scholarly journals INFLUÊNCIA DO TREINAMENTO CONCORRENTE DE CAPOEIRA E ATLETISMO NO DESEMPENHO MOTOR DE CRIANÇAS PRATICANTES DE FUTSAL

1970 ◽  
Vol 81 (155) ◽  
Author(s):  
Evaldo Maciel Pinto ◽  
Diogo Guimarães ◽  
Athos Henrique Rocha Villaça ◽  
Sebastião Lobo Da Silva ◽  
Bibiano Madrid
Keyword(s):  
Weight Gain ◽  
Motor Skills ◽  
Repeated Measures ◽  
Motor Performance ◽  
Concurrent Training ◽  
Motor Proficiency ◽  
Repeated Measures Anova ◽  
Kolmogorov Smirnov ◽  
Study Participants ◽  
Post Hoc

This study aimed to determine the influence of concurrent training and athletic capoeira levels of motor performance in children aged 7 to 10 years indoor football. Study participants were children (n = 39) were male. The subjects were divided into two groups, submitted to concurrent training, the AF group (n = 20) underwent the training of soccer and athletics and FC group (n = 19) soccer and capoeira. To study and evaluate the level of motor  performance of the two sample groups, we applied a battery of tests for statistical analysis and checked the normality of the data (Kolmogorov-Smirnov) and applied repeated measures ANOVA with post hoc Bonferroni. We used the statistical packages SPSS (12.0) and Instat (3.0). The results note that in terms of motor proficiency children who practiced FC compared to  children who practiced FA had equal values in the components of motor skills, however, both groups showed a trend in weight gain in their motor skills.

scholarly journals Αξιολόγηση της πρώιμης νευροεξελικτικής παρέμβασης στη νευροαναπτυξιακή πορεία πρόωρων νεογνών υψηλού κινδύνου

2012 ◽  
Author(s):  
Μαρία Κυριακίδου
Keyword(s):  
Repeated Measures ◽  
T Test ◽  
Repeated Measures Anova ◽  
Kolmogorov Smirnov ◽  
One Way Anova

