Psychological Predictors of Cyberbullying According to Ethnic-Cultural Origin in Adolescents: A National Study in Spain

2018 ◽  
Vol 49 (10) ◽  
pp. 1506-1522 ◽  
Author(s):  
Antonio J. Rodríguez-Hidalgo ◽  
Eva Solera ◽  
Juan Calmaestra

Studying the predictors of cyberbullying is of great research interest; however, little is known about how these relationships function in different ethno-cultural groups within a similar context. Our study examines levels of cyber victimization, cyber aggression, self-esteem, empathy, and social skills as possible predictors of cyberbullying in various ethno-cultural groups: Moroccan, Romanian, Colombian, Ecuadorian, and Spanish. A multicultural sample that was representative of students in their first through fourth year of Compulsory Secondary Education in Spain ( N = 25,684, age M = 13.94; SD = 1.396) participated by completing an online self-report survey. No differences were found between levels of cyber aggression according to ethno-cultural group. However, there were differences between the levels of cyber victimization between Romanians and Spaniards. Multiple linear regression analyses performed for each of the ethno-cultural groups with respect to cyber aggression and cyber victimization revealed that the presence and weight of the explanatory factors were different according to ethno-cultural origin. The best predictor of cyber victimization in the five ethno-cultural groups was cyber aggression, and vice versa. Among Columbian, Romanian, and Spanish students, cyber victimization was also predicted by self-esteem, empathy, or social skills, with predictive power of these variables differing across ethno-cultural groups. However, these variables were not predictive of cyber victimization among Moroccan or Ecuadorian students. Cyber aggression was also predicted in all ethno-cultural groups by self-esteem, empathy, or social skills. Common and unique patterns of prediction are presented and discussed to improve psychoeducational programs that prevent and mitigate cyberbullying.

Author(s):  
Jacinto Martínez ◽  
Antonio J. Rodríguez-Hidalgo ◽  
Izabela Zych

Although bullying and cyberbullying have been widely studied in diverse geographical areas, the number of studies in isolated regions, located in rainforests such as the Peruvian Amazonia, is low. Most research has been conducted in wealthy, Western countries, although disadvantaged areas are usually the most affected by various problems. Thus, the aims of this study were to validate bullying and cyberbullying measurement instruments among adolescents in the Peruvian Amazonia, to determine the prevalence rates of bullying and cyberbullying among this population, and to examine how bullying and cyberbullying relate to self-esteem, empathy, and social skills. The sample included 607 students from the region of Loreto (Peruvian Amazonia) who completed self-report questionnaires. Both questionnaires used in the sample were found to have good psychometric properties. Results showed that bullying and cyberbullying are prevalent among teenagers in the Amazonia. Low self-esteem and high affective empathy predicted bullying victimization. Being a bully was related to high assertiveness. Being a bully-victim was related to low self-esteem and low assertiveness. Cybervictims showed higher cognitive empathy. Cyberbullies showed higher affective empathy in comparison to uninvolved adolescents. Having low self-esteem and higher affective empathy were related to being a cyberbully/victim. This study provides a validated questionnaire that can be used for research and practice in the Amazonia. Based on the current results, tailored anti-bullying and anti-cyberbullying interventions with components focused on self-esteem, empathy, and social skills should be implemented in Peruvian secondary schools.


