OTITIS MEDIA IN THE FIRST SIX WEEKS OF LIFE: DIAGNOSIS, BACTERIOLOGY, AND MANAGEMENT

PEDIATRICS ◽  
1972 ◽  
Vol 49 (2) ◽  
pp. 187-197
Author(s):  
Richard D. Bland

Over a 1-year period, a diagnosis of suppurative otitis media was made in 21 infants less than 6 weeks of age, with symptomatology varying from mild rhinorrhea and cough to irritability and severe, protracted diarrhea. Only four infants presented with fever greater than 38°C. One-third of the patients had been born prematurely, 90% were bottle-fed, and only two had significant congenital malformations. Two-thirds of the babies with otitis of bacterial origin were male. Infants admitted to the study underwent diagnostic tympanoparacentesis, yielding purulent material and bacterial growth from all but three. The predominant organisms isolated were Escherichia coli, Staphylococcus aureus, and Klebsiella pneumoniae. In cases of treatment failure, reinfection was most common with Pseudomonas aeruginosa. On the basis of disc sensitivities, only 61% of the exudates from which bacteria were isolated proved amenable to ampicillin therapy alone. Bacteria cultured from nasopharyngeal swabs of the same infants showed a correlation with ear isolations in only 28% of the cases. When a 10-day course of therapy was carried out utilizing antibiotics to which the organism was sensitive, there was a 22% failure rate, suggesting the possible need for more prolonged therapy with a parenterally-administered agent plus ampicillin in the management of otitis media in the neonate and young infant.

1994 ◽  
Vol 103 (10) ◽  
pp. 771-774 ◽  
Author(s):  
Mustafa Erkan ◽  
Erdoǧan Sevük ◽  
Tahsin Aslan ◽  
Ercihan Güney

Aspiration of exudate through an open perforation was performed in 183 patients with chronic otitis media. The pus was cultured aerobically and anaerobically. Aerobes only were isolated from 71 patients (39%); 20 patients (11%) had only anaerobes; and 91 patients (50%) had both aerobes and anaerobes. Only 1 specimen had no growth. There were 259 aerobic isolates. Pseudomonas aeruginosa was recovered from 68 patients. Other aerobes commonly recovered included Staphylococcus aureus and Klebsiella pneumoniae. There were 178 anaerobic isolates. Only anaerobic gram-positive cocci were isolated in 20 instances. Sixty-three Bacteroides isolates were recovered, including 12 Bacteroides fragilis group and 21 Bacteroides melaninogenicus.


Author(s):  
Mohammad Farooq Bhutta ◽  
Ashfaq Hussain ◽  
Salman Baig ◽  
Asad Ullah ◽  
Sarwath Fatimee ◽  
...  

Aim: To find out the frequency of different bacterial species and their antibiogram among the patients of chronic suppurative otitis media. Study Design: Descriptivecross-sectional. Place and Duration of Study: The study was conducted at the ENT department of Bahawal Victoria hospital between July to December 2020. Methodology: About 50 patients presented with unilateral or bilateral ear discharge and diagnosed as a case of chronic suppurative otitis media were included in the study. The disk diffusion method was used on Mueller-Hinton Agar to detect antimicrobial susceptibility. Multipledrugs were tested for checking antimicrobial susceptibility. The data were analyzed by using Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) version 20. Results: The mean age of the study participants was 13.89 ± 12.37 years. The majority of participants were froma younger age group i.e. less than10 years of age with female predominance. It had been found that the majority of cases (51%) were having Staphylococcus aureus infestation followed by Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli and very few with Proteus mirabilis. On the other hand, multiple drugs were tested to find out the antimicrobial susceptibility among the cases of chronic otitis media and the results reported that all the bacterial species were susceptible to Ceftriaxone while the other antibiotics were havinga variable response for different strains of bacteria. Conclusion: Results concluded that the Staphylococcus aureus was the most common organism followed by Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli and very few with Proteus mirabilis. It is important to identify the pathogenic organism and its sensitivity pattern before prescribing any antibiotic.


