scholarly journals Ανάπτυξη και χαρακτηρισμός προηγμένων νανοϋβριδικών υλικών

2016 ◽  
Author(s):  
Απόστολος Καραναστάσης
Keyword(s):  
1H Nmr ◽  

Η παρούσα διατριβή πραγµατεύεται την ανάπτυξη και τον χαρακτηρισµό προηγµένων νανοϋβριδικών µικροπηκτών µε έµφαση σε τελικές βιοϊατρικές εφαρµογές ενθυλάκωσης, µεταφοράς και αποδέσµευσης ενεργών φαρµακευτικών ουσιών. Το θερµοαποκρίσιµο πολυµερές πολυ(Νισοπροπυλακρυλαµίδιο) υπήρξε το βασικό συστατικό των µικροπηκτών και το ακρυλικό οξύ χρησιµοποιήθηκε ως το δεύτερο δραστικό συµµονοµερές. Για την επιτεύξη των αριστοποιηµένων ιδιοτήτων (µέγεθος ~ 200 nm, θερµοκρασία µετάπτωσης φάσης ~ 36.7 °C, µορφολογία πυρήνα/κελύφους και επιφανειακή χηµική δραστικότητα) αναπτύχθηκε ένα πρωτόκολο πολυµερισµού κατά το οποίο το δραστικό συµµονοµερές υπεισέρχεται στην αντίδραση σε χρόνο µεταγενέστερο της έναρξης του πολυµερισµού. Για την ερµηνεία των αποτελεσµάτων προτάθηκε ένα νέο µηχανιστικό µοντέλο, σύµφωνα µε το οποίο η εισαγωγή µονοµερικών στοιχείων ακρυλικού νατρίου στις διαδιδόµενες υδροφοβικές (στην θερµοκρασία διεξαγωγής του πολυµερισµού) αλυσίδες τουPNiPAm επάγει ψευδοτασιενεργό δράση και ως εκ τούτου προκαλεί την σταθεροποίηση των αναπτυσσόµενων κολλοειδών. Ο χαρακτηρισµός των υδροδυναµικών διαστάσεων πραγµατοποιήθηκε µε δυναµική σκέδαση φωτός(DLS) µεταβλητής θερµοκρασίας σε διαφορετικές τιµές του pH. O χαρακτηρισµός του συνολικού φορτίου και των επιφανειακών δραστικών θέσεων πραγµατοποιήθηκε µέσω του συνδυασµού µετρήσεων ηλεκτροφορετικής σκέδασης φωτός (ELS) µε pH-µετρικές και ηλεκτρολυτικές τιτλοδοτήσεις. Το αριστοποιηµένο υλικό χρησιµοποιήθηκε ως ικρίωµα για την ανάπτυξη του τελικού τριλειτουγικού νανοϋβριδικού υλικού. Αρχικά συντέθηκε ένα παράγωγο της χρωµοφόρας φθορεσίνη µε φέρουσα άµινο δραστικότητα, το οποίο προσδέθηκε οµοιοπολικά στην επιφάνεια των καρβόξυλο δραστικών µικροπηκτών. Στην συνέχεια ακολούθησε η in-situ εναπόθεση της µαγνητικής νανοφάσης του γ-οξειδίου του σιδήρου στην επιφάνεια των φθορίζοντων µικροπηκτών, µέσω µίας διεργασίας καθοδηγούµενης συγκαταβύθισης αλάτων σιδήρου στις παραµένουσες δραστικές θέσεις. Ο µοριακός χαρακτηρισµός περιελάµβανε την χρήση φασµατοσκοπικών τεχνικών FT-IR, 1H-NMR και 13CNMR.Οι φωτοφυσικές ιδιότητες µελετήθηκαν µε φασµατοσκοπίες φθορισµού και ορατού-υπεριώδους (UV-Vis). Τα φθορίζοντα και φθορίζοντα/νανοϋβριδικάυλικά επέδειξαν αξιοσηµείωτη συµπεριφορά, µε διττή θερµική/οπτική αποκρισιµότητα ανάλογα µε το pH. Τα υλικά χαρακτηρίστηκαν στην στερεά κατάσταση µε θερµική σταθµική ανάλυση (TGA) και µαγνητοµετρία παλλόµενου δείγµατος (VSM) για τον προσδιορισµό του ανόργανου ποσοστού και την µελέτη των µαγνητικών ιδιοτήτων αντίστοιχα. Στο τελευταίο στάδιο της ανάπτυξης, η βιοσυµβατότητα των υλικών ως νανοφορείς αξιολογήθηκε µέσω της πρόσληψης από καρκινικά κύτταρα της σειράς HeLa και την µελέτη της κυτταρικής βιωσιµότητας µε δοκιµή ΜΤΤ. Τα υλικά αξιοποιήθηκαν περαιτέρω για την ενθυλάκωση του αντικαρκινικού φαρµάκου δοξορουβικίνη. Η µελέτη κυτταρικής πρόσληψης των νανοφορέων µε ενθυλακωµένη δοξορουβικίνη απέδειξε την ενδοκυτταρικά ελεγχόµενη απελευθέρωση του φαρµάκου από όλα τα σύστηµατα. Η παρουσία της µαγνητικής φάσης αποδεικνύεται ότι συµβάλλει καθοριστικά στην ενθυλάκωση της δοξορουβικίνης σε πολύ µεγάλο ποσοστό.Για την εξακρίβωση του µηχανισµού απελευθέρωσης, πραγµατοποιήθηκαν δοκιµές in-vitro από τις οποίες επιβεβαιώθηκε ότι η διεργασία απελευθέρωσης ελέγχεται από το pH και συγκεκριµένα πραγµατοποιείται σε ελαφρώς όξινες συνθήκες.

