From the beginning of Christian theology, theologians have struggled with the question of how suffering in the world is related to God’s providence. A classic response to this question is that, ultimately, God’s governance is beyond human understanding. More recently an eschatological solution has been preferred: God is involved in a historical process and he will finally overcome evil. This article argued that both responses have their own problems. In the first God is a hidden mystery, and in the latter either the outcome of history is uncertain or God is waiting unnecessarily long. On the other hand, both provide consolation to human beings in times of suffering. Which one of the two answers is more helpful, depends on culture and context. Therefore, they are both acceptable responses to the question. At a deeper level, one can argue that both refer to eternity − one in a spatial model (above) and the other in a temporal model (hereafter). Both space and time are metaphors in this context. That is also the case when we speak of ‘before’ with regard to God’s eternal council. Ultimately, from a perspective of eternity, God’s council, God’s governance and God’s final judgment coincide. In Christian theology these concepts can only be understood in the paradigm of God’s revelation in Christ, who is the expression of the mystery of creation − as is especially indicated in the letters to the Ephesians and Colossians. Vanaf het begin van het Christendom hebben theologen geworsteld met de vraag hoe het lijden in de wereld zich verhoudt tot Gods voorzienigheid. Een klassiek antwoord daarop is dat ten laatste Gods bestuur het menselijk begrip te boven gaat. Tegenwoordig wordt eerder de voorkeur gegeven aan een eschatologische oplossing: God is betrokken in een proces door de geschiedenis waarin Hij uiteindelijk het kwaad zal overwinnen. De auteur betoogt dat beide benaderingen hun eigen problemen hebben. In het eerste geval is God een onkenbaar mysterie en in het tweede geval is de afloop onzeker of wacht God onnodig lang met zijn overwinning. Aan de andere kant bieden beide antwoorden mensen troost in lijdenssituaties. Welke van de twee antwoorden het beste is, hangt af van cultuur en context. Daarom zijn beide aanvaardbaar als antwoord op het probleem van Gods voorzienigheid. Op een dieper niveau kan men betogen dat beide verwijzen naar de eeuwigheid, het eerste antwoord in een ruimtelijk model (‘te boven’) en het tweede in een tijdsmodel (‘hierna’). Zowel ruimte als tijd zijn hier metaforisch gebruikt. Dat is ook het geval als we spreken over ‘vóór’ met betrekking tot Gods eeuwige raad. Uiteindelijk zijn, vanuit het perspectief van de eeuwigheid, Gods raad, Gods beleid en Gods laatste oordeel identiek. In de christelijke theologie kunnen deze concepten alleen worden verstaan in het paradigma van Gods openbaring in Christus, die de expressie van het geheimenis van de schepping is, zoals met name de brieven aan de Efeziërs en aan de Kolossenzen aangeven.
Świat jako tranzyt. Poetyka przestrzeni w poezji Gizelli Lachman
