scholarly journals Herbs as a source of nutrition for flower-visiting hoverflies (Diptera, Syrphidae)

2017 ◽  
Vol 29 (2) ◽  
pp. 135-141 ◽  
Author(s):  
Elżbieta Wojciechowicz-Żytko ◽  
Beata Jankowska

Abstract During two seasons of observations, 244 specimens of hoverflies belonging to 16 species and four trophic groups were collected from herb flowers. Predatory species constituted about 50% of all the registered species and from 55% (2010) to 64% (2011) of all the specimens found. The most numerous flower-visiting species within this group were small, poor flyers, typical of communities with low plants - Sphaerophoria scripta (Linnaeus 1758) (19.6% in 2010 and 23.5% in 2011) and Eupeodes corollae (Fabricius 1794) (13.4% and 12.1%, respectively). Both species were classified to the eudominant group. Syrphus vitripennis (Meigen 1822) and Melanostoma mellinum (Linnaeus 1758) were classed as dominants. Non-predatory saprophagous species from the subfamily Eristalinae constituted about 25% of all collected species; the phytophagous group was scarce represented by Eumerus funeralis (Meigen 1822), E. strigatus (Fallen 1817) and Merodon rufus (Meigen 1838). Of the coprophagous species, only Syritta pipiens (Linnaeus 1758) was collected (6.8-8.0%). There were clear differences between flowers in terms of feeding visits by adult hoverflies. Matricaria chamomilla L. and Thymus vulgaris L. were the most attractive flowers, whereas Origanum vulgare L., Carum carvi L., Lavandula angustifolia L. and Hyssopus officinalis L. were of an intermediate visit status and Ocimum basilicum L. was relatively under-visited.

2021 ◽  
Vol 19 (2) ◽  
pp. 130-138
Author(s):  
M. Oblakova ◽  
P. Hristakieva ◽  
N. Mincheva ◽  
I. Ivanova ◽  
M. Lalev ◽  
...  

During the last years, the addition of essential oils to livestock rations became increasingly popular. Numerous studies have proved the antibacterial properties of herbal essential oils (ЕО) along with antioxidant, anticarcinogenic and digestive properties. They are also used as growth promoters of livestock. With this regard, the purpose of the present study was to investigate the effect from addition of 0.01% essential oils (EO) from Matricaria chamomilla; Rosmarinus officinalis; Lavandula angustifolia; Origanum vulgare; Thymus vulgaris; Hypericum perforatum to the feed of turkey broilers on live body weight, feed consumption, slaughter traits, fatty acid content and meat quality. Female turkey broilers, were divided into 7 groups of 15 birds in each after being weighed and labelled (each group comprised 3 subgroups of 5 birds). Groups were one control (С) and six experimental (Т1, Т2, Т3, Т4, Т5, Т6). The control (С) group of turkeys received feed according to the requirements of their age without herbal essential oils. The experimental groups received the same diet supplemented as followed: group Т1- 0.01% EO from Matricaria chamomilla; Т2- 0.01% EO from Rosmarinus officinalis; Т3- 0.01% EO from Lavandula angustifolia; Т4-0.01% EO from Origanum vulgare; Т5- 0.01% EO from Thymus vulgaris; Т6- 0.01% EO from Hypericum perforatum). The addition of 0.01% ЕО of abovementioned herbs influences breast and thigh meat pH measured at 24th post mortem hour (pH24) (Р<0.05). The highest value L* in breast meat was demonstrated in birds supplemented with EO from Lavandula angustifolia (T3) and lowest L* in group T5 at (Р<0.05). The highest value L* in thigh meat was measured in birds from group Т2 (ЕО from Rosmarinus officinalis) and the lowest- in group Т5 (ЕО from Thymus vulgaris). The redness (a*) and yellowness (b*) of breast meat did not differ significantly among the groups (Р>0.05), yet a* and b* values showed considerable differences in thigh meat (Р<0.05). The dietary EO also had an effect on thigh meat L*, a* and b* - parameters of meat colour. Cooking loss % of breast meat was the highest in the control group- 35.12% and the lowest in group Т5 (Thymus vulgaris EO) - 23.69% and group Т6 (Hypericum perforatum EO) - 24.78% (Р<0.001). The addition of herbal ЕО to the ration of turkey broilers did not influence the content of saturated and unsaturated fatty acids (linoleic acid, ά-linolenic acid, arachidonic acid, eicosapentaenoic acid and docosahexaenoic acid) of breast and thigh meat of birds from experimental groups.


