scholarly journals Μελέτη της επίδρασης του ενεργοποιού του πλασμινογόνου του τύπου της ουροκινάσης στην παθογένεια της κολίτιδας

2013 ◽  
Author(s):  
Ελισάβετ Καραμανάβη
Keyword(s):  
Real Time ◽  
Real Time Pcr ◽  
Ki 67 ◽  
Tnf Α ◽  
Tgf Β1

Η ύπαρξη συσχέτισης μεταξύ φλεγμονής και καρκίνου είναι πλέον ευρέως αποδεκτή. Τα αποτελέσματα πρόσφατων ερευνών δείχνουν ότι η ανάπτυξη και η επιβίωση των καρκινικών κυττάρων εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τους παράγοντες της φλεγμονής. Ορισμένοι ερευνητές θεωρούν τον καρκίνο σαν μια «πληγή» που ο οργανισμός αποτυγχάνει να επουλώσει. Ο ενεργοποιός του πλασμινογόνου του τύπου της ουροκινάσης (uPA) είναι μία πρωτεάση που συμμετέχει τόσο στη φλεγμονή όσο και στην επούλωση. Πολλές εργασίες καταδεικνύουν το ρόλο του συστήματος της ινωδόλυσης στην εξέλιξη, διείσδυση και μετάσταση του καρκίνου, ενώ ο uPA θεωρείται παράγοντας που προάγει την εξέλιξη του καρκίνου. Ωστόσο, δεν υπάρχουν μελέτες που να εξετάζουν τον πιθανό ρόλο του uPA στα πρώιμα στάδια της καρκινογένεσης. Εξαίρεση σε αυτό αποτελεί μία έρευνα, σύμφωνα με την οποία τα Apcmin/+ ποντίκια από τα οποία λείπει το γονίδιο που κωδικοποιεί τον uPA εμφανίζουν λιγότερα αδενώματα στο έντερο. Ο uPA ενεργοποιεί τον Tgf-β1, ο οποίος στα πρώιμα στάδια της καρκινογένεσης έχει ογκο-κατασταλτική δράση. Στόχος της συγκεκριμένης διατριβής ήταν η διερεύνηση της επίδρασης της απουσίας του uPA στην κολίτιδα που προκαλείται από το DSS. Φυσιολογικοί (WT) και uPA-/- BALB/cJ ποντικοί έλαβαν DSS με το πόσιμο νερό. Η νεκροτομή των πειραματόζωων πραγματοποιήθηκε μία εβδομάδα ή επτά μήνες μετά την παύση χορήγησης του DSS. Η φλεγμονή, η ακεραιότητα του επιθηλίου και οι δυσπλαστικές/προ-νεοπλασματικές αλλοιώσεις βαθμονομήθηκαν ξεχωριστά. Σε τομές παραφίνης σημάνθηκαν με ανοσοϊστοχημικά η β-κατενίνη, η Ε-καντχερίνη, ο Tgf-β1, η IL-6 και η IL-17. Για τη σήμανση των κυττάρων σε πολλαπλασιασμό και απόπτωση χρησιμοποιήθηκαν αντισώματα κατά του ki-67 και της κασπάσης-3, αντίστοιχα. Με ανοσοϊστοχημεία σημάνθηκαν επίσης τα Τ-λεμφοκύτταρα, τα ρυθμιστικά Τ-λεμφοκύτταρα, τα μακροφάγα, τα σιτευτικά κύτταρα και τα ουδετερόφιλα. Η ενεργός μορφή του Tgf-β1 και ο uPA προσδιορίστηκαν ποσοτικά στο βλεννογόνο του εντέρου με τη μέθοδο ELISA. Επίσης, χρησιμοποιώντας real-time PCR έγινε ποσοτικός προσδιορισμός των γονιδίων IL-6, IL-10, Tgf-β1, Tgf-βRII και SMAD-4. Τα φλεγμονικά κύτταρα και οι κυτταροκίνες αξιολογήθηκαν ποσοτικά με κατάλληλη μορφομετρική μέθοδο. Επτά μήνες μετά τη χορήγηση του DSS οι πέντε από τους έντεκα (5/11) uPA-/-+DSS ποντικοί εμφάνισαν πολυποειδή αδενώματα, ενώ κανένας από τους WT+DSS ποντικούς δεν εμφάνισε πολύποδα. Επιπλέον, οι uPA-/-+DSS ποντικοί είχαν περισσότερα φλεγμονικά κύτταρα και περισσότερες αλλοιώσεις δυσπλασίας από τους WT+DSS ποντικούς. Προκειμένου να διερευνηθεί γιατί οι uPA-/-+DSS ποντικοί εμφάνισαν πολύποδες, ενώ οι WT+DSS ποντικοί όχι, πραγματοποιήθηκε εξέταση του παχέος εντέρου σε πιο πρώιμη χρονική στιγμή. Μία εβδομάδα μετά τη διακοπή χορήγησης του DSS, και οι δύο ομάδες που έλαβαν DSS εμφάνισαν τις τυπικές αλλοιώσεις της κολίτιδας που προκαλεί το DSS. Ωστόσο, οι uPA-/-+DSS ποντικοί εμφάνισαν περισσότερες διαβρώσεις και πιο προχωρημένου βαθμού αλλοιώσεις δυσπλασίας. Στο βλεννογόνο του παχέος εντέρου των uPA-/-+DSS ποντικών παρατηρήθηκαν περισσότερα ουδετερόφιλα και μακροφάγα, λιγότερα ρυθμιστικά Τ-λεμφοκύτταρα, αύξηση των κυτταροκινών IL-6, IL-17, TNF-α και IL-10 και σημαντική μείωση των επιπέδων του ενεργού Tgf-β1 συγκριτικά με τους WT+DSS ποντικούς. Τα μη λειτουργικά ρυθμιστικά Τ-λεμφοκύτταρα, η πιο επίμονη φλεγμονική αντίδραση και η κληρονομούμενη ανικανότητα παραγωγής επαρκούς ποσότητας ενεργού Tgf-β1 εξωκυτταρικά, λόγω της έλλειψης του uPA, αποτελούν τις πιθανές εξηγήσεις για τη νεοπλασματογένεση που σχετίζεται με τη φλεγμονή στο παχύ έντερο των uPA-/-+DSS ποντικών.

