Psychosocial Adjustment to Illness Scale—Self-Report

1978 ◽  
Author(s):  
G. R. Morrow ◽  
R. J. Chiarello ◽  
L. R. Derogatis
Keyword(s):  
Psychosocial Adjustment ◽  
Self Report ◽  
Adjustment To Illness

The Psychosocial Adjustment to Illness Scale—Self Report: Factor structure and item stability.

2000 ◽  
Vol 12 (4) ◽  
pp. 409-413 ◽  
Author(s):  
James R. Rodrigue ◽  
William F. Kanasky ◽  
Shannon I. Jackson ◽  
Michael G. Perri
Keyword(s):  
Factor Structure ◽  
Psychosocial Adjustment ◽  
Self Report ◽  
Adjustment To Illness

scholarly journals The effect of group training implemented on hemodialysis patients for their stress management, psychosocial adjustment and self-care strength

2016 ◽  
Vol 13 (1) ◽  
pp. 754 ◽  
Author(s):  
Hülya Fırat Kılıç ◽  
Sule Ecevit Alpar
Keyword(s):  
Training Program ◽  
Stress Management ◽  
Psychosocial Adjustment ◽  
Self Care ◽  
Hemodialysis Patients ◽  
The Self ◽  
Self Report ◽  
Group Training ◽  
Screening Criteria ◽  
Adjustment To Illness

Purpose: The current study was made with the objective of determining the effect of group training implemented on hemodialysis patients for their stress management, psychosocial adjustment and self-care strength.Method and Material: The single group pre-experiment model with pre-test – post-test was used. The participants were selected from a group of 100 patients who were undergoing treatment in 2011, at the Hemodialysis Units of two state hospitals in North Cyprus. The sampling composed of 90 patients who met the screening criteria and fully consented to take part in the study conducted between January 2011 and June 2011. The researcher collected data before training and 3 months after training by using the Patient Sociodemographic Characteristics Form, Psychosocial Adjustment to Illness Scale-Self-Report, Self-care Strength Evaluation Scale and the Hemodialysis Stressor Scale.Results: It was observed that as the stressors increased in hemodialysis patients, the self-care strength and adjustment to illness decreased. Additionally, it was also found that as the self-care strength increased the adjustments to illness also increased. Furthermore, it was determined that the stressors of female patients were higher compared to male patients. The adjustment of patients working and those receiving treatment at Institution 2 were found to be lower.Conclusions: It was concluded that there was a decrease in the stressors perceived by hemodialysis patients who had undergone the training program. Moreover, these patients also evidenced an increase in the adjustment to illness and in self-care strength after the training program had been implemented.

Denial: Predictor of Outcome following Coronary Bypass Surgery

1989 ◽  
Vol 18 (1) ◽  
pp. 57-66 ◽  
Author(s):  
David G. Folks ◽  
Arthur M. Freeman ◽  
Roberta S. Sokol ◽  
A. Hal Thurstin
Keyword(s):  
Outcome Measures ◽  
Psychosocial Adjustment ◽  
State Anxiety ◽  
Depression Scale ◽  
Coronary Bypass ◽  
Self Report ◽  
Psychological Outcome ◽  
Cabg Surgery ◽  
Adjustment To Illness ◽  
Negative Relationships

Using a modified version of the Hackett-Cassem denial scale we measured preoperative denial in 121 patients scheduled for CABG surgery. A significant inverse relationship was found between the denial scale and Hamilton Anxiety measures four days postoperatively ( p < .02). Longitudinal assessments were carried out using the Spielberger State Anxiety Inventory (SSAI), the Zung Self-Rating Depression Scale (Zung SDS) and the Psychosocial Adjustment to Illness Scale (PAIS). Six months following the surgery, significant negative relationships between denial and these self-report outcome measures were observed as follows: denial and SSAI ( p < .001), denial and Zung SDS ( p < .01), and denial and PAIS ( p < .01). However, the same analysis at twelve months showed no statistically significant correlations between denial and these psychologic outcome measures. Our findings suggest that denial serves as an adaptive mechanism, especially in the immediate postoperative period. Furthermore, higher levels of denial may be predictive of improved psychologic outcome for up to six months following surgery. Subsequently, however, other events, unrelated to the surgery, may be of greater importance than preoperative denial in determining psychological outcome from CABG surgery.

scholarly journals Μετατραυματική ανάπτυξη, μετατραυματικό στρες και ψυχοκοινωνική προσαρμογή στην ασθένεια, σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού

2018 ◽  
Author(s):  
Φιλίππα Κολοκοτρώνη
Keyword(s):  
Posttraumatic Growth ◽  
Psychosocial Adjustment ◽  
Self Report ◽  
Social Constraints ◽  
Life Orientation Test ◽  
Life Orientation ◽  
Sf 36 ◽  
Orientation Scale ◽  
Neo Five Factor Inventory ◽  
Adjustment To Illness

Η παρούσα μελέτη επιδιώκει να προσφέρει μια πληρέστερη κατανόηση της μετατραυματικής προσαρμογής των γυναικών με καρκίνο του μαστού. Οι επιμέρους στόχοι ήταν: α) να διερευνήσει την σχέση της αισιοδοξίας, της ανοιχτότητας, της γνωστικής επεξεργασίας, των κοινωνικών περιορισμών και των στρατηγικών αντιμετώπισης στρεσογόνων καταστάσεων με την μετατραυματική ανάπτυξη, το μετατραυματικό στρες και την ψυχοκοινωνική προσαρμογή στην ασθένεια, σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού, β) να εξετάσει τον ενδεχόμενο διαμεσολαβητικό ή/και ρυθμιστικό ρόλο κάποιων μεταβλητών, γ) να διερευνήσει με ποιον τρόπο σχετίζεται η μετατραυματική ανάπτυξη με το μετατραυματικό στρες και την ψυχοκοινωνική προσαρμογή στην ασθένεια και δ) να μεταφράσει και να σταθμίσει στην Ελληνική γλώσσα το ερωτηματολόγιο ψυχοκοινωνικής προσαρμογής στην ασθένεια, PAIS-SR. Για την επίτευξη των προαναφερθέντων στόχων σχεδιάστηκε μια συγχρονική μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε στα εξωτερικά ιατρεία της Κλινικής Μαστού του Ογκολογικού Νοσοκομείου «Άγιος Σάββας» και του Περιφερειακού Γενικού Νοσοκομείου «Έλενα Βενιζέλου» από τον Σεπτέμβριο του 2011 έως το Δεκέμβριο του 2012. Το συνολικό δείγμα αποτελούνταν από 243 γυναίκες με καρκίνο του μαστού, στις οποίες χορηγήθηκαν τα παρακάτω αυτοσυμπληρούμενα ψυχομετρικά εργαλεία: αυτοσχέδιο ερωτηματολόγιο δημογραφικών πληροφοριών και ιατρικού ιστορικού, Αναθεωρημένη Κλίμακα Αισιοδοξίας ή Τεστ Προσανατολισμού στη ζωή (Life Orientation Test- Revised, LOT-R), Ερωτηματολόγιο Πέντε Παραγόντων Προσωπικότητας-Κλίμακα Ανοιχτότητας στην Εμπειρία (NEO Five-Factor Inventory [NEO-FFI]-Openness Scale), Κλίμακα Κοινωνικών Περιορισμών (Social Constraints Scale, SCS), Σύντομη Κλίμακα Εκτίμησης των Τρόπων Αντιμετώπισης των Προβλημάτων (Coping Orientation to Problems Experienced [COPE-Brief]), Κλίμακα Αρνητικού Γνωστικού Μηρυκασμού και Γνωστικής Αντανάκλασης (The Rumination Reflection Questionnaire [RRQ]), Κλίμακα Αρνητικού Γνωστικού Μηρυκασμού και Γνωστικής Αντανάκλασης- Επίπεδο Κατάστασης (Reflective vs. Ruminative Mood Orientation Scale), Κλίμακα Μέτρησης Μετατραυματικού Στρες (PTSD Checklist-Civilian version [PCL-C]), Κλίμακα Μέτρησης Μετατραυματικής Ανάπτυξης (Posttraumatic Growth Inventory [PTGI]), Επισκόπηση Υγείας SF-36 (SF-36 Health Survey), Ερωτηματολόγιο Ψυχοκοινωνικής Προσαρμογής στην Ασθένεια (Psychosocial Adjustment to Illness; Self – Report [PAIS-SR]). Για τα ψυχομετρικά εργαλεία που δεν υπήρχε επίσημη Ελληνική μετάφραση, προχωρήσαμε στην μετάφραση και προσαρμογή τους στην Ελληνική γλώσσα. Το θεωρητικό πλαίσιο στο οποίο βασίστηκε ο ερευνητικός σχεδιασμός αποτελεί μια σύνθεση του περιγραφικού μοντέλου των Tedeschi και Calhoun (1996; 2004) για την μετατραυματική ανάπτυξη και του μοντέλου της κοινωνικό-γνωστικής επεξεργασίας για την προσαρμογή σε τραυματικά γεγονότα (Lepore, 2001). Για τις στατιστικές αναλύσεις χρησιμοποιήσαμε το στατιστικό πακέτο SPSS και τα επιπρόσθετα προγράμματα PROCESS και AMOS. Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι η πλειοψηφία των γυναικών με καρκίνο του μαστού εμφάνιζε μετατραυματική ανάπτυξη άνω του μετρίου, ενώ μια περιορισμένη ομάδα γυναικών βρισκόταν σε αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση μετατραυματικής διαταραχής στρες και προβλημάτων προσαρμογής. Οι σημαντικότεροι παράγοντες που σχετίζονταν με αυξημένα επίπεδα μετατραυματικής ανάπτυξης ήταν η γνωστική αντανάκλαση (ως εποικοδομητική γνωστική επεξεργασία), οι θρησκευτικές στρατηγικές αντιμετώπισης και η θετική αναπλαισίωση. Υψηλότερα επίπεδα μετατραυματικού στρες και χαμηλότερα επίπεδα ψυχοκοινωνικής προσαρμογής στον καρκίνο του μαστού σχετίζονταν με χαμηλή αισιοδοξία, περισσότερους κοινωνικούς περιορισμούς, μεγαλύτερη χρήση μη εποικοδομητικής γνωστικής επεξεργασίας (αρνητικός γνωστικός μηρυκασμός) και αποφευκτικές στρατηγικές αντιμετώπισης. Ο αρνητικός γνωστικός μηρυκασμός βρέθηκε να σχετίζεται με θετικό πρόσημο με την μετατρυματική ανάπτυξη όταν οι κοινωνικοί περιορισμοί ήταν σε χαμηλό ή μέτριο επίπεδο. Επίσης, όταν η σχέση του αρνητικού γνωστικού μηρυκασμού με την μετατραυματική ανάπτυξη διαμεσολαβείται από το μετατραυματικό στρες, τότε η επίδραση του αρνητικού γνωστικού μηρυκασμού στην μετατραυματική ανάπτυξη είναι αρνητική. Υψηλότερα επίπεδα μετατραυματικού στρες βρέθηκαν να σχετίζονται με χαμηλότερα επίπεδα μετατραυματικής ανάπτυξης. Τέλος, το συνθετικό μοντέλο της μετατραυματικής ανάπτυξης με την ψυχοκοινωνική προσαρμογή στην ασθένεια πρότεινε ότι οι δύο αυτές έννοιες δεν σχετίζονται μεταξύ τους. Τα ερευνητικά ευρήματα και η ερμηνεία τους αξιοποιούνται στο πλαίσιο σχεδιασμού και εφαρμογής ψυχοθεραπευτικών παρεμβάσεων που θα στοχεύουν στην αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνου εμφάνισης μετατραυματικού στρες και την παράλληλη ενίσχυση της μετατραυματικής ανάπτυξης σε γυναίκες που έχουν διαγνωσθεί με καρκίνο του μαστού.