2019 ◽  
Vol 17 (3) ◽  
pp. 140-148 ◽  
Author(s):  
A. Ouelhadj ◽  
L. Ait Salem ◽  
D. Djenane

Ce travail vise l’étude de l’activité antibactérienne de l’huile essentielle (HE) de Pelargoniumx asperum et de la bactériocine, la nisine seul et en combinaison vis-à-vis de six bactéries dont quatre sont multirésistantes d’origine clinique. L’activité antibactérienne in vitro a été évaluée par la méthode de diffusion sur gélose. La concentration minimale inhibitrice (CMI) est aussi déterminée pour HE. Les résultats ont révélé une activité antibactérienne significative exercée par HE visà-vis de Staphylococcus aureus (ATCC 43300), Staphylococcus aureus et Escherichia coli avec des diamètres d’inhibition de 36,00 ; 22,50 et 40,00 mm, respectivement. Cependant, l’HE de Pelargonium asperum a montré une activité antibactérienne supérieure par rapport à la nisine. Les valeurs des CMI rapportées dans cette étude sont comprises entre 1,98–3,96 μl/ml. Les combinaisons réalisées entre HE et la nisine ont montré un effet additif vis-à-vis de Escherichia coli (ATCC 25922) avec (50 % HE Pelargonium asperum + 50 % nisine). Par contre, nous avons enregistré une synergie vis-à-vis de Klebsiella pneumoniae avec (75 % HE Pelargonium asperum + 25 % nisine) et contre Pseudomonas aeruginosa avec les trois combinaisons testées. Les résultats obtenus permettent de dire que l’HE de Pelargonium asperum possède une activité antibactérienne ainsi que sa combinaison avec la nisine pourrait représenter une bonne alternative pour la lutte contre l’antibiorésistance.


2015 ◽  
Vol 17 (4 suppl 3) ◽  
pp. 1142-1149 ◽  
Author(s):  
J.A.L MIRANDA ◽  
J.A. ROCHA ◽  
K.M. ARAÚJO ◽  
P.V. QUELEMES ◽  
S.J. MAYO ◽  
...  

RESUMO O uso de plantas medicinais no tratamento de doenças é uma estratégia antiga utilizada por praticamente todas as populações do mundo, e, embora novos antibióticos tenham sido desenvolvidos para o controle de micro-organismos infecciosos, às vezes são ineficazes. Diversos extratos de plantas medicinais têm efeitos antimicrobianos, principalmente quando associados à antibióticos de uso clínico, representando alternativa terapêutica para doenças infecciosas. Montrichardia linifera, conhecida popularmente como aninga, é espécie macrófita, aquática emergente de hábito herbáceo, pertencente a família Araceae e ocorre em áreas alagáveis. A utilidade farmacológica desta espécie é diversificada tendo sido relatada como cicatrizante, antirreumático, antidiurético e expectorante. Devido à relevância no campo etnofarmacológico, ampla utilização na medicina popular e escassez de trabalhos relacionados à atividade antibacteriana desta espécie, objetivou-se com este trabalho avaliar a atividade antibacteriana de extratos alcoólicos de folhas de Montrichardia linifera, coletadas na margem do rio Igaraçu, Parnaíba-PI. O extrato foi testado em oito cepas de bactérias: Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Enterococcus faecalis, Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae e Pseudomonas aeruginosa. Foram utilizadas as técnicas de verificação da formação de halos de inibição e determinação das concentrações inibitórias e bactericidas mínimas. Os testes antibacterianos evidenciaram como principais resultados que o extrato metanólico seco (EMS), extrato metanólico fresco (EMF), e o extrato etanólico seco (EES), apresentaram ação antibacteriana, enquanto o extrato etanólico fresco (EEF) não apresentou atividade para as bactérias testadas. O EMS foi o mais eficiente, inibindo o crescimento bacteriano na concentração de 200 μg/mL para E. faecalis, 400 μg/mL para S. aureus, 400 μg/mL para S. epidermidis e 2.000 μg/mL para P. aeruginosa. O EMF obteve CIM de 2.000 μg/mL para E. faecalis e EES obteve CIM de 250 μg/mL para E. faecalis. Os resultados demonstraram que M. linifera constitui fonte eficiente de compostos bioativos antibacterianos. Os estudos sobre as propriedades farmacológicas de plantas da família Araceae são escassos, e os resultados deste trabalho são pioneiros em relação a atividade antibacteriana desta espécie.


