The Eating Disorder Examination: a semi-structured interview for the assessment of the specific psychopathology of eating disorders

2013 ◽  
Vol 2 (2) ◽  
pp. 190-203 ◽  
Author(s):  
Jennifer J. Thomas ◽  
Christina A. Roberto ◽  
Kelly C. Berg
Keyword(s):  
Eating Disorders ◽  
Eating Disorder ◽  
Structured Interview ◽  
Eating Disorder Examination

Measuring the Specific Psychopathology of Eating Disorder Patients

1993 ◽  
Vol 27 (3) ◽  
pp. 506-511 ◽  
Author(s):  
P. J. V. Beumont ◽  
E. M. Kopec-Schrader ◽  
P. Talbot ◽  
S. W. Touyz
Keyword(s):  
Eating Disorders ◽  
Anorexia Nervosa ◽  
Eating Disorder ◽  
Structured Interview ◽  
Eating Disorder Examination ◽  
Australian Context ◽  
Dsm Iv

Cooper and Fairburn's Eating Disorder Examination (EDE) is a semi-structured interview designed to assess the specific psychopathology of eating disorder subjects. It was employed in a study of 116 Sydney patients for 2 purposes: first, to determine its usefulness in an Australian context; and second, to compare patients with anorexia nervosa, bulimia and atypical eating disorder. The instrument appears to be quite appropriate for studies in Australia. With respect to the second aim, the results emphasize the essential similarity in psychopathology between the three diagnostic groups. The relevance of this latter finding to the categorisation of eating disorders in the DSM-IV proposals is discussed.

scholarly journals The Presentation of Eating Disorders in Saudi Arabia

2020 ◽  
Vol 11 ◽  
Author(s):  
Aisha Jawed ◽  
Amy Harrison ◽  
Dagmara Dimitriou
Keyword(s):  
Eating Disorders ◽  
Saudi Arabia ◽  
Eating Disorder ◽  
Structured Interview ◽  
Self Report ◽  
Weight Concern ◽  
Global Score ◽  
Eating Disorder Examination ◽  
Shape Concern ◽  
Report Measure

Objective: There is lack of information on the presentation of eating disorders (EDs) in Saudi Arabia using gold standard clinical tools. The present study aimed to provide data on the presentation of EDs in Saudi Arabia using clinically validated measures.Method: Hundred and thirty-three individuals (33 male) with a mean age of 22 years (2.63) completed three measures: the Eating Disorder Examination (EDE), a semi-structured interview, the Eating Disorder Examination Questionnaire (EDE-Q), a self-report measure, and the Depression Anxiety and Stress Scale (DASS-21) to measure comorbid symptoms.Results: Individuals in Saudi Arabia reported higher levels of restraint, eating concern and shape concern and a higher global score, but lower levels of weight concern on the EDE-Q compared to the EDE. Female participants reported a higher global score, alongside significantly higher scores on the restraint, shape concern and weight concern subscales than males. The most common ED subtype was other specific feeding or ED. Compared with Western community samples, symptom severity in this purposive sample obtained from community settings was significantly higher in this sample.Discussion: Individuals with eating, weight and shape concerns in Saudi Arabia may feel more comfortable expressing their symptoms on a self-report tool compared with a face to face interview. However, it is possible that a self-report measure may over-estimate the severity of symptoms. The data suggest that clinicians in Saudi Arabia should regularly screen for EDs in all genders. It is also important to note that ED symptoms are a cause for concern in young people in Saudi Arabia.

Ascertaining an efficient eligibility cut-off for extended Medicare items for eating disorders

2021 ◽  
pp. 103985622110286
Author(s):  
Tracey Wade ◽  
Jamie-Lee Pennesi ◽  
Yuan Zhou
Keyword(s):  
Eating Disorders ◽  
Eating Disorder ◽  
False Positive Rate ◽  
Area Under The Curve ◽  
Rate Sensitivity ◽  
True Positive Rate ◽  
Eating Disorder Examination Questionnaire ◽  
Eating Disorder Examination ◽  
Positive Rate ◽  
The Relationship

