scholarly journals Μελέτη της επίδρασης εκχυλίσματος του crocus sativus σε πειραματικό μοντέλο καταρράκτη

2013 ◽  
Author(s):  
Όλγα Μακρή
Keyword(s):  
Crocus Sativus ◽  
Crocus Sativus L

Σκοπός: Στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να μελετήσει αν το εκχύλισμα των στιγμάτων του Crocus sativus L. αναστέλλει την επαγόμενη από σεληνιώδες νάτριο ανάπτυξη καταρράκτη σε ένα in vivo πείραμα με νεογνά επίμυων του γένους Wistar.Μέθοδοι: Τα νεογνά των επίμυων κατατάχθηκαν τυχαία σε 3 ομάδες. Ομάδα Ι (ομάδα μαρτύρων) όπου χορηγήθηκε υποδόρια φυσιολογικός ορός τη 10η ημέρα της ζωής. Ομάδα ΙΙ (ομάδα σεληνιώδους νατρίου) στην οποία χορηγήθηκε υποδόρια σεληνιώδες νάτριο (20 µmol/kg σωματικού βάρους) τη 10η ημέρα της ζωής. Ομάδα ΙΙΙ (ομάδα σεληνιώδους νατρίου και εκχυλίσματος στιγμάτων Crocus sativus L.) στην οποία εκτός από το σεληνιώδες νάτριο τη 10η ημέρα της ζωής χορηγήθηκε και εκχύλισμα στιγμάτων του Crocus sativus L. (60 mg/kg σωματικού βάρους) την 9η και 12η ημέρα της ζωής. Την 21η ημέρα της ζωής οι επίμυες θυσιάστηκαν και οι κρυσταλλοειδείς φακοί απομονώθηκαν και εξετάστηκαν για την εμφάνιση καταρράκτη. Ακολούθησε προσδιορισμός στους κρυσταλλοειδείς φακούς της δραστικότητας των αντιοξειδωτικών ενζύμων δισμουτάση του σουπεροξειδίου (SOD), της υπεροξειδάσης της γλουταθειόνης (GPx) καθώς και της καταλάσης (CAT). Προσδιορίστηκαν επίσης τα επίπεδα της γλουταθειόνης στους φακούς. Επιπλέον, μετρήθηκαν τα επίπεδα της μηλονικής διαλδεΰδης (MDA), ως δείκτη υπεροξείδωσης των λιπιδίων, καθώς και η συγκέντρωση των ελεύθερων σουλφυδρυλομάδων, ως δείκτη οξειδωτικής βλάβης των πρωτεϊνών, στους κρυσταλλοειδείς φακούς των επίμυων. Η επίδραση των χορηγούμενων παραγόντων στο πρωτεϊνικό προφίλ των φακών εκτιμήθηκε μέσω προσδιορισμού του λόγου των υδατοδιαλυτών προς τις μη υδατοδιαλυτές πρωτεΐνες του φακού. Τέλος έγινε ανάλυση των υδατοδιαλυτών πρωτεϊνών με ηλεκτροφόρηση σε πήκτωμα πολυακρυλαμιδίου.Αποτελέσματα: Το εκχύλισμα αποξηραμένων στιγμάτων του Crocus sativus L. επέδειξε σημαντική προστασία έναντι στην επαγόμενη από σεληνιώδες νάτριο καταρρακτογένεση στο in vivo πειραματικό μοντέλο που χρησιμοποιήσαμε. Οι μέσες τιμές των δραστικοτήτων των αντιοξειδωτικών ενζύμων SOD, GPx, CAT καθώς και της συγκέντρωσης της γλουταθειόνης αυξήθηκαν σημαντικά στην ομάδα που έλαβε εκχύλισμα στιγμάτων του Crocus sativus L. σε σύγκριση με την ομάδα των επίμυων που δέχθηκε μόνο την τοξική δράση του σεληνιώδους νατρίου. Το εκχύλισμα των στιγμάτων του Crocus sativus L. απέτρεψε σε σημαντικό βαθμό την υπεροξείδωση των λιπιδίων καθώς και την οξειδωτική βλάβη στις πρωτεΐνες του φακού. Επίσης απέτρεψε την πρωτεόλυση των υδατοδιαλυτών πρωτεϊνών του φακού.Συμπεράσματα: Χορήγηση εκχυλίσματος αποξηραμένων στιγμάτων του Crocus sativus L. απέτρεψε την επαγόμενη από το σεληνιώδες νάτριο καταρρακτογένεση σε νεογνά επίμυων του γένους Wistar πιθανώς μέσω ενίσχυσης της αντιοξειδωτικής άμυνας του κρυσταλλοειδούς φακού, μέσω αναστολής του βαθμού της υπεροξείδωσης των λιπιδίων, μέσω προστασίας των σουλφυδρυλομάδων των πρωτεϊνών καθώς και μέσω αναστολής της πρωτεόλυσης των υδατοδιαλυτών πρωτεϊνών του φακού. Αυτά τα ευρήματα τονίζουν τις πιθανές αντικαταρρακτογενετικές δράσεις των αποξηραμένων στιγμάτων του Crocus sativus L. οι οποίες αποδίδονται στις αντιοξειδωτικές τους ιδιότητες.

