scholarly journals Inteligencia emocional, optimismo y estrategias de afrontamiento en estudiantes universitarios

Author(s):  
Laura Pardeiro ◽  
Josefa Castro Balsa

Este trabajo explora la relación entre la inteligencia emocional, el optimismo, las estrategias de afrontamiento, y el rendimiento académico, en una muestra de 170 estudiantes universitarios. A los participantes se les aplicó el Schutte Self Report Emotional Inteligence Scale (SSREI), el Life Orientation Test (LOT-R), y el Coping Strategies Inventory (CSI). Los resultados indican correlaciones positivas entre la inteligencia emocional, el optimismo, y el uso de estrategias de afrontamiento basadas en la resolución de problemas. Por el contrario, no se encontraron relaciones estadísticamente significativas entre la inteligencia emocional y el rendimiento académico. 

2018 ◽  
Author(s):  
Βασιλική Μπαούρδα

Η Θετική Ψυχολογία αποτελεί έναν κλάδο της Ψυχολογίας που επικεντρώνεται στη µελέτη των θετικών χαρακτηριστικών του ανθρώπου. Ορισµένες από τις έννοιες που εξετάζει αποτελούν το ευ ζην (η αίσθηση ικανοποίησης από τη ζωή ή η διαδικασία αυτοπραγµάτωσης), η αισιοδοξία (η αίσθηση εµπιστοσύνης ότι θα συµβούν επιθυµητά γεγονότα στη ζωή κάποιου) και η ελπίδα (η πεποίθηση ενός ατόµου ότι µπορεί να βρει στρατηγικές για να επιτύχει τους στόχους του και η κινητοποίησή του να τις χρησιµοποιήσει). Τα παραπάνω χαρακτηριστικά σχετίζονται µε δείκτες βελτιωµένης σωµατικής και ψυχικής υγείας, καθώς και µε καλύτερη κοινωνική λειτουργία στα παιδιά. Επιπρόσθετα, οι στρατηγικές αντιµετώπισης (αντιδράσεις που αποσκοπούν στην πρόληψη ή τη µείωση µιας αντιλαµβανόµενης απειλής, βλάβης ή απώλειας) συσχετίζονται µε την αισιοδοξία και την ελπίδα και επιδρούν στην ψυχολογική και κοινωνική λειτουργία των παιδιών. Καµία έρευνα µέχρι τώρα δεν έχει στοχεύσει στην ταυτόχρονη ενίσχυση της αισιοδοξίας, της ελπίδας και των στρατηγικών αντιµετώπισης στα παιδιά. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια των οµαδικών παρεµβάσεων λειτουργούν συγκεκριµένες οµαδικές διαδικασίες, όπως η θεραπευτική συµµαχία, το οµαδικό κλίµα και οι θεραπευτικοί παράγοντες, που επιδρούν στην αποτελεσµατικότητα των παρεµβάσεων. Καµία µελέτη οµαδικής παρέµβασης σε παιδιά στα πλαίσια της Θετικής Ψυχολογίας δεν έχει µελετήσει τιςδιαδικασίες που λαµβάνουν χώρα στη διάρκειά της. Η παρούσα έρευνα αποσκοπεί στην αξιολόγηση ενός ψυχοεκπαιδευτικού προγράµµατος παρέµβασης µε διάρκεια οκτώ συναντήσεις µε στόχο την ενίσχυση του αισιόδοξου και ελπιδοφόρου τρόπου σκέψης και των προσαρµοστικών στρατηγικώναντιµετώπισης σε παιδιά ηλικίας 8-12 ετών. Παράλληλα, η έρευνα διερεύνησε τις οµαδικέςδιαδικασίες που λαµβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια εφαρµογής της παρέµβασης και τον τρόπο που επηρεάζουν την αποτελεσµατικότητά της. Στην έρευνα συµµετείχαν 361 µαθητές (229 οµάδα παρέµβασης και 132 οµάδα ελέγχου) 8-12 ετών (Μ.