scholarly journals PCR multiplex para identificação de isolados de Clostridium chauvoei e Clostridium septicum

2008 ◽  
Vol 60 (2) ◽  
pp. 294-298 ◽  
Author(s):  
R.A. Assis ◽  
F.C.F. Lobato ◽  
Z.I.P. Lobato ◽  
M.F. Camargos ◽  
R.A.P. Nascimento ◽  
...  

Padronizou-se uma técnica de reação em cadeia da polimerase múltipla (PCR multiplex) para detecção de Clostridium chauvoei e Clostridium septicum em culturas puras. Foram utilizados pares de iniciadores para segmentos específicos dos genes que codificam a flagelina de C. chauvoei e a toxina alfa de C. septicum. Para avaliaçã o da PCR multiplex, foram testados 16 isolados clínicos de C. chauvoei e 15 isolados de C. septicum provenientes de ruminantes, quatro sementes vacinais de cada um desses agentes. Amostras de referência de ambos os microrganismos foram usadas como controle. Para avaliar a especificidade, DNAs genômicos dos seguintes microrganismos foram usados: C. sordellii, C. novyi tipo A, C. novyi tipo B, C. perfringens tipo A, C. haemolyticum, C. botulinum tipo D, Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus, Enterobacter aerogenes, Escherichia coli e Salmonella typhimurium. Todos os isolados e sementes vacinais de C. chauvoei e C. septicum foram detectados pela técnica. Não foram observadas reações cruzadas com as outras espécies de clostrídios, outras espécies bacterianas ou entre C. Chauvoei e C. septicum. As menores concentrações de DNA de C. chauvoei e C. septicum detectadas foram 45pg/µl e 30pg/µl, respectivamente. A PCR multiplex pode ser utilizada para a identificação específica de C. chauvoei e C. septicum em culturas puras.

2016 ◽  
Vol 27 (2) ◽  
pp. 83 ◽  
Author(s):  
José Enrique Oliva-Menacho ◽  
Marco Antonio García-Hjarles ◽  
José Arturo Oliva-Candela ◽  
Hugo Saturnino De la Cruz-Roca

Objetivos: Determinar el grado de contaminación bacteriana con bacterias patógenas de los estetoscopios del personal médico en un hospital general de Lima, Perú. Material y métodos: Estudio de tipo observacional, descriptivo y transversal, realizado en el Hospital Nacional Arzobispo Loayza, entre los meses de enero y juniodel 2013. Se estudiaron 124 muestras de estetoscopios del personal médico en las siguientes áreas: UCI 20; neonatología 13; quemados 3; medicina 52; emergencia 36. Se recolectaron las muestras con hisopos humedecidos, en condiciones estériles (En presencia de un mechero de vidrio para alcohol) y luego fueron introducidos en tuboscon preparado de caldo BHI (Infusión cerebro corazón) para ser incubados por 24 horas a 37°C; se cultivó en Agar sangre, Agar MacConkey, Agar manitol y Agar cetrimidepara su posterior determinación de bacterias patógenas por procedimientos bioquímicos ,luego se identificó la susceptibilidad bacteriana con la técnica de Kirby- Bauer. Resultados: De los 124 estetoscopios estudiados; 114 (91,9%) estuvieron contaminados; se aislaron 123 cepasbacterianas: Staphylococcus spp coagulasa negativa 106(86,1%), Staphylococcus aureus 5(4,0%), Enterobacter aerogenes 4 (3,2%), Acinetobacter spp 2(1,6%), Pseudomonas aeruginosa 4(3,2%), Klebsiella Pneumoniae 1(0,8%) y Escherichia coli 1(0,8%). Conclusiones: El aislamiento de bacterias patógenas sugiere que el estetoscopio debe ser considerado como un vector de la infección nosocomial.


2020 ◽  
Vol 39 (03) ◽  
Author(s):  
VĂN HỒNG THIỆN ◽  
LÊ BÍCH TRÂM ◽  
NGUYỄN THANH LAN ◽  
HỒ NGUYỄN HOÀNG YẾN ◽  
LƯU HỒNG TRƯỜNG ◽  
...  

Nghiên cứu này đã xác định được mẫu nghiên cứu thu tại Vườn quốc gia Phú Quốc là loài Homalomena pierreana. Thông qua kỹ thuật sắc ký ghép khối phổ, 10 hợp chất thuộc nhóm sesquiterpene có trong cao chiết ethanol của thân rễ loài H. pierreana đã được xác định. Ngoài ra, cao chiết ethanol từ mẫu nghiên cứu cũng cho thấy khả năng kháng lại 6 chủng vi khuẩn kiểm định là Bacillus subtilis, Staphylococcus aureus, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, Salmonella enteritidis và Salmonella typhimurium.


