Discursive Positioning of Intimate Partners: A Structural-Relational Approach to Intimate Partner Violence (IPV)

Purpose: This study is about the discursive positioning of intimate partners: A structural-relational approach to intimate partner violence. The study attempts to uncover the story lines of the IPV narratives, the social force of the discursive acts of the narratives, the enacted positions, and the (de) legitimization of rights and duties of the positions of the referents in the narratives. Method: the study adopts the random sampling method in which two IPV narrative were randomly selected from one pseudo named male and female victims. The narratives were in the form of documented transcripts which is in line with Harre and Van lagenhoove (1999) accounting positioning that allows a retrospect study of social actors positioning of this kind. The study also adopted the Halliday’s transitivity process to substantiate the positioning works in the narrative and the mechanism with which these acts are tied to the social structure. Results: The findings of the study revealed that the declarations of the narratives indicates the evaluative and normative underlying judgment on the deontic powers to say and do something in the moral space of intimate partner relations. Conclusion: a socio-constructionist study of this nature reveals the relationship between the narrative referents point of view about actions, point of actions and line of life as regards the moralities of social behaviour in the moral space of intimate partner relationship and how it triggers tendencies for IPV.

Law as Standing

This article addresses a basic question of general jurisprudence, namely, what difference law makes in moral space. It argues that the difference at issue does not necessarily come to telling us what morality (or justice) might dictate but rather to establishing a way of attributing decisions to all of us and not to any one of us in particular. This also means that law’s distinctive moral virtue is not justice but legitimacy. What renders this possible is the emergence of public officials whose value lies in being public officials. In that, the article defends the standing conception of law, according to which law’s most basic moral contribution is that of establishing an entity whose normative pronouncements could count as made in the name of (or even by) the citizens.

Methodological research of T.A. Guriev in ossetian studies

Профессор Т.А. Гуриев – один из немногих ученых-осетиноведов, сумевших сформировать стройную, целостную концепцию осетинской духовной и художественной культуры, свою собственную научную картину национального мира. Ученый поставил целью исследовать содержательные формы взаимодействия осетин и их предков с объективным миром в исторической перспективе; взаимодействия, при котором выявляются многогранные аспекты этно-национального духовно-нравственного космоса, культурно-философского кода народа, во-первых. Во-вторых, в процессе традиционного осмысления и познания объекта своего изучения профессор умело и творчески использует уже устоявшиеся, апробированные правила, нормативы, принципы познания, которые помогают ему решить свои творческие задачи. При этом Т.А. Гуриев стремится выстроить в своих исследованиях структуру созидаемого научного знания таким образом, чтобы установить преемственную линию связи с уже существующей научной теорией. Активно используя сравнительно-исторический метод, Т.А. Гуриев стремится выявить общее и особенное в скифо-сарматско-алано-осетинском мире, достичь глубокого познания различных исторических этапов данных объектов, выяснить и сопоставить разные уровни в их эволюции, тенденции становления и развития. Прибегая к сравнительно-сопоставительному методу, ученый пытается проанализировать природу и своеобразие разнородных объектов. А сравнительно-типологический метод позволяет ему объяснить сходство явлений, которые не связаны по генетике. Творчески использует профессор такие философские категории, как историческое и логическое. Причем с помощью исторического ученый прослеживает процесс становления и развития скифо-сармато-алано-осетинского мира, а с помощью логического – его развитие в системе важнейших связей и отношений. Professor T.A. Guriev is one of the few Ossetian scholars who have managed to form a coherent, integral concept of the Ossetian spiritual and artistic culture, his own scientific picture of the national world. The scientist set a goal to investigate the meaningful forms of interaction of Ossetians and their ancestors with the objective world in a historical perspective; interaction, which reveals the multifaceted aspects of the ethno-national spiritual and moral space, the cultural and philosophical code of the people, firstly. Secondly, in the process of traditional comprehension and cognition of the object of his study, the professor skillfully and creatively uses already established, approved rules, standards, principles of cognition that help him to solve his creative problems. At the same time, T.A. Guriev seeks to build in his research the structure of the scientific knowledge being created in such a way as to establish a successive line of communication with the already existing scientific theory. Actively using the comparative-historical method, T.A. Guriev seeks to identify typicality and specificity in the Scythian-Sarmatian-Alanian-Ossetian world, to achieve deep knowledge of the various historical stages, to find out and compare different levels in their evolution, tendencies of formation and development. Using the comparative-contrastive method, the scientist tries to analyze the nature and originality of heterogeneous objects. And the comparative-typological method allows him to explain the similarity of phenomena that are not related in genetics. The scientist creatively uses such philosophical categories as historical and logical. Moreover, with the help of the historical category the scientis reconstructs the process of the formation and development of the Scythian-Sarmatian-Alanoian-Ossetian world, and with the help of the logical categpry analyses its development in the system of the most important connections and relations.