Effects of short-term saffron (Crocus sativus L.) intake on the in vivo activities of xenobiotic metabolizing enzymes in healthy volunteers

2019 ◽  
Vol 130 ◽  
pp. 32-43 ◽  
Author(s):  
Elias Begas ◽  
Maria Bounitsi ◽  
Thomas Kilindris ◽  
Evangelos Kouvaras ◽  
Konstantinos Makaritsis ◽  
...  
Keyword(s):  
Healthy Volunteers ◽  
Crocus Sativus ◽  
Short Term ◽  
Metabolizing Enzymes ◽  
Xenobiotic Metabolizing Enzymes ◽  
Crocus Sativus L

scholarly journals Crocins from Crocus sativus L. in the Management of Hyperglycemia. In Vivo Evidence from Zebrafish

Molecules ◽  
2020 ◽  
Vol 25 (22) ◽  
pp. 5223
Author(s):  
Eleni Kakouri ◽  
Adamantia Agalou ◽  
Charalabos Kanakis ◽  
Dimitris Beis ◽  
Petros A. Tarantilis
Keyword(s):  
Glucose Metabolism ◽  
Zebrafish Embryo ◽  
Crocus Sativus ◽  
Β Cells ◽  
High Blood Glucose ◽  
Glucose Levels ◽  
Blood Glucose Levels ◽  
Level Reduction ◽  
Crocus Sativus L

Diabetes mellitus is a disease characterized by persistent high blood glucose levels and accompanied by impaired metabolic pathways. In this study, we used zebrafish to investigate the effect of crocins isolated from Crocus sativus L., on the control of glucose levels and pancreatic β-cells. Embryos were exposed to an aqueous solution of crocins and whole embryo glucose levels were measured at 48 h post-treatment. We showed that the application of crocins reduces zebrafish embryo glucose levels and enhances insulin expression. We also examined whether crocins are implicated in the metabolic pathway of gluconeogenesis. We showed that following a single application of crocins and glucose level reduction, the expression of phosphoenolpyruvate carboxykinase1 (pck1), a key gene involved in glucose metabolism, is increased. We propose a putative role for the crocins in glucose metabolism and insulin management.

Phytochemical analysis and biological activity of selected Medicinal and Aromatic plants (Drimia numidica, Smilax aspera L., Rosmarinus officinalis L., Cannabis sativa L., Crocus sativus L.) against diabetes mellitus and cancer

2021 ◽  
Author(s):  
Ελένη Κακούρη
Keyword(s):  
Cannabis Sativa ◽  
Rosmarinus Officinalis ◽  
Crocus Sativus ◽  
Phytochemical Analysis ◽  
Aromatic Plants ◽  
Medicinal And Aromatic Plants ◽  
Rosmarinus Officinalis L ◽  
Crocus Sativus L