Sickle RBCs Stimulate Human Monocyte Cytokine Expression.

Blood ◽  
2007 ◽  
Vol 110 (11) ◽  
pp. 2255-2255
Author(s):  
Ke Xu ◽  
Marilyn J. Telen
Keyword(s):  
Real Time ◽  
Adhesion Molecules ◽  
Internal Control ◽  
Real Time Pcr ◽  
Mrna Levels ◽  
U937 Cells ◽  
Monocyte Activation ◽  
Antibody Treatment ◽  
Tnf Α ◽  
Activated State

Abstract Sickle red cells (SS RBCs) express numerous adhesion molecules, including LW, CD44, CD47, and Lutheran (LU) proteins, as well as phosphatidylserine. Proadhesive SS RBCs bind to endothelial cells, leading to their activation. Sickle monocytes have also been shown to express increased surface CD11b, as well as the cytokines tumor necrosis factor α (TNF-α) and interleukin 1β (IL-1β), indicating their activated state. Chronic inflammation and high plasma levels of IL-1β can stimulate leukocyte proliferation and leukocytosis. An association between leukocytosis and increased morbidity and mortality of sickle cell disease (SCD) has been observed. However, the mechanism of monocyte activation in SCD is still unknown. We therefore sought to determine if SS RBCs played a role in monocyte activation. Blood samples were obtained from six normal adult volunteers, and SS RBCs were obtained from 12 adult patients homozygous for hemoglobin S. Plasma and buffy coat were removed, and 6 μl of SS RBCs were washed with sterile phosphate-buffered saline. After incubation with one million cells of the human promonocytic cell line U937 for 2 hours at 37°C, RBCs were lysed and total U937 RNA was isolated. Following reverse transcription, real-time PCR was performed using 200 nM primers for IL-1β, IL-6 or TNF-α, 50 ng cDNA and 12.5 μl of SYBR green 2× Super Mix in a 25 μl reaction volume. The amplification reaction was carried out over 40 cycles (10 min at 95°C, followed by a two-step cycling program of 15s at 95°C and 30s at 60°C). GAPDH was analyzed in parallel as an internal control. IL-1β, IL-6 and TNF-α U937 mRNA was significantly up-regulated after incubation with SS RBCs vs incubation with normal RBCs (relative to control without RBCs, relative mRNA levels: IL-1β: 2.77 ± 1.79 vs 0.82 ± 0.19, p=0.012; IL-6: 2.17 ± 0.94 vs 0.74 ± 0.34, p=0.003; and TNF-α: 3.01 ± 1.30 vs 1.09 ± 0.17, p=0.003). To identify the adhesion molecules involved in the interaction between SS RBCs and monocytes, 10 μg/ml soluble recombinant Lutheran (srLU) was incubated with U937 cells at 37°C for 2h. After incubation, total RNA was isolated from untreated and treated U937 cells. Real time PCR results showed that srLU treatment activated U937 cell TNF-α expression, (relative mRNA level 1.63 ± 0.02 vs 1.00 ± 0.01, p<0.0001, n=3) but not IL-1β or IL-6 expression (relative mRNA levels sLU treated vs untreated control, n=3-IL-1β: 1.24 ± 0.09 vs 1.00 ± 0.02, p=0.07; IL-6: 1.35 ± 0.30 vs 1.00 ± 0.01, p = 0.31). Neither soluble LW nor soluble CD44 had a similar effect. To verify that LU was involved in the interaction between SS RBCs and monocytes, inhibition assays were also performed. SS RBCs were incubated with anti-LU Ab for 1 h at 4°C to block RBC surface LU before incubation with U937 cells. Data from five paired treated and untreated samples showed decreased TNF-α mRNA expression after anti-LU antibody treatment (1.16 ± 0.14 vs 1.40 ± 0.12, p=0.005). Overall, these data suggest that monocytes can be activated by cell-cell interactions with SS RBCs to express the cytokines IL-1β, IL-6 and TNF-α. This activation is at least partially mediated through SS RBC Lutheran protein, which is over-expressed by these cells and is known to bind to leukocyte α4β1 integrin. These studies thus reveal that intact SS RBCs likely play a direct role in monocyte activation in SCD patients.