2018 ◽  
Author(s):  
Βασιλική Μπαούρδα

Η Θετική Ψυχολογία αποτελεί έναν κλάδο της Ψυχολογίας που επικεντρώνεται στη µελέτη των θετικών χαρακτηριστικών του ανθρώπου. Ορισµένες από τις έννοιες που εξετάζει αποτελούν το ευ ζην (η αίσθηση ικανοποίησης από τη ζωή ή η διαδικασία αυτοπραγµάτωσης), η αισιοδοξία (η αίσθηση εµπιστοσύνης ότι θα συµβούν επιθυµητά γεγονότα στη ζωή κάποιου) και η ελπίδα (η πεποίθηση ενός ατόµου ότι µπορεί να βρει στρατηγικές για να επιτύχει τους στόχους του και η κινητοποίησή του να τις χρησιµοποιήσει). Τα παραπάνω χαρακτηριστικά σχετίζονται µε δείκτες βελτιωµένης σωµατικής και ψυχικής υγείας, καθώς και µε καλύτερη κοινωνική λειτουργία στα παιδιά. Επιπρόσθετα, οι στρατηγικές αντιµετώπισης (αντιδράσεις που αποσκοπούν στην πρόληψη ή τη µείωση µιας αντιλαµβανόµενης απειλής, βλάβης ή απώλειας) συσχετίζονται µε την αισιοδοξία και την ελπίδα και επιδρούν στην ψυχολογική και κοινωνική λειτουργία των παιδιών. Καµία έρευνα µέχρι τώρα δεν έχει στοχεύσει στην ταυτόχρονη ενίσχυση της αισιοδοξίας, της ελπίδας και των στρατηγικών αντιµετώπισης στα παιδιά. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια των οµαδικών παρεµβάσεων λειτουργούν συγκεκριµένες οµαδικές διαδικασίες, όπως η θεραπευτική συµµαχία, το οµαδικό κλίµα και οι θεραπευτικοί παράγοντες, που επιδρούν στην αποτελεσµατικότητα των παρεµβάσεων. Καµία µελέτη οµαδικής παρέµβασης σε παιδιά στα πλαίσια της Θετικής Ψυχολογίας δεν έχει µελετήσει τιςδιαδικασίες που λαµβάνουν χώρα στη διάρκειά της. Η παρούσα έρευνα αποσκοπεί στην αξιολόγηση ενός ψυχοεκπαιδευτικού προγράµµατος παρέµβασης µε διάρκεια οκτώ συναντήσεις µε στόχο την ενίσχυση του αισιόδοξου και ελπιδοφόρου τρόπου σκέψης και των προσαρµοστικών στρατηγικώναντιµετώπισης σε παιδιά ηλικίας 8-12 ετών. Παράλληλα, η έρευνα διερεύνησε τις οµαδικέςδιαδικασίες που λαµβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια εφαρµογής της παρέµβασης και τον τρόπο που επηρεάζουν την αποτελεσµατικότητά της. Στην έρευνα συµµετείχαν 361 µαθητές (229 οµάδα παρέµβασης και 132 οµάδα ελέγχου) 8-12 ετών (Μ.Ο. = 9,91±1,26). Το πρόγραµµα παρέµβασης περιλάµβανε δραστηριότητες για την αναγνώριση της σύνδεσης των συναισθηµάτων µε τις σκέψεις και τις συµπεριφορές, τη γνωστική αναδόµηση, την εκµάθηση και την εξάσκηση σε προσαρµοστικέςστρατηγικές αντιµετώπισης και την ενίσχυση της ελπιδοφόρας σκέψης. Για την αξιολόγηση της αποτελεσµατικότητας του προγράµµατος οι µαθητές απάντησαν πριν και µετά την ολοκλήρωση του προγράµµατος σε µια σειρά από ερωτηµατολόγια, για τη µέτρηση: (1) της αισιοδοξίας (Youth Life Orientation Test, Ey et al., 2005), (2) της ελπίδας (Children’s Hope Scale, Snyder, Hoza, et al., 1997), (3) των στρατηγικών αντιµετώπισης (Schoolagers’ Coping Strategies Inventory, Ryan-Wenger, 1990), (4) της αυτοεκτίµησης (Rosenberg Self-Esteem Scale, Rosenberg, 1965), (5) των κοινωνικών δεξιοτήτων (Children's Self-Report Social Skills Scale, Danielson & Phelps, 2003) και (6) του άγχους (Children's Manifest Anxiety Scale-Revised, Reynolds & Richmond, 1978). Επιπλέον, για τη διερεύνηση των οµαδικών διαδικασιών οι µαθητές απάντησαν κατά τη διάρκεια του προγράµµατος σε µια σειρά από ερωτηµατολόγια, για τη µέτρηση: (1) των θεραπευτικώνπαραγόντων (Critical Incidents Questionnaire, Bloch et al., 1979), (2) της θεραπευτικής συµµαχίας (Psychoeducational Group Alliance Scale for Children, Brouzos et al., 2018), (3) του οµαδικού κλίµατος (Group Climate Questionnaire – Short, MacKenzie, 1983) και (4) της αντίληψης των διευκολυντικών στάσεων της συντονίστριας (Barrett-Lennard Relationship Inventory, Barrett-Lennard, 2015). Οι µαθητές που συµµετείχαν στο ψυχοεκπαιδευτικό πρόγραµµα σηµείωσαν στατιστικά σηµαντική αύξηση, συγκριτικά µε τους µαθητές της οµάδας ελέγχου, στα επίπεδα της αισιοδοξίας, της ελπίδας και της αυτοεκτίµησης, στη χρήση συγκεκριµένων στρατηγικών αντιµετώπισης (αντιµετώπιση µέσω δραστηριοτήτων, αποφυγής και επίλυσης προβλήµατος) και στο αίσθηµα κοινωνικής αρέσκειας, ενώ παράλληλα εµφάνισαν σηµαντική µείωση στο αίσθηµα της απαισιοδοξίας και στις σωµατικές εκδηλώσεις του άγχους. Οι οµαδικές διαδικασίες που µελετήθηκαν περιλάµβαναν τους θεραπευτικούς παράγοντες, τη θεραπευτική συµµαχία, το οµαδικό κλίµα και την αντίληψη των διευκολυντικών στάσεων της συντονίστριας Κατά τη διάρκεια της παρέµβασης λειτούργησαν συγκεκριµένοι θεραπευτικοί παράγοντες, η σηµασία των οποίων µεταβαλλόταν ανάλογα µε το στάδιο ανάπτυξης των οµάδων. Στις πρώτες συναντήσεις οι µαθητές δηµιούργησαν µια καλή θεραπευτική συµµαχία µε τη συντονίστρια και διαµόρφωσαν µια θετική αντίληψη για τιςδιευκολυντικές στάσεις της, χωρίς να παρατηρούνται σηµαντικές µεταβολές στη διάρκεια τηςπαρέµβασης. Το οµαδικό κλίµα ήταν γενικά θετικό σε όλη τη διάρκεια της παρέµβασης χωρίς να εµφανίζονται σηµαντικές µεταβολές. Σηµαντικό εύρηµα της µελέτης επίσης αποτέλεσε ότι ορισµένες οµαδικές διαδικασίες εµπλέκονται στη µεταβολή των µεταβλητών αποτελέσµατος που εξετάστηκαν. Συγκεκριµένα, η θεραπευτική συµµαχία σχετίζεται µε τη µεταβολή των στρατηγικών αντιµετώπισης. Η αντίληψη των διευκολυντικών στάσεων επηρεάζει τη µεταβολή της αισιοδοξίας, των στρατηγικών αντιµετώπισης και του άγχους. Τέλος, το οµαδικό κλίµα σχετίζεται µε τη µεταβολή της ελπίδας, των στρατηγικών αντιµετώπισης και των κοινωνικών δεξιοτήτων. Συµπερασµατικά, η παρούσα έρευνα υποδεικνύει ότι µια καθολική, ψυχοεκπαιδευτική, οµαδική παρέµβασης για παιδιά ενισχύει τις στρατηγικές αντιµετώπισης, την αισιοδοξία και την ελπίδα τους. Επιπρόσθετα, υποδεικνύει ότι οι οµαδικές διαδικασίες επηρεάζουν την αποτελεσµατικότητα της παρέµβασης, εύρηµα που έχει πρακτικές προεκτάσεις για τους συντονιστές οµαδικών παρεµβάσεων.