W stronę dobrego życia. Dokument osobisty w przestrzeni moralnej (o Dzienniku Jana Józefa Szczepańskiego)

W artykule zostają podjęte rozważania nad dokumentem osobistym w perspektywie etycznej. Przedmiotem analiz jest Dziennik Jana Józefa Szczepańskiego. Interpretacje są prowadzone głównie za pomocą rozpoznań Charlesa Taylora nad etyką i podmiotowością oraz przy użyciu badań Davida Parkera dotyczących etycznych interpretacji literatury autobiograficznej. Kluczowe dla wywodu są pojęcia między innymi „dobra konstytutywnego”, „silnych wartościowań”, „przestrzeni moralnej”, „jakościowych rozróżnień”, „ram pojęciowych”. W swoich rozważaniach staram się odpowiedzieć na pytanie, czy i jak dziennik, zwłaszcza Dziennik Szczepańskiego, może być aktem budowania tożsamości oraz konstytuowania podmiotowości oraz w jaki sposób artykułuje dobra konstytutywne i przybliża do moralnych źródeł. Próbuję również ukazać konieczność perspektywy etycznej w odniesieniu do badań nad literaturą (ze szczególnym uwzględnieniem literatury autobiograficznej) w „epoce świeckiej”. Towards a Good Life: Personal Documents in the Moral Space (on Dziennik by Jan Józef Szczepański) The article discusses personal documents through the lens of ethics. The argument focuses on Dziennik [Journal] by Jan Józef Szczepański, which is analyzed primarily with the use of Charles Taylor’s deliberations on ethics and subjectivity and David Parker’s study of ethical interpretations of autobiographical literature. The discussion presented in the article is based on several key concepts, including “constitutive good,” “strong evaluations,” “moral space,” “qualitative differentiations,” “conceptual framework.” The author seeks to answer the question of whether – and if so, how – a journal, in particular Szczepański’s Dziennik, may constitute an act of building identity and establishing subjectivity and how it articulates constitutive good and reveals the roots of morality. The article is also an attempt to demonstrate the necessity to adopt an ethical perspective in literary research (with particular emphasis on autobiographical literature) in the “secular age.”