scholarly journals Διερεύνηση της έκφρασης γονιδίων τα οποία ενέχονται στο μεταβολισμό των λιπιδίων στην οστεοαρθρίτιδα και μηχανισμοί ρύθμισης αυτών

2014 ◽  
Author(s):  
Φωτεινή Κωστοπούλου
Keyword(s):  
Western Blot ◽  
Real Time ◽  
Real Time Pcr ◽  
Tgf Β1

Σκοπός: Αντικείμενο της διατριβής αποτέλεσε η διερεύνηση του μεταβολικού φαινοτύπου της ΟΑ μέσω μελέτης της έκφρασης γονιδίων που ενέχονται στο μεταβολισμό των λιπιδίων, όπως το SREBΡ–2 και το HMGCR, των μοριακών σηματοδοτικών μονοπατιών που ελέγχουν τη δράση τους, καθώς και η ρύθμιση της έκφρασης γονιδίων που ενέχονται στη σύνθεση και στην έξοδο της χοληστερόλης με τη χρήση microRNAs. Επιπλέον, δημιουργήθηκε πειραματικό ζωικό μοντέλο ΟΑ για την ανάδειξη πιθανών θεραπευτικών μορίων της νόσου in vivo. Μεθοδολογία: Ο προσδιορισμός της έκφρασης γονιδίων που συμμετέχουν στο μεταβολισμό των λιπιδίων έγινε με τις μεθόδους της real-time PCR και του Western blot. Η διερεύνηση του σηματοδοτικού μονοπατιού που ευθύνεται για την ενεργοποίηση της έκφρασής τους έγινε με τη χορήγηση TGF-β1 και αναστολέα των ιντεγκρινών στα χονδροκύτταρα. Επιπλέον, έγινε χορήγηση του miR-33a καθώς και του αναστολέα του anti-miR-33a στα χονδροκύτταρα προκειμένου να διερευνηθεί ο ρόλος του στη ρύθμιση της σύνθεσης της χοληστερόλης αλλά και στην έκφραση των γονιδίων που ενέχονται στην έξοδο της χοληστερόλης από τα χονδροκύτταρα. Τέλος, δημιουργήθηκε πειραματικό μοντέλο ΟΑ επαγόμενο με διατομή του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου σε κουνέλια.Αποτελέσματα: Παρατηρήθηκε αυξημένη έκφραση του SREBP–2, του HMGCR, της ιντεγκρίνης aV, του TGF–β1 και των phosphor-PI3k και phosphor-Akt στα ΟΑ χονδροκύτταρα συγκριτικά με τα φυσιολογικά. Η επαγωγή χονδροκυττάρων με TGF–β1 προκάλεσε φωσφορυλίωση των PI3k και Akt και αύξηση της έκφρασης των γονιδίων SREBP–2 και HMGCR. Η αναστολή του TGF–β1 επέφερε μείωση των επιπέδων έκφρασης του SREBP–2, ενώ αναστολή της έκφρασης των ιντεγκρινών επέφερε σημαντική μείωση της έκφρασης των SREBP–2 και HMGCR, καθώς και της ενεργής μορφής της κινάσης PI3K. Στη συνέχεια, διαπιστώσαμε αυξημένη έκφραση του miR–33a στα ΟΑ χονδροκύτταρα συγκριτικά με τα φυσιολογικά και επαγωγή της έκφρασής του από τον TGF–β1, ενώ η χρήση αναστολέα του miR–33a σε επαγόμενα με TGF–β1 χονδροκύτταρα οδήγησε σε μείωση της φωσφορυλίωσης της πρωτεΐνης Akt. Επιπλέον, η χορήγηση του miR–33a στα φυσιολογικά χονδροκύτταρα επέφερε μείωση της έκφρασης των γονιδίων ABCA1 και ApoA1 και ταυτόχρονη αύξηση των επιπέδων της MMP–13, γεγονός που αντιστράφηκε μετά τη χρήση αναστολέα του miR–33a στα ΟΑ χονδροκύτταρα. Στο in vivo πειραματικό τμήμα της διατριβής διαπιστώσαμε στατιστικά σημαντική αύξηση των επιπέδων έκφρασης του SREBP–2 στα ΟΑ χονδροκύτταρα συγκριτικά με τα φυσιολογικά, ενώ η ενδοαρθρική χορήγηση αναστολέα των υποδοχέων του TGF–β προκάλεσε στατιστικά σημαντική μείωση των επιπέδων έκφρασης του SREBP–2, του COLX και της MMP–13, με ταυτόχρονη αύξηση των μεταγραφικών επιπέδων των αναβολικών μορίων COL2A1 και ACAN.Συμπεράσματα: Αναδείχτηκε για πρώτη φορά η εμπλοκή του SREBP–2 και του HMGCR στα ΟΑ χονδροκύτταρα καθώς και ο σηματοδοτικός μηχανισμός ρύθμισής τους μέσω των κινασών PI3K και Akt, ως αποτέλεσμα της ενεργοποίησης του TGF–β σηματοδοτικού μονοπατιού και της αυξημένης έκφρασης της ιντεγκρίνης aV στα ΟΑ χονδροκύτταρα. Επιπλέον, η αναστολή του miR–33a, η οποία επάγει την αυξημένη έκφραση γονιδίων που ευθύνονται για την έξοδο της περίσσειας χοληστερόλης από τα ΟΑ χονδροκύτταρα, αναδεικνύεται ως πιθανός θεραπευτικός μοριακός στόχος για την αναστολή της εξέλιξης της ΟΑ. Επίσης, η αναστολή του TGF–β in vivo, αναδεικνύεται ως μία νέα θεραπευτική προσέγγιση για την αντιμετώπιση της νόσου.

