Relationship between defense mechanisms and psychopathic traits in an Internet sample

The authors compared the defense mechanisms used by a community sample of people with and without self-reported psychopathic traits. Defense mechanisms were assessed using the Defense Style Questionnaire-60 and psychopathy was assessed using the Levinson Self-Report Psychopathy Scale in a sample of 225 adults recruited on the Internet. Results found that people with self-reported psychopathy traits used significantly more immature and neurotic defense mechanisms than people without a psychopathic personality profile. All participants reported equal use of mature defenses.

Personality and Lockdown: A Study on Italian Undergraduates During the COVID-19 Pandemic

The current study aimed at increasing our understanding of the psychological impact of the COVID-19 lockdown on undergraduate students, particularly with respect to the association between personality traits; defense mechanisms (DMs); depression, anxiety, and stress symptoms (DASSs); and compliance with the government recommended health measures. A sample of 1,427 Italian undergraduate students were administered the Personality Inventory for the DSM-5—Brief Form; the Defense Style Questionnaire-40; and the Depression, Anxiety and Stress Scale-21. Compliance with the COVID-19 behavioral recommendations was measured through a 10-item survey measure. Results showed that immature DMs and internalizing personality traits (i.e., detachment, negative affect, psychoticism) were risk factors of DASSs. Furthermore, subjects with higher levels of DASSs appeared less compliant with the health measures recommended by the Italian government. Experts may use these results to identify and subsequently support (via the Internet) young subjects at greater risk of mental health problems as a result of the COVID-19 pandemic.

Η προσκόλληση και οι μηχανισμοί άμυνας σε άτομα διεγνωσμένα με οριακή διαταραχή προσωπικότητας

The interest with regard to the Borderline Personality Disorder (BPD) has increased in the past few years, because the number of people with the aforementioned diagnosis who use mental health services has risen. The study aimed at examining the defense mechanisms in people with BPD diagnosis in relation to the attachment type they adopt. Thesample consisted of 36 adult subjects diagnosed with BPD who attended psychiatric outpatient departments and 36 people who attended the ophthalmologic outpatient care at a general hospital. The adult attachment questionnaire CA-MIR and the Defense Style Questionnaire-40 were administered to the participants. In general, results are in accordance with the theoretical background, because it was demonstrated that diagnosed subjects scored higher in the insecure attachment types, that is, the ambivalent, the detached and the non-resolved, whereas the non-diagnosed scored higher in the autonomous attachment. Moreover, diagnosed subjects used more than the non-diagnosed participants the neurotic and the immature defenses,but they did not differ with respect to mature defenses. Finally, correlations between attachment and defenses were found with the exception of the mature that correlated with no attachment model. These findings may contribute to the identification of factors that participate in BPD and in the configuration of more efficient therapeutic interventions.

Does Psychosocial Ego Development Partially Mediate the Association Between Defense Mechanisms and Death Attitude?

Some authors suggest the existence of links between the mechanisms of defense and attitude toward death, however, mechanisms underlying these relationships are not well understood. The objective of the present research was to investigate whether psychosocial ego development is a partial mediator in the association between mechanisms of defense and death attitude. The study included participants (N = 382) aged 19–85 (M = 47.02, SD = 16.19). Three measures were used: Defense Style Questionnaire-40, Psychosocial Inventory of Ego Strengths, and Death Attitude Profile-Revised. Findings partly confirmed the hypotheses. Psychosocial ego development is a partial mediator in positive relationships between maladaptive defenses and fear of death, death avoidance, and escape acceptance. Psychosocial ego development is also a partial mediator in the positive association between more adaptive defenses and approach acceptance. The study provides novel information on the mechanisms underlying the association between defense mechanisms and multidimensional death attitude.

Psychological Distress after a Diagnosis of Malignant Mesothelioma in a Group of Patients and Caregivers at the National Priority Contaminated Site of Casale Monferrato

Background: Patients of malignant mesothelioma (MM) and their caregivers face significant physical and psychological challenges. The purpose of the present study is to examine the emotional impact after the diagnosis of MM in a group of patients and familial caregivers in a National Priority Contaminated Site (NPCS). Methods: A sample of 108 patients and 94 caregivers received a sociodemographic/clinical questionnaire, the Beck Depression Inventory II, the Davidson Trauma Scale, the Coping Orientation to the Problems Experienced—New Italian Version, and the Defense style questionnaire. The risk of depressive and post-traumatic stress disorder (PTSD) symptoms in relation to the strategies of coping and defense mechanisms was estimated in patients and caregivers separately by logistic regression models. Results: For patients, a high risk of depression was associated with high usage of Defense Style Questionnaire (DSQ) Isolation (OR: 53.33; 95% CI: 3.22–882.30; p = 0.01) and DSQ Somatization (OR: 16.97; 95% CI: 1.04–275.90; p = 0.05). Other significant risks emerged for some coping strategies and some defenses regarding both depression and trauma in patients and caregivers. Conclusions: This research suggests that for both patients and caregivers unconscious adaptive processes have a central role in dealing with overwhelming feelings related to the disease.

