scholarly journals Μετατραυματική ανάπτυξη, μετατραυματικό στρες και ψυχοκοινωνική προσαρμογή στην ασθένεια, σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού

2018 ◽  
Author(s):  
Φιλίππα Κολοκοτρώνη
Keyword(s):  
Posttraumatic Growth ◽  
Psychosocial Adjustment ◽  
Self Report ◽  
Social Constraints ◽  
Life Orientation Test ◽  
Life Orientation ◽  
Sf 36 ◽  
Orientation Scale ◽  
Neo Five Factor Inventory ◽  
Adjustment To Illness

Η παρούσα μελέτη επιδιώκει να προσφέρει μια πληρέστερη κατανόηση της μετατραυματικής προσαρμογής των γυναικών με καρκίνο του μαστού. Οι επιμέρους στόχοι ήταν: α) να διερευνήσει την σχέση της αισιοδοξίας, της ανοιχτότητας, της γνωστικής επεξεργασίας, των κοινωνικών περιορισμών και των στρατηγικών αντιμετώπισης στρεσογόνων καταστάσεων με την μετατραυματική ανάπτυξη, το μετατραυματικό στρες και την ψυχοκοινωνική προσαρμογή στην ασθένεια, σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού, β) να εξετάσει τον ενδεχόμενο διαμεσολαβητικό ή/και ρυθμιστικό ρόλο κάποιων μεταβλητών, γ) να διερευνήσει με ποιον τρόπο σχετίζεται η μετατραυματική ανάπτυξη με το μετατραυματικό στρες και την ψυχοκοινωνική προσαρμογή στην ασθένεια και δ) να μεταφράσει και να σταθμίσει στην Ελληνική γλώσσα το ερωτηματολόγιο ψυχοκοινωνικής προσαρμογής στην ασθένεια, PAIS-SR. Για την επίτευξη των προαναφερθέντων στόχων σχεδιάστηκε μια συγχρονική μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε στα εξωτερικά ιατρεία της Κλινικής Μαστού του Ογκολογικού Νοσοκομείου «Άγιος Σάββας» και του Περιφερειακού Γενικού Νοσοκομείου «Έλενα Βενιζέλου» από τον Σεπτέμβριο του 2011 έως το Δεκέμβριο του 2012. Το συνολικό δείγμα αποτελούνταν από 243 γυναίκες με καρκίνο του μαστού, στις οποίες χορηγήθηκαν τα παρακάτω αυτοσυμπληρούμενα ψυχομετρικά εργαλεία: αυτοσχέδιο ερωτηματολόγιο δημογραφικών πληροφοριών και ιατρικού ιστορικού, Αναθεωρημένη Κλίμακα Αισιοδοξίας ή Τεστ Προσανατολισμού στη ζωή (Life Orientation Test- Revised, LOT-R), Ερωτηματολόγιο Πέντε Παραγόντων Προσωπικότητας-Κλίμακα Ανοιχτότητας στην Εμπειρία (NEO Five-Factor Inventory [NEO-FFI]-Openness Scale), Κλίμακα Κοινωνικών Περιορισμών (Social Constraints Scale, SCS), Σύντομη Κλίμακα Εκτίμησης των Τρόπων Αντιμετώπισης των Προβλημάτων (Coping Orientation to Problems Experienced [COPE-Brief]), Κλίμακα Αρνητικού Γνωστικού Μηρυκασμού και Γνωστικής Αντανάκλασης (The Rumination Reflection Questionnaire [RRQ]), Κλίμακα Αρνητικού Γνωστικού Μηρυκασμού και Γνωστικής Αντανάκλασης- Επίπεδο Κατάστασης (Reflective vs. Ruminative Mood Orientation Scale), Κλίμακα Μέτρησης Μετατραυματικού Στρες (PTSD Checklist-Civilian version [PCL-C]), Κλίμακα Μέτρησης Μετατραυματικής Ανάπτυξης (Posttraumatic Growth Inventory [PTGI]), Επισκόπηση Υγείας SF-36 (SF-36 Health Survey), Ερωτηματολόγιο Ψυχοκοινωνικής Προσαρμογής στην Ασθένεια (Psychosocial Adjustment to Illness; Self – Report [PAIS-SR]). Για τα ψυχομετρικά εργαλεία που δεν υπήρχε επίσημη Ελληνική μετάφραση, προχωρήσαμε στην μετάφραση και προσαρμογή τους στην Ελληνική γλώσσα. Το θεωρητικό πλαίσιο στο οποίο βασίστηκε ο ερευνητικός σχεδιασμός αποτελεί μια σύνθεση του περιγραφικού μοντέλου των Tedeschi και Calhoun (1996; 2004) για την μετατραυματική ανάπτυξη και του μοντέλου της κοινωνικό-γνωστικής επεξεργασίας για την προσαρμογή σε τραυματικά γεγονότα (Lepore, 2001). Για τις στατιστικές αναλύσεις χρησιμοποιήσαμε το στατιστικό πακέτο SPSS και τα επιπρόσθετα προγράμματα PROCESS και AMOS. Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι η πλειοψηφία των γυναικών με καρκίνο του μαστού εμφάνιζε μετατραυματική ανάπτυξη άνω του μετρίου, ενώ μια περιορισμένη ομάδα γυναικών βρισκόταν σε αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση μετατραυματικής διαταραχής στρες και προβλημάτων προσαρμογής. Οι σημαντικότεροι παράγοντες που σχετίζονταν με αυξημένα επίπεδα μετατραυματικής ανάπτυξης ήταν η γνωστική αντανάκλαση (ως εποικοδομητική γνωστική επεξεργασία), οι θρησκευτικές στρατηγικές αντιμετώπισης και η θετική αναπλαισίωση. Υψηλότερα επίπεδα μετατραυματικού στρες και χαμηλότερα επίπεδα ψυχοκοινωνικής προσαρμογής στον καρκίνο του μαστού σχετίζονταν με χαμηλή αισιοδοξία, περισσότερους κοινωνικούς περιορισμούς, μεγαλύτερη χρήση μη εποικοδομητικής γνωστικής επεξεργασίας (αρνητικός γνωστικός μηρυκασμός) και αποφευκτικές στρατηγικές αντιμετώπισης. Ο αρνητικός γνωστικός μηρυκασμός βρέθηκε να σχετίζεται με θετικό πρόσημο με την μετατρυματική ανάπτυξη όταν οι κοινωνικοί περιορισμοί ήταν σε χαμηλό ή μέτριο επίπεδο. Επίσης, όταν η σχέση του αρνητικού γνωστικού μηρυκασμού με την μετατραυματική ανάπτυξη διαμεσολαβείται από το μετατραυματικό στρες, τότε η επίδραση του αρνητικού γνωστικού μηρυκασμού στην μετατραυματική ανάπτυξη είναι αρνητική. Υψηλότερα επίπεδα μετατραυματικού στρες βρέθηκαν να σχετίζονται με χαμηλότερα επίπεδα μετατραυματικής ανάπτυξης. Τέλος, το συνθετικό μοντέλο της μετατραυματικής ανάπτυξης με την ψυχοκοινωνική προσαρμογή στην ασθένεια πρότεινε ότι οι δύο αυτές έννοιες δεν σχετίζονται μεταξύ τους. Τα ερευνητικά ευρήματα και η ερμηνεία τους αξιοποιούνται στο πλαίσιο σχεδιασμού και εφαρμογής ψυχοθεραπευτικών παρεμβάσεων που θα στοχεύουν στην αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνου εμφάνισης μετατραυματικού στρες και την παράλληλη ενίσχυση της μετατραυματικής ανάπτυξης σε γυναίκες που έχουν διαγνωσθεί με καρκίνο του μαστού.