scholarly journals LIPUS inhibits inflammation and catabolism through the NF‐κB pathway in human degenerative nucleus pulposus cells

2021 ◽  
Vol 16 (1) ◽  
Author(s):  
Weiwei Yi ◽  
Qing Chen ◽  
Chuan Liu ◽  
Kaiting Li ◽  
Bailong Tao ◽  
...  
Keyword(s):  
Protein Expression ◽  
Real Time ◽  
Signaling Pathway ◽  
Nucleus Pulposus ◽  
Real Time Pcr ◽  
Inflammatory Factors ◽  
Nucleus Pulposus Cells ◽  
Tnf Α ◽  
Gene And Protein Expression ◽  
Collagen Ii

Abstract Background Low-intensity pulsed ultrasound (LIPUS) is a safe and noninvasive rehabilitative physical therapy with anti-inflammatory effects. The current study investigated the effect of LIPUS on the inflammation of nucleus pulposus (NP) cells and its underlying mechanism. Methods Human NP cells were acquired from lumbar disc herniation tissue samples and cultured for experiments. Human NP cells were treated with LPS and then exposed to LIPUS (15 mW/cm2, 30 mW/cm2 and 60 mW/cm2) for 20 min daily for 3 days to determine the appropriate intensity to inhibit the expression of the inflammatory factors TNF-α and IL-1β. The gene and protein expression of aggrecan, collagen II, MMP-3 and MMP-9 was measured by real‐time PCR and western blotting, respectively. The activity of the nuclear factor‐kappa B (NF‐κB) pathway was examined by western blotting and immunofluorescence. After pretreatment with the NF-κB inhibitor PDTC, the expression of TNF-α, IL-1β, MMP-3 and MMP-9 was measured by real‐time PCR. Results LIPUS at intensities of 15 mW/cm2, 30 mW/cm2 and 60 mW/cm2 inhibited LPS-induced NP cell expression of the inflammatory factors TNF-α and IL-1β, especially at 30 mW/cm2. LIPUS significantly upregulated the gene and protein expression of aggrecan and collagen II and downregulated the gene and protein expression of MMP-3 and MMP-9 in LPS-induced NP cells. The NF‐κB signaling pathway was inhibited by LIPUS through inhibiting the protein expression of p-P65 and the translocation of P65 into the nucleus in LPS-induced NP cells. In addition, LIPUS had similar effects as the NF-κB inhibitor PDTC by inhibiting the NF-κB signaling pathway, inflammation and catabolism in LPS-induced human degenerative nucleus pulposus cells. Conclusion LIPUS inhibited inflammation and catabolism through the NF‐κB pathway in human degenerative nucleus pulposus cells.

scholarly journals The effect of BKV reactivation on cytokines behavior in kidney transplanted patients

2022 ◽  
Vol 23 (1) ◽  
Author(s):  
Zahra Rahimi ◽  
Ramin Yaghobi ◽  
Afsoon Afshari ◽  
Jamshid Roozbeh ◽  
Mohammad Javad Mokhtari ◽  
...  
Keyword(s):  
Real Time ◽  
Roc Curve ◽  
Real Time Pcr ◽  
Curve Analysis ◽  
Expression Level ◽  
Control Group ◽  
Roc Curve Analysis ◽  
Tnf Α ◽  
Ifn Γ ◽  
Inactive Group