Ο. = 9,91±1,26). Το πρόγραµµα παρέµβασης περιλάµβανε δραστηριότητες για την αναγνώριση της σύνδεσης των συναισθηµάτων µε τις σκέψεις και τις συµπεριφορές, τη γνωστική αναδόµηση, την εκµάθηση και την εξάσκηση σε προσαρµοστικέςστρατηγικές αντιµετώπισης και την ενίσχυση της ελπιδοφόρας σκέψης. Για την αξιολόγηση της αποτελεσµατικότητας του προγράµµατος οι µαθητές απάντησαν πριν και µετά την ολοκλήρωση του προγράµµατος σε µια σειρά από ερωτηµατολόγια, για τη µέτρηση: (1) της αισιοδοξίας (Youth Life Orientation Test, Ey et al., 2005), (2) της ελπίδας (Children’s Hope Scale, Snyder, Hoza, et al., 1997), (3) των στρατηγικών αντιµετώπισης (Schoolagers’ Coping Strategies Inventory, Ryan-Wenger, 1990), (4) της αυτοεκτίµησης (Rosenberg Self-Esteem Scale, Rosenberg, 1965), (5) των κοινωνικών δεξιοτήτων (Children's Self-Report Social Skills Scale, Danielson & Phelps, 2003) και (6) του άγχους (Children's Manifest Anxiety Scale-Revised, Reynolds & Richmond, 1978). Επιπλέον, για τη διερεύνηση των οµαδικών διαδικασιών οι µαθητές απάντησαν κατά τη διάρκεια του προγράµµατος σε µια σειρά από ερωτηµατολόγια, για τη µέτρηση: (1) των θεραπευτικώνπαραγόντων (Critical Incidents Questionnaire, Bloch et al., 1979), (2) της θεραπευτικής συµµαχίας (Psychoeducational Group Alliance Scale for Children, Brouzos et al., 2018), (3) του οµαδικού κλίµατος (Group Climate Questionnaire – Short, MacKenzie, 1983) και (4) της αντίληψης των διευκολυντικών στάσεων της συντονίστριας (Barrett-Lennard Relationship Inventory, Barrett-Lennard, 2015). Οι µαθητές που συµµετείχαν στο ψυχοεκπαιδευτικό πρόγραµµα σηµείωσαν στατιστικά σηµαντική αύξηση, συγκριτικά µε τους µαθητές της οµάδας ελέγχου, στα επίπεδα της αισιοδοξίας, της ελπίδας και της αυτοεκτίµησης, στη χρήση συγκεκριµένων στρατηγικών αντιµετώπισης (αντιµετώπιση µέσω δραστηριοτήτων, αποφυγής και επίλυσης προβλήµατος) και στο αίσθηµα κοινωνικής αρέσκειας, ενώ παράλληλα εµφάνισαν σηµαντική µείωση στο αίσθηµα της απαισιοδοξίας και στις σωµατικές εκδηλώσεις του άγχους. Οι οµαδικές διαδικασίες που µελετήθηκαν περιλάµβαναν τους θεραπευτικούς παράγοντες, τη θεραπευτική συµµαχία, το οµαδικό κλίµα και την αντίληψη των διευκολυντικών στάσεων της συντονίστριας Κατά τη διάρκεια της παρέµβασης λειτούργησαν συγκεκριµένοι θεραπευτικοί παράγοντες, η σηµασία των οποίων µεταβαλλόταν ανάλογα µε το στάδιο ανάπτυξης των οµάδων. Στις πρώτες συναντήσεις οι µαθητές δηµιούργησαν µια καλή θεραπευτική συµµαχία µε τη συντονίστρια και διαµόρφωσαν µια θετική αντίληψη για τιςδιευκολυντικές στάσεις της, χωρίς να παρατηρούνται σηµαντικές µεταβολές στη διάρκεια τηςπαρέµβασης. Το οµαδικό κλίµα ήταν γενικά θετικό σε όλη τη διάρκεια της παρέµβασης χωρίς να εµφανίζονται σηµαντικές µεταβολές. Σηµαντικό εύρηµα της µελέτης επίσης αποτέλεσε ότι ορισµένες οµαδικές διαδικασίες εµπλέκονται στη µεταβολή των µεταβλητών αποτελέσµατος που εξετάστηκαν. Συγκεκριµένα, η θεραπευτική συµµαχία σχετίζεται µε τη µεταβολή των στρατηγικών αντιµετώπισης. Η αντίληψη των διευκολυντικών στάσεων επηρεάζει τη µεταβολή της αισιοδοξίας, των στρατηγικών αντιµετώπισης και του άγχους. Τέλος, το οµαδικό κλίµα σχετίζεται µε τη µεταβολή της ελπίδας, των στρατηγικών αντιµετώπισης και των κοινωνικών δεξιοτήτων. Συµπερασµατικά, η παρούσα έρευνα υποδεικνύει ότι µια καθολική, ψυχοεκπαιδευτική, οµαδική παρέµβασης για παιδιά ενισχύει τις στρατηγικές αντιµετώπισης, την αισιοδοξία και την ελπίδα τους. Επιπρόσθετα, υποδεικνύει ότι οι οµαδικές διαδικασίες επηρεάζουν την αποτελεσµατικότητα της παρέµβασης, εύρηµα που έχει πρακτικές προεκτάσεις για τους συντονιστές οµαδικών παρεµβάσεων.