scholarly journals Διερεύνηση της αποτελεσματικότητας και των ομαδικών διαδικασιών ενός ψυχοεκπαιδευτικού προγράμματος με στόχο την προαγωγή των θετικών τρόπων αντιμετώπισης δυσμενών καταστάσεων και της αισιοδοξίας σε μαθητές δημοτικού σχολείου

2018 ◽  
Author(s):  
Βασιλική Μπαούρδα
Keyword(s):  
Social Skills ◽  
Self Esteem ◽  
Self Report ◽  
Group Climate ◽  
Psychoeducational Group ◽  
Life Orientation Test ◽  
Life Orientation ◽  
Manifest Anxiety ◽  
Orientation Test ◽  
Children’S Hope Scale

Η Θετική Ψυχολογία αποτελεί έναν κλάδο της Ψυχολογίας που επικεντρώνεται στη µελέτη των θετικών χαρακτηριστικών του ανθρώπου. Ορισµένες από τις έννοιες που εξετάζει αποτελούν το ευ ζην (η αίσθηση ικανοποίησης από τη ζωή ή η διαδικασία αυτοπραγµάτωσης), η αισιοδοξία (η αίσθηση εµπιστοσύνης ότι θα συµβούν επιθυµητά γεγονότα στη ζωή κάποιου) και η ελπίδα (η πεποίθηση ενός ατόµου ότι µπορεί να βρει στρατηγικές για να επιτύχει τους στόχους του και η κινητοποίησή του να τις χρησιµοποιήσει). Τα παραπάνω χαρακτηριστικά σχετίζονται µε δείκτες βελτιωµένης σωµατικής και ψυχικής υγείας, καθώς και µε καλύτερη κοινωνική λειτουργία στα παιδιά. Επιπρόσθετα, οι στρατηγικές αντιµετώπισης (αντιδράσεις που αποσκοπούν στην πρόληψη ή τη µείωση µιας αντιλαµβανόµενης απειλής, βλάβης ή απώλειας) συσχετίζονται µε την αισιοδοξία και την ελπίδα και επιδρούν στην ψυχολογική και κοινωνική λειτουργία των παιδιών. Καµία έρευνα µέχρι τώρα δεν έχει στοχεύσει στην ταυτόχρονη ενίσχυση της αισιοδοξίας, της ελπίδας και των στρατηγικών αντιµετώπισης στα παιδιά. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια των οµαδικών παρεµβάσεων λειτουργούν συγκεκριµένες οµαδικές διαδικασίες, όπως η θεραπευτική συµµαχία, το οµαδικό κλίµα και οι θεραπευτικοί παράγοντες, που επιδρούν στην αποτελεσµατικότητα των παρεµβάσεων. Καµία µελέτη οµαδικής παρέµβασης σε παιδιά στα πλαίσια της Θετικής Ψυχολογίας δεν έχει µελετήσει τιςδιαδικασίες που λαµβάνουν χώρα στη διάρκειά της. Η παρούσα έρευνα αποσκοπεί στην αξιολόγηση ενός ψυχοεκπαιδευτικού προγράµµατος παρέµβασης µε διάρκεια οκτώ συναντήσεις µε στόχο την ενίσχυση του αισιόδοξου και ελπιδοφόρου τρόπου σκέψης και των προσαρµοστικών στρατηγικώναντιµετώπισης σε παιδιά ηλικίας 8-12 ετών. Παράλληλα, η έρευνα διερεύνησε τις οµαδικέςδιαδικασίες που λαµβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια εφαρµογής της παρέµβασης και τον τρόπο που επηρεάζουν την αποτελεσµατικότητά της. Στην έρευνα συµµετείχαν 361 µαθητές (229 οµάδα παρέµβασης και 132 οµάδα ελέγχου) 8-12 ετών (Μ.Ο. = 9,91±1,26). Το πρόγραµµα παρέµβασης περιλάµβανε δραστηριότητες για την αναγνώριση της σύνδεσης των συναισθηµάτων µε τις σκέψεις και τις συµπεριφορές, τη γνωστική αναδόµηση, την εκµάθηση και την εξάσκηση σε προσαρµοστικέςστρατηγικές αντιµετώπισης και την ενίσχυση της ελπιδοφόρας σκέψης. Για την αξιολόγηση της αποτελεσµατικότητας του προγράµµατος οι µαθητές απάντησαν πριν και µετά την ολοκλήρωση του προγράµµατος σε µια σειρά από ερωτηµατολόγια, για τη µέτρηση: (1) της αισιοδοξίας (Youth Life Orientation Test, Ey et al., 