Polymers ◽  
2021 ◽  
Vol 13 (4) ◽  
pp. 533 ◽  
Author(s):  
Josué A. Torres-Ávalos ◽  
Leonardo R. Cajero-Zul ◽  
Milton Vázquez-Lepe ◽  
Fernando A. López-Dellamary ◽  
Antonio Martínez-Richa ◽  
...  

Design of a smart drug delivery system is a topic of current interest. Under this perspective, polymer nanocomposites (PNs) of butyl acrylate (BA), methacrylic acid (MAA), and functionalized carbon nanotubes (CNTsf) were synthesized by in situ emulsion polymerization (IEP). Carbon nanotubes were synthesized by chemical vapor deposition (CVD) and purified with steam. Purified CNTs were analyzed by FE-SEM and HR-TEM. CNTsf contain acyl chloride groups attached to their surface. Purified and functionalized CNTs were studied by FT-IR and Raman spectroscopies. The synthesized nanocomposites were studied by XPS, 13C-NMR, and DSC. Anhydride groups link CNTsf to MAA–BA polymeric chains. The potentiality of the prepared nanocomposites, and of their pure polymer matrices to deliver hydrocortisone, was evaluated in vitro by UV–VIS spectroscopy. The relationship between the chemical structure of the synthesized nanocomposites, or their pure polymeric matrices, and their ability to release hydrocortisone was studied by FT-IR spectroscopy. The hydrocortisone release profile of some of the studied nanocomposites is driven by a change in the inter-associated to self-associated hydrogen bonds balance. The CNTsf used to prepare the studied nanocomposites act as hydrocortisone reservoirs.


2015 ◽  
Author(s):  
Muvudji Cephas Mwanasaka
Keyword(s):  
1H Nmr ◽  
13C Nmr ◽  
Sds Page ◽  

