Facing the Inevitable: The Effects of Coronavirus Disease Pandemic and Online Teaching on Teachers’ Self-Efficacy, Workload and Job Satisfaction

<p style="text-align: justify;">Coronavirus disease (COVID-19) preventive measures influenced teachers directly. The sudden shift to new teaching environment emerged unknown challenges influencing teachers’ work differently. As self-efficacy is a key factor of successful teaching, the goal of our study was to examine the relationship among teachers’ efficacy-related experiences, work satisfaction and workload during the pandemic. 769 teachers (55 men and 677 female, 32 undefined) completed the online version of the Norwegian Teacher Self-Efficacy Scale and the Relative Self-Efficacy Scale. Findings indicated significant positive correlation between job satisfaction and self-efficacy as well as job satisfaction and the sense of competency. Kruskal-Wallis Test proved higher level of self-efficacy among teachers with more experience in online teaching in the past. According to SEM analysis, job satisfaction is predicted by efficacy beliefs concerning the sense of competence, motivation, coping and conflict resolution. Our findings indicate that experience in online teaching methods can enhance self-efficacy, which contributes to higher job satisfaction.</p>

We Are Family: Effects of a Relationship-Strengthening Prevention Intervention on Parenting Behaviors Among Black and Latino Adolescent Couples

Relationship strain or dissolution between new parents can affect the co-parenting relationship and parenting engagement. The purpose of this study was to evaluate the effect of a relationship-strengthening intervention on parenting behaviors among adolescent couples. Data from a pilot randomized control trial conducted with predominantly Black and Latino couples were analyzed using repeated measures analysis of variance. Observed intervention * time effects and intervention * time * gender effects were not statistically significant, but had small to moderate effect sizes. Intervention couples demonstrated increased parenting sense of competence compared to control couples. Gender differences in intervention effects were observed for both parenting experiences and parenting engagement. Given the pilot nature of the study, these findings provide preliminary evidence of the effectiveness of this couple-based intervention for improving parenting outcomes. Future research should assess the intervention in a larger sample and leverage technology-based approaches as methods for content delivery.

E-cooperative problem solving as a strategy for learning mathematics during the COVID-19 pandemic

The aim of the article is to present the benefits of cooperative learning in mathematics in distance teaching conditions during the COVID-19 pandemic. In longitudinal studies, six math teachers formed a collaborative network and developed scenarios for three projects to be implemented by students on an educational platform. During their eight-week implementation, the principles of cooperative learning, using the methodical implications of the self-determination theory (SDT) have been followed. Mathematical problems were solved using the capabilities of the Teams platform. Among students (N = 104) from five sixth grades of primary school who took part in the study, measurements of social-emotional skills were carried out using the Distance Learning Climate questionnaire (DLC-21), designed for the study. The students have shown a high level of mathematical performance (84.8%), the significant increase of the relatedness to the group and the significant decrease in a sense of situational fear. The results also indicate a high level of students' sense of competence and satisfaction associated with the implementation of mathematical projects. The obtained results should be included in further research on the effectiveness of distance mathematics teaching methods.

Development and validation of the professional sense of competence scale (ProSOCS) for practitioners who treat disruptive behaviours in children

PurposeThe purpose of this paper is to develop a measure of practitioner sense of competence when treating children with disruptive behaviours.Design/methodology/approachTwo online surveys were conducted with health, social work and psychology practitioners (n = 113 and n = 239, respectively) working within varied Australian clinical settings. Study 1 developed scale items and conducted an exploratory factor analysis of the initial Professional Sense of Competence Scale (ProSOCS). Study 2 conducted confirmatory factor analysis and tested the construct validity of the scale.FindingsStudy 1 established a three-factor model, which accounted for 56.9% of variance in the ProSOCS items. Study 2 confirmed the three-factor model and considered an alternative unidimensional model. Study 2 demonstrated good convergent validity with measures of knowledge and general sense of competence.Originality/valueThe ProSOCS is a valid and reliable way to measure three subscales of a more global composite score of practitioner sense of competence when treating children with disruptive behaviours. Disruptive behaviour represents one of the most common reasons for child presentation in mental health care settings. Understanding how sense of competence among professionals who treat disruptive behaviours in children relates to their level of training, treatment decisions and outcomes could help to enhance use of evidence-based treatment strategies and complement strategies for measuring competence-based training in post-graduate settings.