Η χρήση των φαρμακευτικών και αρωματικών φυτών είναι σήμερα ευρέως διαδεδομένη λόγω των πολλαπλών ωφελειών τους στην προαγωγή της καλής υγείας. Τα οφέλη από τη χρήση τους έχουν επιβεβαιωθεί μέσα από in vitro και in vivo μελέτες, επομένως γίνεται αντιληπτό πως τα φαρμακευτικά και αρωματικά φυτά θα συνεχίζουν να διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο ως σημαντικοί παράγοντες με σκοπό την προάσπιση της υγείας.Στην παρούσα διδακτορική διατριβή μελετήθηκε η χημική σύσταση καθώς και η in vitro και in vivo βιοδραστικότητα εκχυλισμάτων προερχόμενων από τα φυτά Drimia numidica, Smilax aspera L, Rosmarinus officinalis L, Cannabis sativa L., Crocus sativus L., καθώς και της κανναβιδιόλης, της μη ψυχότροπης ουσίας που προέρχεται από το φυτό της Cannabis sativa. Το χημικό προφίλ των εκχυλισμάτων προσδιορίστηκε με τη μέθοδο της υγρής χρωματογραφίας συζευγμένης με φασματομετρία μάζας χρόνου πτήσης, ενώ η εκτίμηση της βιοδραστικότητας των εκχυλισμάτων ως προς την αντιοξειδωτική τους ικανότητα έγινε με τις δοκιμασίες DPPH και ABTS. Η εκτίμηση του ολικού φαινολικού περιεχομένου πραγματοποιήθηκε με τη μέθοδο Folin-Ciocalteu.Δεδομένου του πλούσιου χημικού προφίλ των εκχυλισμάτων σε δευτερογενείς μεταβολίτες και σε συνδυασμό με την ισχυρή ή ακόμη και μέτρια αντιοξειδωτική δράση τους, έγιναν in vitro πειράματα που αφορούσαν στη διερεύνηση της κυτταροτοξικής τους δράσης σε κακοήθεις όγκους εγκεφάλου. Σε αυτή τη σειρά των πειραμάτων εξετάστηκε και η κυτταροτοξική δράση της διμεθυλοκροκετίνης, ενός ημι-φυσικού παραγώγου προερχόμενου από τα στίγματα του Crocus sativus L. Εξετάστηκαν δυο κυτταρικές σειρές και συγκεκριμένα η σειρά ΤΕ671 (κύτταρα μυελοβλαστώματος) και η σειρά Α172 (κύτταρα γλοιοβλαστώματος). Η δράση των εκχυλισμάτων παρακολουθήθηκε σε τρεις χρονικές στιγμές, δηλαδή στις 24, 48 και 72h, χρησιμοποιώντας την τεχνική Alamar blue. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το φυτικό υλικό που μελετήθηκε καθώς και οι καθαρές ουσίες, διμεθυλοκροκετίνη και κανναβιδιόλη, αναστέλλουν την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων με μία δόσο- και χρόνο- εξαρτώμενη σχέση. Στα in vivo πειράματα, μελετήθηκε η δράση εκχυλίσματος κροκινών οι οποίες εκχυλίστηκαν από τα στίγματα του φυτού Crocus sativus L. Τα πειράματα πραγματοποιήθηκαν χρησιμοποιώντας ως πειραματικό μοντέλο το zebrafish, και εκτιμήθηκε εάν οι κροκίνες μπορούν να ρυθμίσουν τα επίπεδα γλυκόζης στο zebrafish. Παρατηρήθηκε σημαντική μείωση των επιπέδων της γλυκόζης στις προνύμφες όπου χορηγήθηκαν κροκίνες. Ως εκ τούτου διερευνήθηκε η έκφραση του γονιδίου pck1, το οποίο ρυθμίζει τη διαδικασία της γλυκονεογένεσης. Τα αποτελέσματα έδειξαν σημαντική αύξηση έκφρασης του γονιδίου σε σχέση με τα έμβρυα στα οποία δεν χορηγήθηκαν κροκίνες, γεγονός που υποδηλώνει ότι η μείωση της γλυκόζης που παρατηρήθηκε, δεν είναι αποτέλεσμα παρεμπόδισης της γλυκονεογένεσης. Στη συνέχεια εξετάστηκε εάν οι κροκίνες επηρεάζουν το σχηματισμό των β-κυττάρων σε προνύμφες zebrafish. Χρησιμοποιήθηκε η διαγονιδιακή σειρά Tg(ins:DsRed) και τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι κροκίνες ενεργοποίησαν την παραγωγή ινσουλίνης, όπως παρατηρήθηκε από την αυξημένη ένταση φθορισμού των παγκρεατικών νησιδίων, το οποίο επιβεβαιώθηκε μελετώντας και την έκφραση του γονιδίου insa. Παρατηρήθηκε υπερέκφραση του συγκεκριμένου γονιδίου σε σχέση με τα έμβρυα στα οποία δεν είχαν χορηγηθεί κροκίνες, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι κροκίνες συμμετέχουν στη διαδικασία ομοιόστασης της γλυκόζης.

scholarly journals Saffron (Crocus sativus L.) Flower Water Extract Disrupts the Cecal Microbiome, Brush Border Membrane Functionality, and Morphology In Vivo (Gallus gallus)