2016 ◽  
Vol 27 (2) ◽  
pp. 83 ◽  
Author(s):  
José Enrique Oliva-Menacho ◽  
Marco Antonio García-Hjarles ◽  
José Arturo Oliva-Candela ◽  
Hugo Saturnino De la Cruz-Roca

Objetivos: Determinar el grado de contaminación bacteriana con bacterias patógenas de los estetoscopios del personal médico en un hospital general de Lima, Perú. Material y métodos: Estudio de tipo observacional, descriptivo y transversal, realizado en el Hospital Nacional Arzobispo Loayza, entre los meses de enero y juniodel 2013. Se estudiaron 124 muestras de estetoscopios del personal médico en las siguientes áreas: UCI 20; neonatología 13; quemados 3; medicina 52; emergencia 36. Se recolectaron las muestras con hisopos humedecidos, en condiciones estériles (En presencia de un mechero de vidrio para alcohol) y luego fueron introducidos en tuboscon preparado de caldo BHI (Infusión cerebro corazón) para ser incubados por 24 horas a 37°C; se cultivó en Agar sangre, Agar MacConkey, Agar manitol y Agar cetrimidepara su posterior determinación de bacterias patógenas por procedimientos bioquímicos ,luego se identificó la susceptibilidad bacteriana con la técnica de Kirby- Bauer. Resultados: De los 124 estetoscopios estudiados; 114 (91,9%) estuvieron contaminados; se aislaron 123 cepasbacterianas: Staphylococcus spp coagulasa negativa 106(86,1%), Staphylococcus aureus 5(4,0%), Enterobacter aerogenes 4 (3,2%), Acinetobacter spp 2(1,6%), Pseudomonas aeruginosa 4(3,2%), Klebsiella Pneumoniae 1(0,8%) y Escherichia coli 1(0,8%). Conclusiones: El aislamiento de bacterias patógenas sugiere que el estetoscopio debe ser considerado como un vector de la infección nosocomial.


Author(s):  
I. I. Myrko ◽  
T. I. Chaban ◽  
V. V. Ogurtsov ◽  
V. S. Matiychuk

Мета роботи. Здійснити синтез деяких нових піразолзаміщених 7H-[1,2,4]триазоло[3,4-b][1,3,4]тіадіазинів та провести дослідження антимікробних властивостей синтезованих сполук. Матеріали і методи. Органічний синтез, ЯМР-спектроскопія, елементний аналіз, фармакологічний скринінг. Результати й обговорення. У результаті взаємодії eтил (2Z)-хлоро(фенілгідразоно)ацетатів з ацетилацетоном було отримано етил 4-ацетил-5-метил-1-феніл-1H-піразол-3-карбоксилати. Зазначені сполуки піддали бромуванню, що дозволило одержати цільові бромкетони. Синтезовані на даній стадії етил 1-арил-4-(бромацетил)-5-метил-1Н-піразол-3-карбоксилати було введено у взаємодію з 4-аміно-5-арил(гетарил)-2,4-дигідро-3Н-1,2,4-триазол-3-тіонами з подальшим формуванням 1,3,4-тіадіазольного циклу та отриманням відповідних етил 1-арил-4-{3-арил(гетарил)-7H-[1,2,4]триазоло[3,4-b][1,3,4]тіадіазин-6-іл)}-5-метил-1H-піразол-3-карбоксилатів. Структура синтезованих сполук підтверджена даними елементного аналізу та ЯМР спектроскопією. В рамках міжнародного проекту "The Community for Antimicrobial Drug Discovery" (CO-ADD) за підтримки Wellcome Trust (Великобританія) і університету Квінсленда (Австралія) для синтезованих сполук здійснено скринінг антимікробної активності. Як тестові мікроорганізми використовували п'ять штамів бактерій: Escherichia coli ATCC 25922, Klebsiella pneumoniae ATCC 700603, Acinetobacter baumannii ATCC 19606, Pseudomonas aeruginosa ATCC 27853, Staphylococcus aureus ATCC 43300 та двох штамів грибків: Candida albicans ATCC 90028 і Cryptococcus neoformans ATCC 208821. Встановлено, що досліджувані сполуки виявляють різноманітну дію, від практично повної її відсутності до виразного антимікробного ефекту. Висновки. Здійснено синтез 12 нових етил 1-арил-4-{3-арил(гетарил)-7H-[1,2,4]триазоло[3,4-b][1,3,4]тіадіазин-6-іл)}-5-метил-1H-піразол-3-карбоксилатів. Зазначені речовини отримані шляхом взаємодії відповідних етил 1-арил-4-(бромацетил)-5-метил-1Н-піразол-3-карбоксилатів з 4-аміно-5-арил(гетарил)-2,4-дигідро-3Н-1,2,4-триазол-3-тіонами. Дослідження антимікробної активності синтезованих сполук демонструють потенціал пошуку антимікробних агентів серед зазначеного класу сполук.


