scholarly journals The Anti-cancer Effect of Olea europaea L. Products: a Review

2021 ◽  
Author(s):  
Chrystalla Antoniou ◽  
Jonathon Hull
Keyword(s):  
Animal Models ◽  
Olea Europaea ◽  
Therapeutic Potential ◽  
Folk Medicine ◽  
Olive Tree ◽  
Future Research ◽  
Positive Effects ◽  
Olea Europaéa

Abstract Purpose of Review The olive tree (Olea europaea L.) has featured as a significant part of medicinal history, used to treat a variety of ailments within folk medicine. The Mediterranean diet, which is rich in olive products, is testament to Olea europaeas positive effects on health, associated with reduced incidences of cancer and cardiovascular disease. This review aims to summarise the current literature regarding the therapeutic potential of Olea europaea products in cancer, detailing the possible compounds responsible for its chemotherapeutic effects. Recent Findings Much of the existing research has focused on the use of cell culture models of disease, demonstrating Olea europaea extracts, and specific compounds within these extracts, have efficacy in a range of in vitro and in vivo cancer models. The source of Olea europaeas cytotoxicity is yet to be fully defined; however, compounds such as oleuropein and verbascoside have independent cytotoxic effects on animal models of cancer. Summary Initial results from animal models are promising but need to be translated to a clinical setting. Treatments utilising these compounds are likely to be well tolerated and represent a promising direction for future research.

scholarly journals Dickkopf-1 Inhibition Reactivates Wnt/β-Catenin Signaling in Rhabdomyosarcoma, Induces Myogenic Markers In Vitro and Impairs Tumor Cell Survival In Vivo

2021 ◽  
Vol 22 (23) ◽  
pp. 12921
Author(s):  
Irina Giralt ◽  
Gabriel Gallo-Oller ◽  
Natalia Navarro ◽  
Patricia Zarzosa ◽  
Guillem Pons ◽  
...  
Keyword(s):  
Therapeutic Potential ◽  
Positive Effects ◽  
Novel Therapeutic Strategies ◽  
And Function ◽  
Myogenic Markers ◽  
First Time ◽  
Dickkopf 1 ◽  
Proliferation And Invasion

The Wnt/β-catenin signaling pathway plays a pivotal role during embryogenesis and its deregulation is a key mechanism in the origin and progression of several tumors. Wnt antagonists have been described as key modulators of Wnt/β-catenin signaling in cancer, with Dickkopf-1 (DKK-1) being the most studied member of the DKK family. Although the therapeutic potential of DKK-1 inhibition has been evaluated in several diseases and malignancies, little is known in pediatric tumors. Only a few works have studied the genetic inhibition and function of DKK-1 in rhabdomyosarcoma. Here, for the first time, we report the analysis of the therapeutic potential of DKK-1 pharmaceutical inhibition in rhabdomyosarcoma, the most common soft tissue sarcoma in children. We performed DKK-1 inhibition via shRNA technology and via the chemical inhibitor WAY-2626211. Its inhibition led to β-catenin activation and the modulation of focal adhesion kinase (FAK), with positive effects on in vitro expression of myogenic markers and a reduction in proliferation and invasion. In addition, WAY-262611 was able to impair survival of tumor cells in vivo. Therefore, DKK-1 could constitute a molecular target, which could lead to novel therapeutic strategies in RMS, especially in those patients with high DKK-1 expression.

Combining galiximab with the chemotherapeutic agents fludarabine or doxorubicin improves efficacy in animal models of lymphoma

2007 ◽  
Vol 25 (18_suppl) ◽  
pp. 3040-3040 ◽  
Author(s):  
H. K. Hariharan ◽  
T. Murphy ◽  
D. Clanton ◽  
L. Berquist ◽  
P. Chu ◽  
...  
Keyword(s):  
Clinical Trials ◽  
Animal Models ◽  
Clinical Benefit ◽  
Therapeutic Potential ◽  
Xenograft Model ◽  
Chemotherapeutic Agents ◽  
Model Systems ◽  
Anti Cd20

