scholarly journals Effects of Transcutaneous Electrical Acupoint Stimulation on Systemic Inflammatory Response Syndrome of Patients after Percutaneous Nephrolithotomy: A Randomized Controlled Trial

2021 ◽  
Vol 2021 ◽  
pp. 1-9
Author(s):  
Bin Que ◽  
Qing Tu ◽  
Jinlin Shi ◽  
Zhengzuo Wan ◽  
Yanan Li ◽  
...  
Keyword(s):  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Hospital Stay ◽  
Inflammatory Cytokines ◽  
Percutaneous Nephrolithotomy ◽  
Controlled Trial ◽  
Serum Levels ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Tnf Α ◽  
Acupoint Stimulation

Purpose. Transcutaneous electrical acupoint stimulation (TEAS) is widely used. However, no study evaluated TEAS on systemic inflammatory response syndrome (SIRS) of patients after percutaneous nephrolithotomy (PCNL). The study was to evaluate TEAS on SIRS of patients after PCNL. Methods. 67 patients were enrolled and divided into group TEAS and group sham TEAS. Data were collected from 60 participants finally. In the study, TEAS or sham TEAS on bilateral Shenshu (BL23), Yinlingquan (SP9), Hegu (LI4), and Neiguan (PC6) was performed continuously throughout the procedure. The primary outcome included the incidence of systemic inflammatory response syndrome (SIRS) within 48 h after surgery. The secondary outcomes included the serum levels of inflammatory cytokines, hemodynamics changes, complications, and hospital stay after surgery. The serum levels of tumor necrosis factor- (TNF-) α and interleukin- (IL-) 6, mean arterial pressure (MAP), and heart rate (HR) at 30 min before anesthesia (T0), the time after surgery (T1), 24 h postoperation (T2), and 48 h postoperation (T3) were recorded. The consumption of analgesic during surgery was also recorded, as well as the complications and duration of hospital stay after PCNL. Results. The incidence of SIRS in group TEAS was lower than group sham TEAS (30% vs. 6.67%, p = 0.023 ). Compared with the sham TEAS group, both levels of TNF-α and IL-6 at T1, T2, and T3 were lower in the TEAS group ( p < 0.05 ). The levels of MAP and HR in sham TEAS at T1, T2, and T3 were markedly higher than that in the TEAS group ( p < 0.05 ). The total consumption of propofol and remifentanil during surgery in group TEAS was lower than that in the sham TEAS group. The incidence of hypotension, hypertension, emergence agitation, and postoperative nausea and vomiting (PONV) was also lower in group TEAS after PCNL ( p < 0.05 ). Conclusions. TEAS could effectively reduce the incidence of SIRS and inflammatory cytokines for patients who underwent PCNL. In addition, TEAS helped to maintain the hemodynamic stability and cut down the consumption of analgesics during PCNL, reducing the complications after PCNL.

scholarly journals Perioperative application of dexmedetomidine for postoperative systemic inflammatory response syndrome in patients undergoing percutaneous nephrolithotomy lithotripsy: results of a randomised controlled trial

BMJ Open ◽  
2018 ◽  
Vol 8 (11) ◽  
pp. e019008
Author(s):  
Yingqing Deng ◽  
Fang Tan ◽  
Xiaoliang Gan ◽  
Xiaoyun Li ◽  
Mian Ge ◽  
...  
Keyword(s):  
Randomised Controlled Trial ◽  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Inflammatory Responses ◽  
Controlled Trial ◽  
Incidence Rates ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Saline Control ◽  
Tnf Α ◽  
Randomised Controlled