Στα πλαίσια της παρούσας διδακτορικής διατριβής πραγματοποιήθηκε μια διεπιστημονική ερευνητική εργασία, η οποία είχε ως κεντρική ιδέα τη χημεία και τη βιοδραστικότητα των οργανοκασσιτερικών ενώσεων. Για την επίτευξη της μελέτης αυτής, η ερευνητική εργασία κινήθηκε σε τρεις κεντρικούς άξονες: σχεδιασμός και σύνθεση, ανάλυση και ταυτοποίηση και, τέλος, in vitro μελέτη βιολογικών δράσεων. Αρχικά σχεδιάστηκαν και συντέθηκαν ιμίνες (βάσεις Schiff) παράγωγα του βενζοϊκού οξέος, από τη συμπύκνωση του 3- και του 4-αμινοβενζοϊκου οξέος με π-υποκατεστημένες (Η, ΝΟ2, Cl, MeO, Me2N) βενζαλδεΰδες, καθώς και από τη συμπύκνωση των π-υποκατεστημένων (Η, ΝΟ2, Cl, MeO, Me2N) ανιλίνων με π-φορμυλοβενζοϊκό οξύ. Από τις αντιδράσεις αυτές συντέθηκαν βιολογικά ενεργά αρυλιμηνο υποκατεστημένα βενζοϊκά οξέα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στη συνέχεια της συνθετικής διαδικασίας ως ligands (L) για τη σύνθεση νέων τριοργανοκασσιτερικών εστέρων γενικού τύπου R3SnL με R= Μe και Ph. Η ταυτοποίηση και ο χαρακτηρισμός των νέων αυτών ligands και των συμπλόκων που συντέθηκαν πραγματοποιήθηκε με συνδυασμό αναλυτικών τεχνικών: φασματοσκοπικές τεχνικές (FT-IR, 1H-NMR, 13C-NMR, UV-vis), στοιχειακή ανάλυση και την κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ. Επόμενο στάδιο ήταν η in vitro μελέτη βιοδραστικότητας των ενώσεων αυτών η οποία, χωρίστηκε σε δύο σκέλη. Το ένα βιολογικό σκέλος κινήθηκε σε κυτταρικό επίπεδο, όπου αξιολογήθηκε πρώτα η in vitro αποπτωτική δράση σε τέσσερεις καρκινικές κυτταρικές σειρές, ΗepG2, HeLa, K562 και N2a. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε η δοκιμή ΜΤΤ (ΜΤΤ assay), η οποία εκτιμά την επίδραση στη βιωσιμότητα των κυττάρων μετά από έκθεσή τους σε διάφορες συγκεντρώσεις των ουσιών. Στη συνέχεια έγιναν νευροκυτταροτοξικές μελέτες, εκτιμώντας την ενδεχόμενη in vitro αναπτυξιακή νευροτοξικότητα. Για το σκοπό αυτό αξιολογήθηκε η επίδραση των υπό μελέτη ουσιών στη διαδικασία ανάπτυξης αξονικών προεκβολών σε υπό διαφοροποίηση Ν2a κύτταρα, μετά από έκθεση σε υποκυτταροτοξικές συγκεντρώσεις των υπό μελέτη ουσιών. Το άλλο βιολογικό σκέλος κινήθηκε σε μοριακό επίπεδο, στοχεύοντας στην εκτίμηση της επίδρασης των υπό μελέτη ουσιών σε συγκεκριμένους βιοχημικούς παράγοντες με σκοπό τη διαλεύκανση των βιοχημικών μηχανισμών δράσεών τους. Εκτιμήθηκε η δράση τους σε συγκεκριμένες πρωτεΐνες του νευροκυτταρικού σκελετού, χρησιμοποιώντας SDS-PAGE και ανοσοχημική τεχνική ανάλυσης Western blot. Επιπλέον, έγινε εκτίμηση της in vitro ανασταλτικής δράσης τους στη λιποξυγονάση, ένζυμο που είναι γνωστό για το ρόλο του στην παραγωγή ελευθέρων ριζών στη φλεγμονή. Τέλος, εκτιμήθηκε η ενδεχόμενη in vitro αντιοξειδωτική δράση τους, αξιολογώντας την ικανότητά τους στην αναστολή της επαγόμενης από το ΑΑΡΗ λιπιδικής υπεροξείδωσης, καθώς και την ικανότητα αλληλεπίδρασής τους με τη σταθερή ρίζα DPPH. Από τα αποτελέσματα που προέκυψαν προσπαθήσαμε να βγάλουμε συμπεράσματα για το κατά πόσο η δομή των καρβοξυλικών οξέων που χρησιμοποιήθηκαν ως Ligands επηρεάζει τόσο τον τρόπο συναρμογής της καρβοξυλικής ομάδας με το τριοργανοκασσιτερικό κατιόν, όσο και τη βιολογική δράση των υπό μελέτη τριοργανοκασσιτερικών εστέρων στις προαναφερόμενες μελέτες.