2011 ◽  
Vol 41 (6) ◽  
pp. 1051-1056 ◽  
Author(s):  
Deise Flores Santurio ◽  
Mateus Matiuzzi da Costa ◽  
Grazieli Maboni ◽  
Carlos Pasqualin Cavalheiro ◽  
Mariangela Facco de Sá ◽  
...  

A discutida questão da substituição do uso de antibacterianos em rações (promotores de crescimento) requer urgentes alternativas. Face às necessidades de inibidores microbianos nesses alimentos, os óleos essenciais (OES) se constituem em alternativa, sob avaliação. Neste estudo, avaliou-se a atividade antimicrobiana dos OES de Origanum vulgare (orégano), Thymus vulgaris (tomilho), Cinnamomum zeylanicum (canela), Lippia graveolens (orégano mexicano), Zingiber officinale (gengibre), Salvia officinalis (sálvia), Rosmarinus officinalis (alecrim) e Ocimum basilicum (manjericão) frente a amostras de Escherichia coli isoladas de fezes de aves (n=43) e de bovinos (n=36). A concentração inibitória mínima (CIM) e a concentração bactericida mínima (CBM) foram determinadas para cada isolado através da técnica de microdiluição em caldo, a partir da máxima concentração de 6400µg mL-1 de cada OE testado. Observou-se atividade antimicrobiana para os OES de orégano, orégano mexicano, tomilho, canela. Para todas as amostras testadas, independente de sua origem, os OES mais e menos efetivos quanto à atividade antimicrobiana foram o orégano e a canela, respectivamente. Esses resultados confirmaram o potencial antibacteriano de alguns OES, os quais merecem novas investigações abordando sua adição na alimentação de aves e bovinos.


2021 ◽  
Vol 10 (6) ◽  
pp. e2010614958
Author(s):  
Maiqui Izidoro ◽  
Adrielle Rodrigues Prates ◽  
Caio Scardini Neves ◽  
Emanuele Possas de Souza ◽  
Nathalia Aparecida Barbosa Lossolli ◽  
...  

As plantas condimentares estão presentes no cotidiano e possuem uma grande aceitação no mundo devido ao gosto requintado e aroma diferenciado, tornando os pratos mais apetitosos e nutritivos. Além das  propriedades organolépticas, possuem também propriedades funcionais que realçam a sua importância na alimentação. Tendo  em vista a importância dos condimentos, o presente estudo buscou descrever por meio de materiais científicos as propriedades funcionais e organolépticas das principais plantas condimentares. Foi elaborado a partir de uma revisã o da literatura acerca das propriedades funcionais e organolépticas dos condimentos orégano (Origanum vulgare), pimenta-do-reino (Piper nigrum), urucum (Bixa orellana), gengibre (Zingiber officinale), tomilho (Thymus vulgaris) e manjericão (Ocimum basilicum). A pesquisa foi realizada  nas bases de dados Google Scholar, Periódicos Capes, Scielo e ScienceDirect englobando o período entre 1984 e 2019, realizando uma análise da  adequabilidade do conteúdo ao tema proposto, compilação dos dados e posterior reunião por tópicos específicos e fichamento das informações e referências respeitando a fidelidade dos originais. Deste modo, após a seleção com base no referencial bibliográfico, foi realizada uma análise multivariada da variância, onde foi atribuído pontuação 1 para presença da função ou do composto secundário ou especializado, e 0 para ausência , a seguir submetidos à análise quimiométrica por meio do software estatístico gratuito Metabo Analyst (4.0). Concluiu-se através dessa revisão que para as propriedades funcionais, o urucum tem características em comum com a pimenta -do-reino, ambos podendo ser utilizados quando o objetivo é principalmente a   obtenção de condimentos com propriedades anticonvulsivantes. Já para as propriedades organolépticas, manjericão e orégano assemelham -se, possuindo metabólitos em comum.