ObjectiveOur previous retrospective study demonstrated that perioperative dexmedetomidine (Dex) administration was associated with low systemic inflammatory response syndrome (SIRS) incidence. The present study was designed to investigate whether perioperative administration of Dex decreases the incidence of postpercutaneous nephrolithotomy lithotripsy (PCNL) SIRS in patients who undergo PCNL.DesignA randomised controlled trial was designed.ParticipantsA total of 190 patients were randomly assigned to receive Dex (DEX group, n=95) or saline control (CON group, n=95) and completed the study. In the DEX group, Dex was loaded (1 µg/kg) before anaesthesia induction and was infused (0.5 µg/kg/h) during surgery.OutcomesThe incidences of postoperative SIRS were recorded. Serum interleukin-6 (IL-6) and tumour necrosis factor α(TNF-α) were measured.ResultsThe incidence rates of SIRS were significantly lower in the DEX group than in the CON group (35.8% vs 50.5%, p=0.04). No patients developed sepsis in either group. These results might be attributed to inhibition of inflammatory responses and the resulting lower serum levels of IL-6 and TNF-α, caused by Dex administration. However, compared with the CON group, the lower incidence rate of SIRS in the DEX group did not result in better outcomes, such as shorter postoperative hospitalisation stays and lower costs.ConclusionThe present study showed that Dex administration during PCNL might be beneficial for decreasing the incidence of SIRS through inhibiting the release of inflammatory mediators, but not clinical consequences such as postoperative hospitalisation duration and costs. Further effects of Dex administration on SIRS in patients who are scheduled for PCNL should be explored in future studies.Trial registration numberChiCTR-ICR-15006167.

scholarly journals Peptide VSAK maintains tissue glucose uptake and attenuates pro-inflammatory responses caused by LPS in an experimental model of the systemic inflammatory response syndrome: a PET study

2021 ◽  
Vol 11 (1) ◽  
Author(s):  
Ismael Luna-Reyes ◽  
Eréndira G. Pérez-Hernández ◽  
Blanca Delgado-Coello ◽  
Miguel Ángel Ávila-Rodríguez ◽  
Jaime Mas-Oliva
Keyword(s):  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Glucose Uptake ◽  
Inflammatory Responses ◽  
Serum Levels ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Positron Emission ◽  
Inflammatory Molecules ◽  
Circulating Levels ◽  
Lps Treatment

AbstractThe present investigation using Positron Emission Tomography shows how peptide VSAK can reduce the detrimental effects produced by lipopolysaccharides in Dutch dwarf rabbits, used to develop the Systemic Inflammatory Response Syndrome (SIRS). Animals concomitantly treated with lipopolysaccharides (LPS) and peptide VSAK show important protection in the loss of radiolabeled-glucose uptake observed in diverse organs when animals are exclusively treated with LPS. Treatment with peptide VSAK prevented the onset of changes in serum levels of glucose and insulin associated with the establishment of SIRS and the insulin resistance-like syndrome. Treatment with peptide VSAK also allowed an important attenuation in the circulating levels of pro-inflammatory molecules in LPS-treated animals. As a whole, our data suggest that peptide VSAK might be considered as a candidate in the development of new therapeutic possibilities focused on mitigating the harmful effects produced by lipopolysaccharides during the course of SIRS.

scholarly journals Η ανοσολογική απόκριση ολικού ανθρώπινου αίματος σε πρόκληση με στοιχεία του τοιχώματος μυκήτων

2014 ◽  
Author(s):  
Σταύρος Αλοΐζος
Keyword(s):  
Saccharomyces Cerevisiae ◽  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Ex Vivo ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Apache Ii ◽  
Apache Ii Score ◽  
Gram Negative ◽  
Tnf Α ◽  
Sigma Chemical