2016 ◽  
Vol 12 (12) ◽  
pp. 4557-4563
Author(s):  
Dhinesh kumar Manoharan

Series of indoline derivatives were synthesized using N-(4-aminophenyl) indoline-1-carbothiamide as a precursor. The structures of synthesized compounds were confirmed by   FT-IR, 1H-NMR, 13C-NMR and LC-MS. The in vitro anti-inflammatory activity of synthesized indoline derivatives were examined by standard anti-denaturation assay. The compounds 4a (IC50 = 62.2 µg/ml) and 4b (IC50 = 60.7 µg/ml) showed potent inhibition on protein denaturation. The compounds 5a (IC50 = 97.8 µg/ml) exhibits moderate inhibition on protein denaturation


2013 ◽  
Vol 27 (2) ◽  
pp. 641-650 ◽  
Author(s):  
Farhad Ahmadi ◽  
Batool Jafari ◽  
Mehdi Rahimi-Nasrabadi ◽  
Sahar Ghasemi ◽  
Kumars Ghanbari

2020 ◽  
Author(s):  
Μαρία-Ελένη Σταθοπούλου

Συντέθηκαν, χαρακτηρίστηκαν και μελετήθηκε η βιολογική δράση πέντε νέων οργανοκασσιτερικών παραγώγων του χολικού οξέος (cholic acid, CAH). Τα σύμπλοκα 1-5 χαρακτηρίστηκαν με σημείο τήξης, φασματοσκοπίες υπερύθρου (FT-IR), 119Sn Mössbauer, πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού πρωτονίου, άνθρακα και κασσιτέρου (1H-,13C-,119Sn-NMR), υπεριώδους ορατού (UV-Vis) και φθορισμού ακτίνων Χ (XRF), καθώς και με τις φασματομετρίες μάζας ιοντικού ηλεκτροψεκασμού (ESI-MS) και υψηλής ανάλυσης (HR-MS), με ανάλυση περίθλασης ακτίνων Χ και με ατομική απορρόφηση. Οι μοριακοί τους τύποι είναι οι Ph3Sn(CA) (1), n-Bu3Sn(CA) (2), Ph2Sn(CA)2 (3), n-Bu2Sn(CA)2 (4) και Me2Sn(CA)2 (5). Επιπλέον ελέγχθηκε η σταθερότητα τους σε διάλυμα με φασματοσκοπία UV-Vis και 1H-NMR. Το χολικό οξύ προσδένεται στον κασσίτερο μέσω της καρβοξυλομάδας. Οι αναλογίες χολικού οξέος/κασσιτέρου στα σύμπλοκα είναι 1:1 (1-2) και 2:1 (3-5). Επιπλέον η γεωμετρία γύρω από το άτομο του κασσιτέρου (Sn) είναι τριγωνική διπυραμίδα για το 1, τετραεδρική για το 2, ενώ τα 3-5 εμφανίζουν οκταεδρική γεωμετρία. Τα σύμπλοκα 1-5 είναι σταθερά σε διάλυμα για χρονικό διάστημα μιας εβδομάδας. Για τον έλεγχο της εκλεκτικής αντικαρκινικής τους δράσης ενάντια στον καρκίνο του μαστού, βρέθηκαν οι τιμές IC50 μέσω της μεθόδου Sulforhodamine B (SRB) σε δύο καρκινικές κυτταρικές σειρές του μαστού: την MCF-7, η οποία εκφράζει υποδοχείς ορμονών, και την MDA-MB-231, όπου απουσιάζουν οι υποδοχείς ορμονών. Όλα τα σύμπλοκα έδειξαν αντικαρκινική δράση, με εξαίρεση το 5. Επιπλέον τα 1-2 έδειξαν εκλεκτική δράση έναντι των κυττάρων MCF-7, και επομένως εκλεκτικότητα έναντι του καρκίνου του μαστού θετικού σε υποδοχείς ορμονών. Το 3 έδειξε εκλεκτικότητα έναντι των κυττάρων MDA-MB-231. Όλα τα σύμπλοκα είναι 4.2-166.9 φορές πιο δραστικά από τη cisplatin έναντι των δυο καρκινικών κυτταρικών σειρών. Επιπλέον τα τρι-οργανοκασσιτερικά σύμπλοκα 1-2 έχουν καλύτερη δράση από τα δι-οργανοκασσιτερικα 3-4. Η τοξικότητά τους ελέγχθηκε in vitro στους φυσιολογικούς ινοβλάστες MRC-5, όπου τα σύμπλοκα εμφάνισαν μεγαλύτερες τιμές IC50 σε σχέση με τις καρκινικές κυτταρικές σειρές. Τα 2 και 3 έχουν καλύτερο θεραπευτικό δείκτη και άρα μειωμένη τοξικότητα, ενώ όλα τα σύμπλοκα έχουν μικρότερη τοξικότητα συγκριτικά με τη cisplatin και τα οργανοκασσιτερικά χλωρίδια. Επιπλέον η τοξικότητά τους ελέγχθηκε και in vivo στον ζωντανό οργανισμό Artemia salina όπου βρέθηκε να μην είναι τοξικά σε συγκεντρώσεις 1.3-25.6 φορές μεγαλύτερες των τιμών IC50 των συμπλόκων. Για την εκτίμηση της γονοτοξικότητας τους χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος των μικροπυρήνων, in vitro, και ο ζωντανός οργανισμός Allium cepa, in vivo. Τα σύμπλοκα δεν εμφάνισαν γονοτοξικότητα τόσο in vitro όσο και in vivo στις τιμές IC50, και επιπλέον σε συγκεντρώσεις 1.3-25.6 φορές μεγαλύτερες των τιμών αυτών in vivo. Τέλος, ελέγχθηκε ο μοριακός μηχανισμός δράσης των 1-5 εναντίον του ενζύμου της λιποξυγονάσης (μιτοχόνδριο), του λινελαϊκού οξέος (μεμβράνες) και της πρόσδεσής τους στο DNA (πυρήνας). Τα 1-5 δεν αναστέλλουν το ένζυμο της λιποξυγονάσης, ωστόσο οξειδώνουν το λινελαϊκό προς υπερόξο-λινελαϊκό οξύ και επομένως στοχεύουν τις μεμβράνες. Δευτερευόντως θα μπορούσαν να προσδένουν στο DNA, καθώς δεσμεύονται ασθενώς σε αυτό.