Ψυχιατρικές εκδηλώσεις στην επιληψία

Στόχος: Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι να καθοριστεί ένα ενδεικτικό ποσοστό ψυχιατρικών παθήσεων στους ασθενείς με επιληψία στην Ήπειρο. Να γίνει σύγκριση δημογραφικών στοιχείων, της έντασης ψυχιατρικών συμπτωμάτων, της ποιότητας ζωής, της θρησκευτικότητας και των μηχανισμών άμυνας μεταξύ ασθενών με επιληψία και υγιών μαρτύρων. Και τέλος να καθοριστούν παράγοντες που σχετίζονται με την ένταση των ψυχολογικών συμπτωμάτων, της ποιότητας ζωής, της αντίληψης για τη νόσο, της θρησκευτικότητας και των μηχανισμών άμυνας στους ασθενείς με επιληψία. Μεθοδολογία: Ενήλικες ασθενείς που παρακολουθούνταν στα Εξωτερικά Ιατρεία Επιληψίας Νευρολογικής Κλινικής Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων καθώς και υγιείς μάρτυρες συμμετείχαν στη μελέτη το διάστημα 2011-2016. Καταγράφηκαν τα δημογραφικά τους στοιχεία καθώς και τα χαρακτηριστικά της επιληψίας των ασθενών. Εξετάσθηκαν όλοι οι συμμετέχοντες από τη ΜΙΝΙ Neuropsychiatric Interview και το Montreal Cognitive Assessment test (MoCA). Έπειτα συμπλήρωσαν τα ερωτηματολόγια the Patient Health Questionnaire (PHQ-9), Symptom Check List 90 Revised (SCL-90R), WHO Quality of life brief (WHOQOLBREF), System of Belief Inventory (SΒΙ-15), Life Style Index (LSI) and Defense Style Questionnaire (DSQ-88) questionnaires. Οι ασθενείς με επιληψία συμπλήρωσαν επιπλέον τα Brief Illness Perception Questionnaire (BIPQ) and Adverse Event Profile Questionnaire (ΑΕΡ). Αποτελέσματα: Εβδομήντα ασθενείς και 70 μάρτυρες συμμετείχαν στη μελέτη. Από τους ασθενείς με επιληψία 28,6% των ασθενών παρουσίαζαν μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο (στο 45% αυτών των ασθενών η κατάθλιψη ήταν αδιάγνωστη), 7,1% διαταραχή πανικού, 18.6% αυτοκτονικότητα και 42,9% Γενικευμένη διαταραχή άγχους. Αντίστοιχα οι υγιείς μάρτυρες είχαν ποσοστά 2.9% (0 αδιάγνωστη), 2.9%, 10% και 22.9%. Οι ασθενείς με επιληψία είχαν χαμηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες. Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκαν στατιστικώς σημαντικές διαφορές στις δύο ομάδες όσον αφορά το γάμο και τα ποσοστά ανεργίας. Όσον αφορά τα ψυχολογικά συμπτώματα, οι ασθενείς με επιληψία είχαν πιο συχνά κατάθλιψη, άγχος και σωματοποίηση σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες. Οι ασθενείς με επιληψία είχαν χαμηλότερη ποιότητα ζωής σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες ενώ η θρησκευτικότητα ήταν πιο υψηλή στους ασθενείς. Ακόμη, οι ασθενείς με επιληψία παρουσίαζαν πιο αυξημένες τις δυσπροσαρμοστικές άμυνες σε σχέση με τους μάρτυρες. Στους ασθενείς με επιληψία, υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσής τους σχετίσθηκε με χαμηλότερα ποσοστά κατάθλιψης και αυτοκτονικού ιδεασμού, καθώς και χαμηλότερης έντασης συμπτώματα άγχους και σωματοποίησης. Το υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης επίσης συσχετίσθηκε με καλύτερη ποιότητα ζωής και καλύτερη αντίληψη για τη νόσο. Η συχνότητα των κρίσεων σχετίσθηκε σημαντικά με την ένταση συμπτωμάτων κατάθλιψης σωματοποίησης καθώς και με χαμηλότερη ποιότητα ζωής και χειρότερη αντίληψη για τη νόσο. Ο μεγάλος αριθμός των αντιεπιληπτικών φαρμάκων συσχετίσθηκε με χειρότερη ποιότητα ζωής και χειρότερη αντίληψη για τη νόσο. Οι παρενέργειες των αντιεπιληπτικών φαρμάκων συσχετίζονται πιο ισχυρά από κάθε άλλη παράμετρο με την κατάθλιψη, τον αυτοκτονικό ιδεασμό, το άγχος και τη σωματοποίηση. Συμβάλουν σε χαμηλότερη ποιότητα ζωής καθώς και χειρότερη αντίληψη των ασθενών για την επιληψία. Συμπέρασμα: Η βελτίωση του επιπέδου εκπαίδευσης, η μείωση της συχνότητας των κρίσεων και η μείωση των παρενεργειών των αντιεπιληπτικών φαρμάκων μπορούν να οδηγήσουν σε μείωση ψυχοπαθολογικών εκδηλώσεων, σε βελτίωση της ποιότητας ζωής και σε βελτίωση της αντίληψης για τη νόσο στους ασθενείς με επιληψία.