3040 Background: Galiximab, a primatized monoclonal antibody that binds with high affinity to CD80 and mediates antibody- dependent, cell-mediated cytotoxicity in vitro, is currently under investigation for the treatment of follicular non-Hodgkin’s lymphoma (NHL). In a phase I/II monotherapy study, galiximab produced an overall response rate of 11%, and tumor reductions were observed in 46% of patients. Initial clinical trials also demonstrate that galiximab is well tolerated and suggest that combining galiximab with rituximab (anti-CD20) provides clinical benefit. These results are consistent with preclinical studies in murine lymphoma xenograft model systems, which demonstrate the superiority of combination therapy. Methods: To further define the therapeutic potential of galiximab, the Raji subcutaneous and the SKW disseminated lymphoma murine xenograft models were used to define the in vivo efficacy of galiximab alone or in combination with fludarabine or doxorubicin. Similar studies were performed with rituximab. Results: In the Raji model, both galiximab and rituximab exhibited maximal inhibition of the growth of preestablished (150-mg) tumors at a dose of 3 mg/kg/wk. Interestingly, higher doses of galiximab (but not rituximab) showed reduced inhibition. Galiximab (3 mg/kg/wk) inhibited tumor growth alone (P<0.0001 vs. control) and showed significantly enhanced activity when combined with fludarabine (50 or 100 mg/kg daily for 5 days; P<0.0002 vs. galiximab alone and P<0.003 vs. fludarabine alone). Similar results were observed with rituximab. In the SKW model, treatment with galiximab (5 mg/kg/wk for 6 doses) significantly enhanced survival compared with a control (P<0.0001) or doxorubicin (2.5 mg/kg/day for 3 doses; P<0.0001). Studies combining fludarabine or doxorubicin with both galiximab and rituximab are ongoing. Conclusions: Studies in animal models of lymphoma indicate that galiximab may provide clinical benefit when used in combination with chemotherapeutic agents such as fludarabine and doxorubicin, and provide a rationale for the investigation of these novel chemoimmunotherapy combinations in clinical trials. No significant financial relationships to disclose.

scholarly journals Targeting Histone Deacetylases: A Novel Approach in Parkinson’s Disease

2015 ◽  
Vol 2015 ◽  
pp. 1-11 ◽  
Author(s):  
Sorabh Sharma ◽  
Rajeev Taliyan
Keyword(s):  
Parkinson’S Disease ◽  
Parkinson's Disease ◽  
Transcriptional Activation ◽  
Histone Deacetylases ◽  
Therapeutic Potential ◽  
Hdac Inhibitors ◽  
Clinical Manifestations ◽  
Future Research

The worldwide prevalence of movement disorders is increasing day by day. Parkinson’s disease (PD) is the most common movement disorder. In general, the clinical manifestations of PD result from dysfunction of the basal ganglia. Although the exact underlying mechanisms leading to neural cell death in this disease remains unknown, the genetic causes are often established. Indeed, it is becoming increasingly evident that chromatin acetylation status can be impaired during the neurological disease conditions. The acetylation and deacetylation of histone proteins are carried out by opposing actions of histone acetyltransferases (HATs) and histone deacetylases (HDACs), respectively. In the recent past, studies with HDAC inhibitors result in beneficial effects in bothin vivoandin vitromodels of PD. Various clinical trials have also been initiated to investigate the possible therapeutic potential of HDAC inhibitors in patients suffering from PD. The possible mechanisms assigned for these neuroprotective actions of HDAC inhibitors involve transcriptional activation of neuronal survival genes and maintenance of histone acetylation homeostasis, both of which have been shown to be dysregulated in PD. In this review, the authors have discussed the putative role of HDAC inhibitors in PD and associated abnormalities and suggest new directions for future research in PD.

scholarly journals Anticancer Effects of Disulfiram: A Systematic Review of in Vitro, Animal, and Human Studies

2021 ◽  
Author(s):  
ling wang ◽  
yang yu ◽  
cong zhou ◽  
run wan ◽  
Yumin Li
Keyword(s):  
Systematic Review ◽  
Clinical Trials ◽  
Animal Models ◽  
Human Studies ◽  
Cochrane Library ◽  
Future Research ◽  
Tumor Inhibition ◽  
Anti Tumor Activity