Abstract Background BK virus associated nephropathy (BKVAN) is one of the common causes of graft loss among kidney transplanted recipients (KTRs). The current treatment for BKV nephropathy is decreasing the immunosuppressive regimen in KTRs. Interleukin-27 (IL-27) is a multifunctional cytokine that might be the front-runner of an important pathway in this regard. Therefore, in current study it is tried to evaluate the changes in the expression level of IL-27 and some related molecules, resulting from BKV reactivation in KTR patients. Methods EDTA-treated blood samples were collected from all participants. Patients were divided into two groups, 31 kidney transplant recipients with active and 32 inactive BKV infection, after being monitored by Real time PCR (Taq-Man) in plasma. Total of 30 normal individuals were considered as healthy control group. Real time PCR (SYBR Green) technique is used to determine the expression level of studied genes. Results The results of gene expression comparisons showed that the expression level of IL-27, IFN-γ, TNF-α, TNFR2 and IRF7 genes was significantly higher in inactive group in comparison to active group. The expression level of TLR4 was lower in both active and inactive groups in comparison to control group. ROC curve analysis showed that IL-27 and IRF7 are significantly different amongst other studied genes. Finally, the analyses revealed that the expression level of most of the studied genes (except for TNF-α and TLR4) have significant correlation with viral load. Conclusions Our findings revealed that IL-27, IFN-γ, TNF-α, TNFR2 and IRF7 expression level is higher in inactive group and TLR4 expression level is lower in patients’ groups in comparison to control group. Also, ROC curve analysis showed IL-27 and IRF7 can significantly differentiate studied groups (BKV active vs. inactive). Therefore, these results might help elucidating the pattern in charge of BKV reactivation in kidney transplanted patients.

scholarly journals Κυτταροκίνες ηπατικής ίνωσης σε παιδιά με χρόνια ηπατοπάθεια

2011 ◽  
Author(s):  
Φωτεινή Σωτηριάδου
Keyword(s):  
Real Time ◽  
Real Time Pcr ◽  
Alk 5 ◽  
Tgf Β1

Η ηπατική ίνωση δημιουργείται όταν διαταραχθεί η ισορροπία μεταξύ των κυττάρων και της εξωκυττάριας θεμέλιας ουσίας και επάγεται μέσω της έκκρισης κυτταροκινών. Από τις κυτταροκίνες της υπεροικογένειας TGF-βs, έχει μελετηθεί ιδιαίτερα ο TGF-β1. Από την άλλη δεν υπάρχει καμία γνώση για τον πιθανό ρόλο των άλλων κυτταροκινών της υπεροικογένειας των TGF-βs στην παθοφυσιολογία της χρόνιας ηπατίτιδας και στην επακόλουθη ανάπτυξη ίνωσης στον άνθρωπο. Επιπρόσθετα, δεν είναι γνωστό ποιοι από τους υποδοχείς και τους ενδοκυττάριους διαμεσολαβητές, ενοχοποιούνται σε αυτή τη διαδικασία στο ήπαρ. Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν η διερεύνηση της συμμετοχής των κυτταροκινών της υπεροικογένειας TGF-β1 στην παθολογία του ήπατος και ειδικότερα της συμμετοχής του TGF-β1 καθώς και των κυτταροκινών της υπεροικογένειας του TGF-βs στη διαδικασία της ηπατικής ίνωσης σε παιδιά με χρόνια ηπατοπάθεια. Επίσης αναλύθηκε η έκφραση διαφορετικών υποδοχέων τύπου Ι και τύπου ΙΙ των TGF-βs, ο ρόλος του CTGF καθώς και η ενεργοποίηση διαφορετικών πρωτεϊνών Smads σε ασθενείς με χρόνια ηπατοπάθεια. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 42 παιδιά με χρόνια ηπατοπάθεια και Κυστική Ίνωση. Από τους παραπάνω ασθενείς συμπεριλήφθησαν στο εργαστηριακό μέρος της μελέτης οι 33 ασθενείς, λόγω της αδυναμίας εξαγωγής ικανοποιητικού DNA από τον ηπατικό ιστό από τους υπόλοιπους 9 (εννέα). Από τους 33 ασθενείς οι 12 ήταν ασθενείς με Κυστική Ίνωση, οι 10 με Στεατοηπατίτιδα, οι 2 με Αυτοάνοση Ηπατίτιδα και 5 με συγγενή νοσήματα του ήπατος. Οι υπόλοιποι 4 είχαν φυσιολογική βιοψία ήπατος και χρησιμοποιήθηκαν ως μάρτυρες. Το πρωτόκολλο της μελέτης περιελάμβανε πλήρη εργαστηριακό έλεγχο, υπερηχογράφημα ήπατος και βιοψία ήπατος. Η βιοψία ήπατος αποτέλεσε το τελευταίο διαγνωστικό μέσο σε ασθενείς με χρόνια ηπατοπάθεια ενώ σε ασθενείς με Κυστική Ίνωση η βιοψία πραγματοποιήθηκε για να αναδειχθεί ο βαθμός βλάβης και ίνωσης του ήπατος. Ακολούθησε η ιστοπαθολογική εξέταση του δείγματος. Ακολούθησε γενετικός έλεγχος, που περιελάμβανε απομόνωση RNA, παραγωγή ενός μονόκλωνου συμπληρωματικού αντιγράφου του DNA (cDNA) από το RNA και επεξεργασία του cDNA με τη μέθοδο Real Time PCR. Αναλύθηκαν όλες οι κυτταροκίνες TGFs (TGF-β1, TGF-β2, TGF-β3), CTGF, οι ενδοκυττάριοι διαμεσολαβητές Smads και ο υποδοχέας τύπου Ι ALK-5. Τα αποτελέσματα της μελέτης συνοψίζονται ως εξής: παρατηρήθηκε ισχυρή συσχέτιση των κυτταροκινών της μελέτης (TGF-β1, TGF-β2, TGF-β3, CTGF) καθώς και του υποδοχέα τύπου Ι (ALK-5) με την ίνωση και τη φλεγμονή. Το ίδιο παρατηρήθηκε και με τους ενδοκυττάριους διαμεσολαβητές Smad2, Smad3, Smad4 και Smad7. Επίσης στην παρούσα μελέτη διαπιστώθηκε θετική συσχέτιση των κυτταροκινών μεταξύ τους, με τον υποδοχέα τύπου Ι (ALK-5) καθώς και με τους ενδοκυττάριους μεσολαβητές (Smad2, Smad3, Smad4 και Smad7). Αποδεικνύεται λοιπόν η ενεργοποίηση της οδού των κυτταροκινών TGF-βs-Smads στην ηπατική ίνωση. Τα αποτελέσματα αυτά διαπιστώθηκαν τόσο στην Κυστική Ίνωση όσο και στη Στεατοηπατίτιδα. Συγκεκριμένα στην Κυστική Ίνωση διαπιστώθηκε ισχυρή συσχέτιση των κυτταροκινών της μελέτης, των Smads και του υποδοχέα τύπου Ι (ALK-5). Παρατηρήθηκε λοιπόν ενεργοποίηση της οδού των κυτταροκινών TGFs-Smads. Επιπρόσθετα διαπιστώθηκε και στην Κυστική Ίνωση, ότι παράλληλα με την εξέλιξη της φλεγμονής παρατηρήθηκε και αύξηση της ίνωσης. Ακόμη στην Κυστική Ίνωση παρατηρήθηκε αύξηση της έκφρασης του TGF-β1 και σε μικρότερο βαθμό του Smad4 σε σχέση με την ηλικία. Συγκεκριμένα παρατηρείται μεγαλύτερη έκφραση του TGF-β1 σε παιδιά >6 ετών σε σχέση με αυτά <6 ετών. Επίσης παρατηρήθηκε αύξηση των τρανσαμινασών (SGOT, SGPT) σε σχέση με την αύξηση της ηλικίας, δηλαδή σε πιο μεγάλες ηλικίες στην Κυστική Ίνωση υπήρχε αύξηση των τρανσαμινασών.