2015 ◽  
Vol 80 (9) ◽  
pp. 1101-1111 ◽  
Author(s):  
Gokula Krishnan ◽  
R. Sivakumar ◽  
V. Thanikachalam

Fifteen novel biologically active piperidin-4-one oxime esters (8-22) have been synthesized with good yields. These compounds were prepared from in-situ activated carboxylic acids using POCl3 and pyridine with piperidin-4- one oximes. The structure of the title compounds were elucidated on the basis of FT-IR, NMR (1D and 2D) and mass spectral analyses. The single crystal XRD study of compounds 12 and 20 were the further evidence for the proposed structure unambiguously. All the synthesized compounds were tested for in vitro antibacterial and antifungal activities. Many of these derivatives exhibited good activity against Bacillus subtilis, Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli, Trigoderma veride and Aspergillus flavus.


Author(s):  
Liz Hannah George ◽  
Aswin Arakkal ◽  
Prathapan Sreedharan ◽  
G. S. Sailaja

Abstract An injectable osteoconductive polyelectrolyte complex –hydroxyapatite formulation capable of controlled delivery of ciprofloxacin has been developed from a novel biodegradable polyelectrolyte complex and antibiotic loaded nascent hydroxyapatite (n-HAP) for the treatment of osteomyelitis. A single source (chitosan) derived polyelectrolytes were complexed in situ in the presence of n-HAP, pre-loaded with ciprofloxacin. The PEC- (n-HAP) nanoformulation (HPEC) was characterized by FT-IR, XRD, TGA and TEM analyses. HPEC combines functionalities of n-HAP (crystallinity and osteoconductivity) as well as PEC (biodegradable hydrophilic electrostatically bound macromolecular network) imparting better control over swelling and degradation kinetics favourable for drug release and transport of micronutrients. MTT assay and cytoskeleton staining (MG 63 cells) established cytocompatibility of HPEC. Early biomimetic mineralization of apatite was manifested under simulated physiological condition with a Ca/P of 1.23 (day 3) and 1.55 (day 6) complimented by in vitro biomineralization of MG-63 and Human Osteosarcoma (HOS) cells in a week (Alizarin Red S staining), which was further validated by calcium quantification. Antibacterial efficacy of HPEC has been evaluated by delivery kinetics of ciprofloxacin and by disc diffusion method against S. aureus and E. coli. The injectable system therefore possesses unique combination of functionalities: osteoconduction enriched with early biomineralization, antibacterial activity and is biodegradable; hence highly suitable for osteomyelitis treatment.


