Mixing Business with Politics? The Role and Influence of the Australia New Zealand Leadership Forum

<p>Since 2004, the Australia New Zealand Leadership Forum (ANZLF), an annual bilateral business-led Forum, has facilitated the engagement of high level state and non-state Australian and New Zealand actors in debate, unofficial dialogue, networking, information and idea exchange. Yet very little is known about the event, who participates and what the ANZLF produces. Drawing on extensive interviews with key participants and organisations, this thesis examines the Forum’s genesis, its form and modalities, and the substance of the meetings. While the literature on “track two” diplomacy and regional integration often exaggerates the importance of business and other non-official actors in the process, evidence from the ANZLF case suggests that these participants merely promote, but do not transform trans-Tasman economic integration policy. Rather, the ANZLF has served as a tool for governments to expand their capacities and to draw on alternative resources. The ANZLF is an example of unofficial diplomacy helping governments to build strategic relationships with a variety of non-governmental actors to advance specific objectives. From a New Zealand perspective, the thesis argues the Leadership Forum has been beneficial in building relationships, networks and trust as the country engages in asymmetrical integration with Australia.</p>

Mixing Business with Politics? The Role and Influence of the Australia New Zealand Leadership Forum

<p>Since 2004, the Australia New Zealand Leadership Forum (ANZLF), an annual bilateral business-led Forum, has facilitated the engagement of high level state and non-state Australian and New Zealand actors in debate, unofficial dialogue, networking, information and idea exchange. Yet very little is known about the event, who participates and what the ANZLF produces. Drawing on extensive interviews with key participants and organisations, this thesis examines the Forum’s genesis, its form and modalities, and the substance of the meetings. While the literature on “track two” diplomacy and regional integration often exaggerates the importance of business and other non-official actors in the process, evidence from the ANZLF case suggests that these participants merely promote, but do not transform trans-Tasman economic integration policy. Rather, the ANZLF has served as a tool for governments to expand their capacities and to draw on alternative resources. The ANZLF is an example of unofficial diplomacy helping governments to build strategic relationships with a variety of non-governmental actors to advance specific objectives. From a New Zealand perspective, the thesis argues the Leadership Forum has been beneficial in building relationships, networks and trust as the country engages in asymmetrical integration with Australia.</p>