scholarly journals Zishen Qingre Tongluo Formula Improves Renal Fatty Acid Oxidation and Alleviated Fibrosis via the Regulation of the TGF-β1/Smad3 Signaling Pathway in Hyperuricemic Nephrology Rats

2021 ◽  
Vol 2021 ◽  
pp. 1-10
Author(s):  
Peng Liu ◽  
Chen Wang ◽  
Yun Wang ◽  
Honghong Zhang ◽  
Baoli Liu ◽  
...  
Keyword(s):  
Fatty Acid ◽  
Real Time ◽  
Signaling Pathway ◽  
Fatty Acid Oxidation ◽  
Western Blotting ◽  
Real Time Pcr ◽  
Acid Oxidation ◽  
Immunohistochemistry Staining ◽  
The Relationship ◽  
Tgf Β1

Hyperuricemia, an independent risk factor for ensuing chronic kidney disease (CKD), contributed to tubulointerstitial fibrosis and insufficiency of renal fatty acid oxidation. Many studies have shown that renal fatty acid oxidation dysfunction is related to the TGF-β1/Smad3 signaling pathway. We experimented the effects of Zishen Qingre Tongluo Formula (ZQTF) on the adenine/yeast-induced HN rats and uric acid-induced renal mouse tubular epithelial cells (mTECs), determined whether this effect was related to the TGF-β1/Smad3 signaling pathway, and further investigated the relationship between this effect and renal fatty acid oxidation. Rats were given intraperitoneally with adenine (100 mg/kg) and feed chow with 10% yeast for 18 days and then received ZQTF (12.04 g/kg/day) via intragastric gavage for eight weeks. The TGF-β1/Smad3 signaling pathway and renal fatty acid oxidation protein were detected by using western blotting, real-time PCR, and immunohistochemistry staining. mTECs induced by UA were used to investigate the relationship between the TGF-β1/Smad3 signaling pathway and renal fatty acid oxidation. After treatment with ZQTF, levels of UA, 24 h UTP, BUN, and Scr were significantly decreased and histologic injuries were visibly ameliorated in HN rats. Western blotting, real-time PCR, and immunohistochemistry staining revealed that PGC-1α, PPARγ, and PPARα significantly increased, and fibronectin, collagen 1, and P-Smad3 significantly decreased in HN rats and UA-induced mTECs after ZQTF treatment. SIS3 (a specific inhibitor of Smad3) treatment significantly increased the expressions of PGC-1α, PPARγ, and PPARα and decreased the expressions of fibronectin, collagen 1, and P-Smad3 in UA-induced mTECs. Our study demonstrated that ZQTF exhibited renoprotective effects by promoting renal fatty acid oxidation via the regulation of the TGF-β1/Smad3 signaling pathway. Thus, the present results indicated that ZQTF was a novel antifibrotic strategy for hyperuricemic nephropathy.