2021 ◽  
Vol 10 (3) ◽  
pp. e43910313516
Author(s):  
Lucas Harassim ◽  
Olibio Lopes Fiebig da Silva ◽  
Luiz Felipe Soares Pinheiro ◽  
Elber José Assaiante dos Santos ◽  
Cláudio Daniel Cerdeira ◽  
...  

A Infecção no Trato Urinário (ITU) acometendo pacientes em Unidades de Terapia Intensiva (UTIs) é uma realidade preocupante, agravada pelo uso irracional de antimicrobianos e a alarmante multirresistência em microrganismos. Nós avaliamos o nível de assertividade quanto ao uso de antimicrobianos durante à antibioticoterapia empírica (ATE), em pacientes diagnosticados com ITU, comparando tal tratamento farmacológico empírico e o realizado após o antibiograma (antibioticoterapia direcionada), além disto, estimamos a prevalência dos agentes etiológicos e analisamos os fatores de risco associados. Este é um estudo observacional e transversal, realizado em 2015, no qual foram avaliados pacientes de ambos os sexos e todas as idades apresentando ITU e submetidos à antibioticoterapia, internados em uma UTI de um hospital no sul de Minas Gerais, Brasil. Dos 49 pacientes avaliados (28 mulheres [M] e 21 homens [H]), a média de idade foi 55±19 anos (IC(95) 49-61) e a faixa etária ≥70 anos foi a predominante. Quatorze diferentes microrganismos foram causadores de ITUs, sendo que 28,3% (IC(95%) 16,2-40,4) dos isolados clínicos tiveram Escherichia coli como o agente etiológico (33,3% H e 28,6% M); 18,9% (IC(95%) 8,3-29,4) Acinetobacter baumannii (33,3% H e 10,7% M); 15,1% (IC(95%) 5,5-24,7) Klebsiella pneumoniae (19% H e 14,3% M); 11,3% Pseudomonas aeruginosa (9,5% H e 14,3% M); 5,7% Enterobacter aerogenes (14,3% H); 3,8% Klebsiella oxytoca; 3,8% Staphylococcus aureus (7,1% M); e 1,9% para cada um dos seguintes microrganismos: Enterococcus faecalis (4,8% H); Proteus mirabilis (3,6% M); Enterobacter cloacae (3,6% M); Providencia rettgeri (4,8% H); Citrobacter koseri (3,6% M); Citrobacter freundii (3,6% M); e Fungos leveduriformes (4,8% H). As prevalências de ITUs causadas por A. baumannii e P. aeruginosa foram influenciadas pelo sexo (χ² com p<0,001). No sexo masculino, houve correlações positivas “substanciais” entre o aumento da idade (em anos) e a prevalência de ITU causada por E. coli (r = 0,69) ou entre idades menos avançadas e a prevalência de ITU causada por A. baumannii (r = -0,7). No sexo feminino, houve uma correlação positiva “extremamente forte” entre o aumento da idade e a prevalência de ITU causada por E. coli (r = 0,94; IC(95) 0,66-0,99; p<0,0014). Os antibióticos mais utilizados de forma empírica (ATE) foram: Ciprofloxacina (14,3% IC(95%) 4,7-24,1), Cefepima (14,3%) e Vancomicina (10%), e após o antibiograma (antibioticoterapia direcionada): Ceftazidima (16,3% IC(95%) 6-26,7), Ciprofloxacina (14,3% IC(95%) 4,5-24,1), Polimixina B (10,2%), Imipenem (10,2%) e Ampicilina + Sulbac. (8,2%). Em 20% dos casos, as terapias empíricas (ATE) foram consideradas “inapropriadas/não acertadas”. Contudo, também devemos ter ciência da necessidade clínica e quanto ao imediatismo para o tratamento de uma ITU em UTI, uma vez que a doença pode ser fatal se uma terapia não for instituída, portanto, nós aconselhamos avaliações mais minuciosas, tanto da racionalidade do uso de antibióticos, quanto dos fatores de risco para o desenvolvimento de ITUs em UTIs.


2020 ◽  
Vol 3 (2) ◽  
pp. 96
Author(s):  
Isna Romadhona ◽  
Fauna Herawati ◽  
Rika Yulia