Τα ποσοστά θνητότητας των υψηλού κινδύνου πρόωρων νεογνών έχουν σταθεροποιηθεί και συνεπώς η μελέτη των στρατηγικών μείωσης των υψηλών ποσοστών νευροαναπτυξιακών διαταραχών είναι απαραίτητη. Τα υψηλού κινδύνου πρόωρα νεογνά πρέπει να συμμετέχουν σε προγράμματα πρώιμης παρέμβασης από πολύ νωρίς, λόγω της αυξημένης πλαστικότητας του αναπτυσσόμενου εγκεφάλου. Παρόλα αυτά, η αποτελεσματικότητα της παρέμβασης σε όλα τα ΥΚ πρόωρα νεογνά δεν είναι ξεκάθαρη. Έχει αποδειχτεί, ότι οι πρώιμες αναπτυξιακές παρεμβάσεις που ξεκινούν μετά την έξοδο από το νοσοκομείο, βελτιώνουν τη γνωστική ανάπτυξη των νεογνών αλλά το αποτέλεσμα αυτό δε διατηρείται στη σχολική ηλικία. Η απόδειξη των επιδράσεων της πρώιμης παρέμβασης στην κινητική ανάπτυξη είναι ελλιπής. Επομένως, στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να αξιολογήσει την επίδραση της πρώιμης παρέμβασης με τη μέθοδο NDT στη γνωστική και κινητική έκβαση ΥΚ πρόωρων νεογνών, μέχρι τη διορθωμένη ηλικία των 18 μηνών αλλά και να συσχετίσει νεογνικούς και περιγεννηρικούς παράγοντες με τη γνωστική και κινητική έκβαση. Στη μελέτη εισήχθησαν νεογνά με ΔΚ≤32 εβδομάδων και ΒΓ≤1500 γραμμαρίων. Αποκλείστηκαν, νεογνά με χρωματοσωμικές ανωμαλίες, μείζονες συγγενείς ανωμαλίες και γενετικά σύνδρομα. Επίσης, αποκλείστηκαν τα νεογνά που στη διορθωμένη ηλικία των 18 μηνών διαγνώστηκαν με εγκεφαλική παράλυση. Συνολικά, 147 νεογνά πληρούσαν τα κριτήρια εισαγωγής και εφαρμόστηκε η δοκιμασία ΤΙΜΡ στη ΔΗ των 38-41 εβδομάδων. Από αυτά, 73 τυχαιοποιήθηκαν στην ομάδα παρέμβασης και 74 στην ομάδα ελέγχου. Η ομάδα παρέμβασης ακολούθησε πρόγραμμα φυσικοθεραπείας με τη μέθοδο NDT με συχνότητα 2 φορές την εβδομάδα, για ένα έτος ενώ η ομάδα ελέγχου εφάρμοσε πρόγραμμα οδηγιών στο σπίτι 2 φορές την εβδομάδα, για ένα έτος. Στη στατιστική ανάλυση χρησιμοποιήθηκε το t-test, η one-way ANOVA, ο έλεγχος χ² κατά Pearson, repeated measures ANOVA και ο έλεγχος κατά Greenhouse-Geisser. Επιπρόσθετα, χρησιμοποιήθηκε ο έλεγχος Kolmogorov-Smirnov. Το ΒΓ και η ΔΚ των νεογνών στις δύο ομάδες ήταν 1325,18 (±368,46) γρ και 30,55 (±1,6) εβδ, αντίστοιχα, στην ομάδα παρέμβασης και 1440,18 (±293,61) και 30,76 (±1,6) στην ομάδα ελέγχου, αντίστοιχα. Η διαφορά δεν ήταν στατιστικά σημαντική. Οι δύο ομάδες ήταν συγκρίσιμες ως προς τους περιγεννητικούς και νεογνικούς παράγοντες . Οι 2 ομάδες αξιολογήθηκαν στη διορθωμένη ηλικία των 3, 6, 12 και 18 μηνών. Οι δύο ομάδες είχαν στατιστικά σημαντική διαφορά στη διορθωμένη ηλικία των 3, 12 και 18 μηνών στη γνωστική και κινητική έκβαση με την ομάδα παρέμβασης να υπερέχει. Στη διορθωμένη ηλικία των 18 μηνών, η ομάδα παρέμβασης σημείωσε μέση βαθμολογία 108,83 (±9,39) στη γνωστική κλίμακα και 109,01 (±10,30) στην κινητική ενώ η ομάδα ελέγχου 99,18 (±7,31) στη γνωστική και 98,81 (±8,91) στην κινητική κλίμακα της δοκιμασίας Bayley III. Η φυσικοθεραπεία (p<0,0001), η IVH (p<0,0001), η πολυδυμία (p=0,008), η ΝΕΚ (p=0,001) και η διάρκεια χορήγησης Ο₂ (p=0,008) επηρέασαν σημαντικά στη βαθμολογία της γνωστικής έκβασης των πρόωρων νεογνών στη διορθωμένη ηλικία των 18 μηνών. Η φυσικοθεραπεία (p<0,0001), ήταν ο μοναδικός παράγοντας που επηρέασε σημαντικά τη βαθμολογία της κινητικής έκβασης των πρόωρων νεογνών στη διορθωμένη ηλικία των 18 μηνών. Τα ΥΚΠΝ επωφελούνται από το πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης με τη μέθοδο NDT, διότι βελτιώνουν την κινητική και γνωστική τους έκβαση μέχρι τη διορθωμένη ηλικία των 18 μηνών. Ως εκ τούτου, συστήνεται η εφαρμογή της μεθόδου κατά τη διάρκεια του 1ου έτους ζωής ως προληπτικό πρόγραμμα θεραπείας στα ΥΚΠΝ. Αδιαμφισβήτητα, μεγαλύτερης διάρκειας μακροχρόνιες παρακολουθήσεις απαιτούνται για να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν τη διατήρηση των αποτελεσμάτων στην προσχολική ή σχολική ηλικία. Συστήνεται, ο παράγοντας φυσικοθεραπευτική παρέμβαση να συνυπολογίζεται στις πολυπαραγοντικές αναλύσεις διότι οδηγεί σε αξιόπιστη ερμηνεία των αποτελεσμάτων που αφορούν την έκβαση.

scholarly journals THE MISUSE OF SYNTAX ALTERATION FOR GEE AND ANOVA POST-HOC ANALYSES IN SPSS

2020 ◽  
Vol 7 (1) ◽  
pp. 1-6
Author(s):  
João Pedro Nunes ◽  
Giovanna F. Frigoli
Keyword(s):  
Repeated Measures ◽  
Type I Error ◽  
Statistical Tests ◽  
Data Interpretation ◽  
Online Support ◽  
Type I ◽  
K Value ◽  
Repeated Measures Anova ◽  
Post Hoc ◽  
Statistical Results

