scholarly journals Lymphocyte-to-monocyte ratio is associated with prognosis of diffuse large B-cell lymphoma: correlation with CD163 positive M2 type tumor-associated macrophages, not PD-1 positive tumor-infiltrating lymphocytes

Oncotarget ◽  
2016 ◽  
Vol 8 (3) ◽  
pp. 5414-5425 ◽  
Author(s):  
Jingxuan Wang ◽  
Kun Gao ◽  
Wanting Lei ◽  
Lina Dong ◽  
Qijia Xuan ◽  
...  
Keyword(s):  
B Cell ◽  
Cell Lymphoma ◽  
Tumor Infiltrating Lymphocytes ◽  
B Cell Lymphoma ◽  
Tumor Associated Macrophages ◽  
Lymphocyte To Monocyte Ratio ◽  
Large B Cell Lymphoma ◽  
Infiltrating Lymphocytes ◽  
Large B Cell

scholarly journals Η κλινική σημασία των ανοσοϋποδοχέων PD σε ασθενείς με διάχυτα λεμφώματα από μεγάλα B κύτταρα

2021 ◽  
Author(s):  
Σταμάτης Καρακατσάνης
Keyword(s):  
B Cell ◽  
Cell Lymphoma ◽  
Tumor Infiltrating Lymphocytes ◽  
B Cell Lymphoma ◽  
Not Otherwise Specified ◽  
Large B Cell Lymphoma ◽  
Germinal Center B Cell ◽  
Programmed Cell Death 1 ◽  
Infiltrating Lymphocytes ◽  
Large B Cell

Το διάχυτο λέμφωμα από μεγάλα Β κύτταρα (Diffuse Large B-Cell Lymphoma, DLBCL) αποτελεί το συνηθέστερο non-Hodgkin λέμφωμα και ανήκει στα υψηλής κακοήθειας λεμφώματα. Σε κυτταρικό και μοριακό επίπεδο, η κλινική πορεία και πρόγνωση των ασθενών με αυτή την κακοήθεια φαίνεται πως εξαρτώνται σε σημαντικό βαθμό από την διαφυγή των λεμφωματικών κυττάρων από τους αμυντικούς μηχανισμούς του ανοσοποιητικού συστήματος και συγκεκριμένα από τα Τ λεμφοκύτταρα. Ανασταλτικό ρόλο στον πολλαπλασιασμό και στην ενεργοποίηση των T λεμφοκυττάρων και επομένως στην ανοσοεπιτήρηση και καταστροφή των νεοπλασματικών κυττάρων διαδραματίζει ο ανοσοκατασταλτικός υποδοχέας των λεμφοκυττάρων programmed cell death-1 (PD-1) μέσω της σύνδεσής του με 2 μόρια-συνδέτες, τα PD-L1 (CD274 ή B7-H1) και PD-L2 (CD273 ή B7-DC). Η σηματοδότηση μέσω του PD-1 φυσιολογικά αμβλύνει την διέγερση των Τ λεμφοκυττάρων και προστατεύει τους γειτονικούς ιστούς από την επέκταση της φλεγμονής, παρέχοντας μία ισορροπία μεταξύ αποτελεσματικής ανοσιακής απάντησης και ανοσοεπαγόμενης ιστικής καταστροφής, αλλά στην περίπτωση κακοηθειών διαδραματίζει αρνητικό ρόλο αφού συμβάλλει στην ανοσοδιαφυγή των νεοπλασματικών κυττάρων.Ο PD-L1 έχει ανιχνευθεί σε βιοψίες κυρίως από ασθενείς με πρωτοπαθές λέμφωμα μεσοθωρακίου (Primary Mediastinal Large B-cell Lymphoma, PMLBCL) αλλά και σε ασθενείς με DLBCL του ιστολογικού υπότυπου του μη προερχόμενου από το βλαστικό κέντρο (non-Germinal Center B-cell like, non-GCB). Επίσης, σε ασθενείς με DLBCL, ο PD-1 υποδοχέας έχει ανιχνευθεί τόσο στα λεμφωματικά κύτταρα όσο και στα λεμφοκύτταρα που ανευρίσκονται μεταξύ των νεοπλασματικών κυττάρων (Tumor Infiltrating Lymphocytes, TILs).Η παρούσα εργασία στόχευε στην διερεύνηση πιθανών παθογενετικών οδών και μοριακών μηχανισμών χημειοανθεκτικότητας στα DLBCL και συγκεκριμένα στα DLBCL, not otherwise specified (NOS), τα οποία και συνιστούν τουλάχιστον το 25-30% των DLBCL. Στην μελέτη που πραγματοποιήσαμε φάνηκε ότι η έκφραση του PD-L1 δεν αποτελεί ανεξάρτητο προγνωστικό παράγοντα για την συνολική επιβίωση των ασθενών με DLBCL, NOS, φαίνεται ωστόσο ότι η ανοσοϊστοχημική ανίχνευση των ανοσοϋποδοχέων και των συνδετών τους στα DLBCL, NOS απέχει ακόμα από το να θεωρηθεί αντικειμενική ή αξιόπιστη. Ένα άλλο εύρημα της μελέτης μας είναι ότι τα PD-L1 θετικά DLBCL, NOS συσχετίζονται κατά κύριο λόγο με τον non-GCB ιστολογικό υπότυπο, όπως περιγράφεται και σε άλλες μελέτες. Συνοψίζοντας, από την μελέτη μας φαίνεται ότι η έκφραση του PD-L1 στον νεοπλασματικό ιστό ασθενών με DLBCL, NOS θα μπορούσε να οδηγήσει σε επιθετικότερες βιολογικές συμπεριφορές και η αναστολή της PD-1/PD-L1 οδού με μονοκλωνικά αντισώματα μπορεί να έχει θέση σε αυτούς τους ασθενείς. Ωστόσο, θα πρέπει να προσδιοριστούν με σαφήνεια οι ασθενείς εκείνοι που θα ωφεληθούν περισσότερο από τις στοχευμένες ανοσοτροποποιητικές θεραπείες (όπως και εκείνοι που είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν σοβαρού βαθμού παρενέργειες), ο πλέον κατάλληλος χρόνος και τρόπος χορήγησής τους και η διάρκειά τους, αλλά και δείκτες ανταπόκρισης στη θεραπεία.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο πιθανός συνδυασμός κυτταροτοξικών θεραπειών με αναστολείς των ανοσοϋποδοχέων. Η μεγαλύτερη ωστόσο πρόκληση στο εγγύς μέλλον θα είναι η εύρεση του βέλτιστου δυνατού συνδυασμού θεραπειών που στοχεύουν στους διάφορους μηχανισμούς ανοσοδιαφυγής των λεμφωματικών κυττάρων. Αυτή η ανακάλυψη θα ανοίξει τον δρόμο για εντελώς εξατομικευμένες θεραπείες για τον ασθενή που έχει υποτροπιάζον / ανθεκτικό στην θεραπεία λέμφωμα ή ακόμα και σε θεραπείες 1ης γραμμής.

