Extremity Dysfunction After Large‐Bore Radial and Femoral Arterial Access

Background The use of large‐bore (LB) arterial access and guiding catheters has been advocated for complex percutaneous coronary intervention. However, the impact of LB transradial access (TRA) and transfemoral access (TFA) on extremity dysfunction is currently unknown. Methods and Results The predefined substudy of the COLOR (Complex Large‐Bore Radial PCI) trial aimed to assess upper and lower‐extremity dysfunction after LB radial and femoral access. Upper‐extremity function was assessed in LB TRA‐treated patients by the Quick Disabilities of the Arm, Shoulder, and Hand questionnaire and lower‐extremity function in LB TFA‐treated patients by the Lower Extremity Functional Scale questionnaire. Extremity pain and effect of access site complications and risk factors on extremity dysfunction was also analyzed. There were 343 patients who completed analyzable questionnaires. Overall, upper and lower‐extremity function did not decrease over time when LB TRA and TFA were used for complex percutaneous coronary intervention, as represented by the median Quick Disabilities of the Arm, Shoulder, and Hand score (6.8 at baseline and 2.1 at follow‐up, higher is worse) and Lower Extremity Functional Scale score (56 at baseline and 58 at follow‐up, lower is worse). Clinically relevant extremity dysfunction occurred in 6% after TRA and 9% after TFA. A trend for more pronounced upper‐limb dysfunction was present in female patients after LB TRA ( P =0.05). Lower‐extremity pain at discharge was significantly higher in patients with femoral access site complications ( P =0.02). Conclusions Following LB TRA and TFA, self‐reported upper and lower‐limb function did not decrease over time in the majority of patients. Clinically relevant limb dysfunction occurs in a small minority of patients regardless of radial or femoral access. Registration URL: https://www.clinicaltrials.gov ; Unique identifier: NCT03846752.

Ambulatory and Social Performance Status After Transfemoral Prosthetic Rehabilitation Regarding Age, Gender, and Marital Status

Objectives: This study aims to determine the association of ambulatory and social performance status of transfemoral prosthetic users with their age, gender, and marital status. Methods: A cross-sectional study was conducted on 400 transfemoral prosthesis users. A sample was recruited from both genders aged 10-60 years using the prosthesis for at least one year. They were selected using the non-probability convenience sampling method from the Pakistan Institute of Prosthetic and Orthotic Sciences from July 2019 to December 2019. Lower extremity functional scale and short form-36 health survey questionnaire (SF-36) were used for data collection, followed by statistical analysis. Results: Ambulatory status (as measured by the total lower extremity functional scale) revealed significant association (P<0.001) with age. The highest score belonged to the 10-30 years age group. Also, there was a significant association (P=0.003) with marital status with the highest scores for unmarried ones. However, no significant (P=0.705) gender association was noted though scores were higher for the male gender. As regards, the social performance was measured by SF-36. The findings revealed a significant association (P<0.05) of most domains of SF-36 with age groups, with the highest scores for the age group of 10-30 years. Also, a significant association with the gender with higher scores in females was noted in most domains. In contrast, no significant association with marital status was reported in most domains. Discussion: Ambulatory status has a significant association with age and marital status with no significant gender association. While social performance has a significant association with gender, most domains had significant associations with age groups. However, no association with marital status was present.

Μελέτη της κλινικής αποτελεσματικότητας (αντικειμενική - ιατροκεντρική εκτίμηση) της λειτουργικής αποκατάστασης και της ποιότητας ζωής (υποκειμενικές -ασθενοκεντρικές εκτιμήσεις) μετά από αναθεώρηση αρθροπλαστικών ισχίου