Problemy z narracją. Kilka uwag po lekturze Davida Parkera

Artykuł stanowi rozbudowany, trzyczęściowy komentarz do rozdziału z książki Davida Parkera The Self in Moral Space: Life Narrative and the Good, zatytułowanego Narracja autobiograficzna i języki dobra. W pierwszej części autor dyskutuje z poglądami Parkera oraz Charlesa Taylora, na którego Parker się powołuje. Z jednej strony zgadza się z nimi, że poczucie tożsamości jest zasadniczo niemożliwe bez horyzontu wartości, który naszą tożsamość czyni możliwą. Z drugiej strony odrzuca przesłanki tego stanowiska, przede wszystkim założenie koniecznego iunctim między świadomością etyczną a postępowaniem etycznym oraz piśmienno-tekstową matrycę rozumienia człowieka i świata. W kolejnej części autor proponuje własną, odmienną od ujęcia Parkera, interpretację książki Roland Barthes par Roland Barthes jako przykład praktykowania tożsamości w postaci piśmienno-typograficzno-wizualnego performansu. Część trzecia artykułu to próba podjęcia bardziej ogólnej dyskusji z koncepcjami narratywistycznymi przez wskazanie kolejnych sześciu problemów jako składników tych koncepcji: uprzywilejowanie procesów poznawczych w doświadczaniu świata i doświadczaniu samego siebie; postrzeganie świata i człowieka poprzez model tekstowy; metodologiczne założenie badania narracyjnych wytworów tekstowych, a nie praktyk powołujących je do życia; ujęcie podmiotu tekstowego jako podmiotu samotnego, wyizolowanego z sieci relacji społecznych; uniwersalizacja podmiotu operacji narracyjnych, brak zróżnicowania praktyk narracyjnych ze względu na płeć (kulturową i biologiczną) czy grupę/klasę społeczną; semiotyczne ujęcie codzienności jako składnika tożsamości narracyjnej. Narrative Issues: Post-Reading Notes on David Parker The present article constitutes an extended three-part commentary to the chapter Life Narrative and Languages of the Good from the book The Self in Moral Space: Life Narrative and the Good by David Parker. The first part of the paper is a critical discussion of the views espoused both by Parker and by Charles Taylor, whom Parker cites in his work. On the one hand, the author agrees that acquiring a sense of identity is practically impossible without a horizon of values which gives origin to our identity. On the other hand, he rejects the premises underlying this conclusion, primarily the assumption of a necessary iunctim between ethical consciousness and ethical acts and the literary-textual matrix of comprehending humans and the world. In the second part of the article, the author puts forward his own interpretation of the book Roland Barthes par Roland Barthes, independent from the one proposed by Parker, discussing it as an example of practicing identity in the form of a literary-typographical-visual performance. The third part of the paper seeks to open a broader discussion of narrativist concepts by indicating six issues connected with their application: the privileged position of cognitive processes in experiencing the world and one’s self; the perception of the world and humans through the lens of the textual model; the methodological principle of studying narrative textual products and not practices bringing them to life; the conceptualization of a textual subject as a lonely subject, isolated from the network of social relations; the universalization of the subject of narrative operations, lack of diversification of narrative practices by gender/sex and social class/group; the semiotic conceptualization of mundanity as an element of narrative identity.

建構婦女道德空間：《列女傳》圖像在東亞漢文化圈的傳衍

<p>由漢代儒家學者劉向（前77&ndash;前6）開創的《列女傳》文體，其始便圖文並置。故本文所謂傳衍，便具圖文兩重意義，兩者均經歷了時間上的傳承與空間上的播延，其間因與不同時空語境的交纏互動，而有相應形式、載體、內涵等變遷。本文擬對劉向《列女傳》傳世兩千餘年間在東亞漢文化圈的傳衍過程，作一初步勾勒。首先概括漢唐之間、印刷術發明之前，《列女傳》圖像經由圍屏、壁畫、石刻和卷軸的形式流傳；次論宋明印刷術普及後，圖像如何進入《列女傳》木刻版本。而明代大量《列女傳》及仿作的刻印發行，又影響激發了朝鮮與日本仿作的出現。因卷帙浩繁，斷難求全，惟冀能就目前筆者所蒐集的有限資料，考察比勘，以期理解不同社會、政治、文化、經濟等語境對於婦女道德空間建構及其圖文表述所生影響。</p> <p>&nbsp;</p><p>The genre of the Biographies of Exemplary Women, initiated by the Han Confucian Scholar Liu Xiang （77&ndash;6 BCE）, consisted of the texts and illustrations from the very beginning. Thus, a study of its transmission and transformation in the Sinosphere requires examination of both. Throughout the two thousand years, this genre has gone through constant changes of forms, media, and connotations in its interactions with different spatial and temporal contexts. This article intends to summarize this process, first on its evolution through painting screens, murals, stone carvings, and hand scrolls from the Han to the Tang, and then its woodblock versions after the invention of the printing technique in the Song. The spread of the illustrated Ming editions of the Biographies of Exemplary Women into Korea and Japan further inspired its imitative works in these areas. Through a comparative study of excavated materials, this article expects to understand how the sociopolitical, cultural, and economic environments influenced the textual and imagery construction of women’s moral space in the Sinosphere.</p> <p>&nbsp;</p>