Antibiotik merupakan obat yang digunakan untuk mengatasi dan mencegah infeksi bakteri. Penggunaan antibiotik yang tidak tepat dapat menimbulkan berbagai masalah, diantaranya pengobatan akan lebih mahal dan juga risiko terjadinya resistensi bakteri terhadap antibiotik. Penelitian ini bertujuan untuk mengetahui profil penggunaan antibiotik dan profil peta kuman pada pasien gangren diabetes melitus di sebuah RSUD di Kabupaten Gresik serta untuk mengetahui kesesuaian penggunaan antibiotik dengan mengacu pada Permenkes Republik Indonesia No. 2406/Menkes/PER/XII/2011. Data penggunaan antibiotik diperoleh dari catatan Rekam Medis pada periode Januari – November 2017. Data penggunaan antibiotik dihitung dengan menggunakan rumus DDD/100 pasien-hari rawat. Hasil perhitungan DDD/100 pasien-hari rawat menunjukkan hasil sebesar 470,11 DDD/100 pasien-hari rawat. Peta kuman pada pasien gangren, melaporkan adanya bakteri Enterobacter cloacae 24%, Escherichia coli 18%, Staphylococcus aureus 15%, Acinetobacter baumannii 9%, Pseudomonas aeruginosa 6%, Citrobacter youngae 6%, Enterobacter aerogenes 6%, Proteus vulgaris 6%, Staphylococcus schleiferi 6%, Klebsiella pneumoniae 3%, dan Proteus mirabilis 3% . Penggunaan antibiotik seftriakson dan metronidazol pada pasien gangren diabetes melitus di sebuah RSUD di Kabupaten Gresik pada periode Januari – November 2017 telah sesuai dengan pedoman penggunaan antibiotik berdasarkan Permenkes Republik Indonesia No. 2406/Menkes/PER/ XII/2011, yaitu antibiotik golongan sefalosporin generasi III yang lebih aktif terhadap Enterobacteriaceae dan antibiotik golongan nitroimidazol yang dapat mengobati infeksi bakteri basil anerob Gram-Negatif.


2020 ◽  
Vol 17 (1) ◽  
Author(s):  
Rodrigo Luiz Fabri ◽  
Paula Spagnol Da Cunha ◽  
Lara Melo Campos ◽  
Ari Sérgio de Oliveira Lemos ◽  
Elaine Soares Coimbra ◽  
...  

Este presente estudo teve como objetivo investigar o potencial antimicrobiano, leishmanicida e citotóxico do extrato em diclorometano das partes aéreas de Mitracarpus frigidus. Além de identificar as principais classes de metabólitos especiais desse extrato. Para realização dos ensaios biológicos foram testadas nove linhagens de microrganismos (Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa, Salmonella typhimurium, Shigella sonnei, Klebsiella pneumoniae, Escherichia coli, Bacillus cereus, Candida albicans e Cryptococcus neoformans), duas espécies de Leishmanias (L. amazonensis e L. chagasi). A citotoxicidade foi testada frente ao microcrustáceo Artemia salina. Os resultados mostraram que o extrato em diclorometano apresentou expressiva atividades leishmanicida, frente a ambas formas promastigotas das espécies de Leishmanias, e antimicrobiana, principalmente contra B. cereus e C. neoformans. O ensaio de bioautografia identificou que as classes que possuem atividade antifúngica foram alcaloides e triterpenos. Os resultados apresentados abrem perspectivas para o futuro isolamento, purificação e identificação das substâncias bioativas de Mitracarpus frigidus que possam ser utilizadas no tratamento de infecções microbianas e leishmanioses.


2017 ◽  
Vol 8 (2) ◽  
pp. 68 ◽  
Author(s):  
Michel Rocha Baqueta ◽  
Jéssica Thais Do Prado Silva ◽  
Thaysa Fernandes Moya Moreira ◽  
Edmilson Antonio Canesin ◽  
Odinei Hess Gonçalves ◽  
...  

A quantidade de resíduos gerados durante o beneficiamento do café no Brasil (principalmente casca) representa aproximadamente 50% da produção. Visando diminuir este problema, o objetivo deste trabalho foi obter diferentes extratos das cascas de café, avaliar sua composição e atividade antimicrobiana. Utilizando extrações por Soxhlet, com solventes de diferentes polaridades e seletividades e analisando estes extratos por Cromatografia Gasosa acoplada à Espectrometria de Massas e Espectroscopia de Infravermelho com Transformada de Fourier, foi possível observar que os extratos diferiam em composição química e que apenas clorofórmio e diclorometano foram capazes de extrair a cafeína, devido a seletividades destes solventes. Os componentes hidrofílicos foram extraídos utilizando diferentes proporções de etanol e água, a temperatura ambiente e a 40 °C. A cafeína presente nestes extratos foi quantificada por Cromatografia Líquida de Alta Eficiência. A mudança na composição do solvente e temperatura não alteraram a composição química dos extratos, porém alteraram a quantidade de cafeína extraída. Nenhum dos extratos testados demonstrou atividade contra os microrganismos Salmonella typhimurium (ATCC 14028), Escherichia coli (ATCC 25922), Staphylococcus aureus (ATCC 25923), Pseudomonas aeruginosa (ATCC 27853) e Bacillus cereus (ATCC 14579). Pode-se concluir que as cascas de café apresentam grande potencial para a extração de cafeína, agregando valor a este resíduo vegetal e contribuindo para o aproveitamento dos resíduos produzidos no beneficiamento do café, o que diminuiria o impacto ambiental gerado pelo descarte destes.