A personalized dementia care intervention for family carers from minority ethnic groups in Denmark: A pilot study

Background There is a growing number of people with dementia in minority ethnic groups in Denmark. Support for the increasing number of family carers from minority ethnic groups is crucial, as caring for a relative with dementia may negatively affect the carer’s health and quality of life. The aim of this study was to determine the feasibility of a personalized intervention for family carers from minority ethnic groups. The intervention was a modified version of a culturally sensitive case-management program developed in Australia which had been shown to improve carers’ sense of competence in managing dementia and their mental well-being. Methods A small pilot trial was used to examine the feasibility and preliminary efficacy of the intervention. Feasibility indicators included data on recruitment, retention, adherence, and fidelity. Acceptability and suitability of the intervention was explored in post-intervention interviews with family carers, and baseline and follow-up scores for outcome measures were examined. Results Ten (30%) of 33 eligible family carers consented to participate in the study, but three were lost to follow-up and seven (70%) family carers completed the trial. Intervention fidelity, acceptance, and satisfaction were high. Results for outcome measures indicated that the intervention may improve family carers’ sense of competence by helping them cope better with challenges relating to caring and managing dementia and improved their satisfaction with primary care services. Conclusions The results suggest that the intervention is feasible and worth exploring for family carers of people with dementia from minority ethnic groups in Denmark.