Abstract Background and objectives: Cancer morbidity and mortality rates remain high, and thus, at present, considerable efforts are focused on finding drugs with higher sensitivity against tumor cells and fewer side effects. Several preclinical and clinical studies have examined the potential of repurposing disulfiram (DSF) as an anticancer treatment. This systematic review aimed to assess evidence regarding the antineoplastic activity of DSF in in vitro and in vivo models, as well as in humans.Methods: Two authors independently conducted this systematic review of English and Chinese articles from the PubMed, Embase, and the Cochrane Library databases up to July 2019. Eligible in vitro studies needed to include assessments of the apoptosis rate by flow cytometry using annexin V/propidium iodide, and studies in animal models and clinical trials needed to examine tumor inhibition rates, and progression-free survival (PFS) and overall survival (OS), respectively. Data were analyzed using descriptive statistics.Results: Overall, 35 studies, i.e., 21 performed in vitro, 11 based on animal models, and three clinical trials, were finally included. In vitro and animal studies indicated that DSF was associated with enhanced apoptosis and tumor inhibition rates. Human studies showed that DSF prolongs PFS and OS. The greatest anti-tumor activity was observed when DSF was used as combination therapy or as a nanoparticle-encapsulated molecule.Conclusions: This systematic review provides evidence regarding the anti-tumor activity of DSF in vitro, in animals, and in humans and indicates the optimal forms of treatment to be evaluated in future research.

scholarly journals Phenolic Compounds Obtained from Olea europaea By-Products and Their Use to Improve the Quality and Shelf Life of Meat and Meat Products—A Review

Antioxidants ◽  
2020 ◽  
Vol 9 (11) ◽  
pp. 1061
Author(s):  
Paulo Munekata ◽  
Gema Nieto ◽  
Mirian Pateiro ◽  
José Lorenzo
Keyword(s):  
Shelf Life ◽  
Olea Europaea ◽  
Meat Products ◽  
Olive Pomace ◽  
Fresh Meat ◽  
Valid Solution ◽  
By Products ◽  
Olea Europaéa

Consumers are interested in consuming clean label foods. Replacing synthetic additives with natural alternatives (especially sources rich in polyphenols) is a valid solution to produce and also preserve foods, especially meat and meat products. Olea europaea leaves and olive pomace and wastewater contain polyphenols that can be explored in this context. In this review, we summarize the main aspects related to the phenolic composition, extraction conditions, antimicrobial potential, and antioxidant activity (in vitro and in vivo) of Olea europaea leaves, olive pomace and wastewater as well as their applications in the production of meat and meat products. This review found evidence that extracts and isolated polyphenols from the Olea europaea tree and olive processing by-products can be explored as natural antioxidant and antimicrobial additives to improve the preservation of meat and meat products. The polyphenols found in these residues (especially oleuropein, hydroxytyrosol and tyrosol) increased the redox state in the main meat-producing animals and, consequently, the oxidative stability of fresh meat obtained from these animals. Moreover, the extracts and isolated polyphenols also improved the shelf life of fresh meat and meat products (as additive and as active component in film) by delaying the growth of microorganisms and the progression of oxidative reactions during storage. The accumulated evidence supports further investigation as a natural additive to improve the preservation of reformulated muscle products and in the production of edible and sustainable films and coatings for fresh meat and meat products.

scholarly journals Μελέτη της δράσης φυσικών προϊόντων έναντι ενδοκυττάριων παρασιτικών οργανισμών

2014 ◽  
Author(s):  
Ιωάννης Κυριαζής
Keyword(s):  
Olea Europaea ◽  
Olea Europaéa

Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει εμβόλιο για καμιά μορφή των λεϊσμανιάσεων και τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται δεν είναι ασφαλή, αποτελεσματικά και οικονομικά προσιτά. Υπάρχει άφθονη επιστημονική πληροφορία για τα αντιλεϊσμανιακά φάρμακα που χρησιμοποιούνται με αναγνωρισμένα μειονεκτήματα όπως η τοξικότητα, η ανάπτυξη αντοχής, η υποχρεωτική παραμονή στο νοσοκομείο και το υψηλό κόστος. Επιπλέον η συλλοίμωξη με τον ιό του AIDS (HIV/VL) έχει σοβαρές επιπτώσεις στην επιδημιολογία, τη διάγνωση και την πρόγνωση της νόσου. Είναι προφανές ότι η εκδήλωση της σπλαγχνικής λεϊσμανίασης είναι “ευκαιριακή” όπως αποδεικνύεται από τα στοιχεία του Π.Ο.Υ., σύμφωνα με τα οποία οι ασθενείς με AIDS έχουν 3.000 φορές υψηλότερη συχνότητα VL σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό.Για τα διάφορα είδη του γένους Leishmania υπάρχουν αξιόλογα ευρήματα από παρασιτολογικές, βιοχημικές, μοριακές και ανοσολογικές μελέτες, όμως τα θεραπευτικά πρωτόκολλα ενάντια των διαφορετικών κλινικών μορφών δεν είναι ικανοποιητικά. Γεγονός αποτελεί η αδήριτη ανάγκη για την ανάπτυξη νέων θεραπευτικών προσεγγίσεων κατά των λεϊσμανιάσεων που μαστίζουν έως και 1,7 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την γη. Σήμερα το ενδιαφέρον για φυσικά προϊόντα βρίσκεται σε επικαιρότητα κυρίως με την αναζήτηση νέων χημικών ενώσεων αλλά και την επανεξέταση παλαιοτέρων σε σύγχρονα πλέον πειραματικά πρωτόκολλα. Μεταξύ αυτών των προϊόντων η ελαιοευρωπεΐνη, που προέρχεται από το δένδρο της ελιάς (Olea europaea), χαρακτηρίζεται από αντιοξειδωτική, αντιμικροβιακή και αντιφλεγμονώδη δράση. Η βιοφαινόλη αυτή φαίνεται να συμβάλλει επίσης στην μακροζωία αλλά και όταν χορηγείται σε πειραματόζωα με καρκινικούς όγκους είναι ικανή στο να τους συρρικνώνει ή ακόμη και να τους εξαφανίζει.Ο σκοπός αυτής της διατριβής είναι η διερεύνηση φυσικών προϊόντων προερχόμενων από τα φύλλα και τους καρπούς του δέντρου της ελιάς αλλά και από πάρα-προϊόντα του όπως τα υγρά απόβλητα ελαιοτριβείου. Επίσης εξετάσθηκαν δύο αδρά εκχυλίσματα από τον ερυθρό οίνο ποικιλίας ξινόμαυρο. Αμφότερες οι πηγές των εκχυλισμάτων αποτελούν θεμελιώδεις λίθους της Μεσογειακής διατροφής και οι βιβλιογραφικές αναφορές τα καθιστούν ως υποσχόμενους αντιλεϊσμανιακούς παράγοντες. Τα αποτελέσματά έδειξαν ότι τα δύο καθαρά φυσικά προϊόντα που εξετάσθηκαν, η υδροξυτυροσόλη και η ελαιοευρωπεΐνη επέδειξαν επιλεκτική και σημαντική αντιλεϊσμανιακή δραστικότητα εναντίον τριών ειδών πρωτοζώων του γένους Leishmania και συγκεκριμένα των L. infantum, L. donovani και L. major. Η διατριβή εστιάστηκε στη ελαιοευρωπεΐνη και αναδείχθηκε η ικανότητά της να προκαλεί ρυθμιζόμενο κυτταρικό θάνατο αποδεικνυόμενο από μορφολογικές αλλαγές σε προμαστιγότες L. donovani, λογαριθμικής φάσης ανάπτυξης, με τη χρήση συνεστιακής μικροσκοπίας. Η στρογγυλοποίηση των προμαστιγοτών, η συμπύκνωση της χρωματίνης καθώς και η έκθεση της φωσφατιδυλοσερίνης στην εξωτερική επιφάνεια της κυτταροπλασματικής μεμβράνης με τη χρήση κυτταρομετρίας ροής είναι φαινοτυπικά χαρακτηριστικά της επαγωγής ρυθμιζόμενου παρασιτικού θανάτου που αποδείχθηκε ότι ο μηχανισμός πρόκλησής του είναι ανεξάρτητος της παραγωγής ROS. Επιπλέον η ελαιοευρωπεΐνη προκάλεσε μια καθυστέρηση στο φυσιολογικό κυτταρικό κύκλο του παρασίτου οδηγώντας στον κατακερματισμό του DNA. Η αντιλεϊσμανιακή δράση της ελαιοευρωπεΐνης αποδείχτηκε και εναντίον των αμαστιγωτικών μορφών του είδους L. donovani που είχαν in vitro παρασιτήσει σε μακροφάγα της κυτταρικής σειράς J774Α.1. Αυτή η δράση συνοδεύτηκε από μία ενδομακροφαγική αύξηση ROS ενώ η in vitro χορήγηση ελαιοευρωπεΐνης σε μυελοειδή DCs αύξησε τον πληθυσμό που παράγει IL-12 δίχως να προκαλεί παράλληλη ωρίμανσή τους.