Η σήψη αντιπροσωπεύει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, που σχετίζεταιμε υψηλή θνητότητα και θνησιμότητα, παρατεταμένη παραμονή για νοσηλείαστο Νοσοκομείο, και αυξημένα άμεσα και έμμεσα κόστη. Ειδικά στην ΜΕΘ, ησήψη είναι το πρώτο αίτιο θανάτου. Ακολούθως με τα αποτελέσματα τηςμελέτης Sepsis Occurrence in Acutely Ill Patients (SOAP), 35% των βαρέωςπασχόντων ασθενών αναπτύσσουν σήψη σε κάποιο σημείο της νοσηλείαςτους στην ΜΕΘ, με θανατηφόρες επιπλοκές στο 27% από αυτές, έναποσοστό που πλησιάζει το 50% σε ασθενείς με σηπτικό σοκ. Τα Grampositive[gram (+)] βακτήρια έχουν αναδειχθεί ως το συχνότερο αίτιο λοίμωξηςτων βαρέως πασχόντων ασθενών, ακολουθούμενα από τα gram-negative[gram (-)] βακτήρια και από τους μύκητες, οι οποίοι εμπλέκονται σε περίπου18% των περιπτώσεων.Η ΧΝΑ συχνά επιπλέκεται από λοιμώξεις, ειδικά όταν φτάνει στο τελικότης στάδιο που απαιτεί αιμοδιάλυση. Η θνητότητα των ασθενών με τελικούσταδίου ΧΝΑ είναι περίπου 20%, με τις καρδιαγγειακές παθήσεις και τιςλοιμώξεις να ενοχοποιούνται για το 70% των θανάτων. Η αυξημένη επίπτωσητης σήψης στους ασθενείς με τελικού σταδίου ΧΝΑ είναι πολυπαραγοντική καιαποδίδεται στην ουραιμία, την υποθρεψία, και την διαδικασία αιμοδιάλυσης, ηοποία μπορεί να επηρεάσει πολλαπλώς τόσο την εγγενή όσο και την επίκτητηανοσία. Η υπεργλυκαιμία είναι ένας καλά μελετημένος παράγοντας πουευοδώνει σε λοιμώδεις επιπλοκές. Η διαταραγμένη ομοιόσταση της γλυκόζηςεπηρεάζει πολλές παραμέτρους της ανοσιακής απάντησης,συμπεριλαμβανομένης της εκκρίσεως κυτταροκινών, της λειτουργίας των κυττάρων της ανοσίας και της επιθηλιακής δυσπραγίας. Οι ασθενείς με ΣΔείναι συνήθως εξαιρετικά επιρρεπείς σε λοιμώξεις.Αμέσως μετά μια μικροβιακή προσβολή η φλεγμονώδης απάντησηξεκινάει μετά την αναγνώριση των συστατικών του μικροβιακού εισβολέα. Οικύριες προφλεγμονώδεις κυτταροκίνες είναι ο TNF-α και οι ιντερλευκίνεςIL-6,IL-1β, and IL-8, οι οποίες προωθούν την φλεγμονώδη αντίδραση καιπροκαλούν την εμφάνιση του Συνδρόμου Συστηματικής ΦλεγμονώδουςΑντίδρασης {Systemic Inflammatory Response Syndrome (SIRS)}.Ταυτόχρονα με την προφλεγμονώδη διέγερση, ξεκινάει και ηαντιφλεγμονώδης, η οποία αντιπροσωπεύεται κυρίως από την IL-10. Ηκυριαρχία του προφλεγμονώδους ή του αντιφλεγμονώδους προφίλ σχετίζεταιμε την κλινική έκφραση της λοίμωξης και την έκβαση της σήψης αμφότερα.Η παθογένεση της gram(-) σήψης έχει μελετηθεί εκτεταμένως καιαποδίδεται σχεδόν αποκλειστικά στη δράση του λιποπολυσακχαρίτη(ενδοτοξίνη, LPS) του βακτηριακού τοιχώματος. Το κυτταρικό τοίχωμα τωνμυκήτων αποτελείται από τρείς κυρίως ομάδες πολυσακχαριδών, πολυμερήτης μανόζης (μαννοπρωτεΐνες, 40% της ξηρής μάζας του κυτταρικούτοιχώματος), πολυμερή της γλυκόζης (b-γλυκάνη, 60% της ξηρής μάζας τουκυτταρικού τοιχώματος) και πολυμερή της N-acetylglucosamine (χιτίνη, 2%της ξηρής μάζας του κυτταρικού τοιχώματος). Ανάμεσα σε αυτά οι μαννάνεςέχουν ιδιαίτερη σημαντικότητα, καθώς παρέχουν αντιγονική πολυμορφία καικατέχουν ανοσοδιεγερτικές ιδιότητες.