Γονεϊκή σοφία

Η σοφία αναγνωρίζεται από τη σύγχρονη ψυχολογική έρευνα ως ένα από τα πλέον θετικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων. Κεντρική έννοια μελέτης της παρούσας διατριβής αποτελεί η έννοια της γονεϊκής σοφίας, η οποία δεν έχει προηγουμένως μελετηθεί. Σκοπό της παρούσας διατριβής αποτέλεσε (α) η ανάπτυξη ενός μοντέλου και μιας κλίμακας μέτρησης για τη γονεϊκή σοφία (Μέρος πρώτο διατριβής) και (β) η ανάπτυξη, εφαρμογή και αξιολόγηση ενός ψυχοεκπαιδευτικού προγράμματος παρέμβασης για την ενίσχυση της γονεϊκής σοφίας (Μέρος δεύτερο διατριβής). Για να επιτευχθεί ο σκοπός αυτός πραγματοποιήθηκαν συνολικά τέσσερις μελέτες. Η πρώτη μελέτη ήταν θεωρητική και ως στόχο είχε την ανάπτυξη ενός μοντέλου για τη γονεϊκή σοφία. Η εννοιολόγηση της γονεϊκής σοφίας και ο προσδιορισμός των διαστάσεων που την απαρτίζουν βασίστηκε στην ανασκόπηση, την επιλογή και τη σύνθεση έκδηλων θεωριών της σοφίας. Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, η γονεϊκή σοφία αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα των γονέων και συνίσταται από τέσσερις αλληλοσχετιζόμενες διαστάσεις: τον αναστοχασμό, την αλλαγή οπτικής, τη ρύθμιση συναισθημάτων και τη μάθηση από τις εμπειρίες. Η δεύτερη κατά σειρά μελέτη ως στόχο είχε την εμπειρική επαλήθευση του μοντέλου γονεϊκής σοφίας, μέσα από την κατασκευή μιας κλίμακας για τη μέτρηση της γονεϊκής σοφίας και τον προκαταρκτικό έλεγχο των ψυχομετρικών της ιδιοτήτων. Η επιλογή των τελικών δηλώσεων της κλίμακας και ο έλεγχος των ψυχομετρικών της ιδιοτήτων πραγματοποιήθηκε με τη χορήγηση της κλίμακας μέτρησης της γονεϊκής σοφίας, καθώς και άλλων κλιμάκων επιλεγομένων για την αξιολόγηση της συγκλίνουσας και αποκλίνουσας εγκυρότητας της κλίμακας, σε ένα συνολικό δείγμα 137 γονέων [42 άνδρες (30.7%) και 95 γυναίκες (69.3%)], ηλικίας 24 έως 83 ετών (Μ.Ο. = 46.63, Τ.Α. = 11.03). Τα αποτελέσματα της μελέτης επιβεβαίωσαν τη δομική εγκυρότητα και την αξιοπιστία εσωτερικής συνοχής της κλίμακας. Επίσης, επιβεβαιώθηκαν όλες οι προβλέψεις που αφορούσαν στη συγκλίνουσα και αποκλίνουσα εγκυρότητα της κλίμακας. Συγκεκριμένα, η κλίμακα μέτρησης της γονεϊκής σοφίας (Κλίμακα Γονεϊκής Σοφίας) συσχετίστηκε θετικά με τις κλίμακες μέτρησης της προσωπικής ανάπτυξης (Psychological Well-Being Scales-Personal Growth scale: Ryff, 1989), της δεκτικότητας στην εμπειρία (NEO-Five Factor Inventory-Openness subscale: Costa & McCrae, 1992), της γονεϊκής αυτοαποτελεσματικότητας (Parenting Sense of Competence Scale-Efficacy subscale: Johnston & Mash, 1989), της γονεϊκής ικανοποίησης (Kansas Parental Satisfaction Scale: James et al., 1985), της γονεϊκής θέρμης (Parenting Behaviours and Dimensions Questionnaire-Emotional Warmth subscale: Reid et al., 2015) και της σοφίας (Brief Wisdom Screening Scale: Glück et al., 2013), ενώ παρουσίασε μια μη σημαντική και μια χαμηλή συσχέτιση με τις κλίμακες μέτρησης της τάσης για κοινωνικά επιθυμητές απαντήσεις, διαχείριση εντυπώσεων και εξαπάτηση του εαυτού, αντίστοιχα (Balanced Inventory of Desirable Responding-Short form: Hart et al., 2015). Στόχο της τρίτης μελέτης αποτέλεσε η επικύρωση των ψυχομετρικών ιδιοτήτων της κλίμακας με τη χρήση ενός ανεξάρτητου ερευνητικού δείγματος. Έναν επιπλέον στόχο της εν λόγω μελέτης αποτέλεσε η διερεύνηση της σχέσης της γονεϊκής σοφίας με τις συναισθηματικές και συμπεριφορικές δυσκολίες στα παιδιά και τους εφήβους. Η συλλογή των δεδομένων έγινε με τη χορήγηση του ίδιου σχεδόν συνόλου ερωτηματολογίων με αυτά που χορηγήθηκαν στην προγενέστερη μελέτη – προστέθηκε σε αυτά ένα νέο ερωτηματολόγιο για τη μέτρηση των συμπεριφορικών και συναισθηματικών δυσκολιών των παιδιών/ εφήβων (Strengths and Difficulties Questionnaire: Goodman, 1997) – σε ένα δείγμα 312 γονέων [147 άνδρες (47.1%) και 165 γυναίκες (52.9%)], ηλικίας 25 έως 83 ετών (Μ.