Η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων μετά από μία χειρουργική επέμβαση ανακατασκευής της άρθρωσης του ισχίου γίνεται συνήθως με αντικειμενικές κλίμακες και ανάλυση επιβίωσης. Στη διεθνή βιβλιογραφία υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον από τους μελετητές για την υποκειμενική αξιολόγηση των αποτελεσμάτων αυτών. Βασικό πρόβλημα στην αξιολόγηση και κατανόηση των αποτελεσμάτων αυτών των χειρουργικών επεμβάσεων είναι η ανομοιομορφία των χρησιμοποιούμενων τεχνικών και εμφυτευμάτων, και οι διαφορετικές αιτίες αποτυχίας (συγχυτικοί παράγοντες). Μακροχρόνια αποτελέσματα μετά από αναθεώρηση ολικής αρθροπλαστικής ισχίου είναι σχετικά σπάνια στην βιβλιογραφία. Ιδιαίτερα, δεν υπάρχουν πολλές μελέτες όπου μελετάται συγκριτικά το κλινικό αποτέλεσμα, η λειτουργικότητα των ασθενών και η ποιότητα ζωής μετά από τέτοιες επεμβάσεις. Στη μελέτη αυτή συμπεριελήφθησαν εκατό είκοσι δύο ασθενείς (130 ισχία) που υπεβλήθησαν σε αναθεώρηση χωρίς τη χρήση οστικού τσιμέντου λόγω άσηπτης χαλάρωσης χρησιμοποιώντας συγκεκριμένη τεχνική και υλικά (TMT cup, Wagner SL stem, Zimmer Biomet) (ομάδα Α). Οι ασθενείς αυτοί συγκρίθηκαν με εκατό ασθενείς (100 ισχία) με παρόμοια χαρακτηριστικά οι οποίοι υπεβλήθησαν σε πρωτογενή αρθροπλαστική (ομάδα Β). Στην τελική επίσκεψη οι ασθενείς μελετήθηκαν με:•Αντικειμενικές μετρήσεις βάδισης, οι οποίες περιελάμβαναν την ταχύτητα βάδισης και το Timed-up-and-Go τεστ.•Την αντικειμενική κλίμακα αξιολόγησης της άρθρωσης του ισχίου Harris hip score.•Υποκειμενικές κλίμακες λειτουργικής αποκατάστασης, συμπληρούμενες από τον ίδιο τον ασθενή (patient reported outcome measures, PROMs) οι οποίες περιελάμβαναν την ειδική για οστεοαρθρίτιδα κλίμακα Western Ontario and McMaster Universities Arthritis Index (WOMAC), την ειδική για την άρθρωση του ισχίου Oxford hip score (OHS), όπως επίσης και την ειδική για τα κάτω άκρα υποκειμενική κλίμακα Lower Extremity Functional Scale (LEFS).•Υποκειμενικές κλίμακες δραστηριότητας, οι οποίες περιελάμβαναν την κλίμακα Parker mobility σκορ και την κλίμακα University of California at Los Angeles activity σκορ (UCLA).•Υποκειμενικές κλίμακες ποιότητας ζωής, οι οποίες περιελάμβαναν την κλίμακα 12 (SF-12) και την κλίμακα EuroQol (EQ-5D-5L).Μετά από ένα μέσο χρόνο παρακολούθησης 11.1 χρόνων (εύρος, 7-16) 96% (95% CI; 96-99%) των ισχίων παρέμενε χωρίς αναθεώρηση για οποιοδήποτε λόγο στην ομάδα Α και 98% (95% CI; 97-99%) στην ομάδα Β. Στατιστικώς σημαντική διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες βρέθηκε για το WOMAC (Mann-Whitney U test, p= 0.014), το OHS (Mann-Whitney U test, p= 0.020) και το σκέλος της φυσικής δραστηριότητας του SF-12 (Mann-Whitney U test, p= 0.029). Η ομάδα Α των αναθεωρήσεων, προεγχειρητικά, είχε καλύτερη φυσική δραστηριότητα και λειτουργία από την ομάδα Β των πρωτογενών αρθροπλαστικών. Παρόλα αυτά, η ομάδα Β βελτιώθηκε περισσότερο από την ομάδα Α των αναθεωρήσεων, με αποτέλεσμα η ομάδα Α να έχει στατιστικώς και κλινικώς σημαντικά χαμηλότερες τιμές στις λειτουργικές κλίμακες από την ομάδα Β των πρωτογενών αρθροπλαστικών.Στην ομάδα Α, στην πολυπαραγοντική ανάλυση βρέθηκε ότι η νοητική λειτουργία (p=0.001), το ΒΜΙ (p=0.007) και ο μετεγχειρητικός πόνος (p=0.022) ανεξάρτητα επηρέαζαν την λειτουργικότητα των ασθενών όπως μετρήθηκε με το WOMAC σκορ. Παράλληλα, στην πολυπαραγοντική ανάλυση βρέθηκε πως ο μετεγχειρητικός πόνος (p=0.03) επηρέαζε την ποιότητα ζωής των ασθενών αυτών όπως αυτή αξιολογήθηκε με το EQ-5D-5L.Συμπερασματικά, σε μακροχρόνια βάση, η αναθεώρηση ολικής αρθροπλαστικής ισχίου έχει ικανοποιητικά αλλά κατώτερα λειτουργικά αποτελέσματα από την πρωτογενή αρθροπλαστική ισχίου, σύμφωνα με υποκειμενικές κλίμακες αξιολόγησης συμπληρωμένα από τον ίδιο τον ασθενή. Η λειτουργία του ισχίου και κινητικότητα σύμφωνα με αντικειμενικές κλίμακες συμπληρωμένες από τους μελετητές παρουσιάζεται επίσης βελτιωμένη μετά από την αναθεώρηση αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό όπως στις πρωτογενείς αρθροπλαστικές. Τέλος, η ποιότητα ζωής, όπως μετρήθηκε με το SF-12 ήταν φτωχότερη στην ομάδα των αναθεωρήσεων. Ο εμμένων πόνος, ο αυξημένος δείκτης σώματος (BMI) και η επηρεασμένη νοητική λειτουργεία έχουν αρνητική επιρροή στους παραπάνω δείκτες. Οι ασθενείς θα πρέπει κατά την προεγχειρητική συζήτηση να ενημερώνονται επαρκώς σύμφωνα με τα παραπάνω δεδομένα, για τη βέλτιστη διαχείριση των προσδοκιών τους και για να μην εγείρονται ιατρονομικά ζητήματα.

