Dobrobyt społeczny w świetle ekonomii szczęścia na przykładzie wybranych państw Unii Europejskiej
Motywacja: Jednym z podstawowych problemów makroekonomii jest kwestia dobrobytu społeczeństw. W przeszłości, znacząca część ekonomistów zwykła utożsamiać wielkość gospodarki, bądź dynamikę jej wzrostu, ze stopą życiową. Obecnie, ocena dobrobytu społeczeństwa sprowadza się do oceny jakości życia w danym państwie. W głównym nurcie rozważań makroekonomicznych przyjęło się posługiwanie miarą jaką jest Produkt Krajowy Brutto (PKB) wraz z jej pochodnymi. Niestety wskaźniki te nie obejmują wielu kluczowych czynników wpływających na poziom dobrobytu. Z tego powodu na przestrzeni lat zastosowano nowe, szersze podejście i opracowano nowe mierniki takie, jak np. Wskaźnik Rozwoju Społecznego (Human Development Index, HDI). Koniecznym wydaje się rozważenie ich wartości poznawczej w kontekście współczesnego dorobku ekonomii szczęścia. W tym celu dokonano przeglądu najpopularniejszych wskaźników dobrobytu i jakości życia oraz skonfrontowano je z pozaekonomicznymi danymi opisującymi procesy zachodzące w społeczeństwach, zwracając szczególną uwagę na różnice interpretacyjne i możliwe odmienne oceny. Cel: Celem jest ocena pomiaru jakości stopy życiowej, przez przegląd dostępnych rozwiązań i metod oraz konfrontacja wyników z danymi publicznych statystyk wybranych państw Unii Europejskiej (UE). Materiały i metody: Wykorzystano przegląd systematyczny i analizę krytyczną literatury, analiza zagregowanych danych makroekonomicznych oraz statystyki publicznej. Materiał empiryczny stanowią dane publikowane przez Eurostat, Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (Organisation for Economic Co-operation and Development, OECD), Światową Organizację Zdrowia (World Health Organization, WHO) oraz Bank Światowy (World Bank). Wyniki: Istnieją istotne różnice w ocenie jakości życia między wskaźnikami przyjętymi w głównym dyskursie ekonomicznym a empirycznymi danymi z innych nauk, tj. społecznych czy medycznych.