Nutrients ◽  
2022 ◽  
Vol 14 (1) ◽  
pp. 220
Author(s):  
Nikita Agarwal ◽  
Nikolai Kolba ◽  
YeonJin Jung ◽  
Jacquelyn Cheng ◽  
Elad Tako
Keyword(s):  
Gene Expression ◽  
Iron Status ◽  
Paneth Cell ◽  
Water Extract ◽  
Gallus Gallus ◽  
Cell Number ◽  
Crocus Sativus ◽  
Dose Dependent ◽  
Crocus Sativus L

Saffron (Crocus sativus L.) is known as the most expensive spice. C. sativus dried red stigmas, called threads, are used for culinary, cosmetic, and medicinal purposes. The rest of the flower is often discarded, but is now being used in teas, as coloring agents, and fodder. Previous studies have attributed antioxidant, anti-inflammatory, hepatoprotective, neuroprotective, anti-depressant, and anticancer properties to C. sativus floral bio-residues. The aim of this study is to assess C. sativus flower water extract (CFWE) for its effects on hemoglobin, brush boarder membrane (BBM) functionality, morphology, intestinal gene expression, and cecal microbiome in vivo (Gallus gallus), a clinically validated model. For this, Gallus gallus eggs were divided into six treatment groups (non-injected, 18 Ω H2O, 1% CFWE, 2% CFWE, 5% CFWE, and 10% CFWE) with n~10 for each group. On day 17 of incubation, 1 mL of the extracts/control were administered in the amnion of the eggs. The amniotic fluid along with the administered extracts are orally consumed by the developing embryo over the course of the next few days. On day 21, the hatchlings were euthanized, the blood, duodenum, and cecum were harvested for assessment. The results showed a significant dose-dependent decrease in hemoglobin concentration, villus surface area, goblet cell number, and diameter. Furthermore, we observed a significant increase in Paneth cell number and Mucin 2 (MUC2) gene expression proportional to the increase in CFWE concentration. Additionally, the cecum microbiome analysis revealed C. sativus flower water extract altered the bacterial populations. There was a significant dose-dependent reduction in Lactobacillus and Clostridium sp., suggesting an antibacterial effect of the extract on the gut in the given model. These results suggest that the dietary consumption of C. sativus flower may have negative effects on BBM functionality, morphology, mineral absorption, microbial populations, and iron status.

scholarly journals AN ATTEMPT OF IN VIVO CULTIVATION OF CROCUS SATIVUS L. IN WESTERN MAHARASHTRA, INDIA.

2017 ◽  
Vol 5 (6) ◽  
pp. 1403-1407
Author(s):  
Mohd Shahnawaz ◽  
◽  
ManishaKashinath Sangale ◽  
HilalAhmad Qazi ◽  
RefazAhmad Dar ◽  
...  
Keyword(s):  
Crocus Sativus ◽  
Crocus Sativus L

scholarly journals Μελέτη και αξιολόγηση της βιοδραστικότητας-τοξικότητας φυτικών εκχυλισμάτων καλλιεργούμενων και αυτοφυών αρωματικών- φαρμακευτικών φυτών

2016 ◽  
Author(s):  
Ευσταθία Σκώττη
Keyword(s):  
Aspergillus Flavus ◽  
Vibrio Fischeri ◽  
Crocus Sativus ◽  
Melissa Officinalis ◽  
Ft Ir ◽  
Salvia Officinalis L ◽  
Crocus Sativus L ◽  
Hyssopus Officinalis

