Ιστική μελέτη στην επιθήλιο-μεσεγχυματική μετατροπή σε νεφροκυτταρικό καρκίνωμα
Το φαινόμενο της επιθηλιομεσεγχυματικής μετατροπής είναι η διεργασία κατά την οποία ένα επιθηλιακό κύτταρο αποκτά φαινότυπο μεσεγχυματικού κυττάρου. Η μετατροπή αυτή στον φαινότυπο του επιθηλιακού κυττάρου απαιτεί την δημιουργία ενός νέου μοριακού προγράμματος του επιθηλιακού ιστού με νέες βιοχημικές οδηγίες. Η ΕΜΤ συμμετέχει σε φυσιολογικές καθώς και σε παθολογικές διεργασίες του οργανισμού. Σκοπό της παρούσας ερευνητικής δραστηριότητας αποτέλεσε η διερεύνηση της ανοσοιστοχημικής πρωτεινικής συνέκφρασης των μορίων ε-καντχερίνης και βιμεντίνης σε σειρά καρκινωμάτων νεφρού διάφορης ιστολογικής τυποποίησης και η συσχέτισή τους με τα κλινικοεργαστηριακά χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα. Το υλικό αναδύθηκε από την αρχειακή ιστική βάση του Παθολογο-ανατομικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών ‘’ΕΛΠΙΣ’’ και αφορούσε σε - εμπεδωμένα σε κύβους παραφίνης – εκατό (n=100) σποραδικά πρωτοπαθή καρκινώματα νεφρού (RCC), προιόντα νεφρεκτομής. Παθολογοανατομικά ταξινομημένα σύμφωνα με τα ιστολογικά κριτήρια της WHO και όσον αφορά τη διαφοροποίηση βαθμονομημένα με το σύστημα κατά Furhman. Τα εξετασθέντα καρκινώματα αφορούσαν σε 75 διαυγοκυτταρικού τύπου (clear cell RCC), 13 θηλώδους τύπου (papillary RCC) και 12 χρωμόφοβου τύπου (chromophobe RCC). Σύμφωνα με τη συνδυασμένη συμβατική και ψηφιακή ανάλυση, υποέκφραση ή απώλεια της έκφρασης της ε-καντχερίνης παρατηρήθηκε σε 52 περιπτώσεις (52%), ενώ οι υπόλοιπες 48 (48%) χαρακτηρίστηκαν από μετρίου εώς ισχυρού βαθμού ανοσοέκφραση. Όσον αφορά τον ιστολογικό τύπο των εξετασθέντων περιστατικών, απώλεια της έκφρασης της ε-καντχερίνης συσχετίσθηκε περισσότερο με τα διαυγοκυτταρικά και θηλώδους τύπου (p=0.001). Ενδιαφέρουσα παρατήρηση αποτελεί ακόμη η προοδευτική απώλεια της έκφραση του μορίου σε σχέση με το βαθμό διαφοροποίησης του νεοπλάσματος κατά ταξινόμηση Fuhrman’s grade classification (p=0.002). Yποέκφραση ή απώλεια της έκφρασης της βιμεντίνης παρατηρήθηκε σε 19 περιπτώσεις (19%), ενώ οι υπόλοιπες 81 (81%) χαρακτηρίστηκαν από μετρίου εώς ισχυρού βαθμού ανοσοέκφραση. Όσον αφορά τον ιστολογικό τύπο των εξετασθέντων περιστατικών, απώλεια της έκφρασης της βιμεντίνης συσχετίσθηκε περισσότερο με τα διαυγοκυτταρικά και θηλώδους τύπου (p=0.001).