2016 ◽  
Vol 11 (31) ◽  
pp. 113-122
Author(s):  
Carla Franco Porto Belmont Souza ◽  
Luiz Eduardo Souza da Silva Irineu ◽  
Renan Silva De Souza ◽  
Renato da Silva Teixeira ◽  
Ivina Sanches Pereira ◽  
...  

A resistência microbiana tem se mostrado um problema de proporções mundiais, causando estado de morbidade e mortalidade em diversos pacientes. Em vista disso, tem crescido a busca por métodos alternativos naturais de profilaxia. A investigação clínica sugere que o Extrato de Cranberry está entre as melhores propostas de prevenção natural. O Cranberry (Vaccinium macrocarpon) é um fruto que tem crescido comercialmente pelo sabor e propriedades benéficas à saúde. Dentre as formas comercializadas estão: o suco, o chá e as cápsulas contendo o extrato seco. A ação desta planta está relacionada ao tratamento de doenças do trato urinário, por possuir substâncias que inibem a adesão bacteriana ao epitélio do trato urinário, dificultando sua proliferação e reprodução. Dentre todas as infecções relacionadas à assistência a saúde, a Infecção do Trato Urinário é a mais frequentemente associada a procedimentos invasivos. Se não for tratada, pode resultar em complicações como pielonefrite aguda, bacteremia e pionefrose. Portanto, cranberry pode ser uma nova alternativa para o combate das infecções uroepiteliais, por ser um produto natural de preço acessível, e com formas de comercialização diversificada, ao contrário dos antimicrobianos convencionais, que por sua vez são caros e podem acabar causando resistência nos micro-organismos. Este trabalho teve como objetivo avaliar in vitro a atividade antimicrobiana do extrato de Cranberry, adquirido em farmácia de manipulação, sobre 8 micro-organismos isolados de infecções urinárias. As cepas utilizadas, adquiridas da coleção da FIOCRUZ, foram: Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella pneumoniae, Proteus mirabilis, Serratia marscecens, Staphylococcus aureus, Enterococcus faecalis e Enterococcus faecium. No estudo, foram utilizados o caldo Mueller Hinton (MH), Extrato de Cranberry e as bactérias patogênicas. O ensaio foi realizado em triplicata, com o uso de um controle de crescimento dos micro-organismos e o experimento para avaliação do crescimento bacteriano na presença do extrato. A turbidez foi medida com o auxílio de um espectrofotômetro, no comprimento de onda de 600 nm, antes e após 24 horas de incubação à 37 ºC. O procedimento forneceu a Densidade Ótica, do qual possibilitou a identificação da inibição microbiana. Para análise estatística foi utilizado o Teste t de Student. O Extrato de Cranberry apresentou atividade antimicrobiana sobre as bactérias Staphylococcus aureus, Klebsiella pneumoniae, Escherichia coli, Serratia marscecens e Enterococcus faecalis (p < 0,05), confirmando seu efeito benéfico em infecções urinárias. No entanto, não teve efeito inibitório significativo sobre Pseudomonas aeruginosa, Proteus mirabilis e Enterococcus faecium (p > 0,05).