Comunicar ◽  
2021 ◽  
Vol 29 (67) ◽  
Author(s):  
Núñez Andrea ◽  
David Álvarez-García ◽  
Pérez-Fuentes María-C.

This study has two objectives: (1) Identify profiles of victimization in adolescence, depending on the levels of offline or online peer aggression suffered, along with the prevalence of each profile; and (2) Analyse the association of the victimization profiles with adolescents’ social anxiety and self-esteem. The sample was comprised of 3120 adolescents aged 12 to 18 (M=14.03; SD=1.40) from Asturias (Spain), who completed self-report questionnaires about traditional peer victimization and cyber-victimization, as well as social anxiety and self-esteem. We performed descriptive analyses, Latent Profile Analyses, and multivariate analyses of variance. We found a positive, moderate correlation between being a cyber-victim and being a traditional victim, along with four profile types: non-victims (77.8%), mainly cyber-victims (13.5%), mainly traditional victims (4.5%), and dual victims (4.3%). Traditional victims and dual victims exhibited greater social anxiety and less self-esteem than cyber-victims, who exhibited greater social anxiety and less self-esteem than non-victims. Dual victims and traditional victims do not differ in social anxiety and self-esteem. The results contribute to the identification of patterns of victimization in school-age adolescents, and their relationship with social anxiety and self-esteem. Este trabajo parte de dos objetivos: 1) Identificar perfiles de victimización en la adolescencia, en función del grado de padecimiento de violencia offline u online por parte de sus iguales, así como la prevalencia de cada perfil; 2) Analizar la asociación de los perfiles de victimización obtenidos con la ansiedad social y la autoestima del adolescente. Para ello, se aplicaron cuestionarios de autoinforme sobre victimización tradicional entre iguales, cibervictimización, ansiedad social y autoestima a 3.120 adolescentes de Asturias (España), de 12 a 18 años (M=14.03; DT=1.40). Se realizaron análisis descriptivos, análisis de perfil latente y análisis multivariado de la varianza. Se obtuvo una correlación positiva y moderada entre ser cibervíctima y ser víctima de violencia tradicional; y una tipología de cuatro perfiles: no víctimas (77,8%), principalmente cibervictimas (13,5%), principalmente víctimas de violencia tradicional (4,5%) y víctimas duales (4,3%). Cuanto mayor es el nivel de victimización, mayor la ansiedad social y menor la autoestima, siendo más fuerte esta asociación con la victimización tradicional que con la cibervictimización. Tanto las víctimas tradicionales como las duales presentan una mayor ansiedad social y una menor autoestima que las cibervíctimas, y estas que las no víctimas. Víctimas duales y tradicionales no difieren en ansiedad social y autoestima. Los resultados obtenidos contribuyen a identificar patrones de victimización en la adolescencia, y su relación con la ansiedad social y la autoestima.