Ο σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η μελέτη υδατικών εκχυλισμάτων από καλλιεργούμενα και αυτοφυή αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά της Ελληνικής χλωρίδας. Ο στόχος ήταν η αξιολόγηση της βιολογικής τους δράσης και της τοξικότητάς τους προκειμένου αυτά να αξιοποιηθούν μελλοντικά από τη Βιομηχανία τροφίμων και τη βιολογική γεωργία.Μελετήθηκαν τα φυτά: δίκταμο (Origanum dictamnus L.), ρίγανη (Origanum vulgare L.), ύσσωπος (Hyssopus officinalis L.), φασκόμηλο (Salvia officinalis L.), μελισσόχορτο (Melissa officinalis L.) και κρόκος (Crocus sativus L.). H παραλαβή των εκχυλισμάτων για την εκτίμηση της τοξικότητάς τους προσομοιάστηκε με τη συνήθη χρήση αυτών ως αφέψημα (θερμοκρασία νερού 85οC και συγκέντρωση 1g/100mL νερού για τα είδη της οικογένειας Lamiaceae και 0.01g/100mL για τον κρόκο). Η εκτίμηση της τοξικότητας έγινε με τον αναλυτή Microtox® η λειτουργία του οποίου βασίζεται στο βακτήριο Vibrio fischeri, το οποίο εκπέμπει φωταύγεια. Πρόσθετα, για τα προαναφερόμενα φυτικά είδη, εκτιμήθηκε η τοξικότητα τους σε εκχυλίσματα τα οποία προέκυψαν από την ίδια αναλογία φυτικής μάζας σε νερό, και στον ίδιο χρόνο εκχύλισης αλλά με διαφοροποίηση της θερμοκρασίας τους νερού αλλά και με υποβοήθηση από λουτρό υπερήχων. Η εκχύλιση σε θερμοκρασία περιβάλλοντος έγινε προκειμένου να υπάρχει προσομοίωση της χρήσης των αρωματικών βοτάνων ως ενισχυτικά γεύσης σε φαγητά για τα οποία στη συνέχεια δεν ακολουθεί θερμική επεξεργασία, όπως στην περίπτωση της ρίγανης στις σαλάτες. Η τοξικότητα εκτιμήθηκε και σε εκχυλίσματα που παραλήφθηκαν μετά την περεταίρω εκχύλιση όλων των προηγούμενων με πετρελαϊκό αιθέρα μέσω της οποία αφαιρούνται τα μη υδατοδιαλυτά συστατικά που παραλαμβάνονται με τις διαδικασίες εκχύλισης που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Τα αποτελέσματα των ελέγχων τοξικότητας υπέδειξαν ότι η μικρή ποσότητα συστατικών του αιθέριου ελαίου η οποία περνά στην υδατική φάση κατά την παραλαβή των υδατικών εκχυλισμάτων αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών της οικογένειας Lamiaceae με διάφορες τεχνικές εκχύλισης, διαφοροποιεί τη βιολογική δράση του εκχυλίσματος. Η διαφοροποίηση στη βιολογική δράση αποτυπώθηκε από το γεγονός ότι τα μη υδατοδιαλυτά συστατικά του αιθερίου ελαίου που εισέρχονται στο εκχύλισμα είτε προωθούν είτε μερικώς παρεμποδίζουν τη βιολογική δράση των υδατοδιαλυτών συστατικών που περιέχονται στα εκχυλίσματα. Διαπιστώθηκε, επίσης, ότι η μεγαλύτερη συνέργεια στην τοξικότητα μεταξύ μη υδατοδιαλυτών και υδατοδιαλυτών συστατικών στα εκχυλίσματα προέκυψε από την εκχύλιση με νερό σε θερμοκρασία 85ο C. H ανάλυση της τοξικότητας των αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών, προσδιόρισε τις μέγιστες συγκεντρώσεις ανά είδος εκχύλισης, πάνω από τις οποίες κάποιο είδος μπορεί να θεωρηθεί τοξικό καθώς και τη συνέργεια στην τοξικότητα μεταξύ των υδατοδιαλυτών συστατικών και των συστατικών του αιθέριου ελαίου που εισέρχονται στο εκχύλισμα για κάθε φυτικό είδος και διαδικασία εκχύλισης. Οι τιμές τοξικότητας δε βρέθηκε να συσχετίζονται με τη συγκέντρωση των ολικών φαινολικών συστατικών και την αντιοξειδωτική ικανότητα των ίδιων εκχυλισμάτων.Ακολούθως μελετήθηκε η βιολογική δράση υδατικών εκχυλισμάτων όλων των προαναφερόμενων αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών, επί των φυτοπαθογόνων μυκήτων Alternaria alternata, Fusarium oxysporum, Aspergillus flavus και του εντομοπαθογόνου μύκητα Beauveria bassiana. Επίσης, μέσω του υπολογισμού δεικτών συνέργειας μελετήθηκε ο ρόλος του μη υδατοδιαλυτού κλάσματος στη δράση του εκάστοτε εκχυλίσματος. Ακολούθησε ποιοτική ανάλυση των υδατικών εκχυλισμάτων με υγρή χρωματογραφία υψηλής απόδοσης (HPLC). Αναφορικά με τη βιολογική δράση, το φαινόμενο που παρατηρήθηκε κυρίως ήταν η προώθηση της ανάπτυξης του μυκηλίου και της κονιδιογένεσης από συγκεκριμένα εκχυλίσματα, φθάνοντας σε κάποια από αυτά ποσοστό αύξησης έως και 300% σε σχέση με το μάρτυρα. Διαπιστώθηκε δε, ότι η επίδραση των υδατικών εκχυλισμάτων επί της κονιδιογένεσης έχει ισχυρή συσχέτιση (R2: 0.84) με τη συγκέντρωση του ροσμαρινικού οξέος στα εκχυλίσματα που δοκιμάσθηκαν. Η μελέτη των αλλαγών στη δομική-βιοχημική σύσταση των κυττάρων των οργανισμών στόχων υπό την επίδραση των εκχυλισμάτων αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών με χρήση φασματοσκοπίας υπερύθρου FT-IR, αποτέλεσε το αντικείμενο της επόμενης ενότητας στην παρούσα διατριβή. Με βάση τα αποτελέσματα της φασματοσκοπίας υπερύθρου και της χημειομετρίας βρέθηκε ότι όλα τα εκχυλίσματα επηρέασαν σημαντικά τους πολυσακχαρίτες του κυτταρικού τοιχώματος, τα λιπαρά οξέα της κυτταρικής μεμβράνης καθώς και τις πρωτεΐνες σε βαθμό που να διαχωρίζονται ικανοποιητικά όλες οι επεμβάσεις σε σχέση με το μάρτυρα στις περιοχές του φάσματος που αντιστοιχούν στις προαναφερόμενες ομάδες. Πρόσθετα, ένα εξαιρετικά σημαντικό αποτέλεσμα που προέκυψε από την παρούσα διατριβή και αφορά στη μελέτη μικροοργανισμών με φασματοσκοπία IR, είναι ότι διαπιστώθηκε και καταγράφηκε για πρώτη φορά η πολύ ισχυρή συσχέτιση (R2: 0,88-0,98) της αύξησης του μυκηλίου με το λόγο του εμβαδού συγκεκριμένων κορυφών του φάσματος των μυκήτων. Το γεγονός αυτό, ανοίγει νέους δρόμους στη χρήση της φασματοσκοπίας υπερύθρου και σε μικροβιολογικές εφαρμογές. Στη συνέχεια διερευνήθηκε η επίδρασης των ανωτέρω εκχυλισμάτων στη βιοσύνθεση αφλατοξίνης από τον Aspergillus flavus. Ο έλεγχος για την παραγωγή αφλατοξίνης πραγματοποιήθηκε σε in vitro και in vivo βιοδοκιμές με ποιοτική ανίχνευση των αφλατοξινών με χρωματογραφία λεπτής στοιβάδας, αλλά και με ποσοτική τους εκτίμηση με τη μέθοδο ELISA. Στη συνέχεια, διερευνήθηκε ο μηχανισμός της επίδρασης των εκχυλισμάτων με μοριακές μεθόδους (Real-time PCR) όπου και διαπιστώθηκε η επίδραση των υδατικών εκχυλισμάτων στην έκφραση του μεταφραστικού παράγοντα AflR αλλά και του γονιδίου Nor-1 που ρυθμίζουν τη βιοσύνθεση αφλατοξίνης από τον A. flavus. Από τα αποτελέσματα συμπεραίνεται ότι στα υδατικά εκχυλίσματα των αυτοφυών και καλλιεργούμενων αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών που εξετάσθηκαν περιέχονται βιοδραστικά μόρια ικανά να παρεμβαίνουν σε επίπεδο έκφρασης γονιδίων. Επιπλέον, με βάση τα αποτελέσματα της παρούσας διατριβής, το υδατικό εκχύλισμα του μελισσόχορτου (Melissa officinalis) έδειξε με βάση τις in vitro και in vivo βιοδοκιμές ότι μπορεί να αποτελέσει ισχυρό αντιαφλατοξικογόνο παράγοντα ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε τρόφιμα.