The influencing capability of unofficial diplomacy on intercommunal stereotypes

Ο ρόλος των μη κρατικών, μη κυβερνητικών δρώντων στον μετασχηματισμό των διενέξεων αποτελεί ανοιχτό θέμα συζήτησης στη μελέτη των συγκρούσεων. Από τη μία μεριά, οι παραδοσιακές προσεγγίσεις παραβλέπουν τον ρόλο τους και τον θεωρούν ασήμαντο σε έναν κόσμο όπου επικρατούν οι πολιτικές των κρατών. Από την άλλη, οι σύγχρονες, ενθουσιώδεις προσεγγίσεις κλίνουν προς την κανονιστική μεροληψία και μεγαλοποιούν το ρόλο των μη κρατικών δρώντων. Στην παρούσα διατριβή, μελετώ την δυνατότητα επιρροής των ανεπίσημων διπλωματικών επαφών στην κατάρριψη των στερεοτύπων και στον μετασχηματισμό της κυπριακής διένεξης. Στην περίπτωση της Κύπρου η έντονη, μη κυβερνητική εμπλοκή διεθνών και εγχώριων δρώντων δημιουργεί ένα μωσαϊκό δραστηριοτήτων αφιερωμένο στην κατάρριψη των στερεοτύπων και στον ασαφή και υπέρμετρα προβεβλημένο στόχο της συμφιλίωσης. Στην έρευνα αυτή, εξετάζω το βαθμό επιρροής (είτε θετικό, είτε αρνητικό) τριών παραμέτρων: 1. Τη δραστηριότητα των Οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών και των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, 2. Την Οικονομική Αλληλεξάρτηση, αλληλεπίδραση και δραστηριότητα και 3. Την πολιτιστική και αθλητική δραστηριότητα, στην κατάρριψη των στερεοτύπων και στον μετασχηματισμό της διένεξης μεταξύ των δύο Κυπριακών κοινοτήτων. Οι θεωρητικές βάσεις της διατριβής βρίσκονται στις προσεγγίσεις των διπλωματικών οδών, την Θεωρία της Εικόνας και τις προσεγγίσεις στα στερεότυπα. Χρησιμοποιώ τα θεωρητικά εργαλεία της Αλληλεξάρτησης και των Κοινωνιολογικών Προσεγγίσεων στις Αιτίες των Συγκρούσεων. Μέσω μιας υποκειμενικής προσέγγισης των συγκρούσεων, επιχειρώ να εξάγω αποτελέσματα από την περίπτωση της Κύπρου, που θα ενέχουν τη δυνατότητα γενίκευσης σε άλλες περιπτώσεις διακοινοτικών διενέξεων. Χρησιμοποιώ ανάλυση Εμπειρικά Θεμελιωμένης Θεωρίας ώστε να εξετάσω την επιρροή της επαφής στα στερεότυπα και τον μετασχηματισμό στις διακοινοτικές διενέξεις. Γι’ αυτό το σκοπό, εξετάζω συγκεκριμένους δείκτες για τις παραμέτρους μέσα από την χρήση ποιοτικών και ποσοτικών δεδομένων. Αντλώ τα ποιοτικά δεδομένα από ακαδημαϊκά άρθρα, βιβλία, αναφορές Οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών, Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και Διακυβερνητικών Οργανισμών, επίσημα κρατικά έγγραφα, και ηλεκτρονικά και αναλογικά δημοσιογραφικά άρθρα. Επιπλέον, συγκεντρώνω τα ποσοτικά μου δεδομένα από αναφορές Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, Διακυβερνητικών Οργανισμών και κρατικές αναφορές και βάσεις δεδομένων. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι ενώ όλες οι παράμετροι της διατριβής φέρουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν και υπάρχει μια θετική τάση κατάρριψης των στερεοτύπων απέναντι στον «άλλο», τα διακοινοτικά στερεότυπα παραμένουν και επανέρχονται στην επιφάνεια σε δύσκολες πολιτικές συγκυρίες. Αναφορικά με το μετασχηματισμό της διένεξης, η ύπαρξη θετικών τάσεων επαφής δεν αρκεί να αναστρέψει την μακρόχρονη κοινωνικοποίηση στην διαίρεση. Δομικές και λειτουργικές ανεπάρκειες των δρώντων και των δραστηριοτήτων τους επιβαρύνουν τον θετικό αντίκτυπο της μη κρατικής επαφής. Πέρα από αυτό, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η επιρροή στον μετασχηματισμό της διένεξης είναι δευτερεύουσας σημασίας στην Κύπρο καθώς η επίσημη διπλωματία και η υψηλή πολιτική που ασκείται από τους κύριους δρώντες της διένεξης, διαμορφώνουν το μέλλον της Κύπρου. Συνολικά, δεν υπάρχουν ευθείες ενδείξεις ότι η επαφή σχετίζεται ευθέως με τον μετασχηματισμό της διένεξης στην περίπτωση της Κύπρου. Τέλος, τα αποτελέσματα της διατριβής δείχνουν ότι υπάρχουν γενικεύσιμα στοιχεία που θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν μελλοντικές έρευνες: η εντατική εμπλοκή Οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων σε συνθήκες διένεξης συχνά οδηγούν σε κανονιστικά συμπεράσματα σχετικά με την αποτελεσματικότητά τους. Η εξωτερική εμπλοκή συχνά είναι ανεπιτυχής και η εγχώρια κυριότητα των λύσεων σημαντική για τον μετασχηματισμό των διενέξεων. Σε πολλές περιστάσεις, η παγίδα της «επαγγελματικοποίησης» μετατρέπει τις οργανώσεις από μέρος της λύσης σε μέρος του προβλήματος. Η οικονομική ευημερία δεν μπορεί να οδηγήσει από μόνη της στον μετασχηματισμό των διενέξεων και οι κοινωνικές ανάγκες και οι ανάγκες ασφαλείας των πολιτών πρέπει επίσης να υπολογίζονται. Η πολιτιστική συνεργασία μπορεί να επηρεάσει τις ταυτότητες και να μειώσει τον ανταγωνισμό καθώς η χρήση του πολιτισμού και της πολιτιστικής κληρονομιάς εξαρτάται από τις τρέχουσες ανάγκες των ομάδων. Η ειρηνευτική ικανότητα του αθλητισμού εξαρτάται από το πως οι κρατικοί και μη κρατικοί δρώντες την χρησιμοποιούν. Η Θεωρία της Επαφής ή οποιαδήποτε άλλη θεωρία δεν αποτελεί την φιλοσοφική λίθο για τον μετασχηματισμό των διενέξεων παρά μόνο εργαλείο πλοήγησης σε μια περίπλοκη διεθνή πραγματικότητα.