2005), (2) της ελπίδας (Children’s Hope Scale, Snyder, Hoza, et al., 1997), (3) των στρατηγικών αντιµετώπισης (Schoolagers’ Coping Strategies Inventory, Ryan-Wenger, 1990), (4) της αυτοεκτίµησης (Rosenberg Self-Esteem Scale, Rosenberg, 1965), (5) των κοινωνικών δεξιοτήτων (Children's Self-Report Social Skills Scale, Danielson & Phelps, 2003) και (6) του άγχους (Children's Manifest Anxiety Scale-Revised, Reynolds & Richmond, 1978). Επιπλέον, για τη διερεύνηση των οµαδικών διαδικασιών οι µαθητές απάντησαν κατά τη διάρκεια του προγράµµατος σε µια σειρά από ερωτηµατολόγια, για τη µέτρηση: (1) των θεραπευτικώνπαραγόντων (Critical Incidents Questionnaire, Bloch et al., 1979), (2) της θεραπευτικής συµµαχίας (Psychoeducational Group Alliance Scale for Children, Brouzos et al., 2018), (3) του οµαδικού κλίµατος (Group Climate Questionnaire – Short, MacKenzie, 1983) και (4) της αντίληψης των διευκολυντικών στάσεων της συντονίστριας (Barrett-Lennard Relationship Inventory, Barrett-Lennard, 2015). Οι µαθητές που συµµετείχαν στο ψυχοεκπαιδευτικό πρόγραµµα σηµείωσαν στατιστικά σηµαντική αύξηση, συγκριτικά µε τους µαθητές της οµάδας ελέγχου, στα επίπεδα της αισιοδοξίας, της ελπίδας και της αυτοεκτίµησης, στη χρήση συγκεκριµένων στρατηγικών αντιµετώπισης (αντιµετώπιση µέσω δραστηριοτήτων, αποφυγής και επίλυσης προβλήµατος) και στο αίσθηµα κοινωνικής αρέσκειας, ενώ παράλληλα εµφάνισαν σηµαντική µείωση στο αίσθηµα της απαισιοδοξίας και στις σωµατικές εκδηλώσεις του άγχους. Οι οµαδικές διαδικασίες που µελετήθηκαν περιλάµβαναν τους θεραπευτικούς παράγοντες, τη θεραπευτική συµµαχία, το οµαδικό κλίµα και την αντίληψη των διευκολυντικών στάσεων της συντονίστριας Κατά τη διάρκεια της παρέµβασης λειτούργησαν συγκεκριµένοι θεραπευτικοί παράγοντες, η σηµασία των οποίων µεταβαλλόταν ανάλογα µε το στάδιο ανάπτυξης των οµάδων. Στις πρώτες συναντήσεις οι µαθητές δηµιούργησαν µια καλή θεραπευτική συµµαχία µε τη συντονίστρια και διαµόρφωσαν µια θετική αντίληψη για τιςδιευκολυντικές στάσεις της, χωρίς να παρατηρούνται σηµαντικές µεταβολές στη διάρκεια τηςπαρέµβασης. Το οµαδικό κλίµα ήταν γενικά θετικό σε όλη τη διάρκεια της παρέµβασης χωρίς να εµφανίζονται σηµαντικές µεταβολές. Σηµαντικό εύρηµα της µελέτης επίσης αποτέλεσε ότι ορισµένες οµαδικές διαδικασίες εµπλέκονται στη µεταβολή των µεταβλητών αποτελέσµατος που εξετάστηκαν. Συγκεκριµένα, η θεραπευτική συµµαχία σχετίζεται µε τη µεταβολή των στρατηγικών αντιµετώπισης. Η αντίληψη των διευκολυντικών στάσεων επηρεάζει τη µεταβολή της αισιοδοξίας, των στρατηγικών αντιµετώπισης και του άγχους. Τέλος, το οµαδικό κλίµα σχετίζεται µε τη µεταβολή της ελπίδας, των στρατηγικών αντιµετώπισης και των κοινωνικών δεξιοτήτων. Συµπερασµατικά, η παρούσα έρευνα υποδεικνύει ότι µια καθολική, ψυχοεκπαιδευτική, οµαδική παρέµβασης για παιδιά ενισχύει τις στρατηγικές αντιµετώπισης, την αισιοδοξία και την ελπίδα τους. Επιπρόσθετα, υποδεικνύει ότι οι οµαδικές διαδικασίες επηρεάζουν την αποτελεσµατικότητα της παρέµβασης, εύρηµα που έχει πρακτικές προεκτάσεις για τους συντονιστές οµαδικών παρεµβάσεων.