The online support of IBM SPSS proposes that users alter the syntax when performing post-hoc analyses for interaction effects of ANOVA tests. Other authors also suggest altering the syntax when performing GEE analyses. This being done, the number of possible comparisons (k value) is also altered, therefore influencing the results from statistical tests that k is a component of the formula, such as repeated measures-ANOVA and Bonferroni post-hoc of ANOVA and GEE. This alteration also exacerbates type I error, producing erroneous results and conferring potential misinterpretations of data. Reasoning from this, the purpose of this paper is to report the misuse and improper handling of syntax for ANOVAs and GEE post-hoc analyses in SPSS and to illustrate its consequences on statistical results and data interpretation.

scholarly journals Evaluation of Residual Monomers Eluted from Pediatric Dental Restorative Materials

2021 ◽  
Vol 2021 ◽  
pp. 1-8
Author(s):  
Tugba Bezgin ◽  
Ceren Cimen ◽  
Nurhan Ozalp
Keyword(s):  
High Performance Liquid Chromatography ◽  
Repeated Measures ◽  
High Performance ◽  
Adverse Reactions ◽  
Composite Resins ◽  
Repeated Measures Anova ◽  
Restorative Materials ◽  
Polishing Procedures ◽  
Post Hoc ◽  
Dental Restorative

Unreacted monomers eluted from resin-based restorative materials have been considered a reason of local and systemic adverse reactions. This study was designed to determine the effect of finishing and polishing procedures on the elution of Bis-GMA, TEGDMA, UDMA, and HEMA monomers from compomer and bulk-fill composite resins. Bulk-fill composite (3M ESPE GmbH, Seefeld, Germany) and compomer (Dentsply DeTrey GmbH, Konstanz, Germany) specimens with 3 × 4   mm diameters were prepared. The specimens were randomly divided into two groups, and finishing-polishing procedures were applied only to the experimental groups. Release of residual monomers was analyzed by using High-Performance Liquid Chromatography (HPLC) after 24, 48, and 72 hours. Repeated measures ANOVA and Tukey post hoc tests were used for comparisons. Finishing and polishing procedures had a significant effect on reducing the quantity of UDMA release in the Filtek™ Bulk Fill composite and Bis-GMA, HEMA, and TEGDMA in the Dyract XP compomer ( p < 0.05 ). The restorative materials investigated here are not chemically stable after polymerization, and concentrations of eluted monomers may reach critical toxicity levels even after one restoration placement. Finishing and polishing procedures are mandatory to reduce residual monomers.

scholarly journals Ipsilateral and Contralateral Torque Responses to Bilateral and Unilateral Maximal, Fatiguing, Isokinetic Leg Extensions

2020 ◽  
Vol 8 (4) ◽  
pp. 25
Author(s):  
Tyler J. Neltner ◽  
John Paul V. Anders ◽  
Joshua L. Keller ◽  
Robert W. Smith ◽  
Terry J. Housh ◽  
...  
Keyword(s):  
Isometric Contraction ◽  
Repeated Measures ◽  
Central Fatigue ◽  
Peak Torque ◽  
Maximal Voluntary Isometric Contraction ◽  
Repeated Measures Anova ◽  
The Right ◽  
Post Hoc ◽  
Isokinetic Peak Torque

Background: Few studies have compared performance fatigability (PF) for bilateral versus unilateral isokinetic tasks. Objectives: The purpose of this study was to examine: Mode-specific testing responses to isokinetic fatigue, differences in PF between bilateral and unilateral leg extensions, and the effects of fatiguing, unilateral, dynamic leg extensions on contralateral isokinetic peak torque (PT) and maximal voluntary isometric contraction (MVIC). Methods: Eight men (mean ± SD: age= 22.5 ± 2.5 yr.) completed pre- and post-testing for PT and MVIC following 50 bilateral, unilateral right or left leg maximal, isokinetic leg extensions at 180°·s-1, on three separate days. Fatigue-induced decreases in PT and MVIC were used to quantify PF. The data were analyzed with a 4-way repeated measures ANOVA, follow up, and post-hoc analyses. Results: The results indicated that there were no differences (p > 0.05) in PF for the bilateral versus unilateral fatiguing tasks, decreases in PT (p < 0.001 - 0.016; d = 0.54 - 2.58) and MVIC (p < 0.001 - 0.006; η2p = 0.682 - 0.962) for the exercised legs during unilateral fatigue, and a contralateral increase (p = 0.007) in PT following the right leg fatiguing task. Conclusion: The results indicated that PT was more sensitive to fatiguing isokinetic tasks than was MVIC. In addition, there was a facilitation of PT in the contralateral leg following unilateral right leg fatigue. The differences in PT and MVIC testing may be attributable to the timing and/or relative contributions of peripheral and central fatigue.