Psychometric evaluation of the short version of the Defense Style Questionnaire on Serbian healthy adult men

Background/Aim. The most famous instrument for measuring psychological mechanisms of defense is the Defense Style Questionnaire (DSQ-40), which has been increasingly used in our country. In Serbia empirical norms for male adolescent population and for elderly male adults were established. The aim of this study was psychometric evaluation of the short version of the DSQ-40 on a Serbian male middle-age non-clinical sample. Methods. Internal consistency, factor structure and discriminant and concurrent validity of the DSQ-40 were studied in 284 high selected male professional military personnel aged 23 to 53 years (35.09 ? 7.21 years). Results. The Cronbach alpha coefficient revealed a high internal consistency for the entire scale, which confirms the compactness and high reliability of this questionnaire [Intraclass correlation coefficient (ICC) = 0.724; p < 0.01]. Conclusion. Evaluation of Serbian version of DSQ-40 confirms intraclass highly significant coefficients of correlation. The present findings support the applicability of the Serbian version of DSQ-40.

The Role of Interpersonal Problem Solving in Using the Immature Defense Mechanisms in Adolescents

The purpose of this study was to examine associations between interpersonal problem solving and immature defense mechanisms in addition to whether interpersonal problem solving are predictors of immature defense mechanisms. The participants of the study consists of 428 high schools students (184 of the students were females). Interpersonal Problem Solving Inventory and Defense Style Questionnaire were applied. Results of multiple regression analyses indicated that all variables of interpersonal problem solving skills together accounted for 32% of the variance in defense mechanisms. Specifically, significant predictors of immature defense mechanisms levels were lack of self-confidence, negative approach to the problems, constructive problem solving respectively. Generally, the levels of adolescents resort to immature defense mechanisms, lack of self-confidence and negative approach to the problem of the increase, a decrease in constructive problem-solving skills are seen to be effective. The results of the study was discussd within the results of the previous studies.

Μελέτη αποκλίσεων συναισθήματος και συμπεριφοράς τέκνων γυναικών με καρκίνο μαστού