2013 ◽  
Author(s):  
Μαρία Τζιότζιου
Keyword(s):  
1H Nmr ◽  

Ο µηχανισµός πήξης υδραυλικών κονιαµάτων τύπου ασβέστη – φυσικής ποζολάνης µελετήθηκε σεπραγµατικό χρόνο, µέσω της διαδικασίας της ενυδάτωσης µε την µη- καταστρεπτική τεχνική τουπυρηνικού µαγνητικού συντονισµού πρωτονίου (1H NMR). Επιπροσθέτως τα αποτελέσµατα του 1HNMR συγκρίθηκαν µε εκείνα καταστρεπτικών τεχνικών, όπως XRD, FT-IR, DTA-TG, SEM, ΜΙP καιBET. Η µελέτη της εξέλιξης της µικροδοµής µε 1H NMR έδωσε αποτελέσµατα που ήταν σε συµφωνίαµε αυτά των MIP και SEM. Περαιτέρω µε την DTA-TG ανάλυση ταυτοποιήθηκαν ποσοτικά οιενυδατωµένες φάσεις της αντίδρασης ασβέστη – φυσικής ποζολάνης. Συγκεκριµένα, η µελέτη τηςκινητικής της ενυδάτωσης µε DTA-TG και 1H NMR έδωσε άµεσα συσχετιζόµενα αποτελέσµατα καιανέδειξε τα ακόλουθα: α) η συµµετοχή λεπτόκοκκης ποζολάνης στο κλάσµα του συνδετικού υλικούαυξάνει δραστικά την ταχύτητα και την απόδοση της αντίδρασης ενυδάτωσης και β) η αύξηση τηςσυγκέντρωσης της ποζολάνης στο κλάσµα του συνδετικού υλικού οδηγεί στην αύξηση της ταχύτηταςκαι της απόδοσης της αντίδρασης ενυδάτωσης. Εν κατακλείδι, αποδείχτηκε ότι η δυνατότηταεφαρµογής του 1H NMR µε φορητό µαγνήτη και σε πραγµατικό χρόνο, παρέχει το σηµαντικόπλεονέκτηµα της εφαρµογής της µεθόδου in situ, µε δυνατότητα άµεσης παρακολούθησης της εξέλιξηςτης µικροδοµής κατά την ενυδάτωση και εκτίµησης του σταδίου ωρίµανσης των κονιαµάτων.


2008 ◽  
Vol 368-372 ◽  
pp. 1161-1165 ◽  
Author(s):  
Jie Mo Tian ◽  
Li Min Dong ◽  
Chen Wang ◽  
Zhi Ping Guo ◽  
Chao Zong Zhang ◽  
...  

The paper describes β-TCP/DCHA and mineral phase structural bioceramics(CHA) as well as their 3-D structures, bioactivity, degradability and introducing new bone growth. FT-IR, XRD, SEM and Micro-CT were used to evaluate β-TCP/DCHA and mineral phase structural ceramics before and after implantation. Osteoblasts were immersed in the bioceramics and implanted in the rabbit femora. The experimental results showed that new bone grown in β-TCP/DCHA, and scaffolds were degraded with new bone formation and growth. The results indicated that β-TCP/DCHA was a better tissue engineering material. A kind of biomaterial (β-TCP/CHA) can be used for in situ formation or in vitro individuation formation. The experimental results indicated that β-TCP/CHA possessed better osteoblast affinity. Osteoblasts can adhere, proliferate and grow better on the material. The experiments in vivo showed the materials bonded with osseous tissue. The implants were degraded obviously after 6 months, and new bone replaced degradation materials.


2005 ◽  
Vol 106 ◽  
pp. 47-56 ◽  
Author(s):  
Roxana M. Piticescu ◽  
Gabrielle Charlotte Chitanu ◽  
Mihaela Albulescu ◽  
Maria Giurginca ◽  
Madalina Laura Popescu ◽  
...  

The aim of the work is to establish if maleic anhydride copolymer acts as a grain growth modulator and/or as a biocompatible functionalisation agent for hydroxyapatite. Experimental work was developed in three directions: nanocomposites synthesis, nanocomposites characterization and citotoxicity tests on nanocomposites. Maleic anhydride copolymer – HAp nanocomposites were prepared by in situ functionalisation in hydrothermal conditions and were characterized by chemical quantitative analysis, XRD, FT-IR, SEM, specific surface area and picnometric densities. Chemical bonding between the copolymer carboxyl groups and calcium ions of HAp induced a peak of 1577 cm-1 on the FT-IR analysis. Following the evolution of this characteristic peak with the hydrothermal synthesis conditions (different temperatures and pressures) and corroborates the results with XRD and SEM analysis it was pointed out the copolymer grain growth modulator behaviour. Citotoxicity studies in vitro on mice fibroblast cultures were performed. The results proved the biocompatibility of new hybrid –polymer nanocomposites.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document