Ο. = 45.35, Τ.Α. = 10.20). Σε συμφωνία με τις αρχικές προβλέψεις, επιβεβαιώθηκε η δομή των τεσσάρων παραγόντων της κλίμακας (αναστοχασμός, αλλαγή οπτικής, ρύθμιση συναισθημάτων και μάθηση από τις εμπειρίες) και η αξιοπιστία εσωτερικής συνοχής της κλίμακας ήταν καλή. Επιπρόσθετα, τα ευρήματα αναφορικά με τις συσχετίσεις της κλίμακας με τις κλίμακες μέτρησης της προσωπικής ανάπτυξης, της δεκτικότητας στην εμπειρία, της γονεϊκής αυτοαποτελεσματικότητας, της γονεϊκής ικανοποίησης, της γονεϊκής θέρμης, της σοφίας και της τάσης για κοινωνικά επιθυμητές απαντήσεις υποστήριξαν πλήρως τη συγκλίνουσα και αποκλίνουσα εγκυρότητα της κλίμακας. Τέλος, βρέθηκε μια αρνητική συσχέτιση μεταξύ της γονεϊκής σοφίας και των συναισθηματικών και συμπεριφορικών δυσκολιών στα παιδιά/ τους εφήβους. Στόχο της τέταρτης μελέτης της παρούσας διατριβής αποτέλεσε η ανάπτυξη, εφαρμογή και αξιολόγηση ενός ψυχοεκπαιδευτικού προγράμματος παρέμβασης στη γονεϊκή σοφία. Το πρόγραμμα παρέμβασης, μια αυτοδιαχειριζόμενη ψυχοεκπαιδευτική παρέμβαση διεξαγόμενη μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με τη χρήση φορμών της Google, εφαρμόστηκε σε σύνολο 101 γονέων [47 (46.5%) ομάδα παρέμβασης και 54 (53.5%) ομάδα ελέγχου], ηλικίας 29 έως 65 ετών (Μ.Ο. = 38.13, Τ.Α. = 6.53). Για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του προγράμματος παρέμβασης οι γονείς της ομάδας παρέμβασης και της ομάδας ελέγχου συμπλήρωσαν πριν και μετά την παρέμβαση την Κλίμακα Γονεϊκής Σοφίας και ένα ερωτηματολόγιο μέτρησης της γονεϊκής τυπολογίας (Parenting Styles and Dimensions Questionnaire: Robinson et al., 2001). Μετά τη λήξη της παρέμβασης, οι γονείς της ομάδας παρέμβασης σημείωσαν στατιστικώς σημαντική αύξηση στα επίπεδα της γονεϊκής σοφίας και των διαστάσεών της (αναστοχασμός, αλλαγή οπτικής, ρύθμιση συναισθημάτων, μάθηση από τις εμπειρίες), συγκριτικά με τους γονείς της ομάδας ελέγχου, στους οποίους δε σημειώθηκε αντίστοιχη μεταβολή. Επίσης, βρέθηκε ότι η συμμετοχή στο πρόγραμμα παρέμβασης οδηγεί, συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου, σε αύξηση της βαθμολογίας στον υποστηρικτικό γονεϊκό τύπο και μείωση της βαθμολογίας στον αυταρχικό και τον επιτρεπτικό γονεϊκό τύπο. Επιπρόσθετα, η αποτελεσματικότητα του προγράμματος παρέμβασης ως προς τη γονεϊκή σοφία και τις διαστάσεις της, καθώς και ως προς τον υποστηρικτικό γονεϊκό τύπο και τον αυταρχικό γονεϊκό τύπο διατηρήθηκε ένα μήνα μετά τη λήξη του, σύμφωνα με την επαναληπτική μέτρηση που πραγματοποιήθηκε στους γονείς της ομάδας παρέμβασης. Συμπερασματικά, στο σύνολό τους, τα ευρήματα της παρούσας διατριβής υποδεικνύουν ότι (α) η γονεϊκή σοφία αποτελεί μια πολυδιάστατη έννοια, η οποία απαρτίζεται από τέσσερις αλληλοσχετιζόμενες διαστάσεις (αναστοχασμός, αλλαγή οπτικής, ρύθμιση συναισθημάτων και μάθηση από τις εμπειρίες), (β) η Κλίμακα Γονεϊκής Σοφίας αποτελεί ένα αξιόπιστο και έγκυρο εργαλείο μέτρησης της γονεϊκής σοφίας, (γ) υπάρχει μια σημαντική σύνδεση μεταξύ της γονεϊκής σοφίας και μεταβλητών αποτελεσματικής γονεϊκότητας (γονεϊκή τυπολογία, γονεϊκή αυτοαποτελεσματικότητα, γονεϊκή ικανοποίηση, γονεϊκή θέρμη, συναισθηματικές και συμπεριφορικές δυσκολίες στα παιδιά/ τους εφήβους), και (δ) η γονεϊκή σοφία ως χαρακτηριστικό γνώρισμα των γονέων μπορεί να μεταβληθεί μέσω στοχευμένης ψυχοεκπαιδευτικής παρέμβασης. Τα ευρήματα της διατριβής συζητούνται ως προς τη συνεισφορά τους στη θεωρία και την έρευνα στα πεδία της γονεϊκότητας και της σοφίας, καθώς και ως προς τις πρακτικές τους προεκτάσεις στην εφαρμογή της γονεϊκής συμβουλευτικής (στο σχολικό ή άλλο πλαίσιο). Επίσης, συζητούνται οι περιορισμοί των τεσσάρων μελετών της διατριβής και διατυπώνονται προτάσεις για μελλοντική έρευνα.