Objective: Currently eligibility for expanded Medicare items for eating disorders (excluding anorexia nervosa) require a score ⩾ 3 on the 22-item Eating Disorder Examination-Questionnaire (EDE-Q). We compared these EDE-Q “cases” with continuous scores on a validated 7-item version of the EDE-Q (EDE-Q7) to identify an EDE-Q7 cut-off commensurate to 3 on the EDE-Q. Methods: We utilised EDE-Q scores of female university students ( N = 337) at risk of developing an eating disorder. We used a receiver operating characteristic (ROC) curve to assess the relationship between the true-positive rate (sensitivity) and the false-positive rate (1-specificity) of cases ⩾ 3. Results: The area under the curve showed outstanding discrimination of 0.94 (95% CI: .92–.97). We examined two specific cut-off points on the EDE-Q7, which included 100% and 87% of true cases, respectively. Conclusion: Given the EDE-Q cut-off for Medicare is used in conjunction with other criteria, we suggest using the more permissive EDE-Q7 cut-off (⩾2.5) to replace use of the EDE-Q cut-off (⩾3) in eligibility assessments.

scholarly journals Third-wave interventions for eating disorders in adolescence – systematic review with meta-analysis

2021 ◽  
Vol 8 (1) ◽  
Author(s):  
Arne Buerger ◽  
Timo D. Vloet ◽  
Lisa Haber ◽  
Julia M. Geissler
Keyword(s):  
Eating Disorder ◽  
Data Extraction ◽  
Meta Analysis ◽  
Structured Interview ◽  
Control Group ◽  
Third Wave ◽  
Eating Disorder Inventory ◽  
Behaviour Therapy ◽  
Qualitative Synthesis ◽  
Eating Disorder Examination

Abstract Context Third-wave therapies have demonstrated efficacy as a treatment option for EDs in adulthood. Data on the suitability for EDs in adolescence are lacking. Objective To estimate the efficacy of third-wave interventions to reduce ED symptoms in adolescents in randomized controlled trials (RCTs) and uncontrolled studies. Data sources We systematically reviewed the databases PubMed (1976-January 2021), PsycINFO (1943-January 2021), and the Cochrane database (1995-January 2021) for English-language articles on third-wave therapies. References were screened for further publications of interest. Study selection RCTs and pre-post studies without control group, comprising patients aged 11–21 years (mean age = 15.6 years) with an ED diagnosis (anorexia nervosa, bulimia nervosa, binge eating disorder, eating disorder not otherwise specified) investigating the efficacy of third-wave psychological interventions were included. Efficacy had to be evaluated according to the Eating Disorder Examination or Eating Disorder Examination-Questionnaire, the Eating Disorder Inventory-2, the Eating Disorder Inventory-3, or the Structured Interview for Anorexic and Bulimic Disorders for DSM-IV and ICD-10. The outcome assessed in the meta-analysis was the EDE total score. Data extraction Independent extraction of data by two authors according to a pre-specified data extraction sheet and quality indicators. Data synthesis We identified 1000 studies after removal of duplicates, assessed the full texts of 48 articles for eligibility, and included 12 studies with a total of 487 participants (female 97.3%/male 2.6%) in the qualitative synthesis and seven studies in the meta-analysis. Articles predominantly reported uncontrolled pre-post trials of low quality, with only two published RCTs. Treatments focused strongly on dialectical behaviour therapy (n = 11). We found moderate effects of third-wave therapies on EDE total score interview/questionnaire for all EDs (d = − 0.67; z = − 5.53; CI95% = − 0.83 to − 0.59). Descriptively, the effects appeared to be stronger in patients with BN and BED. Conclusion At this stage, it is not feasible to draw conclusions regarding the efficacy of third-wave interventions for the treatment of EDs in adolescence due to the low quality of the empirical evidence. Since almost all of the identified studies used DBT, it is unfortunately not possible to assess other third-wave treatments’ efficacy.

Validation of Eating Disorder Examination Questionnaire (EDE-Q) –Spanish Version– for Screening Eating Disorders

2012 ◽  
Vol 15 (2) ◽  
pp. 817-824 ◽  
Author(s):  
María Angeles Peláez-Fernández ◽  
Francisco Javier Labrador ◽  
Rosa María Raich
Keyword(s):  
Eating Disorders ◽  
Eating Disorder ◽  
Negative Predictive Value ◽  
Internal Consistency ◽  
Predictive Value ◽  
Spanish Version ◽  
Screening Questionnaire ◽  
Eating Disorder Examination ◽  
Eating Disorders Examination ◽  
Sensitivity Specificity