2017 ◽  
Vol 4 (8) ◽  
pp. 381-393
Author(s):  
Gibran Anderson Oliveira da Silva

A presente tem como objetivo identificar e integrar o conhecimento popular e científico de estudantes do primeiro ano do Ensino Médio sobre quatorze espécies de plantas e suas propriedades farmacológicas: Alliums sativum (alho), Cinnamomum cassia (canela), Cymbopogon citratus (capim-santo), Cocos nucifera (coco), Coffea arabica (café), Daucus carota (cenoura), Lippia sp. (erva-cidreira), Matricaria chamomilla (camomila), Mentha piperita (hortelã), Ocimum basilicum (manjericão), Olea europaea (azeitona), Origanum vulgare (orégano), Saccharum sp. (cana-de-açúcar) e Zingiber officinale (gengibre). Foram obtidas 19 publicaçães científicas as quais foram sintetizadas e utilizadas para elaboração de questionários pré-teste, aplicados anterior a execução de uma aula dinâmica, e pós-teste. Os alunos demonstraram conhecer todas as plantas como medicinais, tanto no pré-teste, em percentual baixo, quanto no pós-teste. Em sua maioria, os alunos conhecem mais de uma planta medicinal e as informações sobre as plantas foram obtidas verbalmente através de familiares (58%), professores (58%), agentes de saúde (41%) e amigos (21%). A forma de utilização dessas plantas foi majoritariamente através de chás (93%), consumo (43%) e inalação (21%), para o tratamento de gripe (86%), febre (71%), inflamações (57%), dor de cabeça (50%), ferimentos (43%) e insônia (43%). Certamente, as 14 espécies mencionadas fazem parte do contexto sócio-histórico e cultural dos estudantes do primeiro ano do Ensino Médio de uma escola pública de João Pessoa, e foram utilizadas como fitoterápicos através de informações obtidas particularmente através do conhecimento popular pela transmissão verbal da informação para combater diversos sintomas. Também se pode enfatizar que o uso da aula dinâmica e do método foi eficaz tanto para interação e diálogo entre aluno-aluno e aluno-professor quanto no aumento da compreensão dos estudantes.


2011 ◽  
Vol 41 (4) ◽  
pp. 667-672 ◽  
Author(s):  
Marcelo Dal Pozzo ◽  
Julio Viégas ◽  
Deise Flores Santurio ◽  
Luana Rossatto ◽  
Isaura Helena Soares ◽  
...  

Avaliou-se a atividade antimicrobiana dos óleos essenciais (OEs) de Origanum vulgare (orégano), Thymus vulgaris (tomilho), Lippia graveolens (lípia), Zingiber officinale (gengibre), Salvia officinalis (sálvia), Rosmarinus officinalis (alecrim) e Ocimum basilicum (manjericão), bem como de frações majoritárias carvacrol, timol, cinamaldeído e cineol frente a 33 isolados de Staphylococcus spp oriundos de rebanhos leiteiros caprinos. A concentração inibitória mínima (CIM) e a concentração bactericida mínima (CBM) foram determinadas por meio da técnica de microdiluição em caldo. Observou-se atividade antimicrobiana para os OEs de orégano, lípia e tomilho, bem como para as frações majoritárias de carvacrol, timol e cinamaldeído. A ordem decrescente de atividade foi orégano = tomilho > lípia. As frações majoritárias carvacrol, timol e cinamaldeído evidenciaram melhor atividade do que os óleos essenciais e, dentre elas, carvacrol e cinamaldeído foram mais ativas que o timol.


Plants ◽  
2021 ◽  
Vol 10 (11) ◽  
pp. 2489
Author(s):  
Cristina Laura Popa ◽  
Andreea Lupitu ◽  
Maria Daniela Mot ◽  
Lucian Copolovici ◽  
Cristian Moisa ◽  
...  