The Analysis of Prognostic Significance of Absolute Lymphocyte Count and Lymphocyte-to-Monocyte Ratio in Diffuse Large B-Cell Lymphoma

Blood ◽  
2014 ◽  
Vol 124 (21) ◽  
pp. 5379-5379
Author(s):  
Haiwen Huang ◽  
Ying Liu ◽  
Zhengming Jin ◽  
Wu Depei
Keyword(s):  
B Cell ◽  
Lymphocyte Count ◽  
Cell Lymphoma ◽  
B Cell Lymphoma ◽  
Absolute Lymphocyte Count ◽  
Lymphocyte To Monocyte Ratio ◽  
Large B Cell Lymphoma ◽  
High Incidence ◽  
Ann Arbor ◽  
Large B Cell

Abstract 【Objective】 To evaluate the prognostic value of absolute lymphocyte count (ALC)and lymphocyte-to-monocyte ratio (LMR) in Diffuse large B-cell lymphoma(DLBCL) when they are diagnosised. 【Methods】 Sixty-nine cases were analyzed retrospectively, including sex, age, stage, B symptoms, absolute lymphocyte count, absolute monocyte count, lymphocyte-to-monocyte ratio, lactate dehydrogenase, IPI score, bulky disease, ECOG performance status, number of extranodal involvement. Thirty-four received CHOP treatment (cyclophosphamide, vincristine, adriamycin, dexamethasone) , thirty-five received R-CHOP (rituximab plus CHOP). The ALC, AMC, LMR cutoff value for survival analysis were 1.0×109/L, 0.3×109/L, 2.6 respectively. All data were analyzed by statistical package for the social sciences (SPSS) software ‘‘version 18.’’ Chi-square test wasused to compare the difference between two groups of means. The Kaplan–Meier method was used to summarize OS and PFS and the logrank test was used for univariable analysis. The Cox proportional hazards model was used for multivariable analyses of measured factors. 【Results】 1. Patients with ALC<1.0×109/L had a high incidence of advanced Ann Arbor stage (P=0.003) , B symptoms (P=0.001) , elevated LDH level (P<0.001), high IPI score (P<0.001) and high ECOG score (P=0.001). Similar results were observed in patients with LMR<2.6. Patients with LMR<2.6 had a high incidence of advanced Ann Arbor stage (P<0.001) , B symptoms (P=0.005) , elevated LDH level (P<0.001), high IPI score (P<0.001) and high ECOG score (P=0.006). 2. In comparison with CHOP and RCHOP treatment, OS was significant longer with rituximab, as well as PFS(P＜0.05). 3. After a median 41.5 months follow-up, K-M analysis showed that lower ALC and LMR associated with inferior overall survival (OS) and progression free survival (PFS) (P＜0.001). In CHOP treatment group, patients with lower ALC and LMR seemed to have worse OS and PFS ( ALC: P=0.002 in OS,and P=0.005 in PFS; LMR: P=0.011 in OS, and P=0.027 in PFS). We got the same results in RCHOP set (ALC: P=0.001 in OS ; P=0.001 in PFS / LMR: P=0.001 in OS ; P=0.002 in PFS). 4. In multivariate analysis, only ALC were proven as an independent prognosis factor of survival(P<0.05). 【Conclusions】 the ALC and LMR at diagnosis were independent prognostic factors of both OS and PFS for patients with DLBCL. These data suggest that ALC can be used in combination with other prognostic features to better predict the outcome of DLBCL. Disclosures No relevant conflicts of interest to declare.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document