Normative Data for Lower Extremity Functional Scale in Young Adult Healthy Population

Objective: To determine the prescriptive/ normative data for the Lower Extremity Functional Scale in young adult healthy Population. Methodology: Descriptive cross-sectional study was conducted on 1500 participants of normal healthy population. Health of the Participants was assessed by using the SGA-Subjective Global Assessment form. The study comprised of a brief set of questions in which age [as a constant variable and categorized into 3 groups (20-30, 31-40, and 41-50 years)] and sex of the individuals were noted. Next, they were given the lower extremity functional scale (LEFS) questionnaire. The LEFS have twenty queries in four groups. For each query, 0 to 4 points can be obtained, so 80 points can be received in total-demonstrating optimum lower extremity function (Binkley et al. 1999). Data was analyzed by SPSS 21. Results: Result showed that mean outcome/ score for their LEFS for the entire human population was 74.12 (out of 80). Men and Women had mean scores (57.31 and 77.88 respectively). Women scores high as compared to men, as the scores decreases with increasing age. Conclusion: Result showed that Lower extremity functional scale scores vary according to the age and also the gender of the participants. Lower extremity functional score decreases with increasing age. Women have relatively higher scores than men. Key words: Lower Extremity Functional scale

Evaluation of the correlation between the Istanbul Low Back Pain Disability Index, Back Pain Functional Scale and other back pain disability scales in Turkish patients with low back pain

BACKGROUND: Low back pain is an important health problem that may cause functional loss. Several back pain disability scales have been developed in different languages. OBJECTIVE: The present study evaluates the correlation between the Istanbul Low Back Pain Disability Index (ILBPDI) the Back Pain Functional Scale (BPFS) and other back pain disability scales in patients with mechanical low back pain. METHODS: Included in the study were 105 patients who presented to our outpatient clinics and who were diagnosed with mechanical low back pain. The ILBPDI, BPFS, Quebec back pain disability scale (QBPDS) and Oswestry low back pain disability questionnaire (ODI) were administered to all participants, and Visual analogue scale (VAS) scores were recorded. RESULTS: A strongly negative correlation was identified between ILBPDI and BPFS (p< 0.05), and a strongly positive correlation was noted between ILBPDI and QBPDS, ODI and VAS. CONCLUSION: A strong correlation exists between ILBPDI and BPFS, and a further strong correlation between ILBPDI ODI and QBPDS. These questionnaires can be used interchangeably to evaluate disability associated with chronic mechanical low back pain.