Propaganda Activities of the Norwegian Authorities in the Crisis Situation of the Early 20th Century: Fridtjof Nansen and Sven Hedin

This article examines the process of including representatives of the scientific and academic circles of Norway and Sweden — famous travelers and researchers Fridtjof Nansen and Sven Hedin — in the political struggle and propaganda activities. In the 19th — early 20th centuries, the scientist became a media personality, whose international and national authority gives him a new status of a national hero, includes him in the political struggle. The status and fame of the Swedish and Norwegian travelers were almost equal, as well as their weight in the international scientific community. Thats why their figures were used by the authorities of Sweden and Norway in a polemical discussion on the pages of the British press in 1905, defending their own positions in the Swedish-Norwegian conflict. The main source is the publications of F. Nansen and S. Hedin in “The Times”. The purpose of this work is to analyze their articles, identify the main discussion topics and the argumentation used. As a result of the research, the author comes to the conclusion that the publication activity of F. Nansen in the British press was essentially an unofficial diplomacy, the main task of which was to enlist the support of the British public and the authorities, to bring the Swedish-Norwegian contradictions from the status of a “private matter” to the international arena. Swedish propaganda, in fact, was defensive and exculpatory in nature, the main “trump card” of which was the factor of the “Russian threat”.

Comparative consultation: The theory and practice of ‘sharing lessons’ between peace processes

Exchanges of expertise and experience between personnel involved in different peace processes are now a common feature of peacemaking worldwide. However, the goals, methods and impact of such interactions have been subject to little research. This article is the first scholarly analysis of what is here called ‘comparative consultation’. The article begins by conceptualising this work as a unique form of Track Two unofficial diplomacy, sharing the practical format and theoretical grounding of other Track Two approaches but differing in content. The empirical section is based on semi-structured interviews with 16 practitioners – primarily conflict resolution non-governmental organisation personnel and academics – who have facilitated dialogues on peace process topics (such as negotiation, transitional justice, grassroots peacebuilding) between peace process actors at various levels and from many contexts. It also draws on the author’s participation in a series of comparative consultation events. The findings focus on aspects of the organisation, purpose and potential, and limitations and possible risks of the practice. The conclusion sets out a model of the dimensions and potential impacts of comparative consultation and argues for its recognition as a distinct peace methodology. Avenues for further research and practice are outlined.