scholarly journals Saffron: Chemical Composition and Neuroprotective Activity

Molecules ◽  
2020 ◽  
Vol 25 (23) ◽  
pp. 5618
Author(s):  
Maria Anna Maggi ◽  
Silvia Bisti ◽  
Cristiana Picco
Keyword(s):  
Chemical Composition ◽  
Original Data ◽  
Crocus Sativus ◽  
Neuroprotective Activity ◽  
Complete Knowledge ◽  
Retinal Neurodegeneration ◽  
Different Cultures ◽  
Crocus Sativus L

Crocus sativus L. belongs to the Iridaceae family and it is commonly known as saffron. The different cultures together with the geoclimatic characteristics of the territory determine a different chemical composition that characterizes the final product. This is why a complete knowledge of this product is fundamental, from which more than 150 chemical compounds have been extracted from, but only about one third of them have been identified. The chemical composition of saffron has been studied in relation to its efficacy in coping with neurodegenerative retinal diseases. Accordingly, experimental results provide evidence of a strict correlation between chemical composition and neuroprotective capacity. We found that saffron’s ability to cope with retinal neurodegeneration is related to: (1) the presence of specific crocins and (2) the contribution of other saffron components. We summarize previous evidence and provide original data showing that results obtained both “in vivo” and “in vitro” lead to the same conclusion.