scholarly journals Inteligencia emocional, optimismo y estrategias de afrontamiento en estudiantes universitarios

2017 ◽  
pp. 206
Author(s):  
Laura Pardeiro ◽  
Josefa Castro Balsa
Keyword(s):  
Coping Strategies ◽  
Self Report ◽  
Life Orientation Test ◽  
Life Orientation ◽  
Orientation Test ◽  
Estudiantes Universitarios

Este trabajo explora la relación entre la inteligencia emocional, el optimismo, las estrategias de afrontamiento, y el rendimiento académico, en una muestra de 170 estudiantes universitarios. A los participantes se les aplicó el Schutte Self Report Emotional Inteligence Scale (SSREI), el Life Orientation Test (LOT-R), y el Coping Strategies Inventory (CSI). Los resultados indican correlaciones positivas entre la inteligencia emocional, el optimismo, y el uso de estrategias de afrontamiento basadas en la resolución de problemas. Por el contrario, no se encontraron relaciones estadísticamente significativas entre la inteligencia emocional y el rendimiento académico. 

scholarly journals Μετατραυματική διαταραχή του στρες και μετατραυματική ανάπτυξη σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού

2015 ◽  
Author(s):  
Ναταλία Κουτρούλη
Keyword(s):  
Attributional Style ◽  
State Level ◽  
Social Constraints ◽  
Life Orientation Test ◽  
Life Orientation ◽  
Brief Cope ◽  
Traumatic Life Events ◽  
Post Traumatic Growth ◽  
Attributional Style Questionnaire ◽  
Post Traumatic