This research examines the internal consistency, convergent validity, and sensitivity, specificity, and positive and negative predictive value of the Spanish version of the Eating Disorder Examination-Self-Report Questionnaire (S-EDE-Q), as a screening questionnaire for eating disorders (ED) in a community sample. Participants were 1543 male and female Spanish-speaking students (age range: 12-21 years), who volunteered to complete the S-EDE-Q and the EAT-40. The Spanish version of the Eating Disorders Examination (S-EDE) interview, 12th edition, was administered to 602 of the students. Acceptable internal consistency for the four subscales of the S-EDE-Q was obtained (α ≥ .74). Corrected pointbiserial correlation performed with the 22 items included in the S-EDE-Q subscales showed acceptable values for all the items. The EAT-40 Dieting subscale correlated highly and positively with the four S-EDE-Q subscales (r ≥ .70). Acceptable results in sensitivity, specificity, and positive and negative predictive value when compared with the EDE were found. Correlation between S-EDE and S-EDE-Q diagnoses was positive and significant. Overall, results support the psychometric adequacy of the S-EDE-Q as a screening questionnaire for ED in community samples.

scholarly journals Διερεύνηση της μεταγνωσιακής λειτουργίας και της εναισθησίας στις διαταραχές πρόσληψης τροφής

2020 ◽  
Author(s):  
Γεώργιος Γεωργαντόπουλος
Keyword(s):  
Eating Disorders ◽  
Eating Disorder ◽  
Depression Scale ◽  
Anxiety And Depression ◽  
Hospital Anxiety ◽  
Obsessive Compulsive ◽  
Eating Disorder Examination Questionnaire ◽  
Self Reflection ◽  
Eating Disorder Examination