Author(s):  
Paraskevi Triantafyllopoulou ◽  
Charlotte Clark-Hughes ◽  
Peter E. Langdon

AbstractSocial media can lead to rejection, cyber-bullying victimisation, and cyber-aggression, and these experiences are not fully understood as experienced by autistic adults. To investigate this, 78 autistic adults completed self-report measures of social media use, cyber-bullying victimisation, cyber-aggression, and self-esteem. High levels of social media use were found to be associated with an increased risk of cyber-victimisation; whereas self-esteem was positively correlated with feelings of belonging to an online community and negatively correlated with feelings of being ignored on social network sites and chat rooms. Future studies are needed to further investigate the experience of cyber-bullying victimisation of autistic adults.


Author(s):  
Sandra Sassaroli ◽  
Sara Bertelli ◽  
Francesca Fiore ◽  
Luca Boccalari ◽  
Gianluigi Luxardi ◽  
...  

AIM: pathological perfectionism and low self-esteem are the cognitive factors involved in eating disorders (ED). This study aims to explore the role played by other cognitive factors like inflated responsibility, worry, meta-worry in the development of ED. METHODS: The study tested the predictive power of the above mentioned cognitive factors in a sample of individualks affected by ED and normal controls using self-report instruments and implementing hierachical regression and MANOVA. RESULTS: Responsibility, worry and meta-worry were higher in individuals with ED than in controls. However, their preddictive power was not significant when controlling for perfectionsim and low self-esteem.


1997 ◽  
Vol 81 (3_suppl) ◽  
pp. 1115-1123 ◽  
Author(s):  
Siobhan Banks ◽  
Andrew N. Kenner

This study compared the social skills of 30 Semiprofessional Actors, 30 undergraduate Drama Students and 30 Nonactors. The participants answered a questionnaire containing the Riggio Social Skills Inventory, the Rosenberg Self-esteem Inventory, and the Extraversion subscale from the Eysenck Personality Inventory. The participants also completed an individual standardised videotaped interview. 7 judges rated participants' videos as to social skill and attractiveness. The judges rated Semiprofessional Actors as more socially skilled than members of comparison groups, and Semiprofessional Actors considered themselves more socially skilled. Actors' higher ratings on social skill were not mediated by age, sex, or scores on self-esteem or Extraversion. There was also a strong correlation between the number of productions in which actors had participated and their judged social skill.


Author(s):  
Peggy J. Miller ◽  
Grace E. Cho

Chapter 8, “Emily Parker and Her Family,” is the first of four chapters that focus on individual children and their families. Forming the “Persons” part of the book, these chapters provide intimate portraits of the children and their circumstances, complementing the preceding chapters, which focused on normative practices. Emily Parker was the middle child in a middle-class European American family. She was an affectionate child who loved to please people and remained close to her older sister, despite their wrangles. Emily was sensitive to criticism from her parents but was unperturbed by her sister’s jibes. Mr. and Mrs. Parker immersed their children in a rich and varied social life in which Emily developed precocious social skills—evidence, her parents believed, of her high self-esteem. Emily learned to praise herself and to ask adults for help.


2021 ◽  
Vol 11 (3) ◽  
pp. 39
Author(s):  
Phillip Ozimek ◽  
Hans-Werner Bierhoff ◽  
Elke Rohmann

Past research showed that social networking sites represent perfect platforms to satisfy narcissistic needs. The present study aimed to investigate how grandiose (GN) and vulnerable narcissism (VN) as well as social comparisons are associated with Facebook activity, which was measured with a self-report on three activity dimensions: Acting, Impressing, and Watching. In addition, the state self-esteem (SSE) was measured with respect to performance, social behavior, and appearance. One hundred and ten participants completed an online survey containing measures of SSE and Facebook activity and a priming procedure with three experimental conditions embedded in a social media context (upward comparison, downward comparison, and control group). Results indicated, as expected, that high VN was negatively associated with SSE on each subscale and the overall score. In addition, it was found that VN, but not GN, displayed positive associations with frequency of Facebook activities. Finally, it was proposed and confirmed that VN in interaction with the priming of downward comparisons negatively affected SSE. The conclusion drawn is that VN represents a key variable for the prediction of self-esteem as well as for the frequency of Facebook activity.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document