Η έρευνα αυτή μελετά την ψυχική κατάσταση των γυναικών με διάγνωση καρκίνου του μαστού. Πιο συγκεκριμένα, η παρούσα έρευνα θέτει ως στόχο: πρώτον, να καταγράψει τη συχνότητα εμφάνισης της μετατραυματικής διαταραχής του στρες και της μετατραυματικής ανάπτυξης σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού, δεύτερον, να διερευνήσει τη σχέση ανάμεσα σε αυτά τα δύο φαινόμενα και τρίτον, να μελετήσει τους δημογραφικούς, ιατρικούς και ψυχοκοινωνικούς παράγοντες που σχετίζονται με την εμφάνισή τους. Για την επίτευξη αυτών των στόχων σχεδιάστηκε μια συγχρονική μελέτη, η οποία έλαβε χώρα στο Κέντρο Μαστού του Μαιευτηρίου Έλενα Βενιζέλου από τον Ιούλιο του 2012 έως τον Οκτώβριο του 2013. Το ερευνητικό δείγμα αποτέλεσαν 202 γυναίκες με καρκίνο του μαστού, με ποικιλία δημογραφικών και ιατρικών χαρακτηριστικών, στις οποίες χορηγήθηκαν τα εξής αυτό-συμπληρούμενα ψυχομετρικά εργαλεία: Αυτοσχέδιο Ερωτηματολόγιο Καταγραφής Ατομικών Στοιχείων, Ερωτηματολόγιο Τραυματικών Γεγονότων (Traumatic Life Events Questionnaire- TLEQ), Κλίμακα Επίδρασης Γεγονότων (Impact of Events Scale- IES), Κλίμακα Μέτρησης Μετατραυματικής Ανάπτυξης (Post Traumatic Growth Inventory- PTGI), Κλίμακα Μέτρησης Μετατραυματικού Στρες (PTSD Check List- Civilian version- PCL-C), Αναθεωρημένη Κλίμακα Αισιοδοξίας (Life Orientation Test Revised- LOT-R), Ερωτηματολόγιο Μέτρησης του Χαρακτηριστικού της Ελπίδας (Adult Hope Scale- AHS), Ερωτηματολόγιο Συλλογισμού και Αντανάκλασης (Rumination Reflection Questionnaire- RRQ), Ερωτηματολόγιο Μέτρησης Συλλογισμού και Αντανάκλασης – Επίπεδο κατάστασης (State Level Measure of Reflection and Brooding), Κλίμακα Κοινωνικών Περιορισμών (Social Constraints Scale- SCS), Σύντομη Κλίμακα Εκτίμησης των Τρόπων Αντιμετώπισης των Προβλημάτων (Coping Orientation to Problems Experienced- Brief COPE), Κλίμακα Ψυχικής Δυσφορίας από το Ερωτηματολόγιο Ψυχικής Υγείας (Mental Health Inventory- MHI) και Ερωτηματολόγιο Τρόπου Απόδοσης (Attributional Style Questionnaire- ASQ). Σε όσα ερωτηματολόγια δεν υπήρχε διαθέσιμη επίσημη ελληνική μετάφραση, πραγματοποιήθηκε προσαρμογή στα ελληνικά και στάθμιση. Το θεωρητικό μοντέλο στο οποίο βασίστηκε ο ερευνητικός σχεδιασμός αποτελεί μια σύνθεση του μοντέλου της Andersen (1994) και του κοινωνικο- γνωστικού μοντέλου του Lepore (2001) για την προσαρμογή στον καρκίνο, της γνωστικής θεωρίας για τη διαχείριση του στρες του Lazarus (1979), του υπαρξιακού μοντέλου των Tedeschi & Calhoun (1996) για τη μετατραυματική ανάπτυξη και της θεωρίας για το στυλ απόδοσης του Abramson (1978). Οι στατιστικές αναλύσεις έγιναν με τη χρήση του στατιστικού πακέτου SPSS και περιλάμβαναν μονοπαραγοντικές και πολυπαραγοντικές αναλύσεις. Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι από το δείγμα των γυναικών με διάγνωση καρκίνου του μαστού, η μειοψηφία εμφάνιζε μετατραυματική διαταραχή του στρες, ενώ αντιθέτως η πλειοψηφία των γυναικών με διάγνωση καρκίνου του μαστού εμφάνιζε μετατραυματική ανάπτυξη άνω του μετρίου. Επίσης, η μετατραυματική διαταραχή του στρες και η μετατραυματική ανάπτυξη δε βρέθηκε να σχετίζονται. Οι παράγοντες που βρέθηκε να επηρεάζουν την εμφάνιση της μετατραυματικής διαταραχής του στρες είναι οι εξής: το χαρακτηριστικό της απαισιοδοξίας, η ψυχική δυσφορία, η βίωση αποφυγών και παρεισφρητικών σκέψεων, η εκούσια επεξεργασία των πληροφοριών με τη μορφή του συλλογισμού, το στυλ απόδοσης των αρνητικών γεγονότων, οι κοινωνικοί περιορισμοί που βιώνει το άτομο καθώς επίσης και αρκετές στρατηγικές αντιμετώπισης, όπως απόσπαση/αποφυγή, άρνηση, αυτοκατηγορία, συμπεριφορική αποσύνδεση, αναζήτηση συναισθηματικής και πρακτικής υποστήριξης, ενεργητική αντιμετώπιση, προγραμματισμός και εκτόνωση συναισθημάτων. Ενώ οι παράγοντες που φάνηκε να σχετίζονται με την εμφάνιση μετατραυματικής ανάπτυξης είναι οι εξής: η ηλικία, η αισιοδοξία, η ελπίδα, η εκούσια γνωστική επεξεργασία μέσω της αντανάκλασης, το στυλ απόδοσης των θετικών γεγονότων, αρκετές στρατηγικές αντιμετώπισης, όπως θετική αναπλαισίωση, αποδοχή, αναζήτηση συναισθηματικής και πρακτικής υποστήριξης και ενεργητική αντιμετώπιση. Τα συμπεράσματα της μελέτης συζητούνται στα πλαίσια εφαρμογής μεθόδων υποστηρικτικής φροντίδας, παρεμβάσεων μείωσης του μετατραυματικού στρες και συμβουλευτικής για την ενίσχυση της μετατραυματικής ανάπτυξης από επαγγελματίες ψυχικής υγείας σε γυναίκες που έλαβαν τη διάγνωση καρκίνου του μαστού.