Τα ανωτέρω οδήγησαν στη μελέτη της δράσης της ελαιοευρωπεΐνης σε in vivo πειραματικό μοντέλο σπλαχνικής λεϊσμανίασης. Σε L. donovani μολυσμένα BALB/c ποντίκια χορηγήθηκε ενδοπεριτοναϊκώς ελαιοευρωπεΐνη κάθε δεύτερη ημέρα για 28 συνεχόμενες ημέρες σε τρεις διαφορετικές δόσεις (45, 15 και 5mg/kg σωματικού βάρους). Βρέθηκε ότι και οι τρεις δόσεις περιόρισαν το παρασιτικό φορτίο του σπλήνα και του ήπατος στις 3 ημέρες και στις 6 εβδομάδες μετά το πέρας της χορήγησης της ελαιοευρωπεΐνης. Διαπιστώθηκε ότι τα πειραματόζωα που έλαβαν ελαιοευρωπεΐνη και περιόρισαν την ενδοκυτταρική εξάπλωση του παρασίτου στο σπλήνα και στο ήπαρ ανέπτυξαν μια ενισχυμένη ΤΗ1 τύπου ανοσολογική απόκριση με χαρακτηριστικό ισοτυπικό προφίλ αντισωμάτων IgG2α/IgG1 και μεταγραφικών παραγόντων Tbx21/GATA-3. Η υπερ-έκφραση των IL-12p40, IFNγ, TNFα και iNOS επιβεβαιώνει την πόλωση προς τον ΤΗ1 υποτύπο ανοσολογικής απόκρισης, ενώ η έκφραση των κυτταροκινών ρυθμιστές της TΗ2 ανοσολογικής απάντησης δεν είχαν καμία αυξητική τάση. Αυτό το φαινόμενο που προέρχεται αρχικώς από την ικανότητα της ελαιοευρωπεΐνης να διατηρεί χαμηλά τα επίπεδα της προφλεγμονώδους κυτταροκίνης IL-1β, επιτρέπει τον ανοσολογικό μηχανισμό του ξενιστή να ενεργοποιηθεί (μεταγραφή του Tbx21) αποτρέποντας την είσοδο του ξενιστή σε κατάσταση χρόνιας φλεγμονικής διεργασίας που ευνοεί τον παρασιτικό πολλαπλασιασμό.Απεναντίας ενεργοποιούνται μηχανισμοί παραγωγής των μικροβιοκτόνων μορίων ROS και NO• στο σπλήνα και στο ήπαρ. Η παραγωγή των ROS σε σπληνοκύτταρα ποντικών μολυσμένων με L. donovani ήταν δοσοεξαρτώμενη ενώ αντιθέτως η παραγωγή των ΝΟ• ήταν μη-δοσοεξαρτώμενη τόσο σε κύτταρα του σπλήνα όσο και του ήπατος. Αυτή η παραγωγή των ΝΟ• φαίνεται να επιδρά στην επιβίωση των παρασίτων χωρίς να αλλοιώνει τη φυσιολογική λειτουργία των σπληνοκυττάρων και των ηπατοκυττάρων εφ’ όσον τα μόρια γλουταθειόνης στα κύτταρα του ξενιστή ήταν επαρκή για να συντηρούν τη συνεχή επιβίωση του κυττάρου ξενιστή όπως παρατηρήθηκε με την μη-ενεργοποίηση του NF-kB. Επίσης η ελαιοευρωπεΐνη επιλεκτικά ρυθμίζει την γονιδιακή έκφραση των ενζύμων που σχηματίζουν τη γλουταθειόνη και την τρυπανοθειόνη εις βάρος των αντιοξειδωτικών αμυντικών μηχανισμών του παρασίτου. Συμπερασματικά, το σύνολο των αποτελεσμάτων που περιεγράφηκαν στη διδακτορική αυτή διατριβή, προτείνουν ότι η ελαιοευρωπεΐνη δρα ως ένα αντιλεϊσμανιακό φάρμακο με ανοσοτροποποιητικές ιδιότητες. Η διερεύνηση της συνδυαστικής δράσης κλασσικών αντιλεϊσμανιακών φαρμάκων με ασφαλή, μη-τοξικά και “φθηνά” φυσικά προϊόντα όπως η ελαιοευρωπεΐνη, παραμένει μια υποσχόμενη μελλοντική προοπτική. Επιπροσθέτως, ενδιαφέρουσα θα ήταν η διερεύνηση της δράσης της ελαιοευρωπεΐνης στην έκφραση έτερων γονιδίων που κωδικοποιούν αντιοξειδωτικά ένζυμα καθώς και στους κυτταρικούς πληθυσμούς που εμπλέκονται επίσης σε in vivo πειραματικό μοντέλο σπλαχνικής λεϊσμανίασης όπως τα δενδριτικά κύτταρα, τα κύτταρα φυσικοί φονιάδες και τα CD8+. Τέλος η ελαιοευρωπεΐνη μπορεί να δοκιμασθεί σε HIV/L. donovani πειραματικό πρωτόκολλο αφού η ελαιοευρωπεΐνη είναι ικανή στο να σταματάει τον πολλαπλασιασμό του ιού HIV.