Author(s):  
L. Fernández González ◽  
A. González Hernández ◽  
M. V. Trianes Torres

Introducción. El objetivo de la presente investigación fue analizar de la manera en la cual variables como el optimismo, el pesimismo, la autoestima y el apoyo social tienen un efecto sobre el estrés académico en estudiantes universitarios.Método. La muestra estuvo constituida por 123 estudiantes de 3º de Psicología con edades comprendidas entre los 20 y 31 años. Los estudiantes cumplimentaron la escala de autoestima de Rosenberg, el cuestionario de optimismo Life Orientation Test (LOT-R), el cuestionario de frecuencia y satisfacción con el apoyo social y el Student Stress Inventory, Stress Manifestation (SSI-SM). Se realizaron tres análisis de regresión lineal, en cada análisis se empleó una variable dependiente distinta: manifestaciones de estrés fisiológicas, conductuales o emocionales; y como variables predictoras: optimismo, pesimismo, autoestima y satisfacción con el apoyo social (emocional, instrumental e informacional).Resultados. Los resultados de cada uno de los análisis muestran que, en primer lugar, las manifestaciones fisiológicas del estrés no son predichas por las variables predictoras utilizadas, en segundo lugar, las manifestaciones conductuales de estrés han obtenido resultados significativos en relación con la satisfacción con el apoyo social instrumental y el optimismo. En tercer lugar, tomando las manifestaciones emocionales de estrés como variable dependiente, se observan resultados significativos respecto al optimismo y el pesimismo. En cuanto a la autoestima no ha resultado ser significativa. Finalmente se ha realizado un MANOVA que muestra efectos principales del optimismo, la satisfacción con el apoyo instrumental, la edad y el sexo.Discusión. Las hipótesis previstas en el estudio se han cumplido parcialmente.


2021 ◽  
pp. 29-41
Author(s):  
Félix Arbinaga ◽  
Lidia Torres-Rosado ◽  
Nehemías Romero-Pérez ◽  
María Isabel Mendoza-Sierra ◽  
Yojanan Carrasco-Rodriguez

La espiritualidad/religiosidad, como factores de regulación verbal, influyen en sobre la manera en que una persona se comporta. En esta investigación se analiza cómo ambas variables interaccionan con la autoeficacia y el optimismo en estudiantes universitarios. Ha participado un total de 121 hombres y 198 mujeres estudiantes universitarios, con una edad media de 22.63 años (DT = 2.834). La espiritualidad fue evaluada mediante la Beliefs and Values Scale, el ateísmo con la Rejection of Christianity Scale, la autoeficacia general mediante la The General Self-Efficacy Scale y el optimismo con el Life Orientation Test. Los resultados indican que tras realizar una regresión lineal las puntuaciones en ateísmo mostrarían una capacidad explicativa del 22.7% sobre la varianza en la autoeficacia general reflejada por los estudiantes; sin embargo, el aporte realizado por la espiritualidad no es significativo. No obstante, es el optimismo quien mantiene la mayor capacidad explicativa (β = .401). Tomando la puntuación total del optimismo como variable dependiente, tanto la espiritualidad como el ateísmo hacen un aporte negativo y no significativo, siendo explicada por la autoeficacia general en un 40.9% de su varianza; el número de actos religiosos a los que se acude durante un mes explicarían el 13% de la varianza obtenida.


1992 ◽  
Vol 71 (1) ◽  
pp. 275-278 ◽  
Author(s):  
Jaap Mook ◽  
Wim Chr. Kleijn ◽  
Henk M. van der Ploeg

Significantly higher mean scores on the negatively versus positively worded subscales are reported for a Dutch-adapted version of the Life Orientation Test, a measure of dispositional optimism. This extends previous findings on measures of negative affect (i.e., anxiety and depression) to a similarly balanced measure of positive affect. Factor analysis identified two factors (presence of optimism and absence of pessimism) which suggested the multidimensionality of the scale based on differences in item content along the independent dimensions of positive and negative affect.


1996 ◽  
Vol 83 (1) ◽  
pp. 23-27 ◽  
Author(s):  
Julian C. L. Lai ◽  
Wendy Wan

Correlations between scores on dispositional optimism and four categories of coping strategies for academic examinations for a group of 248 Hong Kong undergraduates were .25 for Self-encouragement and -.20 for Cognitive Avoidance. These results lend partial support to the association of adaptive coping and optimism, measured by the Life Orientation Test.