Παρότι είναι βολικό να πιστεύουμε ότι μια κοινή παθογενετική οδόςαποτελεί την βάση σε όλες τις σηπτικές προσβολές, φαίνεται να υπάρχειδιαφορετικότητα ανάμεσα σε διαφορετικά είδη βακτηρίων. Σκοπός της μελέτης: Ο κύριος σκοπός της παρούσης μελέτης είναι νααξιολογήσει την βασική ανοσιακή κατάσταση των ασθενών των ευπαθών σεμυκητιασικές λοιμώξεις, και να αξιολογήσει την ανοσολογική τους απάντησημετά διέγερση με συστατικά του κυτταρικού τοιχώματος των μυκήτων και νασυγκριθεί αυτή η αντίδραση με την αντίδραση υγειών εθελοντών ενηλίκων,χρησιμοποιώντας ένα ex vivo μοντέλο διέγερσης. Ένας δευτερεύων σκοπόςήταν να διαπιστωθεί το εάν αυτέ οι ομάδες ασθενών ευρίσκονται σεκατάσταση ανοσοπαράλυσης, κάτι που αναγνωρίζεται με ολοένα καιαυξανόμενη συχνότητα σε βαριά πάσχοντες ασθενείς.Υλικό και μέθοδος: Μετρήσαμε τα βασικά επίπεδα των κυτταροκινών τουορού καθώς και τα επίπεδα που παρήχθησαν αυτές μετά από ex vivoδιέγερση με μαννάνη σε ολικό αίμα που συνελέγη από 10 υγιείς εθελοντές, 10ασθενείς με τελικού σταδίου ΧΝΑ, 10 ασθενείς με ΣΔ και 10 ασθενείς πουβρίσκονταν στη 2η ημέρα νοσηλείας τους σε ΜΕΘ, οι οποίοι είχαν μη σηπτικόSIRS και είχαν ένα APACHE II score ≥25. Χρησιμοποιήσαμε 100 μg/mlμαννάνης για μια περίοδο επώασης 8 ωρών ώστε να διεγείρουμε 1 ml ολικούαίματος. Τα δείγματα του αίματος συνελέγησαν από περιφερική φλέβα και ηδιέγερση έλαβε χώρα κάτω από τις ίδιες συνθήκες για όλες τις ομάδες μεμαννάνη από Saccharomyces cerevisiae της εταιρείας Sigma Chemical Co.(St Louis, MO, USA). Η μέτρηση των κυτταροκινών έγινε χρησιμοποιώνταςειδικά για το ανθρώπινο είδος εμπορικά διαθέσιμα κιτ με ELISA γιακυτταροκίνες.Αποτελέσματα: Όλες οι ομάδες των ασθενών είχαν υψηλότερες βασικέςτιμές TNF-α, IL-6, IL-1β, και IL-10 συγκρινόμενες με την ομάδα ελέγχου, αλλάμόνο στους ασθενείς της ΜΕΘ οι διαφορές ήταν στατιστικά σημαντικές. Ο λόγος IL-10/IL-6 βρέθηκε 0.33, 0.22 και 0.96 αντίστοιχα στους υγιείς, τουςασθενείς με ΧΝΑ και τους ασθενείς με ΣΔ, και 1.32 για τους ασθενείς τηςΜΕΘ πριν την διέγερση και 0.22, 0.51, 1.21, 2.46 αντίστοιχα μετά τηνδιέγερση. Σε όλες τις εξετασθείσες ομάδες, τα επίπεδα των κυτταροκινώναυξήθηκαν σημαντικά μετά την διέγερση με την μαννάνη, αν και οι βαριάπάσχοντες ασθενείς εμφάνισαν σημαντικά μικρότερη μεταβολή. Δενδιαπιστώθηκε ανοσοπαράλυση σε όλες τις εξετασθείσες ομάδες, αν καιυπήρξε σχετική ανοσοπαράλυση στους ασθενείς με ΣΔ και στους ασθενείςτης ομάδας της ΜΕΘ σύμφωνα με τον λόγο IL-10/Il-6. Επιπλέον, σύμφωνα μετον λόγο IL-10/TNF-α, όλες οι ομάδες ασθενών έχουν υψηλότερη πιθανότηταθανάτου σε σύγκριση με τους υγιείς εθελοντές, με αυτούς της ομάδας τηςΜΕΘ στην κορυφή της επικινδυνότητας και ακολουθούμενους από τουςασθενείς της ομάδας του ΣΔ. Ο λόγος IL-10/TNF-α πριν και μετά από τηνδιέγερση ήταν 0.52/0.35, 0.77/0.64, 0.96/0.91 και 1.46/1.19 για τους υγιείςεθελοντές, την ομάδα της ΧΝΑ, τους ασθενείς με ΣΔ και την ομάδα της ΜΕΘαντίστοιχα.Συμπεράσματα: Οι βαρέως πάσχοντες ασθενείς και δευτερευόντως οιασθενείς με τελικού σταδίου ΧΝΑ καθώς και οι ασθενείς με ΣΔ βρίσκονται σεπροφλεγμονώδη κατάσταση. Η ανταπόκριση των ασθενών με ΧΝΑ και ΣΔστην διέγερση με μαννάνη κρίνεται ως ικανοποιητική και συγκρίνεται με τηναντίδραση των υγειών ενηλίκων, ενώ αυτή των βαρέως πασχόντωνδιαφοροποιείται, πιθανά εξαιτίας της διαφορετικής ανοσολογικής τουςκατάστασης. Οι ασθενείς της ΜΕΘ και δευτερευόντως οι ασθενείς με ΣΔ είχανσχετική ανοσοπαράλυση.