Mineralized Plasmatic Matrix for Horizontal Ridge Augmentation in Anterior Maxilla with and without a Covering Collagen Membrane

2020 ◽  
Vol 14 (1) ◽  
pp. 743-751
Author(s):  
Ehab Abdelfadil ◽  
Wael Aboelmaaty
Keyword(s):  
Repeated Measures ◽  
T Test ◽  
Collagen Membrane ◽  
Anova Analysis ◽  
Repeated Measures Anova ◽  
Ridge Augmentation ◽  
Parametric Data ◽  
Student’S T ◽  
Post Hoc ◽  
Student’S T Test

Background: Mineralized Plasmatic Matrix [MPM] is a unique form of platelet rich fibrin that contains mineralized bone graft particles within a fibrin network. Aim: This study was conducted to evaluate horizontal ridge augmentation using MPM with and without a coverage membrane. Materials and Methods: Sixteen edentulous spaces were randomly divided into 2 equal groups. MPM was used for horizontal ridge augmentation with and without a covering collagen membrane (group 1 and 2, respectively). Cone Beam CT images were obtained preoperatively as well as 1 week and 4 months postoperatively to evaluate alveolar ridge and the resorption of the grafting material at 3 predetermined points along with the site where the future dental implant will be placed. Student’s t-test (Unpaired) was used for comparing two different groups with quantitative parametric data and student’s t-test (Paired) was used for comparing two related groups with quantitative parametric data while repeated measures ANOVA (Analysis of variance) followed by post-hoc Bonferroni was used for comparing more than two related groups with quantitative parametric data. Student’s t-test (Unpaired) was used for comparing two different groups with quantitative parametric data and student’s t-test (Paired) was used for comparing two related groups with quantitative parametric data while repeated measures ANOVA (Analysis of variance) followed by post-hoc Bonferroni was used for comparing more than two related groups with quantitative parametric data. Results: There was no statistically significant difference between the gained bone width in both groups. More but not statistically significant resorption was recorded in group 2. Conclusion: MPM can be successfully used for horizontal ridge augmentation without a barrier membrane.

Initial Evaluation of the LifeForce Yoga Program as a Therapeutic Intervention for Depression

2008 ◽  
Vol 18 (1) ◽  
pp. 49-57 ◽  
Author(s):  
Shannon Bennett ◽  
Amy Weintraub ◽  
Sat Bir Khalsa
Keyword(s):  
Repeated Measures ◽  
Self Report ◽  
Initial Training ◽  
Home Practice ◽  
Repeated Measures Anova ◽  
Symptoms Of Depression ◽  
Main Effect ◽  
Symptom Scores ◽  
Assessment Time ◽  
Post Hoc

There is a growing body of literature citing Yoga as an effective intervention for decreasing symptoms of depression. This naturalistic pilot study investigated the efficacy of the LifeForce Yoga Program in decreasing reported symptoms of depression and other mood symptoms. The sample consisted of 94 individuals who completed self-report questionnaire before participating in a five-day LifeForce Yoga training. 54 of these individuals completed the same questionnaire after two weeks of home practice following the training, and 33 participants completed these questionnaires two months after the initial training. Repeated measures ANOVA tests demonstrated a main effect for time, indicating that mean symptom scores decreased significantly across the assessment time points on nearly all of the outcome measures of interest. Post hoc t-tests showed that the statistically significant change occurred between Time 1 and Time 2, and was then largely maintained from Time 2 to Time 3. These results suggest that participation in a comprehensive Yoga program, designed specifically to address mood, can lead to decreased symptoms of depression and associated physical or mood states.

scholarly journals Polymerization Shrinkage Evaluation of Restorative Resin-Based Composites Using Fiber Bragg Grating Sensors