scholarly journals The Role of the Gut-Brain Axis in Neurodegenerative Diseases and Relevance of the Canine Model: A Review

2019 ◽  
Author(s):  
Yoko Ambrosini ◽  
Dana Borcherding ◽  
Anumantha Kanthasamy ◽  
Hyun Jung Kim ◽  
Albert Jergens ◽  
...  
Keyword(s):  
Animal Models ◽  
Neurodegenerative Diseases ◽  
Gut Microbiome ◽  
Individual Variability ◽  
Future Research ◽  
In Vivo Models ◽  
Advantages And Disadvantages ◽  
Amyloid A

Identifying appropriate animal models is critical in developing translatable in vitro and in vivo systems for therapeutic development and investigating disease pathophysiology. These animal models should have direct biological and translational relevance to the underlying disease they are supposed to mimic. Aging dogs naturally develop a cognitive decline in many aspects including learning and memory, but also exhibit human-like individual variability in the aging process. Neurodegenerative processes that can be observed in both human and canine brains include the progressive accumulation of &beta;-amyloid (A&beta;) found as diffuse plaques in the prefrontal cortex, including the gyrus proreus, the hippocampus, and in the cerebral vasculature. A growing body of epidemiological data shows that human patients with neurodegenerative diseases have concurrent intestinal lesions, and histopathological changes in the gastrointestinal (GI) tract occurs decades that evolve before neurodegenerative changes. Gut microbiome alterations also have been observed in many neurodegenerative diseases including Alzheimer&rsquo;s and Parkinson&rsquo;s diseases, and inflammatory CNS diseases. Interestingly, only recently has the dog gut microbiome been recognized to more closely resemble in composition and in functional overlap with the human gut microbiome as compared to rodent models. This article aims to review the physiology of the gut-brain axis (GBA), and its involvement with neurodegenerative diseases in dogs and humans. Additionally, we outline the advantages and disadvantages of traditional in vitro and in vivo models and discuss future research directions investigating major human neurodegenerative diseases such as Alzheimer&rsquo;s and Parkinson&rsquo;s diseases using dogs.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document