, was detected in cell lines. Mystique 2 was more abundant in nontransformed MCF10A breast epithelial cells than in MCF-7 breast carcinoma cells and was induced by IGF-I and cell adhesion. Overexpression of Mystique 2 in MCF-7 cells suppressed colony formation in soft agarose and enhanced cell adhesion to collagen and fibronectin. Point mutation of either the PDZ or LIM domain was sufficient to reverse suppression of colony formation, but mutation of the PDZ domain alone was sufficient to abolish enhanced adhesion. Knockdown of Mystique 2 with small interfering RNA abrogated both adhesion and migration in MCF10A and MCF-7 cells. The data indicate that Mystique is an IGF-IR–regulated adapter protein located at the actin cytoskeleton that is necessary for the migratory capacity of epithelial cells.


2007 ◽  
Vol 101 (3) ◽  
pp. 543-551 ◽  
Author(s):  
Dimitrios Agas ◽  
Maria G. Sabbieti ◽  
Mariolina Capacchietti ◽  
Stefano Materazzi ◽  
Giovanna Menghi ◽  
...  

2021 ◽  
Vol 71 (2) ◽  
pp. 245-266
Author(s):  
Qingfang Zeng ◽  
Cairong Luo ◽  
Junlae Cho ◽  
Donna Lai ◽  
Xiangchun Shen ◽  
...  

AbstractTryptanthrin is an indole quinazoline alkaloid from the indigo-bearing plants, such as Isatis indigotica Fort. Typically, this natural compound shows a variety of pharmacological activities such as antitumor, antibacterial, anti-inflammatory and antioxidant effects. This study was conducted to assess the antitumor activity of tryptanthrin in breast cancer models both in vitro and in vivo, and to explore the important role of the inflammatory tumor microenvironment (TME) in the antitumor effects of tryptanthrin. Human breast adenocarcinoma MCF-7 cells were used to assess the antitumor effect of tryptanthrin in vitro. MTT assay and colony formation assay were carried out to monitor the antiproliferative effect of tryptanthrin (1.56~50.0 μmol L−1) on inhibiting the proliferation and colony formation of MCF-7 cells, respectively. The migration and invasion of MCF-7 cells were evaluated by wound healing assay and Transwell chamber assay, respectively. Moreover, the 4T1 murine breast cancer model was established to examine the pharmacological activity of tryptanthrin, and three groups with different doses of tryptanthrin (25, 50 and 100 mg kg−1) were set in study. Additionally, tumor volumes and organ coefficients were measured and calculated. After two weeks of tryptanthrin treatment, samples from serum, tumor tissue and different organs from tumor-bearing mice were collected, and the enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) was performed to assess the regulation of inflammatory molecules in mouse serum. Additionally, pathological examinations of tumor tissues and organs from mice were evaluated through hematoxylin and eosin (H&E) staining. The expression of inflammatory proteins in tumor tissues was measured by immunohistochemistry (IHC) and Western blotting. Tryptanthrin inhibited the proliferation, migration and invasion of MCF-7 cells, up-regulated the protein level of E-cadherin, and down-regulated those of MMP-2 and Snail, as suggested by the MCF-7 cell experiment. According to the results from in vivo experiment, tryptanthrin was effective in inhibiting tumor growth, and it showed favorable safety without inducing the fluctuations of body mass and organ coefficient (p > 0.05). In addition, tryptanthrin also suppressed the expression levels of NOS1, COX-2 and NF-κB in mouse tumor tissues, and regulated those of IL-2, IL-10 and TNF-α in the serum of tumor cells-transplanted mice. Tryptanthrin exerted its anti-breast cancer activities through modulating the inflammatory TME both in vitro and in vivo.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document