scholarly journals Isoimperatorin exerts anti-inflammatory activity by targeting the LPS-TLR4/MD-2-NF-κB pathway

2021 ◽  
Vol 19 ◽  
pp. 205873922110005
Author(s):  
Guirong Chen ◽  
Yunong Liu ◽  
Yubin Xu ◽  
Mingbo Zhang ◽  
Song Guo ◽  
...  
Keyword(s):  
Molecular Docking ◽  
Real Time ◽  
Signaling Pathway ◽  
Western Blotting ◽  
Inflammatory Cytokines ◽  
Real Time Pcr ◽  
Inflammatory Responses ◽  
Inflammatory Activity ◽  
Tnf Α ◽  
Anti Inflammatory

Isoimperatorin (QHS) is a phytoconstituent found in the methanolic extracts obtained from the roots of Angelica dahurica, which contains anti-inflammatory, anti-bacterial, analgesic, anti-tumor, and vasodilatory activities. QHS possesses potent antagonistic activity against lipopolysaccharide (LPS)-induced inflammation; however, the mechanism of action remains unclear. In this study, we investigated the anti-inflammatory effect of QHS and explored the underlying mechanisms. The QHS was purchased from Jiangsu Yongjian Pharmaceutical Co., Ltd. (Jiangsu, China). We performed MTT assay, real-time PCR, ELISA, and western blotting experiments to assess the anti-inflammatory activity and the possible mechanism of QHS in vitro. Molecular docking was performed to study the binding of QHS and myeloid differentiation protein-2 (MD-2) and elucidate the possible anti-inflammatory mechanism. QHS had no significant effect on cell viability. Moreover, pre-treatment with QHS significantly decreased the release of inflammatory cytokines and mediators including NO, TNF-α, IL-6, and IL-1β. In addition, real-time PCR showed that QHS decreased the mRNA expressions of iNOS, COX-2 TNF-α, IL-6, and IL-1β. Western blotting indicated that QHS could inhibit the expression of the proteins associated with the LPS-TLR4/MD-2-NF-κB signaling pathway. Lastly, molecular docking revealed a possible binding mechanism between QHS and MD-2. QHS exhibited anti-inflammatory activity when combined with MD-2, regulating the LPS-TLR4/MD-2-NF-κB signaling pathway, and inhibiting the release and expression of inflammatory cytokines and mediators. Furthermore, QHS can be used as a potential TLR4 antagonist, which blocks MD-2 binding, for treating inflammatory responses induced by LPS.

Selection of reference genes for normalization of real-time PCR data in minipig heart failure model and evaluation of TNF-α mRNA expression

2011 ◽  
Vol 153 (3-4) ◽  
pp. 92-99 ◽  
Author(s):  
Alessandro Martino ◽  
Manuela Cabiati ◽  
Manuela Campan ◽  
Tommaso Prescimone ◽  
Daiana Minocci ◽  
...  
Keyword(s):  
Heart Failure ◽  
Mrna Expression ◽  
Real Time ◽  
Real Time Pcr ◽  
Reference Genes ◽  
Failure Model ◽  
Tnf Α ◽  
Heart Failure Model ◽  
Selection Of

scholarly journals Συσχέτιση της ρετρομετάθεσης με την επιθηλιακή-μεσεγχυματική διαδικασία

2015 ◽  
Author(s):  
Σωτηρούλα Θρασυβούλου
Keyword(s):  
Real Time ◽  
Real Time Pcr ◽  
Tgf Β1