The Psychosocial Adjustment to Illness Scale—Self Report: Factor structure and item stability.

2000 ◽  
Vol 12 (4) ◽  
pp. 409-413 ◽  
Author(s):  
James R. Rodrigue ◽  
William F. Kanasky ◽  
Shannon I. Jackson ◽  
Michael G. Perri
Keyword(s):  
Factor Structure ◽  
Psychosocial Adjustment ◽  
Self Report ◽  
Adjustment To Illness

scholarly journals The effect of group training implemented on hemodialysis patients for their stress management, psychosocial adjustment and self-care strength

2016 ◽  
Vol 13 (1) ◽  
pp. 754 ◽  
Author(s):  
Hülya Fırat Kılıç ◽  
Sule Ecevit Alpar
Keyword(s):  
Training Program ◽  
Stress Management ◽  
Psychosocial Adjustment ◽  
Self Care ◽  
Hemodialysis Patients ◽  
The Self ◽  
Self Report ◽  
Group Training ◽  
Screening Criteria ◽  
Adjustment To Illness

Purpose: The current study was made with the objective of determining the effect of group training implemented on hemodialysis patients for their stress management, psychosocial adjustment and self-care strength.Method and Material: The single group pre-experiment model with pre-test – post-test was used. The participants were selected from a group of 100 patients who were undergoing treatment in 2011, at the Hemodialysis Units of two state hospitals in North Cyprus. The sampling composed of 90 patients who met the screening criteria and fully consented to take part in the study conducted between January 2011 and June 2011. The researcher collected data before training and 3 months after training by using the Patient Sociodemographic Characteristics Form, Psychosocial Adjustment to Illness Scale-Self-Report, Self-care Strength Evaluation Scale and the Hemodialysis Stressor Scale.Results: It was observed that as the stressors increased in hemodialysis patients, the self-care strength and adjustment to illness decreased. Additionally, it was also found that as the self-care strength increased the adjustments to illness also increased. Furthermore, it was determined that the stressors of female patients were higher compared to male patients. The adjustment of patients working and those receiving treatment at Institution 2 were found to be lower.Conclusions: It was concluded that there was a decrease in the stressors perceived by hemodialysis patients who had undergone the training program. Moreover, these patients also evidenced an increase in the adjustment to illness and in self-care strength after the training program had been implemented.