Polymers ◽  
2019 ◽  
Vol 11 (5) ◽  
pp. 859 ◽  
Author(s):  
Rodrigo Lins ◽  
Alexandra Vinagre ◽  
Nélia Alberto ◽  
Maria F. Domingues ◽  
Ana Messias ◽  
...  
Keyword(s):  
Fiber Bragg Grating ◽  
Repeated Measures ◽  
Linear Shrinkage ◽  
Bragg Grating ◽  
Polymerization Shrinkage ◽  
Repeated Measures Anova ◽  
Custom Made ◽  
Light Curing ◽  
Fbg Sensors ◽  
Post Hoc

The purpose of this study was to compare the linear polymerization shrinkage of different restorative resin-based composites (RBCs) using fiber Bragg grating (FBG) sensors. Five RBCs were evaluated: Zirconfill® (ZFL); Aura Bulk-Fill (ABF); Tetric® N-Ceram Bulk-Fill (TBF); FiltekTM Bulk-Fill (FBF); and Admira Fusion-Ormocer® (ADF). Ten samples per resin were produced in standardized custom-made half-gutter silicone molds. Two optical FBG sensors were used to assess temperature and polymerization shrinkage. Light curing was performed for 40 s and polymerization shrinkage was evaluated at 5, 10, 40, 60, 150, and 300 s. Statistical analysis was accomplished for normal distribution (Shapiro-Wilk, p > 0.05). Two-way repeated measures ANOVA with Greenhouse-Geisser correction followed by Bonferroni′s post-hoc test was used to analyze the linear shrinkage data (p < 0.05). ZFL showed the highest linear shrinkage and ADF the lowest. Shrinkage increased for all RBCs until 300 s, where significant differences were found between ADF and all other resins (p < 0.05). Among bulk-fill RBCs, TBF showed the lowest shrinkage value, but not statistically different from FBF. The ADF presented lower linear shrinkage than all other RBCs, and restorative bulk-fill composites exhibited an intermediate behavior.

Estimated Patellofemoral Compressive Forces and Contact Pressures during Dance Landings

1996 ◽  
Vol 12 (1) ◽  
pp. 1-14 ◽  
Author(s):  
Kathy J. Simpson ◽  
Eugene G. Jameson ◽  
Susan Odum
Keyword(s):  
Repeated Measures ◽  
Knee Flexion ◽  
Force Platform ◽  
Repeated Measures Anova ◽  
Force Loading ◽  
Contact Areas ◽  
Jump Length ◽  
Quadriceps Force ◽  
Post Hoc ◽  
Contact Pressures

Patellofemoral dysfunctions due to abnormal force loading are significant problems for dancers. Increased jump length was predicted to require increased quadriceps force during landing, which would increase patellofemoral forces and pressures. Six female dancers performed 10 traveling jumps each at 30, 60, and 90% maximum jump displacements (JDs). A sagittal view of the landing onto a force platform (500 Hz) was filmed (100 fps). Repeated-measures ANOVA (JD) and Scheffé post hoc analyses (p < .05) showed that greater peak patellofemoral pressures occurred at longer JDs and the corresponding times to these events decreased and knee flexion increased. Previous research and these findings indicate that different regions of the patella may endure higher loads at greater JDs even though the contact areas increase with greater patellofemoral forces. However, greater knee flexion and velocity could indicate more rapid distribution of load to various patellar regions, which would reduce the time any given patellofemoral region would be subjected to high loads.

scholarly journals Efectos agudos de distintas estrategias de calentamiento sobre el rendimiento físico y las habilidades motrices en escolares (Acute effects of different warm-up strategies on physical performance and motor skills in schoolchildren)

Retos ◽  
2021 ◽  
Vol 42 ◽  
pp. 18-26
Author(s):  
Nicolás Gómez-Álvarez ◽  
Alexander Schweppe-Villa ◽  
Aarón Parra-Gatica ◽  
Falú Cid-Rojas ◽  
Gustavo Pavez-Adasme ◽  
...  
Keyword(s):  
Motor Skills ◽  
Repeated Measures ◽  
Vertical Jump ◽  
Acute Effect ◽  
Experimental Conditions ◽  
Warm Up ◽  
Different Types ◽  
Quality Of Movement ◽  
Post Hoc ◽  
And Control