Relationship between medication adherence and psychosocial adjustment in patients with type 2 diabetes: A cross-sectional study

2020 ◽  
Vol 40 (3) ◽  
pp. 116-122
Author(s):  
Duygu Kes ◽  
Feray Gökdoğan
Keyword(s):  
Type 2 Diabetes ◽  
Psychosocial Adjustment ◽  
Large City ◽  
Psychosocial Care ◽  
Self Report ◽  
Cross Sectional ◽  
Convenience Sample ◽  
Adherence To Medication ◽  
The Relationship

Adherence to drug treatment is a multidimensional concept. It is affected by many factors, such as physiological, psychological, family, environmental and social conditions. However, relatively little is known about the relationship between adherence to medication and psychosocial adjustment. The aim was to explore the relationship between adherence to antidiabetic drugs and the psychosocial adjustment of patients with type 2 diabetes mellitus. This cross-sectional descriptive correlational study was conducted between March and June 2018. A convenience sample of participants was recruited from seven internal disease outpatient clinics at a public tertiary hospital, located in a large city that serves as a gateway to nearby rural and urban areas in the north-west region of Turkey. Data were collected using the Adherence to Refills and Medications Scale (ARMS-7), and the Psychosocial Adjustment to Illness Scale–Self Report (PAIS–SR). This study is reported in accordance with STROBE. Pearson’s correlation analysis found a significant weak positive correlation between all domains of the PAIS–SR and the total scores on the ARMS‐7. The participants’ scores on medication refill were found to be significantly and positively correlated with all of the PAIS–SR domain scores except the sexual relationships domain. Psychosocial care could play a crucial role in improving drug regimen adherence among patients with diabetes. Therefore, nurses should integrate psychosocial care into daily practice.