Establishment of Predictive Model for Related Factors of Systemic Inflammatory Response Syndrome (SIRS) After Percutaneous Nephrolithotomy (PCNL)

2020 ◽  
Author(s):  
Min Ju ◽  
Jin Zheng ◽  
li Ying Pan ◽  
lin Lin Gao
Keyword(s):  
Risk Factors ◽  
Logistic Regression ◽  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Percutaneous Nephrolithotomy ◽  
Operative Time ◽  
Univariate Analysis ◽  
Infection Process ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Related Factors

Abstract Background:The percutaneous nephrolithotomy (PCNL) is a primary method of stone treatment, but the infection is a very common postoperative complication. The systemic inflammatory response syndrome (SIRS) is a stage of the infection process and a very important early clinical manifestation of sepsis, so identifying the risk factors associated with SIRS after PCNL plays an important role in ensuring patients’ safety and preventing sepsis. Methods:Between September 2016 and September 2017,there were total 352 patients who were diagnosed as renal stone and were treated with PCNL, andincluded in this study at last.Patients were divided into two groups according to whether SIRS occurred or not.The univariate analysis was performed on the related risk factors such as patients' age, gender, number of stone, diabetes et al. Then logistic regression was used for multivariate analysis and established a prediction model.Results:There are 352renal stone patients were treated with PCNL, and 106 patients (30.1%) suffered SIRS after operation.It was found that the operative time, preoperative fever and diabetes could be deemed as risk factors, and the Then logistic regression results indicated that diabetes (OR=2.049, 95%CI 1.008～4.166) and operative time (OR=1.011, 95%CI 1.003～1.019) entered the regression equation.Conclusion: Diabetes and operative time are independent risk factors for SIRS after PCNL, so the probability of SIRS after PCNL can be determined in accordance with these two indicators.

scholarly journals Anti-inflammatory response of IL-4, IL-10 and TGF-β in patients with systemic inflammatory response syndrome

2000 ◽  
Vol 9 (3-4) ◽  
pp. 193-195 ◽  
Author(s):  
Donato Torre ◽  
Roberto Tambini ◽  
Silvana Aristodemo ◽  
Giovanna Gavazzeni ◽  
Antonio Goglio ◽  
...  
Keyword(s):  
Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽  
Inflammatory Response ◽  
Transforming Growth Factor Beta ◽  
Transforming Growth Factor ◽  
Serum Levels ◽  
Interleukin 10 ◽  
Systemic Inflammatory Response ◽  
Interleukin 4 ◽  
Significant Difference ◽  
Anti Inflammatory

The systemic inflammatory response syndrome (SIRS) is an inflammatory process seen in association with a large number of clinical infective and noninfective conditions.The aim of this study was to investigate the role of anti-inflammatory cytokines such as interleukin–4 (IL–4), interleukin–10 (IL–10), and transforming growth factor-beta (TGF-beta). Serum levels of IL–4, IL–10 and TGF-β were determined in 45 patients with SIRS: 38 patients had SIRS of infectious origin, whereas seven patients had non-infectious SIRS. Twenty healthy subjects were used as controls.Serum levels of IL–4, IL–10 and TGFg were determined by an immunoenzyme assay. A significant increase of IL–4 was observed in these patients at the time of diagnosis and 5 days later. In contrast, serum levels of IL–10 were not increased at the time of diagnosis, but a slight decrease was noted after 5 days. Serum levels of TGF-β were not increased at time of diagnosis, and a slight increase was observed after 5 days. Serum levels of IL–4 were significantly higher in patients with infectious SIRS at the time of diagnosis, whereas no significant difference between infectious and non-infectious SIRS was noted for serum levels of IL–10 and TGF-β at the time of diagnosis and 5 days later.During SIRS, serum levels of IL–4 were significantly increased with a significant correlation between IL–4 and mortality, and only levels of IL–4 were significantly increased in the SIRS caused by infectious stimuli.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document