  El objetivo de esta investigación fue valorar los efectos de distintos tipos de calentamientos aplicados en escolares sobre la calidad de movimiento de las habilidades motrices y el rendimiento de salto y carrera. La metodología utilizada fue a partir de un diseño estudio cruzado aleatorizado (n=27 escolares), que incluyó tres condiciones experimentales para valorar el efecto agudo de distintos tipos de calentamiento (tradicional, basado en juegos adaptados reducidos y FIFA 11+) sobre el salto vertical, sprint en 20 metros y habilidades motoras de locomoción y control de objetos en niños y niñas. Se utilizó estadística descriptiva y comparativa a través de ANOVA de medidas repetidas y Friedman con sus pruebas post-hoc según corresponda. Los resultados muestran que todos los tipos de calentamiento mostraron diferencias significativas en sprint, salto vertical y habilidades motoras, respecto al a la condición control sin calentamiento. El calentamiento basado en juegos adaptados reducidos presentó efectos superiores que las otras modalidades en las habilidades motoras de locomoción (p< .05). Las comparaciones entre calentamientos mostraron que la intervención basada en FIFA 11+ mostró ser más eficaz en reducir el tiempo de sprint en 20 metros y aumentar la altura del salto vertical (p< .05). En conclusión, este estudio sugiere que, la selección de una estrategia adecuada basada en una diversidad de experiencias motrices como las ofrecidas por los protocolos de calentamiento FIFA11+ y de juegos adaptados reducidos podría ser clave para mejorar el rendimiento motor y la magnitud de los beneficios asociados al calentamiento.  Abstract: The objective of this research is to assess the effects of different types of warm-ups applied in schoolchildren on the quality of movement of motor skills and jumping and sprint performance. The methodology used was based on a randomized crossover study design (n = 27 schoolchildren), which included three experimental conditions to assess the acute effect of different types of warm-up (traditional, based on reduced adapted games and FIFA 11+) on the vertical jump, sprint in 20 meters and motor skills of locomotion and control of objects in children. Descriptive and comparative statistics were used through repeated measures ANOVA and Friedman with its post-hoc tests as appropriate. The results show that all types of warm-up showed significant differences in sprint, vertical jump and motor skills, compared to the control condition without warm-up. The warm-up based on reduced adapted games presented greater effects than the other modalities on the motor skills of locomotion (p <.05). Comparisons between warm-ups showed that the intervention based on FIFA 11+ was shown to be more effective in reducing sprint time by 20 meters and increasing vertical jump height (p <.05).  In conclusion, this study suggests that the selection of an appropriate strategy based on a diversity of motor experiences such as those offered by the FIFA11 + warm-up protocols and reduced adapted games could be key to improving motor performance and the magnitude of the benefits associated with warm-up.

scholarly journals Η διδασκαλία του θεατρικού παιχνιδιού στο μάθημα της προσαρμοσμένης φυσικής αγωγής ως μέσο ανάπτυξης κοινωνικών δεξιοτήτων παιδιών με διαταραχή αυτιστικού φάσματος

2019 ◽  
Author(s):  
Μαρία Μπέλλα
Keyword(s):  
Autism Spectrum Disorder ◽  
Group Work ◽  
Repeated Measures ◽  
Autism Spectrum ◽  
T Test ◽  
Repeated Measures Anova ◽  
Multisource Assessment ◽  
Students With Autism ◽  
Post Hoc