Crocus sativus pollen germination and pollen tube growth in vitro and after intraspecific and interspecific pollination

1986 ◽  
Vol 64 (11) ◽  
pp. 2774-2777 ◽  
Author(s):  
G. Chichiricco ◽  
M. Grilli Caiola
Keyword(s):  
Pollen Tube ◽  
Pollen Tube Growth ◽  
Pollen Grains ◽  
Tube Growth ◽  
Crocus Sativus ◽  
Cytological Abnormalities ◽  
Crocus Thomasii ◽  
Crocus Sativus L

The germination and tube growth of saffron (Crocus sativus L.) pollen were studied in vitro (in liquid media) and in vivo in pistils of Crocus sativus and Crocus thomasii after intraspecific and interspecific pollinations. In vitro about 20% of the saffron pollen grains germinated, but only about 9% developed a pollen tube. Although 21% of the pollen germinated on the stigmas, most pollen tubes ceased growth in the pistil and only a low percentage (about 6% of germinated grains) reached the ovary, where few of the ovules (about 5%) were penetrated. The defective germination and pollen tube growth were correlated with the occurrence of cytological abnormalities of the saffron pollen. Moreover, the ovarian transmitting tissue appeared to prevent the penetration of the ovules.

Crocus sativus L. (Saffron) in Alzheimer’s disease treatment: bioactive effects on cognitive impairment

2021 ◽  
Vol 19 ◽  
Author(s):  
Grazia D’Onofrio ◽  
Seyed Mohammad Nabavi ◽  
Daniele Sancarlo ◽  
Antonio Greco ◽  
Stefano Pieretti
Keyword(s):  
Alzheimer’S Disease ◽  
Alzheimer's Disease ◽  
Cognitive Impairment ◽  
Clinical Studies ◽  
Clinical Status ◽  
Crocus Sativus ◽  
Preclinical Studies ◽  
Crocus Sativus L

: Crocus sativus L. (saffron) appears to own neuroprotective effects on cognitive impairment in patients with Alzheimer’s disease (AD). The purpose of this work is to review the evidence and mechanisms of saffron-induced therapeutic outcomes and measureable cognitive benefits in AD. The literature was reviewed, and preclinical and clinical studies were identified. In vitro and in vivo preclinical studies were selected according to these criteria: 1) development of saffron pharmacological profile on biological or biophysical endpoints; 2) evaluation of saffron efficacy using animal screens as an AD model, and 3) duration of the studies of at least 3 months. As for the clinical studies, the selection criteria included: 1) patients aged ≥ 60, 2) AD diagnosis according to National Institute on Aging-Alzheimer's Association (NIAAA) criteria, and 3) appropriate procedures to assess cognitive, functional, and clinical status. A total of 1477 studies published until November 2020 were identified during an initial phase, of which 24 met the inclusion criteria and were selected for this review. Seventeen in vitro and in vivo preclinical studies have described the efficacy of saffron on cognitive impairment in animal models of AD, highlighting that crocin appears to be able to regulate glutamate levels, reduce oxidative stress, and modulate Aβ and tau protein aggregation. Only four clinical studies have indicated that the effects of saffron on cognitive impairment were not different from those produced by donepezil and memantine and that it had a better safety profile. Saffron and its compounds should be further investigated in order to consider them a safer alternative in AD treatment.

scholarly journals Η επίδραση καροτενοειδών του κρόκου του ήμερου (Crocus Sativus Linneaus) σε ποιοτικά χαρακτηριστικά του σπέρματος του ταύρου και στην in vitro γονιμοποίηση

2015 ◽  
Author(s):  
Βασιλική Σαπανίδου
Keyword(s):  
Reactive Oxygen Species ◽  
Reactive Oxygen ◽  
Crocus Sativus ◽  
Oxygen Species ◽  
Crocus Sativus L