Psychosocial Adjustment to Illness Scale—Self-Report

1978 ◽  
Author(s):  
G. R. Morrow ◽  
R. J. Chiarello ◽  
L. R. Derogatis
Keyword(s):  
Psychosocial Adjustment ◽  
Self Report ◽  
Adjustment To Illness

Denial: Predictor of Outcome following Coronary Bypass Surgery

1989 ◽  
Vol 18 (1) ◽  
pp. 57-66 ◽  
Author(s):  
David G. Folks ◽  
Arthur M. Freeman ◽  
Roberta S. Sokol ◽  
A. Hal Thurstin
Keyword(s):  
Outcome Measures ◽  
Psychosocial Adjustment ◽  
State Anxiety ◽  
Depression Scale ◽  
Coronary Bypass ◽  
Self Report ◽  
Psychological Outcome ◽  
Cabg Surgery ◽  
Adjustment To Illness ◽  
Negative Relationships

Using a modified version of the Hackett-Cassem denial scale we measured preoperative denial in 121 patients scheduled for CABG surgery. A significant inverse relationship was found between the denial scale and Hamilton Anxiety measures four days postoperatively ( p < .02). Longitudinal assessments were carried out using the Spielberger State Anxiety Inventory (SSAI), the Zung Self-Rating Depression Scale (Zung SDS) and the Psychosocial Adjustment to Illness Scale (PAIS). Six months following the surgery, significant negative relationships between denial and these self-report outcome measures were observed as follows: denial and SSAI ( p < .001), denial and Zung SDS ( p < .01), and denial and PAIS ( p < .01). However, the same analysis at twelve months showed no statistically significant correlations between denial and these psychologic outcome measures. Our findings suggest that denial serves as an adaptive mechanism, especially in the immediate postoperative period. Furthermore, higher levels of denial may be predictive of improved psychologic outcome for up to six months following surgery. Subsequently, however, other events, unrelated to the surgery, may be of greater importance than preoperative denial in determining psychological outcome from CABG surgery.

scholarly journals Moderating Effect of Self-Esteem on the Relationship Between Optimism and Life Satisfaction in Final Year University Students

2020 ◽  
Vol 12 (3) ◽  
pp. 12
Author(s):  
Samson F. Agberotimi ◽  
Choja Oduaran
Keyword(s):  
Life Satisfaction ◽  
University Students ◽  
Well Being ◽  
Self Esteem ◽  
Moderating Effect ◽  
Self Report ◽  
Satisfaction With Life Scale ◽  
Life Orientation Test ◽  
Life Orientation ◽  
The Relationship

This study examined the moderating effect of self-esteem on the relationship between optimism and life satisfaction in final year university students. A correlational survey design was utilized. Two hundred and twenty-three university final year students of a Nigerian university consisting of 124 males and 99 females aged 24.67&plusmn;2.56 participated in the study. Data were collected with a structured self-report questionnaire containing satisfaction with life scale (&alpha; = .82), Rosenberg self-esteem scale (&alpha; = .86), and life orientation test &ndash; revised (&alpha; = .79). Data were analyzed with SPSS v.23 at 0.05 significant level. Self-esteem significantly moderated the relationship between optimism and life satisfaction as indicated by a significant increase in proportion of the variance in life satisfaction when the interaction term between optimism and self-esteem was added to the regression model [&Delta;R2 = .03, &Delta;F (1, 219) = 7.26, p &lt; .008, b = .188, t(220) = 2.69, p &lt; .01]. It was concluded that the predictive impact of optimism on life satisfaction of university final year students is enhanced by their self-esteem; thus, students should be exposed to environment and program that promotes the development of high self-esteem and optimistic life orientation to enhance their well-being.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document