Η απόκτηση και ικανότητα χρήσης κοινωνικών δεξιοτήτων με βάση την ερμηνεία που αποδίδεται στη θεωρία του Κοινωνικού Κονστροκτουβισμού διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών να αλληλοεπιδρούν αποτελεσματικά με το περιβάλλον και να επιτυγχάνουν κοινωνικούς στόχους. Η απουσία ή η έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων όπως παρατηρείται στα παιδιά με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ), μπορεί να οδηγήσει στην απομόνωση. Η σχολική ζωή μέσω των διαφόρων δραστηριοτήτων προσφέρει καθημερινά κίνητρα για πολύπλευρες εμπειρίες που αυξάνουν τις κοινωνικές επαφές και την ομαλή προσαρμογή στην ομαδική ζωή της τάξης. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν ο σχεδιασμός, η εφαρμογή και αξιολόγηση επίδρασης ενός προγράμματος θεατρικού παιχνιδιού στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων παιδιών με ΔΑΦ, μέσα από το μάθημα της Φυσικής Αγωγής (ΦΑ). Στην έρευνα συμμετείχαν έξι παιδιά, με Αυτισμό Υψηλής Λειτουργικότητας (ΥΛΑ), ηλικίας 9-11 ετών που φοιτούσαν σε τμήματα ένταξης δημοτικών σχολείων και παιδιά (N=132) της ίδιας ηλικίας που φοιτούσαν σε γενικές τάξεις των ίδιων σχολείων και παρακολουθούσαν από κοινού το μάθημα της ΦΑ. Η έρευνα περιλάμβανε, σχεδιασμό και εφαρμογή ενός προγράμματος θεατρικού παιχνιδιού, χρήση της λίστας «κοινωνικών δεξιοτήτων/δεξιοτήτων παιχνιδιού» του εργαλείου παρατήρησης COMPASS (Collaborative Model for Promoting Competence and Success for Students with Autism Spectrum Disorder) διενέργεια συνεντεύξεων με τους εκπαιδευτικούς, χρήση της κλίμακας «Πολλαπλής πηγής Αξιολόγησης της Κοινωνικής Ικανότητας των Παιδιών» (ΠΠΑΚΙ) (Multisource Assessment of Children’s Social Competence; MASCS) και της κλίμακας «Αισθημάτων για την Ομαδική Εργασία» (ΕΚΑΟΕ) (Feelings Towards Group Work; FTGW). Το πρόγραμμα είχε διάρκεια 8 εβδομάδων με συχνότητα δύο φορές εβδομαδιαίως για 45 λεπτά ανά εκπαιδευτική συνεδρία. Στις συνεντεύξεις με τις εκπαιδευτικούς, και την ανάλυση των ερωτήσεων ανοικτού τύπου, εφαρμόστηκε η μέθοδος της φαινομενολογικής προσέγγισης, ενώ για τις ερωτήσεις κλειστού τύπου έγινε έλεγχος ανεξαρτησίας χ2 στον παράγοντα ειδικότητα. Όσον αφορά την παρατήρηση των παιδιών με ΥΛΑ, στη συχνότητα εμφάνισης δέκα παρατηρούμενων μεταβλητών, έγινε καταγραφή μέσω τετράβαθμης κλίμακας, και ακολούθησε t-test για εξαρτημένα δείγματα. Για την αξιολόγηση των αντιλήψεων των παιδιών τυπικής τάξης, για τα παιδιά με ΥΛΑ, και την εύρεση πιθανών διαφορών στα σκορ, από την επίδραση του προγράμματος, στην κοινωνική ικανότητα και την προτίμηση στον ομαδικό τρόπο εργασίας, εφαρμόστηκε t-test για εξαρτημένα δείγματα. Ένα μήνα μετά τη λήξη της παρέμβασης (follow up) και για τον έλεγχο διαφοροποιήσεων από την εφαρμογή του προγράμματος τόσο στις συχνότητες εμφάνισης των παρατηρούμενων μεταβλητών, όσο και στα σκορ των κλιμάκων πραγματοποιήθηκε ανάλυση διακύμανσης επαναλαμβανόμενων μετρήσεων (repeated-measures-ANOVA) και εκτελέστηκαν δοκιμές πολλαπλών συγκρίσεων (post hoc). Τα έξι παιδιά με ΥΛΑ με βάση τα εμπειρικά δεδομένα της έρευνας, ενίσχυσαν και βελτίωσαν τις δεξιότητες συνεργασίας, μοιράστηκαν το ενδιαφέρον τους με τα παιδιά τάξης, και μείωσαν παράλληλα την οξυθυμία, την πρόκληση αναστάτωσης και τη δυσκολία προσαρμογής στην ομάδα, αναλαμβάνοντας παράλληλα πρωτοβουλίες και επιλύοντας προβλήματα εντός ομάδας. Το κύριο συμπέρασμα αυτής της έρευνας είναι ότι το πρόγραμμα θεατρικού παιχνιδιού ήταν επιτυχές, καθώς τα παιδιά με ΥΛΑ ενίσχυσαν την κοινωνική τους αλληλεπίδραση. Με τις κατάλληλες παρεμβάσεις στα προβλεπόμενα προγράμματα σπουδών, την κατάλληλη γνώση των στρατηγικών των δραστηριοτήτων του θεατρικού παιχνιδιού, αυτή η δραστηριότητα μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο μάθησης κοινωνικών δεξιοτήτων σε επίπεδο τάξης.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document