Many plants belonging to the Lamiaceae family are rich in essential oils (EOs) which are intensively used for aromatherapy, food and beverage flavoring, alternative medicine, cosmetics, and perfumery. Aerial parts of Thymus vulgaris L., Thymus pannonicus All., Lavandula angustifolia L., Lavandula x intermedia, Origanum vulgare L., and Origanum vulgare var. aureum L. were subjected to hydrodistillation, and both resulting fractions were analyzed. The purpose of this study was to determine the chemical composition, antioxidant activity, and total phenolic content of six essential oils and their corresponding hydrolats (HDs) through GC-MS and spectrophotometric analyses. Overall, 161 compounds were identified, some found exclusively in essential oils and others in hydrolats, making them individual products with specific end purposes. The total phenolic content was the highest for the Thymus vulgaris L. EOs (3022 ± mg GAE L−1), because of its high phenolic oxygenated monoterpenes content (thymol and carvacrol) and the smallest for the Lavandula angustifolia L. EOs (258.31 ± 44.29 mg GAE L−1), while hydrolats varied from 183.85 ± 0.22 mg GAE L−1 for Thymus vulgaris L. HD and 7.73 mg GAE L−1 for Thymus pannonicus All. HD. Significant antioxidant effects determined through DPPH• and ABTS•+ assays were also observed in samples with higher hydrophilic compounds. The highest antioxidant activity was determined for Thymus vulgaris L. EO and its corresponding HD. Although EOs are the principal traded economic product, HDs represent a valuable by-product that could still present intense antiseptic activities, similar to their corresponding EOs (thyme and oregano), or have multiple aromatherapy, cosmetics, and household applications (lavender and lavandin).


Author(s):  
Magdalena Gajewska ◽  
Anna Głowacka

Celem pracy było określenie poziomu zanieczyszczenia grzybami strzępkowymi suszonych ziół oraz przypraw dostępnych w sprzedaży detalicznej w sklepach ekologicznych i hipermarketach województwa łódzkiego. Badaniami objęto 13 rodzajów produktów: czosnek (Allium sativum), koper (Anethum graveolens), natkę pietruszki (Petroselinum crispum), bazylię (Ocimum basilicum), oregano (Origanum vulgare), estragon (Artemisia dracunculus), tymianek (Thymus vulgaris), majeranek (Origanum majorana), gałkę muszkatołową (Myristica fragans), curry (Helichrysum angustifolia), kurkumę (Curcuma longa), pieprz czarny (Piper nigrum), paprykę słodką (Capsicum annuum). Analiza mikrobiologiczna obejmowała oznaczenie liczby grzybów pleśniowych i ich skład jakościowy. Zanieczyszczenie badanych ziół oraz przypraw przez grzyby strzępkowe było zróżnicowane i nie przekraczało poziomu 104 jtk∙g-1.W czterech produktach: bazylii, curry, kurkumie i papryce słodkiej próbki zakupione w hipermarkecie charakteryzowały się istotnie większym zanieczyszczeniem przez pleśnie w porównaniu z próbkami pochodzącymi ze sklepu ekologicznego. Wykazano brak zróżnicowania poziomu zanieczyszczenia grzybami strzępkowymi badanych produktów w zależności od miejsca zakupu. Średnia liczba pleśni w ziołach i przyprawach zakupionych w sklepach ekologicznych oraz w produktach pochodzących z hipermarketu kształtowała się na podobnym poziomie. Stwierdzono natomiast zróżnicowanie poziomu zanieczyszczenia pleśniami w zależności od rodzaju przyprawy. Wyizolowane z suszonych ziół oraz przypraw grzyby strzępkowe należały łącznie do 5 rodzajów. Zidentyfikowano pleśnie z rodzaju Aspergillus (A. niger, A. flavus), Penicillium, Mucor, Alternaria i Cladosporium.


2018 ◽  
Vol 8 (11) ◽  
pp. 2201 ◽  
Author(s):  
Hercules Sakkas ◽  
Vangelis Economou ◽  
Panagiota Gousia ◽  
Petros Bozidis ◽  
Vasilios Sakkas ◽  
...  