Intrinsic Motivation Sources as Pillars of Sustainable Internal Marketing Communication in Turbulent Post-Pandemic Times

The main aim of the article is to identify the changes in employees’ sources of intrinsic motivation caused by the impact of the COVID-19 pandemic, and to discuss prospective modifications to formulated patterns of internal marketing communication. The novelty of the research lies in two main aspects: (1) the necessity to revise the traditional concept of motivation caused by the pandemic and (2) own methodological approach. While the first aspect reflects the lack of appropriate scientific attention paid to this issue, the second aspect develops methodological approaches applied so far in the research of intrinsic motivation sources. The goal of the paper has been achieved via own questionnaire research of the traditional quadratic structure of the intrinsic motivation sources of employees. The data from socio-demographically representative sample of 2000 respondents have been in accordance with contemporary trends in managerial analytics analysed via factor analysis and relevant statistic tests. It has been found that the ranking of intrinsic motivation sources before the COVID-19 pandemic was the following: (1) sense of choice; (2) sense of meaningfulness; (3) sense of progress and (4) sense of competence. The ranking of intrinsic motivation sources during the COVID-19 pandemic was the following: (1) sense of choice; (2) sense of progress; (3) sense of meaningfulness; and (4) sense of competence. Based on the identified changes in intrinsic motivation sources and their components, it can be stated that the pandemic has significantly influenced the existing principles and patterns of internal marketing communication. These should be critically reconsidered, and motivation systems should be revised to contribute to the optimal performance of the company on the market and its sustainable development by focusing on the financial situation of the company, significant for the economic pillar; the change in individual value scales, significant for the environmental pillar; and the phenomenon of millennials, significant for the social pillar. By intersecting these pillars, sustainability can be reached based on finding optimum motivation.

Neural correlates of the improvement of cognitive performance resulting from enhanced sense of competence: A magnetoencephalography study

The alterations in neural activity related to the improvement of cognitive performance, which would be leading to better academic performance, remain poorly understood. In the present study, we assessed neural activity related to the improvement of task performance resulting from academic rewards. Twenty healthy male volunteers participated in this study. All participants performed four sessions of a 1-back-Stroop task under both target and control conditions. An image indicating that the task performance of each participant was above average and categorized as being at almost the highest level was presented immediately after each session under the target condition, whereas a control image did not indicate task performance. Neural activity during the 1-back-Stroop task was recorded by magnetoencephalography. The correction rate of the 1-back-Stroop task in the final session relative to that in the first under the target condition was increased compared with the control condition. Correlation analysis revealed that the decreases in alpha band power in right Brodmann’s area (BA) 47 and left BA 7 were positively associated with the increased correction rate caused by the target condition. These findings are expected to contribute to a better understanding of the neural mechanisms underlying the improvement of cognitive performance.