Εισαγωγή: Παγκοσμίως, σημαντικός αριθμός επιζώντων καρκίνου μαστού έχει ανήλικα παιδιά. Τα παιδιά αυτά μπορεί να νιώθουν άγχος, θλίψη, φόβο, κατάθλιψη ή να παρουσιάσουν καλύτερη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής και βελτιωμένες κοινωνικές/σχολικές επιδόσεις. Οι διαταραχές συναισθήματος και συμπεριφοράς μπορεί να συνεχιστούν στην ενήλικη ζωή. Στόχος της μελέτης είναι η διερεύνηση τέτοιων διαταραχών και παραγόντων εμφάνισής τους, σε παιδιά, που η μητέρα τους έχει διαγνωσθεί με καρκίνο μαστού, στον ένα μήνα και στον ένα χρόνο μετά το χειρουργείο της μητέρας. Μεθοδολογία: Μητέρες (n=164) ανήλικων παιδιών, οι οποίες έχουν διαγνωστεί με καρκίνο μαστού, ένα μήνα και ένα χρόνο μετά το χειρουργείο συμπλήρωσαν κλίμακες για: (α) ένα από τα παιδιά τους: Child Behavior Checklist (CBCL/1,5-5 & CBCL/6-18), (β) τις ίδιες: Symptom Checklist-90-R (SCL90-R), Body Image Scale (BIS), 12-Item Health Survey (SF-12 v2®), Ways of Coping Checklist, Defense Style Questionnaire (DSQ) και (γ) την οικογένεια: Family Assessment Device-General Functioning Subscale (FAD-GFS), Family Crisis Oriented Personal Evaluation Scales (F-COPES). Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία του δείγματος ήταν για τα παιδιά 11,1 ± 4,5 έτη και για τις μητέρες 44 ± 5,5 έτη. Το 52,4% των παιδιών ήταν αγόρια. Το 54,9% των μητέρων υποβλήθηκε σε μαστεκτομή. Η πλειοψηφία των συμμετεχουσών, τόσο στην πρώτη όσο και στη δεύτερη μέτρηση, είχαν μιλήσει οι ίδιες στο παιδί για την ασθένεια (83,4% και 84,2%, αντίστοιχα) και τη μαστεκτομή (60,7% και 65,5%, αντίστοιχα). Στη δεύτερη αξιολόγηση παρατηρήθηκε αύξηση (10,8%) των πληροφοριών που παρείχαν οι μητέρες στο παιδί για την ασθένεια. Επίσης, σημειώθηκε αύξηση (3,9%) στα Εσωτερικευμένα, μείωση (2,2%) στα Εξωτερικευμένα και αύξηση (1,2%) στα Συνολικά Προβλήματα των παιδιών. Μεταξύ πρώτης και δεύτερης καταγραφής, τα Εσωτερικευμένα Προβλήματα των παιδιών παρουσίαζαν μεγαλύτερη συχνότητα (14,2% και 18,1% αντίστοιχα) σε σχέση με τα Εξωτερικευμένα (11,6% και 9,4% αντίστοιχα), ενώ δεν διαπιστώθηκαν στατιστικά σημαντικές αλλαγές στη μέση τιμή των κλιμάκων του «CBCL». Σύμφωνα με τις πολυμεταβλητές αναλύσεις, ο Γενικός Δείκτης Συμπτωμάτων (SCL-90) της μητέρας σχετίζεται με Εσωτερικευμένα (P=0,012), Εξωτερικευμένα (P=0,036) και Συνολικά Προβλήματα (P=0,001) στα παιδιά (CBCL) στην πρώτη μέτρηση, ενώ το Σύνολο Θετικών Συμπτωμάτων (SCL-90) σχετίζεται με Εσωτερικευμένα (P=0,018) στη δεύτερη. Η Θετική Προσέγγιση (Ways of Coping) της μητέρας σχετίζεται αρνητικά με Εσωτερικευμένα Προβλήματα (P=0,046) στα παιδιά στην πρώτη μέτρηση. Η Διεκδικητική Επίλυση Προβλήματος (Ways of Coping) σχετίζεται με Εσωτερικευμένα (P=0,001), Εξωτερικευμένα (P=0,000) και Συνολικά (P=0,001) Προβλήματα στην πρώτη μέτρηση και με Εξωτερικευμένα (P=0,031) στη δεύτερη. Το Προφίλ Αυτοθυσίας (DSQ) της μητέρας σχετίζεται με Εσωτερικευμένα (P=0,034) στην πρώτη και Εσωτερικευμένα (P=0,030) και Συνολικά (P=0,004) Προβλήματα στα παιδιά, στη δεύτερη μέτρηση, ενώ το Δυσπροσαρμοστικό Προφίλ (DSQ) σχετίζεται με Εξωτερικευμένα Προβλήματα (P=0,006) στη δεύτερη. Υψηλότερες τιμές στο FAD-GFS σχετίζονται με Εσωτερικευμένα (P=0,009) και Συνολικά (P=0,005) Προβλήματα στα παιδιά στη δεύτερη μέτρηση. Το αν μίλησε η μητέρα στο παιδί για τη μαστεκτομή, σχετίζεται με Εσωτερικευμένα (P=0,014), Εξωτερικευμένα (P=0,050) και Συνολικά (P=0,010) Προβλήματα στα παιδιά, στην πρώτη μέτρηση και με Εσωτερικευμένα (P=0,017) στη δεύτερη. Συμπεράσματα: Μειονότητα των παιδιών παρουσίασε διαταραχές συναισθήματος και συμπεριφοράς (11,6% - 14,2% στην πρώτη αξιολόγηση και 9,4% - 18,1% στη δεύτερη), αλλά αυτά τα παιδιά μπορεί να χρειάζονται ψυχοκοινωνική υποστήριξη. Στις δύο μετρήσεις βρέθηκαν κοινοί παράγοντες να σχετίζονται με τις διαταραχές, αλλά μερικές φορές για διαφορετικό τύπο προβλήματος. Τα ευρήματα συμφωνούν με τη βιβλιογραφία και μπορούν να αποτελέσουν βάση για στρατηγικές πρόληψης και ανίχνευσης αναγκών παρέμβασης στο παιδί, στη μητέρα και στην οικογένεια. Χρειάζεται περαιτέρω έρευνα με τη συμμετοχή των παιδιών (άνω των 11 ετών) και του πατέρα, καθώς και μεγαλύτερη περίοδος μετα-παρακολούθησης.