The potential antibacterial activity of basil (Ocimum basilicum), chamomile (Matricaria chamomilla), origanum (Thymus capitatus), tea tree (Melaleuca alternifolia) and thyme (Thymus vulgaris) essential oils, was investigated against 29 Gram-positive bacterial strains isolated from wastewater treatment plants, clinical samples (n = 25) and American Type Culture Collection (ATCC) reference strains (n = 4). Wild bacterial strains included methicillin-resistant Staphylococcus aureus (n = 16) and vancomycin-resistant Enterococcus spp. (n = 9). The antimicrobial activity of the selected oils was studied using the broth macrodilution method. The Minimal Inhibitory Concentration (MIC) values for S. aureus ranged from 0.06 to 0.5% (v/v) for origanum oil, 0.06 to 1% (v/v) for thyme oil, 0.12 to 1% (v/v) for tea tree oil, 0.25 to 4% (v/v) for basil oil and 2 to >4% (v/v) for chamomile oil. For enterococci the MIC values were significantly higher ranging from 0.25 to 1% (v/v), 0.5 to 2% (v/v), 1 to 4% (v/v), 4 to >4% (v/v) and >4% (v/v) for the above-mentioned oils, respectively. The main compounds of the tested essential oils were: estragole (Ocimum basilicum), bisabolol and trans-b-farnesene (Matricaria chamomilla), carvacrol and thymol (Thymus capitatus), terpinen-4-ol and p-cymene (Melaleuca alternifolia), thymol, linalool, and p-cymene (Thymus vulgaris). Origanum essential oil yielded the best antimicrobial results followed by thyme, tea tree, and basil oil, while chamomile oil exhibited weak antibacterial properties.


2017 ◽  
Vol 1 (1) ◽  
Author(s):  
Cortéz Raymundo

La carne de conejo es rica en vitaminas, se puede integrar perfectamente a una dieta saludable, sin embargo el factor que influye en su consumo es su sabor y olor; muchas personas catalogan su aroma como fuerte, lo que resulta desagradable. Para mejorar sabor y apariencia de la carne de conejo, se trabajó con un grupo de 25 conejos de las razas Holandés y Californiano de aproximadamente 3 meses de edad y un peso de 2 kg, el agua de bebida fue a base de una infusión utilizando 10 g/2 l de agua hirviendo, siendo estas plantas aromáticas Cilantro (Coriandrumsativum), Hierbabuena (Mentha spicata linnaeus), Orégano (Origanum vulgare) y Tomillo (Thymus vulgaris); como alimentación base a todos los animales se les administro alimento balanceado comercial para conejos. Se utilizaron grupos de 5 conejos por cada una de las plantas mencionadas y un grupo testigo. Se les realizo un examen clínico al finalizar el experimento la cual no presentaron signos de enfermedad. Al termino de cuarenta días finalizado el experimentos e obtuvieron los resultados: tratamiento del cilantro con un peso de 13.60 kg, orégano 11.83 kg; hierba buena 11.40 kg, tomillo 10 kg y el tratamiento testigo 10 kg. Se sacrificaron los conejos, se coció la carne únicamente “al vapor” (165oC), en un tiempo de 50 minutos. Para comprobar si el experimento funciono se invitaron a diez catadores para que calificaran directamente si la carne tenía algún sabor especifico. Los datos que se obtuvieron en el panel de catadores se analizaron estadísticamente por medio de bloques al azar con el programa de Infostat. Obteniendo resultado con diferencia no significativa, (p≤0.05). Con las medias de cada tratamiento se aplicó la prueba de Tukey donde se obtuvieron los siguientes resultados: según la variable de la presentación, olor, sabor y textura la más aceptable por el panel de catadores fue el tratamiento evaluado con la hierba aromática del Tomillo. La conclusión fue que los conejos que fueron tratados con tomillo se tornaron de color blanco que es el normal a un color grisáceo, estando suave y de buena consistencia; siendo la más preferida. El cilantro no cambio su coloración ni la consistencia de la carne pero si el sabor, en cuanto a la carne tratado con orégano y hierbabuena, el cambio se observó en la terneza,se dio cambio de color amarillento pero más dura que la normal con sabor y olor agradable.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document