Η παρούσα μελέτη αποσκοπούσε στη διερεύνηση του σύνθετου ρόλου των δυσλειτουργικών μεταγνωσιακών πεποιθήσεων, της αναστοχαστικότητας, της παραληρητικότητας και της εναισθησίας στις Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής (ΔΠΤ), των μεταξύ τους σχέσεων και των πιθανών συσχετίσεών τους τόσο με ειδικά όσο και με συνοδά συμπτώματα. Το Ερωτηματολόγιο για τις Μεταγνωσίες (Metacognitive Questionnaire-30, MCQ-30), η κλίμακα για την εκτίμηση της αναστοχαστικότητας και της αυτεπίγνωσης (Self-Reflection and Insight Scale-SRIS), η Συνέντευξη για την Εκτίμηση της Εναισθησίας στις Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής (Interview based Schedule for the Assessment of Insight in Eating Disorders), η Κλίμακα Εκτίμησης των Πεποιθήσεων Brown (Brown Assessment of Beliefs Scale, BABS), το Ερωτηματολόγιο για την Εξέταση των Διατροφικών Διαταραχών (Eating Disorder Examination Questionnaire, EDE-Q), η Νοσοκομειακή Κλίμακας Άγχους και Κατάθλιψης (Hospital Anxiety and Depression Scale, HADS) και η Κλίμακα Ιδεοψυχαναγκαστικών Συμπτωμάτων (Maudsley Obsessive-Compulsive Inventory - MOCI) χρησιμοποιήθηκαν για την αξιολόγηση 44 γυναικών ασθενών με Ψυχογενή Ανορεξία (ΨΑ), 50 γυναικών ασθενών με Ψυχογενή Βουλιμία (ΨΒ) και 37 γυναικών υγιών μαρτύρων. Οι ασθενείς με ΨΑ και ΨΒ παρουσίασαν υψηλότερες βαθμολογίες δυσλειτουργικών μεταγνωσιακών πεπoιθήσεων, οι οποίες συσχετίζονταν θετικά τόσο με τα ειδικά συμπτώματα των διατροφικών διαταραχών όσο και τα συνοδά συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης και ψυχαναγκαστικότητας. Τόσο οι ασθενείς με ΨΑ όσο και εκείνοι με ΨΒ παρουσίασαν υψηλότερες βαθμολογίες από τους υγιείς μάρτυρες στη συνολική βαθμολογία της κλίμακας MCQ-30, και στις υποκλίμακες θετικές πεποιθήσεις σχετικές με την ανησυχία, αρνητικές πεποιθήσεις σχετικά με την απώλεια ελέγχου και τον κίνδυνο που η ανησυχία συνεπάγεται και ανάγκη για έλεγχο της σκέψης. Οι ασθενείς με ΨΑ επιπλέον εμφάνισαν υψηλότερη βαθμολογία από τις υγιείς μάρτυρες στη βαθμολογία της υποκλίμακας νοητική αυτοσυνείδηση. Οι αρνητικές πεποιθήσεις σχετικά με την απώλεια ελέγχου και τον κίνδυνο που η ανησυχία συνεπάγεται και ανάγκη για έλεγχο της σκέψης εμφάνισαν τις ισχυρότερες θετικές συσχετίσεις με τα ειδικά συμπτώματα των διατροφικών διαταραχών και τη συνοδό συμπτωματολογία άγχους, κατάθλιψης και ψυχαναγκαστικότητας. Σε αναλύσεις παλινδρόμησης οι δυσλειτουργικές μεταγνωσιακές πεποιθήσεις προέβλεπαν το 21%, 38%, 25% και 28% της διακύμανσης στις συνολικές βαθμολογίες των EDE-Q, HADS-Anxiety, HADS-Depression και MOCI, αντίστοιχα. Οι αναλύσεις διαμεσολάβησης ανέδειξαν πως η συνοδός συμπτωματολογία δεν διαμεσολαβεί τη σχέση μεταξύ δυσλειτουργικών μεταγνωσιακών πεποιθήσεων και ειδικών συμπτωμάτων των ΔΠΤ. Κατά συνέπεια, οι δυσλειτουργίες στις μεταγνωσιακές πεποιθήσεις μπορεί να αντικατοπτρίζουν ένα κοινό, δια-διαγνωστικό μονοπάτι στην ΨΑ και ΨΒ προς ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων σε ασθενείς με ΔΠΤ. Σε ό,τι αφορά τις συσχετίσεις μεταξύ άλλων μεταγνωσιακών παραγόντων και των κλινικών συμπτωμάτων, η αυτεπίγνωση βρέθηκε να σχετίζεται στατιστικά σημαντικά θετικά με την ανησυχία για την τροφή, τη συνολική βαθμολογία EDE-Q και τη συνοδό συμπτωματολογία άγχους, κατάθλιψης και ψυχαναγκαστικότητας. Η αυτεπίγνωση βρέθηκε να σχετίζεται στατιστικά σημαντικά θετικά και με δυσλειτουργικές μεταγνωσιακές πεποιθήσεις όπως αρνητικές πεποιθήσεις σχετικά με την απώλεια ελέγχου και τον κίνδυνο που η ανησυχία συνεπάγεται, ανάγκη για έλεγχο της σκέψης, θετικές πεποιθήσεις σχετικές με την ανησυχία, και νοητική αυτοπεποίθηση. Τα αποτελέσματα αυτά υποδυκνείουν πως η αυτεπίγνωση στις ασθενείς με ΔΠΤ, πιθανώς αντανακλά την τάση τους τείνουν να υπερεκτιμούν τη δική τους μάλλον στενή και άκαμπτη παρακολούθηση της εσωτερικής τους κατάστασης. Αντιθέτως, υπήρξε στατιστικά σημαντικά αρνητική συσχέτιση μεταξύ της αναστοχαστικότητας και των δυσλειτουργικών μεταγνωσιακών πεποιθήσεων νοητική αυτοσυνείδηση, ανάγκη για έλεγχο της σκέψης και αρνητικές πεποιθήσεις σχετικά με την απώλεια ελέγχου και τον κίνδυνο που η ανησυχία συνεπάγεται, εύρημα που υποδυκνείει πως οι ασθενείς με ΔΠΤ είναι ικανές για εμπλοκή σε υγιείς αναστοχαστικές διαδικασίες. Μόνο ορισμένες ασθενείς με ψυχογενή ανορεξία και όχι οι ασθενείς με ψυχογενή βουλιμία κατηγοριοποιήθηκαν ως έχουσες παραληρητικές πεποιθήσεις. Ειδικότερα, η ομάδα της ψυχογενούς ανορεξίας περιοριστικού τύπου, ΨΑ-Π εμφάνισε σε μεγαλύτερη συχνότητα παραληρητικές πεποιθήσεις (33,33%) από τις ασθενείς με υπερφαγικού / καθαρτικού τύπου ψυχογενή ανορεξία, ΨΑ-ΥΚ (13,04%). Σε όλες τις υποομάδες ασθενών υπήρξαν ασθενείς που κατηγοριοποιήθηκαν ως έχουσες πτωχή εναισθησία. Ο βαθμός παραληρητικότητας στις ασθενείς με ΨΑ βρέθηκε να συσχετίζεται στατιστικά σημαντικά θετικά με τον Περιορισμό της τροφής, ενώ στις ασθενείς με ΨΒ βρέθηκε να συσχετίζεται στατιστικά σημαντικά θετικά με την Ανησυχία για το σχήμα σώματος, Ανησυχία για το βάρος σώματος, τη συνολική βαθμολογία EDE-Q και τη συνοδό συμπτωματολογία, δηλαδή άγχος, κατάθλιψη και ψυχαναγκαστικότητα. Η κλινική εναισθησία στις ασθενείς με ΨΑ βρέθηκε να συσχετίζεται στατιστικά σημαντικά αρνητικά με τον περιορισμό της τροφής, ενώ στις ασθενείς με ΨΒ η κλινική εναισθησία βρέθηκε να συσχετίζεται στατιστικά σημαντικά αρνητικά με την ανησυχία για το σχήμα σώματος, την ανησυχία για το βάρος σώματος, τη συνολική βαθμολογία EDE-Q, και την ψυχαναγκαστικότητα. Παρατηρήθηκε ισχυρή στατιστικά σημαντική αρνητική συσχέτιση μεταξύ του βαθμού παραληρητικότητας και της κλινικής εναισθησίας στις ασθενείς με ΔΠΤ. Τα ανωτέρω ευρήματα επιβεβαιώνουν τη σημασία της αξιολόγησης των παραμέτρων αυτών στην κλινική πρακτική. Κατά συνέπεια, η ίδια η στάση του θεραπευτή, η θεραπευτική σχέση αλλά και η ίδια η θεραπεία θα πρέπει να προσεγγίσει τα ελλείμματα εναισθησίας ώστε να οικοδομηθεί σταδιακά μία κατάλληλη θεραπευτική συμμαχία. Στην ομάδα ασθενών με ΨΒ στατιστικά σημαντικές θετικές συσχετίσεις παρατηρήθηκαν μεταξύ του βαθμού παραληρητικότητας με δυσλειτουργικές μεταγνωσιακές πεποιθήσεις και ειδικότερα τις αρνητικές πεποιθήσεις σχετικά με την απώλεια ελέγχου και τον κίνδυνο που η ανησυχία συνεπάγεται, την ανάγκη για έλεγχο της σκέψης και τη νοητική αυτοπεποίθηση. Αντιθέτως, οι δυσλειτουργικές μεταγνωσιακές πεποιθήσεις ανησυχία σχετικά με την απώλεια ελέγχου και τον κίνδυνο που η ανησυχία συνεπάγεται και η ανάγκη για έλεγχο της σκέψης σχετίζονταν στατιστικά σημαντικά αρνητικά με την επίγνωση του νοσηρού, την επίγνωση συμπτωμάτων και τη συμμόρφωση με τη θεραπεία.