scholarly journals The Relationship Between Perceived Burdensomeness and Psychosocial Adjustment to Illness in Patients with Chronic Pain: A Mediating Role of Pain Self-Efficacy

2020 ◽  
Vol 9 (2) ◽  
Author(s):  
Esmaeil Sadri Damirchi ◽  
Shahriar Dargahi ◽  
Nader Ayadi ◽  
Davod Fathi
Keyword(s):  
Chronic Pain ◽  
Direct Effect ◽  
Psychosocial Adjustment ◽  
Self Efficacy ◽  
Pearson Correlation ◽  
Perceived Burdensomeness ◽  
Mediating Role ◽  
Adjustment To Illness ◽  
The Relationship

Background: The majority of patients living with chronic pain faces several challenges; therefore, factors affecting their adaptation to the disease to provide appropriate therapeutic methods and meditation and relaxation therapy should be identified. Objectives: The present study aimed at investigating the relationship between perceived burdensomeness and psychosocial adjustment, and the mediating role of pain self-efficacy. Methods: This descriptive correlational study was conducted on 240 patients with chronic pain referred to the orthopedic centers in Ardabil in 2019 selected by convenience sampling. Psychosocial Adjustment to Illness Scale, Pain Self-efficacy Questionnaire, and Interpersonal Needs Questionnaire were used for data collection. Also, Pearson correlation and multiple regressions were used for data analysis. Data were analyzed using SPSS V. 19 and AMOS V. 21. Results: The findings confirmed the negative and direct effect of perceived burdensomeness (β = -0.11 and P < 0.01), as well as the positive and direct effect of pain self-efficacy (β = 0.86 and P < 0.01) on psychosocial adjustment. On the other hand, perceived burdensomeness (β = -0.32, P < 0.01) had a negative and direct effect on pain self-efficacy. The indirect effect of perceived burdensomeness and pain self-efficacy on psychosocial adjustment to illness was also confirmed. Conclusions: According to the findings of the present study, it can be concluded that the feelings of pain self-efficacy mediate the relationship between perceived burdensomeness and psychosocial adjustment in patients with chronic pain. That can also be important for the patient and their caregivers in relation to other chronic illnesses. Chronic diseases can also affect patients and their caregivers.

Adolescents with Craniofacial Anomalies: Psychosocial Adjustment as a Function of Self-Concept

2006 ◽  
Vol 43 (4) ◽  
pp. 392-400 ◽  
Author(s):  
Monica J. Bilboul ◽  
Alice W. Pope ◽  
Heather T. Snyder
Keyword(s):  
Psychosocial Adjustment ◽  
Child Behavior Checklist ◽  
Medical Center ◽  
Retrospective Chart Review ◽  
Parent Report ◽  
The Self ◽  
Self Report ◽  
Self Concept ◽  
Craniofacial Anomalies ◽  
Self Worth

Objective To evaluate associations between self-concept and psychosocial adjustment among adolescents with craniofacial anomalies. Design Retrospective chart review. Setting Reconstructive plastic surgery department in urban medical center. Participants Forty-nine adolescents with congenital craniofacial anomalies, aged 14 to 18 years, and their parents. Main Outcome Measures Psychosocial adjustment (internalizing problems and social competence), assessed by self-report and parent-report forms of the Child Behavior Checklist; appearance self-concept and global self-worth, assessed by the Self-Perception Profile for Adolescents. Results Both appearance self-concept and global self-worth were associated with psychosocial adjustment; however, global self-worth remained associated with adjustment when the effects of appearance self-concept were controlled, whereas appearance self-concept was no longer associated with adjustment when global self-worth was controlled. Demographic variables (ethnicity, socioeconomic status, and adolescent gender) largely failed to moderate the associations between self-concept and adjustment. Conclusions Adolescent dissatisfaction with appearance is linked to psychosocial adjustment problems only when it is part of a negative overall view of the self.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document