Τα ρετροτρανσποζόνια είναι αλληλουχίες DNA, ικανές να μετατίθενται σε νέες θέσεις στο γένωμα. Η επιθηλιακή προς μεσεγχυματική μετάπτωση (ΕΜΤ) εμφανίζεται κυρίως κατά την εμβρυογένεση, ενώ η επαγωγή της στην ενήλικη ζωή συμβάλλει στην καρκινογένεση.Έχει προταθεί η συσχέτιση μεταξύ επαγωγής ΕΜΤ και καρκινικών βλαστικών κυττάρων.Σκοπός της διατριβής αυτής αποτέλεσε η διερεύνηση εάν: 1. γεγονότα ρετρομετάθεσης συμβαίνουν σε επιθηλιακά κύτταρα μαστού και κυρίως, 2. οι επιπτώσεις της ρετρομετάθεσης συσχετίζονται με ΕΜΤ. Τα κύρια ευρήματα της παρούσας διατριβής είναι τα ακόλουθα:1. Κυτταρομετρία ροής, έδειξε ότι η διαμόλυνση του μη-αυτόνομου ρετροτρανσποζονίου VL30 σε προγονικά κύτταρα μαστού ποντικού HC11 οδήγησε στην παραγωγή υψηλότερης συχνότητας ρετρομετάθεσης, συγκριτικά με τα διαφοροποιημένα κύτταρα μαστού C127 και EPH4. Επίσης, η διαμόλυνση του ρετροτρανσποζονίου L1 και του ρετροϊού MoMLV ως ρετροτρανσποζόνιο σε κύτταρα HC11 παρήγαγε γεγονότα ρετρομετάθεσης υψηλής συχνότητας. 2. Σε αντίθεση με τα θετικά ρετρομετάθεσης κύτταρα C127 και EPH4, τα οποία διατήρησαν τον επιθηλιακό τους φαινότυπο, κυτταρικοί κλώνοι HC11-VL30 απόκτησαν ένα μεσεγχυματικό φαινότυπο. Παρομοίως, μεσεγχυματική μορφολογία παρουσίασαν και οι θετικοί ρετρομετάθεσης κλώνοι HC11-L1, σε αντίθεση με τους κλώνους HC11-DO.MT στους οποίους δεν παρατηρήθηκαν ιδιαίτερες μορφολογικές διαφορές.3. Επίσης σε κλώνους HC11-VL30, ανοσοαποτύπωση κατά western και ανοσοφθορισμός έδειξε πλήρη απώλεια έκφρασης της Ε-καντερίνης, ενός διάχυτου πρότυπου εντοπισμού της β-κατενίνης και επαγωγή της έκφρασης Ν-καντερίνης και φιμπρονεκτίνης καθώς ανάλυση Real Time PCR απεκάλυψε επαγωγή RNA έκφρασης των παραγόντων Snail,Twist, Slug και της κυτοκίνης TGF-β1. Παράλληλα, κύτταρα HC11-L1 παρουσίασαν παρόμοιο προφίλ έκφρασης των παραπάνω δεικτών EMT, με εξαίρεση τη TGF-β1 όπου δεν παρατηρήθηκε ιδιαίτερη μεταβολή RNA έκφρασή της.4. Τα θετικά ρετρομετάθεσης κύτταρα HC11-VL30 και HC11-L1 χαρακτηρίστηκαν από αυξημένο μεταστατικό δυναμικό συγκριτικά με τα κύτταρα HC11,ικανότητα διήθησης σε γέλη matrigel και σχηματισμό αποικιών σε μαλακό άγαρ. 5. Κύτταρα κλώνων HC11-VL30 και HC11-L1 με επαγμένη ΕΜΤ ήταν ικανά ανάπτυξης υπό συνθήκες χαμηλής συγκέντρωσης ορού και σχημάτιζαν μαμμόσφαιρες σε μέσα μειωμένης προσκόλλησης.6. Κύτταρα προερχόμενα από μαμμόσφαιρες κλώνων HC11-VL30 και HC11-L1 χαρακτηρίστηκαν θετικά ως προς: α. τον αντιγονικό φαινότυπο των καρκινικών βλαστικών κυττάρων CD44+/CD24-/low, β. επαγωγή έκφρασης RNA του γονιδίου Oct4 και γ. ικανότητες αυτοανανέωσης και διαφοροποίησης. Επιπλέον, παρουσιάστηκαν δύο χαρακτηριστικές διαφορές μεταξύ των κυττάρων μαμμοσφαιρών HC11-L1 και HC11-VL30: δ. μόνο οι μαμμόσφαιρες HC11-L1 χαρακτηρίστηκαν από αυξημένη έκφραση RNA του γονιδίου Nanogκαι ε. ενώ τα κύτταρα μαμμοσφαιρών HC11-VL30 διαφοροποιήθηκαν σε δομές που ομοιάζαν με αυτές του γαλακτοφόρου αδένα, τα κύτταρα μαμμοσφαιρών HC11-L1 διαφοροποιήθηκαν σε κυτταρικές δομές αποτελούμενες κυρίως από μεσεγχυματικά κύτταρα και σε μικρότερο ποσοστό από επιθηλιακά.7. Ένεση κυττάρων HC11-VL30 και HC11-L1 στα συγγενικά ποντίκια Balb/cοδήγησε στη παραγωγή όγκων. Στην περίπτωση νεοπλάσματος από κύτταρα HC11-VL30,αθροίσεις νεοπλασματικών κυττάρων χαρακτηρίσθηκαν, κατά θέσεις, από θετικότητα ως προς την πανκερατίνη υποδηλώνοντας εστιακή επιθηλιακή διαφοροποίηση. 8. Απομονωμένα καρκινικά κύτταρα από νεοπλάσματα HC11-L1 παρουσίασαν μεσεγχυματική μορφολογία, ικανότητα σχηματισμού μαμμοσφαιρών, υπό συνθήκες μειωμένης προσκόλλησης και θετικότητα ως προς τα γεγονότα ρετρομετάθεσης έπειτα από ανάλυση PCR.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document