Was passiert nach dem letzten Klick?

2016 ◽  
Vol 45 (1) ◽  
pp. 26-35
Author(s):  
Ruth von Brachel ◽  
Anja Windgassen ◽  
Katrin Hötzel ◽  
Gerrit Hirschfeld ◽  
Silja Vocks
Keyword(s):  
Eating Disorders ◽  
Eating Disorder ◽  
Stages Of Change ◽  
Self Esteem ◽  
Eating Disorder Examination Questionnaire ◽  
Eating Disorder Examination ◽  
Internetbasierte Interventionen

Zusammenfassung. Theoretischer Hintergrund: Bisherige Studien zeigen, dass internetbasierte Interventionen kurzfristig die Veränderungsmotivation bei Essstörungen verbessern können. Zur Stabilität dieser Effekte ist jedoch wenig bekannt. Fragestellung: Wie entwickeln sich die Veränderungsmotivation, die Essstörungspsychopathologie und das Selbstwertgefühl 8 Wochen nach Abschluss eines internetbasierten Motivationsprogramms? Methode: Neunzig Frauen bearbeiteten den Stages of Change Questionnaire for Eating Disorders, den Eating Disorder Examination-Questionnaire und die Rosenberg Self-Esteem-Scale unmittelbar (Post) sowie 8 Wochen nach Abschluss der Intervention (Katamnese). Ergebnisse: Es zeigten sich stabile Effekte in der Veränderungsmotivation sowie im Selbstwertgefühl. Zusätzlich zeigten sich in der Essstörungspsychopathologie signifikante Verbesserungen. Schlussfolgerungen: Die Studie belegt die längerfristige Wirksamkeit eines internetbasierten Motivationsprogramms für Frauen mit Essstörungen.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document