Τα κύτταρα (σπερματοζωάρια, ωοκύτταρα, έμβρυα) που συμμετέχουν στην in vitro γονιμοποίηση υφίστανται έντονο οξειδωτικό στρες κατά τη διάρκεια των χειρισμών και της καλλιέργειάς τους, καθώς οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιούνται οι χειρισμοί χαρακτηρίζονται από υψηλή συγκέντρωση οξυγόνου. Το οξειδωτικό στρες αποτελεί μία από τις κυριότερες αιτίες της υποβάθμισης της ποιότητας του σπέρματος και των χαμηλών ποσοστών επιτυχίας της in vitro γονιμοποίησης. Υψηλές συγκεντρώσεις δραστικών μορφών οξυγόνου (reactive oxygen species, ROS) θίγουν τη δομική και λειτουργική ακεραιότητα των γαμετών. Ωστόσο, μικρές και ελεγχόμενες συγκεντρώσεις ROS είναι απαραίτητες, καθώς ρυθμίζουν βασικές φυσιολογικές διεργασίες της αναπαραγωγής, όπως είναι η ενεργοποίηση των σπερματοζωαρίων και η συγχώνευση των γαμετών. Τα τελευταία χρόνια η επιστημονική κοινότητα έχει στραφεί στην προσθήκη αντιοξειδωτικών παραγόντων στα υποστρώματα της in vitro παραγωγής εμβρύων προκειμένου να αποσοβήσουν τον κίνδυνο που εγκυμονούν οι υψηλές συγκεντρώσεις ROS στη γονιμοποιητική ικανότητα του σπέρματος και στα ποσοστά επιτυχίας της in vitro γονιμοποίησης. Οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες του εκχυλίσματος των στύλων του κρόκου του ήμερου (Crocus. sativus L.) έχουν μελετηθεί τόσο in vivo, όσο και in vitro. Έτσι, η πιθανή αντιοξειδωτική δράση του κρόκου του ήμερου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μελετηθεί σε κύτταρα που υφίστανται έντονο οξειδωτικό στρες, όπως αυτά που συμμετέχουν στην in vitro γονιμοποίηση. Στη διατριβή αυτή διερευνάται η επίδραση δύο κύριων βιολογικώς ενεργών συστατικών του κρόκου του ήμερου, της κροκίνης και της κροκετίνης, στη γονιμοποιητική ικανότητα του κατεψυγμένου σπέρματος ταύρου in vitro. Για το σκοπό της αυτό χρησιμοποιήθηκαν κατεψυγμένα σπερματοζωάρια ταύρου και ωοκύτταρα από ωοθήκες αγελάδων, ύστερα από τη μεταθανάτια συλλογή τους. Ελέγχθηκε η επίδραση 3 διαφορετικών συγκεντρώσεων κροκίνης (0,5mM, 1mM και 2mM) και κροκετίνης (1μΜ, 2,5μΜ και 5μΜ) σε ποιοτικές παραμέτρους του σπέρματος, όπως η κινητικότητα, η ζωτικότητα, η ενεργοποίηση/αντίδραση ακροσώματος, η ακεραιότητα του DNA, τα ενδοκυτταρικά επίπεδα της ρίζα του ανιόντος υπεροξειδίου και του υπεροξειδίου του υδρογόνου, το ποσοστό μετάθεσης της φωσφατιδυλοσερίνης στην εξωτερική κυτταρική μεμβράνη και ο βαθμός της λιπιδικής υπεροξείδωσης των κυτταρικών μεμβρανών. Η αξιολόγηση των παραπάνω παραμέτρων πραγματοποιήθηκε σε 3 χρονικά σημεία: 0 ώρα, 2 ώρες και 4 ώρες επώασης. Η επιβεβαίωση της βελτίωσης της γονιμοποιητικής ικανότητας του σπέρματος από την παρουσία των δύο καροτενοειδών έγινε με την τροποποίηση του υποστρώματος της in vitro γονιμοποίησης και τον έλεγχο του ποσοστού αυλάκωσης και των παραγόμενων βλαστικών κύστεων, παρουσία αρνητικού μάρτυρα. Από την εκτίμηση των αποτελεσμάτων προκύπτει ότι η επώαση του σπέρματος παρουσία της κροκίνης (1mM) και της κροκετίνης (2,5μΜ) διασφαλίζει ελεγχόμενα ποσά ROS και λιπιδικών υδροϋπεροξειδίων. Ο αντιοξειδωτικός αυτός ρόλος προστατεύει, σύμφωνα με τα αποτελέσματα, την κινητικότητα, τη ζωτικότητα και την ακεραιότητα του DNA, ιδιότητες που συνδέονται άρρηκτα με τη γονιμοποιητική ικανότητα του σπέρματος. Η τελευταία επιβεβαιώνεται μέσω της σημαντικής αύξησης του ποσοστού των σπερματοζωαρίων με αντίδραση ακροσώματος και των παραγόμενων βλαστικών κύστεων, συγκριτικά με το μάρτυρα.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document