Uzdrowisko jest zdefiniowanym obszarem w granicach administracyjnych gmin, zwanych uzdrowiskowymi, w którym występują naturalne właściwości lecznicze surowców i klimatu. To sprawia, że w gminach o takim statusie prowadzone jest lecznictwo uzdrowiskowe oraz rehabilitacja. Istnieją enumeratywnie wymienione zakłady lecznictwa uzdrowiskowego, do których należą: szpitale, sanatoria, przychodnie, zakłady przyrodolecznicze. Właściwości uzdrowiskowe gmin podlegają certyfikacji w formie świadectwa, które wydają uprawnione do tego podmioty. Zyskują one takie prawo w formie decyzji administracyjnej wydawanej przez ministra właściwego do spraw zdrowia, o ile spełniają ustawowe warunki. Ich brak lub utrata powoduje odmowę prawa do certyfikacji lub jego cofnięcie. Decyzje w tych sprawach podlegają weryfikacji w trybie ponownego rozpatrzenia sprawy albo skargi sądowoadministracyjnej. W kwestiach nieunormowanych w ustawie uzdrowiskowej stosuje się przepisy Kodek-su postępowania administracyjnego. Stąd weryfikacja decyzji certyfikacyjnych odbywa się w trybie ponownego rozpatrzenia sprawy, do którego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań. Skutkiem tego może być: utrzymanie w mocy decyzji, jej uchylenie i orzeczenie co do istoty sprawy, umorzenie postępowania remonstracyjnego wskutek jego bezprzedmiotowości. Zapadłe decyzje w wyniku ponownego rozpatrzenia nabierają waloru ostateczności i podlegają skardze do sądu administracyjnego. Kontroli sądowej mogą być też poddane decyzje nieostateczne, zatem bez uprzedniego wyczerpania drogi ponownego rozpatrzenia sprawy. Odrzucenie lub oddalenie obu rodzajów decyzji czyni je prawomocnymi.