Diplomatic Instrumentation, Diplomacy of Non-Governmental Actors and Regional Initiatives of Romania in the Black Sea Region (2006-2018): Experience for Ukraine

The article is analyzed and systematized Romanian activity of non-governmental agencies, as a tool for promoting national interests in the Black Sea region; and experience Bucharest promotion of regional initiatives at the level of non-governmental organizations during the period of 2006-2018. The attention to the experience of Ukraine in communicating with non-governmental organizations. It is characterized by the example of Romania features and forms of implementation unofficial diplomacy (diplomacy governmental actors) in contemporary international relations and the role of unofficial diplomacy in resolving international conflicts. The relevance of the study is determined not only by the intensification of the policy of Romania in the Black Sea region with the promotion of the interests of the EU, the U.S.A and NATO, but it is also determined by the Russian factor in the context of recent events in Ukraine, as well as by the presence for a long time a number of problems in the Ukrainian-Romanian relations and by the need of the complex and generalized approach to solution of these problems. Given the objective interest of Romania to maintain stability on its eastern border and to prevent the emergence of new factors that can have an adversely affect on the achievement by Bucharest of its long-term interests on the Republic of Moldova, the Romanian side is likely to use the restraint – positive rhetoric concerning Ukraine avoiding public critical evaluations of certain political events in our country. The conclusions note that Ukraine's policy in relations with Romania should be to maximize the use of existing and, if necessary, create new mechanisms to ensure the national interests of our state, in particular, international instruments / instruments of influence on the policy of Romania that already exist or may arise as a result of Romania's cooperation with third countries and its activities in international organizations. Pay particular attention to the search for common interests and opportunities for Ukraine-Romania cooperation in the framework of the development of Ukraine's relations with the EU, NATO, as well as within the framework of the organizations with which both countries are members. In 2016-2018, the very activity of non-governmental actors (diplomacy of non-governmental actors) and their diplomatic tools in the globalized polycentric modern world should become an important factor in the development of the Romanian-Ukrainian bilateral relations. Keywords: foreignpolicy, diplomacy, diplomacy model, national interests, institutionalization, diplomacy of non-governmentalactors, Romania, Ukraine

A Last-Minute Private Peace Initiative: Albert Ballin’s Mediation Efforts between Germany and Britain, 1908-1914

Summary As relations between Germany and Britain were deteriorating during the years 1908-1914, Albert Ballin, a German businessman, became concerned and decided to promote Anglo–German talks on naval arms limitations in order to halt the naval arms race and improve relations between the two states. This article analyses Albert Ballin’s — and his British friend Ernest Cassel’s — private peace initiatives during the years 1908-1914 as a historical example of ‘unofficial diplomacy’ long before this term was discussed in International Relations literature. It examines the tools and conditions that created the basis for Ballin’s initiatives and explores his role in the diplomatic processes between Germany and Britain before the First World War. Ballin’s and Cassel’s unofficial, persistent peace efforts had some effect on the official diplomatic sphere and led to official negotiations, but they ultimately failed in their attempt to promote an agreement or to prevent the war.

Official and Unofficial Diplomacy between Rome and Bologna: the de’ Grassi Family under Pope Julius II, 1503-1513

This article examines the position of the de’ Grassi brothers, Agamemnon, Achilles, and Paris, as diplomats and negotiators between Rome and Bologna. During Julius II della Rovere’s pontificate, relations between these cities were strained as the pope worked to permanently dislodge the usurping Bentivoglio family from power and to govern Bologna through an expanded patrician council (the Quaranta Consiglieri). As a member of the Quaranta, Agamemnon commandeered his brothers’ skills and resources to improve Bolognese relations with the pope. The other brothers, as members of the papal court, could press Bologna’s cause using their professional knowledge and contacts. As a reward for their support, in 1511 Julius provided Achilles with a cardinal’s hat and shortly thereafter the bishopric of Bologna, which immediately was challenged by the Bentivoglio faction. Although all three brothers privileged their dual loyalty, in the aftermath of the Bentivoglio expulsion in 1512, the pope’s anger with Agamemnon as a Bolognese orator reveals the malleability of civic patriotism and political allegiance.