Author(s):  
Miladys Esther Torrenegra Alarcón ◽  
Nerlis Paola Pájaro ◽  
Glicerio León Méndez

Se evaluó la actividad antibacteriana in vitro de aceites esenciales de diferentes especiesdel género Citrus frente a cepas ATCC de Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis,Klebsiella pneumoniae, Pseudomonas aeruginosa y Escherichia coli, determinandola concentración mínima inhibitoria (CMI) y la concentración mínima bactericida(CMB). Las bacterias se replicaron en medios de agar y caldos específicos. Se determinóel momento de máxima densidad óptica (DO620) para emplearlo como tiempode incubación; luego se hicieron pruebas de evaluación de sensibilidad con la exposiciónde las cepas a concentraciones a 1000 g/mL del extracto en caldo. Para solubilizarse empleó dimetilsulfóxido (DMSO) al 1%. Posteriormente, se le determinó laconcentración mínima inhibitoria mediante metodologías de microdilución en caldoy la concentración mínima bactericida. Encontrándose una actividad de los aceitesesenciales del género Citrus, con valores de CMI ≥ 600 mg/mL frente a S. aureus,S. epidermidis, K. pneumoniae, P. aeruginosa y E. coli. En función a los resultados obtenidos,se concluye que las diferentes especies del género Citrus son consideradas comopromisorias para el control del componente bacteriano.


1992 ◽  
Vol 101 (10) ◽  
pp. 866-869 ◽  
Author(s):  
Dan M. Fliss ◽  
Naftali Meidan ◽  
Ron Dagan ◽  
Alberto Leiberman

Medical management of chronic suppurative otitis media without cholesteatoma in children was shown recently to be efficacious. We undertook a prospective study in order to determine 1) the organisms associated with the disease and their sensitivity to various antibiotics and 2) their association with clinical variables. Pseudomonas was isolated from 84% of the patients, enteric gram-negative bacilli from 32%, Staphylococcus aureus from 20%, streptococci from 14%, and Hemophilus influenzae from 15%. Pseudomonas aeruginosa was the sole isolate in 48 of the 128 patients (38%). The sensitivity of P aeruginosa (78 isolates) was 100% (of isolates) to mezlocillin and ciprofloxacin, 99% to tobramycin and ceftazidime, 97% to piperacillin, 94% to gentamicin, and 78% to ceftriaxone. The isolated organisms and their sensitivity to antibiotics were not associated with age, sex, duration of otorrhea, or the presence of granulation tissue or polyps. We believe that our data may contribute to the appropriate choice of antibiotics when nonsurgical management of chronic suppurative otitis media without cholesteatoma is considered.


Mediscope ◽  
2020 ◽  
Vol 7 (2) ◽  
pp. 67-74 ◽  
Author(s):  
Syed Didarul Haque ◽  
Abu Md Mayeenuddin Al Amin ◽  
Baishakhi Islam ◽  
Nazia Nazneen ◽  
Syeda Noorjahan Karim ◽  
...  

An exploratory study based on laboratory experiment was carried out to determine the antibacterial effect of Dimethyl sulfoxide (DMSO) extract of Aloe vera leaf gel (DAE) against standard strains of Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli and Klebsiella pneumoniae in the Department of Pharmacology & Therapeutics in collaboration with the Department of Microbiology, Mymensingh Medical College, Mymensingh, Bangladesh. DMSO extract was used in five different concentrations (100, 200, 300, 400 and 500 μg/ml). Dose dependent inhibitory effect was seen against the test organisms using disc diffusion method. Zone of inhibition (ZOI) were 8 mm, 13 mm, 15 mm, 16 mm and 21 mm against S. aureus; 0 mm, 8 mm, 13 mm, 15 mm and 18 mm against P. aeruginosa; 8 mm, 11 mm, 13 mm, 16 mm and 20 mm against E. coli; 0 mm, 9 mm, 12 mm, 14 mm and 18 mm against K. pneumoniae at 100, 200, 300, 400 and 500 μg/ml respectively. The minimum inhibitory concentration (MIC) was assessed by broth dilution technique. The MICs of DAE for S. aureus, P. aeruginosa, E. coli and K. pneumoniae were 300 μg/ml, 400 μg/ml, 400 μg/ml and 450 μg/ml respectively. From the study it was observed that DMSO extract of Aloe vera leaf gel possesses antibacterial effect against the test pathogens. The findings highlight the need for further extensive study to detect and isolate the biologically active ingredients present in the Aloe vera leaves which are responsible for antibacterial effect. Hopefully, that would lead to the discovery of new and more potent antimicrobial agents originated from Aloe vera. Mediscope Vol. 7, No. 2: July 2020, Page 67-74


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document