2012 ◽  
pp. 119-132
Author(s):  
Guido Veronese ◽  
Mahmud Said ◽  
Marco Tombolani ◽  
Marco Castiglioni

Il presente lavoro ha l'obiettivo di esplorare ottimismo, felicitŕ percepita e soddisfazione della vita in un gruppo di bambini palestinesi residenti in Cisgiordaniěa in aree urbane, rurali, nel campo profughi e in Israele. Sono stati somministrati a un campione di convenienza di bambini (N = 226) in etŕ scolare (8-12 anni) tre strumenti self report: Youth life Orientation Test (YLOT), Subjective Happiness Scale (SHS) and Faces Scale (FS). I punteggi sono stati sottoposti ad analisi della varianza (ANOVA) e delle correlazioni (r di Pearson). Sono state esplorate differenze nel genere e nell'etŕ. I risultati mostrano che ottimismo, soddisfazione della vita e felicitŕ percepita caratterizzano in generale i bambini palestinesi; i bambini del campo profughi ottengono i punteggi piů alti. Sono state rilevate alcune differenze di genere. In conclusione la qualitŕ della vita dei bambini palestinesi sembra soddisfacente sia per quanto riguarda l'ottimismo, che per la soddisfazione e la felicitŕ percepita. Tali fattori si ipotizza possano rinforzare la resilienza e un aggiustamento positivo al trauma nei bambini. Vengono discusse alcune implicazioni cliniche, oltre che sviluppi futuri e limiti della ricerca.


2018 ◽  
Vol 11 (1) ◽  
pp. 47 ◽  
Author(s):  
Carmen Vizoso-Gómez ◽  
Olga Arias-Gundín

En este estudio se analiza la relación entre la resiliencia, el optimismo disposicional y las dimensiones que constituyen el burnout académico (agotamiento emocional, cinismo y baja eficacia). Para ello, se evaluó a una muestra formada por 463 estudiantes de la Universidad de León. Se emplearon los siguientes instrumentos: Maslach Burnout Inventory-Student Survey (MBI-SS), 10-item Connor-Davidson Resilience Scale (10-item CD-RISC) y Life Orientation Test Revised (LOT-R). Los resultados revelan que el burnout académico se relaciona significativamente con la resiliencia y el optimismo. Concretamente, la resiliencia se relaciona positivamente con la eficacia mientras que el optimismo se relaciona positivamente con la eficacia pero negativamente con el agotamiento. Además, la resiliencia predice la eficacia mientras que el optimismo predice el agotamiento. Sin embargo, el cinismo no se relaciona ni con la resiliencia ni con el optimismo. Por último, se contemplan las implicaciones de los resultados obtenidos para el diseño de programas de prevención del burnout académico en estudiantes universitarios.


2004 ◽  
Vol 94 (3) ◽  
pp. 849-855 ◽  
Author(s):  
Keiko Nakano

The Life Orientation Test–Revised (Scheier, Carver, & Bridges, 1994) is a widely used self-report measure of optimism. The present study examined the test's psychometric properties in a Japanese cultural context. 448 Japanese university students completed a Japanese version of the Life Orientation Test–Revised along with measures of neuroticism, extraversion, and depression. Exploratory factor analysis yielded the same two factors, positively phrased optimistic items and negatively phrased pessimistic items, as Scheier and Carver reported. Internal consistency of optimism and pessimism was acceptable. Confirmatory factor analysis of the Life Orientation Test–Revised with another group of 205 Japanese university students showed the superiority of a two-factor model of optimism–pessimism. The bidimensionality was partly due to the difference in responses between positively and negatively worded items. The Japanese data provide additional psychometric support for the Life Orientation Test–Revised and enhance the generalization of prior findings on U.S. samples to Japanese samples.


1994 ◽  
Vol 75 (3_suppl) ◽  
pp. 1507-1515 ◽  
Author(s):  
Julian C. L. Lai

A self-report measure of dispositional optimism, the Life Orientation Test, was administered to a group of 202 Hong Kong undergraduates. Consistent with prior findings, factor analysis yielded a two-factor solution with all positively worded items loaded on the first factor and all the negatively worded items loaded on the second. Prediction of physical symptom reports from scores on the two subscales was then tested with 85 subjects randomly selected from the original sample. Only the complete test and the subscale defined by the positively phrased items predicted symptom levels concurrently as well as prospectively over 3 wk. The negative subscale suggested by previous research as tapping pessimism rather than dispositional optimism showed no significant correlation with symptom levels. Moreover, when scores of the positive rather than the negative subscale were controlled, the significant correlation between scores on the Life Orientation Test and symptom reports was eliminated. These findings suggested a multidimensional view of the test and that the positive subscale may be sufficient to measure optimism validly. Implications of these for the personality dimensions of positive versus negative affectivity are also discussed.


1996 ◽  
Vol 78 (2) ◽  
pp. 507-515 ◽  
Author(s):  
Larry Hjelle ◽  
Christine Belongia ◽  
James Nesser

Research on dispositional optimism and explanatory style has burgeoned in recent years. The present study assessed the psychometric properties of the Life Orientation Test and Attributional Style Questionnaire, two self-report scales commonly used to measure these two constructs in social-personality research. Data reported include means, standard deviations, internal reliabilities, and intercorrelations for a sample of 436 (342 women and 94 men) college students. Scores on the measures were moderately correlated ( r = .41), suggesting some conceptual overlap. No gender differences were evidenced on either scale.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document