2020 ◽  
Vol 31 (2) ◽  
pp. e17829
Author(s):  
Ramón Muñoz A. ◽  
Selma Santome ◽  
Jorge León Q.

En el presente trabajo se evaluaron las actividades antimicrobianas de extractos etanólicos y hexánicos de nueve especies de macroalgas marinas recolectadas en la zona intermareal de la playa San Francisco, Ancón, de Lima, Perú. La evaluación se realizó in vitro frente a un panel de bacterias estándar Gram positivas (Staphylococcus aureus ATCC 6538, Bacillus subtilis ATCC 6633 y Enterococcus faecalis ATCC 51922) y Gram negativas (Escherichia coli ATCC 25922, Pseudomonas aeruginosa ATCC 9027 y Salmonella Typhimurium ATCC 14028). Los extractos etanólicos fueron de mayor rendimiento (67%) en comparación a los hexánicos (33%), en especial frente a los Gram positivos, siendo el extracto obtenido de Ulva enteromorpha var. intestinalis y U. nematoidea los más activos frente a S. aureus ATCC 6538 (74.1 y 78.2 % de inhibición, respectivamente). Los extractos etanólicos de Cladophora sp y U. nematoidea frente a B. subtilis ATCC 6633 presentaron inhibiciones entre moderada y baja (52.5 y 33%, respectivamente). Los extractos etanólicos de U. enteromorpha y Cladophora sp frente a S. Typhimurium presentaron solo 40% de inhibición. El extracto etanólico de Cladophora sp fue el único que presentó actividad antimicrobiana frente a las cinco cepas bacterianas y fue elegida para determinar la Concentración Mínima Inhibitoria (CMI), que resultó en 12.5 y 25 mg/ml frente a B. subtilis ATCC 6633 y S. aureus ATCC 6538, respectivamente. Se concluye que, la mayoría de las macroalgas estudiadas contienen compuestos inhibitorios, cuyos extractos etanólico y hexánico son capaces de inhibir el crecimiento de bacterias patógenas.


Author(s):  
Bojan GOLIĆ́ ◽  
Vesna KALABÁ ◽  
Tanja ILIĆ́ ◽  
Dragana KALABÁ ◽  
Nina ZRNIĆ́

Alkoholna tinktura propolisa je najčešće korišten proizvod od propolisa na tržištu za liječenje slabijih infekcija u usnoj šupljini, angine, nekih kožnih oboljenja i slično. Zbog toga što je propolis još uvijek neoficijalan lek u apotekama, ispitali smo njegovu antimikrobnu aktivnost primjenom disk-difuzionog testa na šest referentnih bakterijskih sojeva Salmonella Enteritidis WDCM 00030, Salmonella Typhimurium WDCM 00031, Listeria monocytogenes WDCM 00020, Staphylococcus aureus WDCM 00032, Escherichia coli WDCM 00013 i Pseudomonas aeruginosa WDCM 00024. Cilj ovoga rada je bio da se ispitaju antibakterijska svojstva alkoholnog rastvora propolisa na referentne bakterijske kulture, kao i da se odredi tip djelovanja. Na osnovu dobijenih rezultata, može se zaključiti da su bakterijski sojevi Salmonella Enteritidis WDCM 00030, Salmonella Typhimurium WDCM 00031, Listeria monocytogenes WDCM 00020, Staphylococcus aureus WDCM 00032 i Pseudomonas aeruginosa WDCM 00024, jako osjetljivi na djelovanje alkoholne tinkture propolisa.


2015 ◽  
Vol 24 (1) ◽  
pp. 53 ◽  
Author(s):  
Sri Suryatmiati Prihandani

Garlic is widely used as a herbal medicine. In order to support the empirical use and improve its application in food safety, this study was conducted to test the antibacterial activity of garlic against Gram-positive (Staphylococcus aureus) and Gram-negative (Escherichia coli, Salmonella typhimurium and Pseudomonas aeruginosa) bacteria. Garlic was used in the form of fine powder. Garlic powder then dissolved in sterile distilled water and squeezed to obtain garlic solution with a concentration of 50%, 25% and 12.5%. Antibacterial activity of garlic juice was tested by diffusion method using paper disc to determine diameter of bacterial growth inhibition zones. Screening results demonstrated that the chemical constituents of garlic powder were saponins, flavonoids and triterpenoids. Garlic powder has antibacterial activity to Gram-positive S. aureus and Gram-negative bacteria E. coli, S. typhimurium and P. aeruginosa. Garlic has antimicrobial potential and can be used as decontaminant against Escherichia coli to maintain quality of food safety such as meat.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document